Νικόλας Άσιμος έγραψε:Παράτα το σχολειό, παράτα αυτό το χάλι
Να είσ’ αφεντικό του εαυτού σου πάλι
Παράτα τα θρανία και τ’ αμφιθέατρα
Να ρθης στην παραλία να κάνουμ’ έρωτα.
Παράτα τη δουλειά, παράτα την τη σκρόφα
Και κοίτα πως εσύ θ’ αποφασίζεις πρώτα.
Χιλιάδες σουπερμάρκετ γεμάτα πράματα
Γιατί δεν τα βουτάμε για τα γεράματα;
Παράτα το θεό, πατέρα και παρτάλι
Μη θέλεις παντρειά και μισθωτό χαμάλη
Αρνήσου να `σαι σκλάβα διπλά κι ολόϊδια
Να ζήσουν τα παιδιά μας μεσ’ τα κοινόβια.
Παράτα το λοιπόν, παράτα το το κόμμα
Μη θες να κουβαλάς το κουρδιστό σου πτώμα.
Της κεντρικής γαϊδάρας να είσ’ ερμηνευτής
Αρνήσου να `σαι χάφτης και καθοδηγητής.
Κατούρα στη βουλή και σπάστους τα γραφεία
Να πάει να πνιγεί κι η γραφειοκρατία
Και φόρεσε κουκούλα ωσάν σε πρίζουνε
Σε κάθε αναμπουμπούλα μη σε γνωρίζουνε.
Παράτα το στρατό το προβατοποιείο
Και ας μας έχουνε για το τρελλοκομείο
Για μια χαζή πατρίδα οπλίζουν τους λαούς
Δεν κάνει η ιεραρχία για τους αναρχικούς.
Στην κοινωνία αυτή σαπίσαμε στ’ αλήθεια
Απάνθρωποι θεσμοί μας γίνανε συνήθεια
Παράτησέ τα όλα να ζήσουμ’ άβολα
Οι άλλοι όπως βαδίζουν κι εμείς ανάποδα.
Νικόλας Άσιμος έγραψε:Δεν πα να μας χτυπάν με όλμους και κανόνια
Δεν πα να μας χαλάν τα πιο όμορφά μας χρόνια
Κι αυτοί που μας μιλούν πως θέλουν το καλό μας
Ποτέ τους δεν ακούν το δίκιο το δικό μας.
Δεν είναι αυτή ζωή κι από τ αφεντικά μας
Δεν είναι ανθρώπινα τα μεροκάματά μας
Αυτοί καλοπερνούν και 'μεις αγωνιάμε
Αν θάχουμε δουλειά για νάχουμε να φάμε.
Το δίκιο μας εμπρός να βγάλουμε στους δρόμους
Μπουρλότο και φωτιά σε κράτος κι αστυνόμους
Τον ξέρουμε καλά της γης μας τον αφέντη
Μας έμαθε πολλά το αίμα του Νοέμβρη.
Δε πα να μας χτυπάν με όλμους και κανόνια
Δεν πα να μας χαλάν τα πιο όμορφά μας χρόνια
Θα βάλουμε μπροστά τη μαύρη και την κόκκινη σημαία
Για μας, για μια ζωή πιο λεύτερη πιο νέα.
"Πάνω στα ματωμένα πουκάμισα των σκοτωμένων
Εμείς καθόμασταν τα βράδια
Και ζωγραφίζαμε σκηνές απ την αυριανή ευτυχία του κόσμου."
Έτσι γεννήθηκαν οι σημαίες μας.
Θα βάλουμε μπροστά τη μαύρη και την κόκκινη σημαία
Μ' αγώνα η λευτεριά μας είναι αναγκαία.
Νικόλας Άσιμος έγραψε:Δεν πα να μας χτυπάν με όλμους και κανόνια
Δεν πα να μας χαλάν τα πιο όμορφά μας χρόνια
Κι αυτοί που μας μιλούν πως θέλουν το καλό μας
Ποτέ τους δεν ακούν το δίκιο το δικό μας.
Δεν είναι αυτή ζωή κάτω τ αφεντικά μας
Δεν είναι ανθρώπινα τα μεροκάματά μας
Αυτοί καλοπερνούν και 'μεις αγωνιάμε
Αν θάχουμε δουλειά για νάχουμε να φάμε.
Το δίκιο μας εμπρός να βγάλουμε στους δρόμους
και αν χρειαστεί φωτιά, φωτία στους αστυνόμους
Τον ξέρουμε καλά της γης μας τον αφέντη
Μας έμαθε πολλά το αίμα του Νοέμβρη.
Δε πα να μας χτυπάν με όλμους και κανόνια
Δεν πα να μας χαλάν τα πιο όμορφά μας χρόνια
Θα βάλουμε μπροστά τη μαύρη και την κόκκινη σημαία
Για μας, για μια ζωή πιο λεύτερη πιο νέα.
Θα βάλουμε μπροστά τη μαύρη και την κόκκινη σημαία
Μ' αγώνα η λευτεριά μας είναι αναγκαία.
Και κάποιες άλλες εκτελέσεις του ίδιου τραγουδιού:
Νικόλας Άσιμος έγραψε:
Τα βλαχαδερά δεν παντρεύονται
Κι όλο κότερα ονειρεύονται
Τα αουτλάρια είναι αρχάρια
Και ψαρεύονται ως τα ψάρια
Οι κουμμουνιστές είναι υλιστές
Και οι χριστιανοί μείναν αδειανοί
Τα αναρχικά έχουν όρια
Σε παντρεύτηκα με βλεννόρροια
Μόν τα χρήματα έχουν πέραση
Πάτε βλήματα στην παρέλαση
Προλετάριοι κι άλλα πτώματα
Έχει κι η κραυγή δικαιώματα
Ούτε οι αστοί, ούτε οι μαστοί
Ρέγκα εγώ παστή, έχω εραστή
Όλα χύνονται στο κελάρι μου
Και ζωγράφισα το πιθάρι μου
Τα βλαχαδερά δεν παντρεύονται
Κι όλο κότερα ονειρεύονται
Τα αουτλάρια είναι αρχάρια
Και ψαρεύονται ως τα ψάρια
Οι κουμμουνιστές είναι υλιστές
Και οι χριστιανοί μείναν αδειανοί
Τα αναρχικά έχουν όρια
Σε παντρεύτηκα με βλεννόρροια