Δημοσίευσηαπό odyssey » 31 Δεκ 2011, 20:47
E.Λ.Ε.
Ας πάω από αλλού.
Κατ΄ αρχήν, έχουν υπάρξει ενστάσεις, όχι μόνο από τους καθεστωτικούς.
Ας δώσω ένα παράδειγμα:
1. Γιατί να ψάχνουμε να βρούμε ποιο μέρος του χρέους είναι "επαχθές", όταν ΟΛΟ το χρέος είναι επαχθές;
2. και το ερώτημα που ακολουθεί, με φυσικό τρόπο, είναι:
Γιατί ΌΛΟ το χρέος είναι επαχθές;
Μα, γιατί το χρήμα το δανείζονται, οι πολίτες, τα κράτη, οι επιχειρήσεις και ο κάθε ένας που το χρειάζεται, από τους τραπεζίτες, κάποιους ιδιώτες που το έχουν στην ιδιοκτησία τους. (Υπάρχει κάποια αμφιβολία για αυτό; Αν ναι, να επανέλθω).
Γιατί το χρήμα πρέπει να είναι ιδιοκτησία των τραπεζιτών; Μήπως,για κάποιους σοβαρούς λόγους πρέπει να είναι ιδιοκτησία κάποιων λίγων;
Σε τούτο το ερώτημα, όποιος έχει βρει απάντηση, ας την θέσει. Μία που βρήκα , λέει πως η εξέλιξη του χρήματος έχει στενή σχέση με την "εξέλιξη των ειδών" του Δαρβίνου.
Αν νομίζετε πως κάνω πλάκα, σας παραπέμπω στον καθηγητή του Χάρβαρντ , κ. Νάιαλς Φέργκιουσον και το βιβλίο του η "Εξέλιξη του Χρήματος".
3. Οπότε, με τα φτωχά ελληνικά μου και τις φτωχές μου γνώσεις, θα έλεγα:
- Γιατί συζητάμε για χρέος, "ανάπτυξη", δικαιώματα, πνευματικά και μη, όταν το χρήμα είναι ένα εμπορεύσιμο αγαθό , ιδιοκτησία μιας χούφτας ανθρώπων, παγκοσμίως;
- Τι λύση περιμένουμε στις ζωές μας, όταν φορολογείται ο ΑΝΕΡΓΟΣ, για να πληρωθεί ο ιδιοκτήτης του χρήματος;
- Πού να βρεθεί χρήμα, για τις ανάγκες του κάθε ανθρώπου και όλων μαζί, όταν κάθε δεκάρα που κυκλοφορεί και ακόμα περισσότερες, πρέπει να τη δανειστείς;
- Τι να την κάμω τη διαφάνεια, όταν το χρήμα διακινείται αδιαφανώς, από μια χούφτα ιδιοκτήτες, που το δίνουν όπου θέλουν και τυπώνουν όσο θέλουν, δίχως να δίνουν λογαριασμό σε καποιο εκλεγμένο όργανο;
Αν το χρήμα ήταν δημόσιο εργαλείο, για να συναλλάσσονται οι άνθρωποι, θα μπορούσαμε να κάνουμε πολλά όνειρα, για κάθε στιγμή ευτυχίας που δικαιούται κάθε άνθρωπος πάνω σε αυτή τη γη.
Ως πότε θα σωπαίνουμε ή θα προσπερνάμε αδιάφοροι την ΑΙΤΙΑ της ανθρωπολογικής καταστροφής που υφίσταται η χώρα και ο πλανήτης;
Για όλους τους πιο πάνω ουσιαστικούς λόγους, νομίζω πως η συζήτηση για το είδος του νομίσματος που πρέπει να έχουμε ή για το ποιο είναι το "σωστό" χρέος είναι προϊόν υποκρισίας ή άγνοιας.
Όπως υποκριτική ή προϊόν άγνοιας είναι κάθε πολιτική πρόταση, που δεν θέτει και δεν απαντά με σαφήνεια στα ερωτήματα
1. "ποιος αποφασίζει για όσα μας αφορούν;"
και 2. " ποια κοινωνική σύμβαση πρέπει να διέπει τη διαχείριση, τον έλεγχο και διανομή του χρήματος και ποιος πρέπει, τελικά, να είναι ο ιδιοκτήτης του;".
«Δεν μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματα μας, με τον ίδιο τρόπο σκέψης που χρησιμοποιήσαμε, όταν τα δημιουργήσαμε».
Albert Einstein