ergoil έγραψε:Και για να επανέρθουμε στο θέμα μας.
σου*.
Δεν είναι θέμα των υπολοίπων, όπως βλέπεις(;).
ergoil έγραψε:Και επειδή αν κάτι δεν είναι ξενόφερτο, δεν του δίνουμε σημασία
Σ'αυτή τη χώρα μάλλον το αντίθετο συμβαίνει - αν το κάνουν οι κουτόφραγκοι "δεν ξέρουν να ζούνε". Κι ό,τι περνάμε, το περνάμε με πολύ πρόχειρο και επιδερμικό clopypaste.
To optimize voting influence, you need to log in at regular intervals and pay close attention to what propositions you support. The total voting weight also decreases over time when you do not log into the system, such that the influence slackers and dead accounts is diminished.
Δεν ξέρω, πραγματικά πιστεύεις ότι κάποιος είναι τόσο μύωπας να μη μπορεί να διακρίνει μια τόσο βασική διαφορά; Άλλο το να έχει μειωμένη βαρύτητα η επόμενη ψήφος σου (που κι αυτό γκρίζα ζώνη είναι, εξηγώ παρακάτω) κι άλλο το να πιάνεις και να διαγράφεις ειλημμένες αποφάσεις. Πως την οραματίζεσαι τη ζωή; Ξυπνάς το πρωί και περνάς όλη μέρα ελέγχοντας μην τυχόν κι έχει αλλάξει κάτι το οποίο θεωρούσες δεδομένο και παρανομήσεις; Και όταν έχεις κάνει κάποια εργασία, έχεις αφιερώσει κόπο, χρόνο, ιδέες, μόχθο, ιδία εργασία για κάτι που έχει εγκριθεί αλλά που μπορεί αύριο να αλλάξει επειδή... 5,10,15.000 που το υπερψήφισαν, σταμάτησαν να ψηφίζουν; Νιώθεις τι λες;
Όσο για το γιατί δεν είναι απολύτως ορθή αυτή η μέθοδος της μειωμένης βαρύτητας: Επειδή παρεμποδίζει την αυτοδιάθεση. Γιατί, ενώ ενθαρρύνει συμμετοχή και αποθαρρύνει απάθεια, απ'την άλλη τι γίνεται όταν επί μακράν δεν υπάρχει θέμα σημαντικό για σένα και μια μέρα σ'ένα θέμα "ύψιστης σημασίας" βρίσκεις ότι έχεις "μειωμένη άποψη"; Ποιος κρίνει τί είναι σημαντικό για τον καθένα; Ο "πατερούλης" με τη μορφή του όχλου; Το σύστημά αυτό δεν έχει απλά ηθικές και πρακτικές "τρύπες". Δίχτυ αμπάλωτο είναι. Κι επειδή οι άνθρωποι πάντα θα προσπαθούν να επιβληθούν και να "χρησιμοποιήσουν" τους θεσμούς κατά το συμφέρον τους, είναι θέμα χρόνου μέχρι να το πράξουν, και εσύ τους δίνεις uzi.
Σε απλά ελληνικά:
- Γιατί η πλειοψηφία είναι πιο πιθανό να κάνει λάθος; Άγνοια, παραπληροφόρηση, παραπλάνηση, συναίσθημα, δε νοιάζεται.
- Γιατί η μειοψηφία κάνει λάθος; (Όταν δε μιλάμε για κάποια "γραφική" μειοψηφία, αλλά για μια "ελίτ") δεν κάνει "λάθος". Ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Επιδιώκει τα συμφέροντά της, και το κυριότερο συμφέρον της είναι να διατηρηθεί σε θέση ισχύος.
- Πως το αντιμετωπίζεις εσύ;Περισσότερη (έως άπειρη) δύναμη στην πλειοψηφία, την οποία η μειοψηφία μια χαρά θα ελέγχει, όπως πάντα.
- Τί σου λέω εγώ;Θεσμική και πρακτική προστασία από κακόβουλη χρήση εξουσίας, εξασφάλιση βασικών δικαιωμάτων πάνω από κάθε περιστασιακό νομοθέτημα του εκάστοτε "ισχυρού" (ναι, συμπεριλαμβανόμενης και της ιδανικής σου "πλειοψηφίας"), ορθή, ορθολογική και δεοντολογική διαχείριση.
Αυτό που βλέπεις σήμερα δεν είναι "κοινοβουλευτική δημοκρατία", θέατρο σκιών είναι. Δεοντολογία μηδέν, ευθύνη μηδέν, συνέπειες μηδέν, αποτελεσματικότητα μηδέν, νομοφάνεια στο full. Είναι σα να βάζεις "Messi, Van Persie σέντερ μπακ και Puyol μπροστά" και μετά να βγάζεις το συμπέρασμα ότι "δεν ξέρουν μπάλα. Άσε, ξέρω εγώ τη λύση. Θα σας φέρω τον Πίου."
Το liquidizer.org και η πρόταση Iam πάντως αυτό ακριβώς κάνουν. Ακυρώνουν τους νεκρούς (ο καθένας με τον τρόπο του) χωρίς μπουρδοσυζητήσεις..
Έχω την εντύπωση ότι αναλώνεσαι σε μπουρδοσυζητήσεις ακριβώς για να "περάσεις" την εντύπωση ότι δε χρειάζονται, τελικά. Και πολύ μου άρεσαν τα περί spam. Είναι ξεκάθαρο ότι για σένα κάθε αντεπιχείρημα ακούγεται σαν spam, επειδή σε εμποδίζει να καταλήξεις στην άποψή σου, όμως δυστυχώς
αυτό ονομάζεται δημοκρατία - λόγος και αντίλογος, επιχείρημα και αντεπιχείρημα. Το ξερό και άγονο "έλα να τις μετρήσουμε (τις ψήφους)" είναι νοοτροπία Γυμνασίου και αν.
Και η δημοκρατία
δεν είναι εφαρμόσιμη στα πάντα. Είτε σ'αρέσει είτε όχι, σε κάποιες πτυχές έχεις αυταρχισμό. Αν εγώ θα χρεωθώ να χτίσω ένα μπακάλικο και προσλάβω εσένα για το ταμείο, είσαι γελασμένος αν νομίζεις ότι θα ψηφίζουμε για το ποια εφημερίδα θα μπει πάνω πάνω στη στοίβα - αυτή που λέω εγώ θα μπει κι αν σ'αρέσει. Δεν υφίσταται "δημοκρατία" εκεί, μόνο ανθρώπινα δικαιώματα που θα με εμποδίσουν να "αποφασίσω" μόνος μου ότι θα δουλεύεις 19 ώρες τη μέρα. Στο στρατό δε θα ψηφίσουν 20.000 άντρες για το ποια επίθεση θα κάνουν. Ο στρατηγός θα το πει. Στη Barcelona δε θα ψηφίσουν οι παίκτες τι σύστημα θα παίξουν. Ο προπονητής θα το πει. Το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της δημοκρατίας είναι η απαξίωσή της, όταν την εφαρμόζουμε με λάθος τρόπο σε λάθος περιστάσεις. Κι αυτό το "άμα δεν ψηφίσεις επί χ χρόνο, η ψήφος σου πριν πέντε χρόνια ακυρώνεται" είναι εξαναγκασμός και καταπίεση, διόλου "δημοκρατικές" ποιότητες.
Χρειάζεται λύση στην αδιαφορία; Φυσικά. Είναι αυτή; Όχι. Αν ο πολίτης αισθάνεται ότι κάνει τη διαφορά, θα συμμετέχει πιο πολύ. Κι αν ο πολίτης αποκτήσει σοβαρή παιδεία και δυνατότητα κριτικής σκέψης (και όχι να παπαγαλίζουν και να υιοθετούν δογματικά "χριστέ μου και παναγιά μου, αφαιρούν γράμματα απ'το αλφάβητο" επειδή τα'γραψε κάποιος), κι η ίδια η δημοκρατία θα αρχίσει να λειτουργεί πιο ορθολογικά, χωρίς να χρειαστεί να καταλήξει σε ίξεις αφίξεις αποφάσεις "χρονοδιαγραμμάτων" και... χρονομερισμάτων (που έχω την εντύπωση ότι θα ήταν πολύ πιο ταιριαστός όρος για το εν λόγω παραμυθάκι, παρεμπιπτόντως).
Αυτά. Πα να φτιάξω καφέ. Γκο αχέντ, μέικ μάι ντέι.

- Τάδε έφη Σωτήρης.
~~~
Don't mistake my attitude towards you for my character. My character is who I am. My attitude depends on what you are.