Καμιά ουσιαστική μεταρρύθμιση ή βελτίωση του Κράτους και του δημόσιου τομέα ΔΕΝ μπορεί να γίνει αν δεν καταργηθεί αυτή η απαράδεκτη διάκριση που επιβάλλεται στους πολίτες και χωρίζει τους εργαζομένους σε παιδιά ενός ανώτερου και ενός κατώτερου θεού. Δεν μπορούμε να μιλάμε ούτε για ευνομούμενη πολιτεία, ούτε για κράτος δικαίου, ούτε καν για δημοκρατία. Από την στιγμή που ένας ΔΥ είναι μόνιμος, οποιαδήποτε προσπάθεια αναδιάρθρωσης στον δημόσιο τομέα θα πέφτει στο κενό ως ανεφάρμοστη.
Η μονιμότητα είναι ένα μαχαίρι που κόβει και από τις δύο μεριές. Από την μια κλειδώνει και δεν επιτρέπει στην κυβέρνηση να εξορθολογήσει έναν υδροκέφαλο δημόσιο τομέα (αλλά παρέχει την συνέχιση ενός πελατειακού καθεστώτος κομμάτων με τους πολίτες) και από την άλλη κρατά ομήρους τους ίδιους τους ΔΥ σε ένα αλισβερίσι τύπου "το ένα χέρι νίβει τ' άλλο και τα δυο το πρόσωπο" (και τους μετατρέπει σε υποχείρια των κομμάτων/κυβερνητικών παραγόντων, πριν την πρόσληψη και μετά την πρόσληψη τους ως ΔΥ).
Ή θα πούμε τα πράγματα με το όνομά τους ή θα γίνουμε και εμείς "συστημικοί" (μας κατηγορούν ήδη ότι έχουμε γίνει).
"Επί των τύπων των ήλων" λοιπόν, Πειρατές, ή είμαστε "το λειτουργικό του 21ου αιώνα" ή απλά μια ακόμα έκδοση των "windows".....
Μια πρώτη προσέγγιση/προσπάθεια θα ήταν η δημιουργία Συνταγματικού Δικαστηρίου (για να πιάσει όλους τους "νόμους" που σχετίζονται με την εφαρμογή των επιταγών του Συντάγματος) και μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ Συνταγματική Αναθεώρηση επί όλου του κειμένου του Συντάγματος, ειδικά αυτού που μπήκε με τις αναθεωρήσεις του από την αρχή της μεταπολίτευσης.
*ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ: Ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα
Άρθρο 4
- Οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
- Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
- Έλληνες πολίτες είναι όσοι έχουν τα προσόντα που ορίζει ο νόμος. Επιτρέπεται να αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια μόνο σε περίπτωση που κάποιος απέκτησε εκούσια άλλη ιθαγένεια ή που ανέλαβε σε ξένη χώρα υπηρεσία αντίθετη προς τα εθνικά συμφέροντα, με τις προϋποθέσεις και τη διαδικασία που προβλέπει ειδικότερα ο νόμος.
- Μόνο Έλληνες πολίτες είναι δεκτοί σε όλες τις δημόσιες λειτουργίες, εκτός από τις εξαιρέσεις που εισάγονται με ειδικούς νόμους.
- Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους.
- Κάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην άμυνα της Πατρίδας, σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων.
- Τίτλοι ευγένειας ή διάκρισης ούτε απονέμονται ούτε αναγνωρίζονται σε Έλληνες πολίτες.
>>>>>>>>>>>>>
Ο θρίαμβος της Αντιμεταρρύθμισης
protagon.gr, 19 Ιανουαρίου 2015, Τάκης Μίχας
Όπως έχω επανειλημμένα υποστηρίξει η μοναδική ουσιαστική μεταρρύθμιση που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση είναι η δραματική μείωση του κράτους (συμπεριλαμβανομένης και της μείωσης των λεγόμενων «αμυντικών» δαπανών). Αυτό συνεπάγεται το κλείσιμο εκατοντάδων δημόσιων και ημι-δημόσιων οργανισμών και τις απολύσεις φυσικά του προσωπικού τους. Όμως αυτό είναι κάτι στο οποίο όλα τα πολιτικά κόμματα, παλιά και νέα, αντιτίθενται.
Στην Ελλάδα της τάχα «πολυφωνίας» και του «πλουραλισμού», δεν υπάρχει ούτε ένα πολιτικό κόμμα το οποίο να προβάλλει αυτήν την ατζέντα. Για όλα τα ελληνικά πολιτικά κόμματα η μόνη αιτιολογία που δικαιολογεί την απόλυση δημοσίου υπαλλήλου είναι αν ο τελευταίος έχει υποπέσει σε ποινικό δικαίωμα. Το γεγονός ότι κάποιος άλλος φορέας του ιδιωτικού τομέα μπορεί να επιτελεί το έργο φτηνότερα, πιο παραγωγικά και πιο δημιουργικά σε σχέση με τον δημόσιο φορέα, δεν επαρκεί, σύμφωνα με την κρατούσα λογική, για το κλείσιμο του τελευταίου και την απόλυση του προσωπικού του.
Στην Ελλάδα των αντι-μεταρρυθμιστών, ένας δημόσιος υπάλληλος δεν πρόκειται ποτέ να ακούσει την φράση την οποία όσοι από μας εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα έχουμε ακούσει άπειρες φορές (ο υπογράφων 4 φορές): «Μπορείτε σας παρακαλώ να περάσετε από το λογιστήριο;».
Αυτή είναι η ατζέντα στην οποία συμφώνησαν και συμφωνούν όλα τα κόμματα που λαμβάνουν μέρος στις εκλογές της Κυριακής.
Αυτή είναι επίσης η πολιτική -και όχι το Μνημόνιο- που οδήγησαν στην καταστροφή του ιδιωτικού τομέα, το κλείσιμο επιχειρήσεων και τη δημιουργία 1,5 εκ. ανέργων, σχεδόν εξ ολοκλήρου προερχομένων από τον ιδιωτικό τομέα.
Αυτό συνέβη με δύο τρόπους: Με την επιβολή φορολογίας και με την έκδοση βραχυπρόθεσμων ομολόγων (που υποχρεώνονται οι τράπεζες να αγοράζουν) για την κάλυψη των αναγκών του δημόσιου τομέα. Αμφότερα τα μέτρα ξεζουμίζουν την πολύτιμη ρευστότητα που είναι τόσο αναγκαία για τη λειτουργία της ιδιωτικής οικονομίας με τα γνωστά αρνητικά αποτελέσματα.
Όλες αυτές οι αρνητικές συνέπειες θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί, όπως είχαν αναλύσει σε ένα πολύ σημαντικό άρθρο τους στην Καθημερινή οι Γιώργος Μπήτρος και Τάσος Αβραντίνης, με την απόλυση όλων των δημοσίων υπαλλήλων που είτε προσελήφθησαν παράνομα (εκτός ΑΣΕΠ) την τελευταία δεκαετία, καθώς και αυτών που ανήκουν σε δημόσιους φορείς που πρόκειται να κλείσουν. «Το τίμημα των μη απολύσεων στον δημόσιο τομέα, που αποτελεί συνειδητή επιλογή του πολιτικού συστήματος, την οποία δυστυχώς ανέχεται και η τρόικα, είναι πολύ βαρύ για την κοινωνία» κατέληγαν οι συγγραφείς...
Προκαλεί μεγάλη και άδικη φορολογία στα εισοδήματα των φυσικών προσώπων και των επιχειρήσεων, φορολογία η οποία απλώς «κουκουλώνει» πρόσκαιρα τα ελλείμματα που δημιουργούν οι εκατοντάδες χιλιάδες υπεράριθμοι δημόσιοι υπάλληλοι. Οδηγεί στην ανεργία διπλάσιους ή και τριπλάσιους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος γονατίζει από τους φόρους και αναγκάζεται να περιορίζει τις θέσεις εργασίας ή τους μισθούς των εργαζομένων του. Και τέλος, παρατείνει την ύφεση στην οικονομία, γιατί ο δημόσιος τομέας διαχειρίζεται πιο αναποτελεσματικά τα χρήματα των φορολογουμένων.
Ανεξάρτητα, λοιπόν, από ποιο κόμμα κερδίσει και ανεξάρτητα από ποιο ή ποια κόμματα σχηματίσουν κυβέρνηση, οι εκλογές της Κυριακής αποτελούν τον θρίαμβο της Αντι-μεταρρυθμιστικής Αντεπανάστασης. Αντί λοιπόν οι οπαδοί των μεταρρυθμίσεων να αναλώνουν χρόνο και φαιά ουσία αναλύοντας ποιο κόμμα θα φέρει τη μεγαλύτερη μιζέρια στη χώρα, θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο να ξεκινήσουν τις διεργασίες για τη δημιουργία ενός πραγματικού μεταρρυθμιστικού φορέα, που θα λάβει μέρος στις εκλογές που μάλλον θα ακολουθήσουν σε λίγο χρονικό διάστημα μετά τις εκλογές της Κυριακής.