ΜΙΑ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ !

[omissman]

Μια φορα κι’ ένα καιρο ηταν ένα μικρο-μικρο καραβι, μια σκουνα με μαυρη σημαια που την ελεγαν «το πειρατικο»… μολις βγηκε απ’ το καρναγιο σαλπαρε αμεσως με πληρωμα νέο, ενθουσιωδες, απειρο και ανειδικευτο, με ναυτες που αποκαλουσαν τους εαυτους τους «πειρατες» , με ορμητηριο ένα μικρο λιμανι που τολεγαν «γραφειο»…
Ξεκινωντας ορκιστηκαν πιστη στον «κανόνα» και συμφωνησαν πως ολες τις αποφασεις για τη ροτα του καραβιου θα τις επαιρναν από κοινου με ένα νέο συστημα που το ονομασαν «αμεση δημοκρατια». Βεβαια επειδη ηταν νεοι και απειροι δεν ηξεραν καλα-καλα ουτε οι ιδιοι τι ακριβως σημαινε αυτό, αλλα δεν ειχε και τοση σημασια, θα το μαθαιναν στην πορεια. Μπορει να τους ελειπε η πειρα και οι γνωσεις, όμως η πιστη τους ηταν μεγαλη και η θεληση τους ισχυρη.

Ετσι ξεκινησαν για ένα ταξιδι στα αγνωστα βαθεια νερα μιας μεγαλης και σκοτεινης θαλασσας , που ολοι την ετρεμαν και την ηξεραν με την κωδικη ονομασια «θαλασσα της πολιτικης»… τα μονα τους εφοδια ηταν η ελπιδα και η πεποιθηση ότι μπορει να τα καταφερουν εκει που αλλα μεγαλα και πολυταξιδεμενα σκαφη, γαλερες και ναυαρχιδες, ειχαν αποτυχει οικτρα.
Δυστυχως με το ξεκινημα του, το πειρατικο βρεθηκε σε περιοχη που επικρατουσαν μεγαλες τρικυμιες , ολοι μιλουσαν γι’αυτή με δεος και τρομο και αποκαλουσαν την περιοχη «θαλασσα των εκλογων». Χωρις δισταγμο το πληρωμα και οι καπετανιοι, ορμησαν με φόρα και κουραγιο, παλαιψαν και τα καταφεραν να βγουν σωοι και αβλαβεις από την πρωτη δοκιμασια. Μετα την επιτυχια αυτή οι πειρατες μας συνεχισαν το ταξιδι τους με ακομη περισσοτερο ενθουσιασμο, χωρις καλα-καλα να εχουν καταλαβει τι τους επιφυλασσε το μελλον.

Όμως καινουργια μεγαλη τρικυμια στη θαλασα των εκλογων βρεθηκε εμπρος τους και το δυστυχημα ηταν ότι ειχαν ξεμεινει και από «ρευστα καυσιμα». Τα ειχαν εξαντλησει όλα στην πρωτη προσπαθεια δινοντας τον καλυτερο τους εαυτο. Ετσι αναγκαστηκαν να δανειστουν από ένα φιλο της προσπαθειας, ιδιοκτητη μεγαλης δεξαμενης, κατοικο μικρου νησιου που ηταν γνωστος με την κωδικη ονομασια «ο τυπογραφος»… Η μονη εγγυηση που του εδωσαν ηταν ο λογος της πειρατικης τους τιμης ότι θα επιστρεψουν τα δανεικα αμεσως μολις γυρισουν στο λιμανι... Αυτος τους πιστεψε γιατι ειχε σε μεγαλη υποληψη τους πειρατες , μαλιστα ηταν και φιλος με μερικους…

Η δευτερη θαλασσοταραχη ηταν πιο δυνατη, πιο αγρια και απειλητικη από την πρωτη και οι νεοι πειρατες το πηραν καπως αψηφιστα, χωρις να εκτιμησουν καλα τις δυναμεις τους, τις αντοχες του μικρου τους σκαφους και τις εγγενεις δυσκολιες της ναυσιπλοϊας στη αγνωστη «θαλασσα της πολιτικης» ! Βεβαια οι ιδιοι ειχαν παρει την αποφαση να περασουν μεσα από την δευτερη τρικυμια στη θαλασσα των εκλογων, χωρις να δωσουν σημασια σε καποιες φωνες που τους προτειναν να λοξοδρομησουν, να κανουν οικονομια δυναμεων και να γυρισουν στο λιμανι τους για να ανασυνταχτουν από την πρωτη τρικυμια. Ουτε φυσικα εκαναν τον κοπο να μετρησουν τις πραγματικες τους δυναμεις ή να εκτιμησουν τις πιθανες συνεπειες από το νέο παρατολμο εγχειρημα ..
Ετσι συντομα βρεθηκαν εξαντλημενοι και αφραγκοι, αφου καταφεραν να βγουν ζωντανοι μεσα από τη φοβερη τρικυμια , εχοντας όμως σοβαρες απωλειες σε συμμαχους και φιλους, ακομη και πολλοι από τους ιδιους εγκατελειψαν την προσπαθεια απογοητευμενοι. Και το χειροτερο ξεμειναν και παλι από …ρευστο !

Τους εμεινε όμως το …χρεος !
Και ο φιλος τους «ο τυπογραφος»… που αρχισε να δυσανασχετει…

Οι μηνες περνουσαν και το πειρατικο ειχε αραξει στο λιμανι για επισκευες και προμηθειες. Μερικοι ομως ανησυχουσαν και αρχισαν να σκαρφιζονται τροπους για να ξεπληρωσουν αυτό το βαρυ χρεος, για να μη χασουν την πειρατικη τους τιμη… κυριως οσοι ηξεραν προσωπικα τον διαβοητο «τυπογραφο» … Αλλοι παλι, οι πιο πολλοι, το ξεχασαν γρηγορα και το προσπερασαν, αλλωστε οι ιδιοι δεν ειχαν δωσει καμμιαν υποσχεση…

Ετσι το ζητημα του χρεους εμεινε να κρεμεται πανω από τα κεφαλια των πειρατων και να στοιχειωνει τον υπνο μερικων από αυτους. Οι υπολοιποι σταματησαν να το σκεφτονται και αρχισαν να σκεφτονται νεες περιπετειες, νεα παρατολμα ταξιδια σε αγνωστα νερα … μαλιστα επειδη δεν ηταν ευχαριστημενοι με οσα ειχαν ηδη πετυχει βρηκαν ότι για ολα εφταιγε ο «κανονας των πειρατων» , αυτος που ειχαν συνταξει οι «ναυπηγοι» του πειρατικου και ειχαν ολοι ορκιστει ότι θα τον τηρουσαν με θρησκευτικη ευλαβεια . Ετσι αποφασισαν να αλλαξουν καποιους ορους του κανονα, που μεταξυ τους ηταν γνωστος με την κωδικη ονομασια «καταστατικο», πιστευοντας ότι όλα θα πηγαιναν καλυτερα στο μελλον, δλδ ότι θα κυβερνουσαν καλυτερα το πειρατικο !

Συγκαλεσαν λοιπον μια συναξη στην κουβερτα που την ονομασαν «πειρατικο συνεδριο». Εκει μαζευτηκαν αρκετοι, αλλα παλι πολύ λιγοτεροι από οσους ειχαν δηλωσει συμμετοχη στο ταξιδι, και ασχοληθηκαν δυο ολοκληρες μερες με τις αλλαγες του κανονα. Περιεργως δεν συγκινηθηκαν καθολου από το καμπανακι που χτυπησε ο οικονομος του πειρατικου, όταν τους μιλησε για το αδειο ταμειο και για το μεγαλο χρεος !
Επισης δεν φανηκε να προβληματιζονται καθολου για τα αποτελεσματα που ειχε στο πειρατικο η δευτερη τρικυμια, για τις απωλειες, τις ζημιες, την κουραση του σκαριου και του πληρωματος. Ουτε τους απασχολησε καθολου η ροτα που επρεπε να τραβηξουν, ουτε αν ειχαν αρχισει να χανουν τον προσανατολισμο τους, ουτε μιλησαν καθολου «αυτοκριτικα» για τις εμπειριες της συμμετοχης τους σε όλα αυτά τα γεγονοτα…

Εν τω μεταξυ, καποιοι λιγοι που ειχαν παρει προσωπικα την υποθεση εξοφλησης του χρεους στον τυπογραφο, εφτιαξαν ένα σεντουκι που το ονομασαν λιστα κυριων και εβαζαν εκει κάθε μηνα το λιγο ρευστο που εξοικονομουσαν με αιματηρες θυσιες, και ό,τι μαζευαν ο οικονομος τοδινε στον "τυπογραφο". Γρηγορα όμως οι δυναμεις τους αρχισαν να εξαντλουνται και οι οικογενειες τους αρχισαν να διαμαρτυρονται γιατι στερουνταν το ρευστο από τη δικη τους ζωη για να ξεπληρωσουν φιλοτιμα ένα χρεος που ειχαν δημιουργησει καποιοι αλλοι που τωρα αδιαφορουσαν παντελως γι’ αυτό. Ετσι αρχισαν και αυτοι οι λιγοι να εγκαταλειπουν την προσπαθεια…
Παραλληλα βεβαια, καποιοι αλλοι αρχισαν να ονειρευονται νεα ταξιδια, νεες περιπετειες και να κανουν σκεψεις για νέο εξοπλισμο του πειρατικου, για νεα εξοδα και νεες προμηθειες, χωρις να τους πολυαπασχολει το γεγονος που επανειλημμενα τους επεσημανε ο οικονομος, οτι ουτε τα εξοδα λειτουργιας του μικρου λιμανιου του πειρατικου δεν μπορουσαν να καλυψουν οι ενθουσιωδεις πειρατες…

Τοτε ο οικονομος καθησε και σκεφτηκε…

Με τη «λιτοτητα» δεν τα βγαζουμε περα. Κοβοντας δλδ από την πενιχρη αμοιβη μας και από τις λιγοστες μας προμηθειες δεν θα ξοφλησουμε ποτε αυτό το χρεος…
Τι μπορουμε να κανουμε αραγε, ετσι ώστε και τροπο να βρουμε να ξεπληρωσουμε το χρεος αλλα και εμεις να ζουμε με αξιοπρεπεια;;; αναρωτιοταν…

Δανειο νέο να παρουμε για να ξοφλησουμε το παληο, θα μπλεξουμε παλι με τα τοκοχρεωλυσια που θα υποχρεωθουμε να πληρωνουμε μηνας μπαινει , μηνας βγαινει, ενώ εμεις δεν εχουμε ρευστό ουτε για τα εξοδα του λιμανιου. Επομενως…;;;

Μονο αν καταφερουμε να βρουμε νέο πλουτο, ή αν φτιαξουμε κατι που οι αλλοι θα είναι προθυμοι να πληρωσουν για να το αποκτησουν θα μπορεσουμε να συγκεντρωσουμε γρηγορα το ρευστο που χρειαζομαστε. Ή παλι εάν βρουμε καποιους τροπους να πεισουμε καποιους να μας προσφερουν λιγο ρευστο ακομη, ισως προσφεροντας καποιες υπηρεσιες, ισως αξιοποιωντας το μικρο λιμανι του πειρατικου, ισως κανοντας καποιες εκδηλωσεις προσκαλωντας ολους τους φιλους της «πειρατικης ιδεας», ισως , σκεφτηκε, κατι καταφερουμε να μαζεψουμε και μπορεσουμε να ξεπληρωσουμε το χρεος και σωσουμε την πειρατικη μας τιμη…

Αποφασισε λοιπον αυτές τις σκεψεις του να τις μοιραστει με τους υπολοιπους πειρατες για να συμφωνησουν ολοι μαζι στους τροπους που μπορουν να βρουν και να βαλουν αμεσως σε εφαρμογη. Εκατσε, τις εγραψε και τις αναρτησε στη μεγιστη του πειρατικου για να τις διαβασουν ολοι, όπως καλη ωρα εσεις που διαβαζετε τωρα αυτές τις γραμμες , ελπιζοντας ότι...

ισως αυτή τη φορα συγκινηθουν ολοι οι πειρατες και συμμετασχουν στη νεα προσπαθεια για την οριστικη επιλυση του ζητηματος του χρεους…!

[chprokop]

Η "υπερβολή" είναι το μέσο για να προσεγγίσει κανείς το "μέτρο" της πραγματικότητας !
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΙΣΟΥΛΗΣ


Είδες που είναι και η ΠΑΡΑΒΟΛΗ?