Περί copyright

[anestis]

Η άποψη του Σουηδικού Κόμματος Πειρατών για τη Μεταρρύθμιση του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας

Ο στόχος του συστήματος δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας ήταν να βρεθεί μια ισορροπία, ώστε να προωθείται και να εξαπλώνεται η πνευματική δημιουργία, ενώ ταυτόχρονα αμείβονται οι δημιουργοί.

Σήμερα αυτή η ισορροπία έχει χαθεί , σε σημείο η νομοθεσία περί πνευματικών δικαιωμάτων να περιορίζει σοβαρά αυτό που υποτίθεται ότι προωθεί, ΣΗΜ ΜΤΦ:ενώ ούτε οι πραγματικοί δημιουργοί αμείβονται δίκαια, αφού παρεμβάλλονται μεγάλες εταιρείες οι οποίες κατακρατούν συχνά πάνω από το το 95% των κερδών.

Το Πειρατικό Κόμμα θέλει να αποκατασταθεί η ισορροπία στην νομοθεσία περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Κάθε μη εμπορική αντιγραφή χρήση των ψηφιακών προϊόντων πρέπει να είναι εντελώς δωρεάν.
Η κοινή χρήση αρχείων και τα p2p δίκτυα θα πρέπει να ενθαρρύνεται αντί να ποινικοποιείται.
Ο πολιτισμός και η γνώση είναι αγαθά, που αυξάνουν την αξία τους όσο μοιράζονται.

Το Διαδίκτυο θα μπορούσε να γίνει η μεγαλύτερη δημόσια βιβλιοθήκη που δημιουργήθηκε ποτέ. Το μονοπώλιο που έχει ο κάτοχος των πνευματικών δικαιωμάτων για εμπορική εκμετάλλευση του έργου, θα πρέπει να περιορίζεται σε πέντε έτη μετά τη δημοσίευση του.

ΣΗΜ ΜΤΦ Οι νόμοι για τα Πνευματικά Δικαιώματα δημιουργήθηκαν στην Αγγλία το 1700 για να περιοριστούν οι εκτυπώσεις βιβλίων, όταν το βιβλίο ή ο πίνακας ήταν μοναδικά αντικείμενα. Αρχικά είχαν διάρκεια 28 ετών. Σταδιακά έχουν φτάσει τα 70, 80 ακόμη και τα 120 χρόνια!!! Στην ψηφιακή εποχή, τέτοιοι νόμοι, γραμμένοι πριν τρεις αιώνες είναι απλώς παράλογοι. Κανείς δεν χρειάζεται κερδίζει λεφτά 70 χρόνια μετά τον θάνατό του!

Κανένα κινηματογραφικό στούντιο ή δισκογραφική εταιρεία δεν βασίζει τις επενδυτικές του αποφάσεις στο ότι το προϊόν θα παρουσιάζει εμπορικό ενδιαφέρον εκατό χρόνια στο μέλλον. Η εμπορική ζωή των πολιτιστικών έργων είναι απίστευτα μικρή στο σημερινό κόσμο. Αν κάτι δεν βγάλει τα λεφτά του τα πρώτα 1-2 χρόνια, δεν θα τα βάλει ποτέ!
Η ισχύς των πνευματικών δικαιωμάτων για 5 χρόνια (για εμπορική χρήση) είναι περισσότερο από αρκετή.


Το απόσπασμα από το ΠΡΟΣΧΕΔΙΟ της Διακήρυξης μας

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ.
Το πανάρχαιο όνειρο της συλλογής και διάθεσης σε όλους, όλης της ανθρώπινης γνώσης και του πολιτισμού, τόσο για άμεση όσο και για μελλοντική χρήση, είναι πλέον πολύ κοντά στο να πραγματοποιηθεί, μέσα από δεκαετίες τεχνολογικής προόδου.
Όπως κάθε επαναστατική αλλαγή που καλύπτει πολλές πτυχές της ζωής μας, η επίτευξη αυτού του στόχου οδηγεί σε βαθιές αλλαγές.
Στόχος μας είναι να δείξουμε τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες, αλλά και να προειδοποιήσουμε για τους πιθανούς κινδύνους.
Πιστεύουμε ότι το ισχύον νομικό πλαίσιο στον τομέα της πνευματικής ιδιοκτησίας, περιορίζει τις δυνατότητες ανάπτυξης, βασιζόμενο στην ξεπερασμένη αντίληψη της αποκαλούμενης «πνευματικής ιδιοκτησίας», η οποία περιορίζει τη γνώση και την πληροφόρηση.
Σαν πρώτο βήμα επιδιώκουμε να νομοθετηθεί η δωρεάν, μη εμπορική, χρήση αντιγράφων των ψηφιακών προϊόντων, καθώς και να θεωρείται φυσιολογική, χωρίς περιορισμούς, η ιδιωτική αντιγραφή και ιδιωτική χρήση τους, ιδιαίτερα εντός των ορίων της ιδιωτικής σφαίρας του κάθε προσώπου.

ΧΩΡΙΣ ΤΕΧΝΙΚΟΥΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ.
Στο Κόμμα Πειρατών Ελλάδος αγωνιζόμαστε για την κατάργηση κάθε τεχνικού περιορισμού στην αναπαραγωγή ψηφιακών έργων. Οι περιορισμοί αυτοί (D.R.M.) δημιουργούν τεχνητή έλλειψη υπέρ οικονομικών συμφερόντων και τους θεωρούμε ανήθικους, απορρίπτοντας τη μέθοδο αυτή.
Παρεμβαίνουν με πολλούς τρόπους στις νόμιμες χρήσεις των έργων, δημιουργώντας μια εντελώς απαράδεκτη δυνατότητα ελέγχου των χρηστών και συχνά απειλούν τη χρήση των έργων από τις μελλοντικές γενιές, οι οποίες ίσως να μην έχουν πρόσβαση σε σημερινά συστήματα αναπαραγωγής.
Επιπλέον το συνολικό οικονομικό κόστος για τη δημιουργία υποδομών προστασίας από την αντιγραφή βρίσκεται σε ακραία αναντιστοιχία με το συνολικό όφελος που αυτές προσφέρουν, ενώ δημιουργούν και έμμεσες δαπάνες στην κοινωνία, μέσω της ανάγκης για πολλαπλά λογισμικά και υλικά μέσα.

ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΥ.
Αναγνωρίζουμε τα ηθικά δικαιώματα των δημιουργών στο έργο τους, στο ακέραιο.
Το σημερινό σύστημα των δικαιωμάτων εκμετάλλευσης, χρειάζεται να βρει μια δίκαιη ισορροπία μεταξύ των έννομων οικονομικών συμφερόντων των δημιουργών και του δημόσιου συμφέροντος για πρόσβαση στη γνώση και τον πολιτισμό.
Τα ψηφιακά έργα πρέπει σε λογικό χρονικό διάστημα να επιστρέφουν σε δωρεάν δημόσια διαθεσιμότητα (public domain). Αυτό θα γίνει κυρίως μέσα από τη δραστική μείωση της διάρκειας των νομικών δικαιωμάτων της "πνευματικής ιδιοκτησίας".



Θα ακολουθήσει και άλλο ένα post με άλλες απόψεις ενάντια στο copyright.

[anestis]

Κλείνω με σχετικά κείμενα στα Αγγλικά από τη wikipedia, και 3 links όχι ΑΜΕΣΑ σχετικά με το θέμα, αλλά που το φωτίζουν από άλλες γωνίες.

http://sethgodin.typepad.com/seths_blog/2011/08/when-ideas-become-powerfu.html

http://sethgodin.typepad.com/seths_blog/2008/01/music-lessons.html

http://en.wikipedia.org/wiki/Steal_This_Film

Anti-copyright refers to the complete or partial opposition to prevalent copyright laws. Copyright is known as the owner's right for copies to be only made by the owner or with his authorization in form of a license.

The classic argument for copyright is the view that granting developers temporary monopolies over their works encourages further development and creativity by giving the developer a source of income.
A central anti-copyright argument is that copyright has never been of net benefit to society and instead serves to enrich a few at the expense of creativity.
Some anti-copyright groups may question the logic of copyright on economic and cultural grounds. Also, in the context of the Internet it can be argued that copyright law needs to be adapted to modern information technology.

Groups advocating abolishing of copyright

Many traditional anarchists, including Leo Tolstoy, expressed their refusal to accept copyright.

Pirate Cinema and groups like The League of Noble Peers advance more radical arguments, opposing copyright per se. A number of anti-copyright groups have recently emerged in the argument around peer-to-peer file sharing, digital freedom, and freedom of information.

Recent developments related to BitTorrent and peer-to-peer file-sharing have been termed by media commentators as "copyright wars", with The Pirate Bay being referred to as "the most visible member of a burgeoning international anti-copyright—or pro-piracy—movement".

French group Association des audionautes is not anti-copyright per se, but proposes a reformed system for copyright enforcement and compensation.
Aziz Ridouan, co-founder of the group, proposes for France to legalise peer-to-peer file sharing and to compensate artists through a surcharge on Internet service provider fees (i.e. an alternative compensation system). Reportedly, major music companies have equated Ridouan's proposal with legitimizing piracy.

In January 2008, seven Swedish members of parliament from the Moderate Party (part of the governing coalition), authored a piece in a Swedish tabloid calling for the complete decriminalization of filesharing; they wrote that "Decriminalizing all non-commercial file sharing and forcing the market to adapt is not just the best solution. It's the only solution, unless we want an ever more extensive control of what citizens do on the Internet."

Groups advocating using existing copyright law

Groups that argue for using existing copyright legal framework with special licenses to achieve their goals, include the copyleft movement and Creative Commons.

Creative Commons is not anti-copyright per se, but argues for use of more flexible and open copyright licenses within existing copyright law.

"In the case of both patents and copyright, from the point of view of economics, there are two ingredients in the law: the right to buy and sell copies of ideas, and the right to control how other people make use of their copies. The first right is not controversial. In copyright law, when applied to the creator this right is sometimes called the "right of first sale."
However, it extends also to the legitimate rights of others to sell their copies. It is the second right, enabling the owner to control the use of intellectual property after sale, that is controversial. This right produces a monopoly – enforced by the obligation of the government to act against individuals or organizations that use the idea in ways prohibited by the copyright or patent holder." ...results in a weaker incentive at creativity

"The evolution of copyright from an occasional grant of royal privilege to a formal and eventually widespread system of law should in principle have enhanced composers' income from publication.

The evidence from our quantitative comparison of honoraria received by Beethoven, with no copyright law in his territory, and Robert Schumann, benefiting from nearly universal European copyright, provides at best questionable support for the hypothesis that copyright fundamentally changed composers' fortunes.
From the qualitative evidence on Giuseppe Verdi, who was the first important composer to experience the new Italian copyright regime and devise strategies to derive maximum advantage, it is clear that copyright could make a substantial difference. In the case of Verdi, greater remuneration through full exploitation of the copyright system led perceptibly to a lessening of composing effort."

Non-scarcity

Some libertarians, particularly proponents of Austrian economics, including McElroy, Palmer, Lepage, Bouckaert, and Stephan Kinsella, argue that copyright is invalid because, unlike physical property, intellectual property is not scarce and is, they claim, a legal fiction created by the state.

That is, infringing on copyright, unlike theft, does not deprive the victim of the original item, and so enforcement of copyright law constitutes aggression on the part of the state.

One of the founders of Piratbyrån Rasmus Fleischer argues that copyright law simply seems unable to cope with the Internet, and hence is obsolete. He argues that the Internet, and particularly Web 2.0 have brought about the uncertain status of the very idea of "copying" itself. He argues that in an attempt to rein in Web 2.0, copyright law in the 21st century is increasingly concerned with criminalizing entire technologies.
Leading to recent attacks on different kinds of search engines, solely because they provide links to files which may be copyrighted, Fleischer points out that Google, while still largely uncontested, operates in a gray zone of copyright (e.g. the business model of Google Books is to display millions of pages of copyrighted and uncopyrighted books as part of a business plan drawing its revenue from advertising). In contrast, others have pointed out that Google Books blocks-out large sections of those same books, which incentivizes purchases, and supports the legitimate interests of rightsholders.

Fleischer's central argument is that copyright has become obsolete with regards to the Internet, that the cost of trying to enforce it is unreasonable, and that instead business models need to adapt to the reality of the darknet.

In 2002, a group of Microsoft-affiliated researchers, published "The Darknet and the Future of Content Distribution", investigating what they call "the darknet", a collection of networks and technologies used to share digital content (such as peer-to-peer file sharing and CD and DVD copying).

The authors state that "we believe it probable that there will be a few more rounds of technical innovations to sidestep existing laws, followed by new laws, or new interpretations of old laws, in the next few years." The paper discusses evidence that the darknet "will continue to exist and provide low cost, high quality service to a large group of consumers. This means that in many markets, the darknet will be a competitor to legal commerce."

The authors also argue that people have always "copied", however in the past valuable objects were mostly physical and it was uneconomical or, when carried out on a large scale, stoppable using patent or copyright law. They argue that this has fundamentally changed with the Internet and associated technologies, as valuable digital content can be copied at little cost and distributed on an unprecedented scale.

Freedom of knowledge

Groups such as Hipatia advance anti-copyright arguments in the name of "freedom of knowledge" and argue that knowledge should be "shared in solidarity". Such groups may perceive "freedom of knowledge" as a right, and as fundamental in realising the right to education, which is an internationally recognised human right, as well as the right to a free culture and the right to free communication. They argue that current copyright law hinders the realisation of these rights in today's knowledge societies relying on new technological means of communication.

Such groups see copyright law as preventing or slowing human progress. They argue that the current copyright system needs to be brought into line with reality and the needs of society.
Hipatia argues that this would "provide the ethical principles which allow the individual to spread his knowledge, to help herself, to help his community and the whole world, with the aim of making society ever more free, more equal, more sustainable, and with greater solidarity."

Relying on the concept of the author, copyright is based on the assumption that without an intellectual property rights regime, authors would have no incentive to further create, and that artists cannot produce new works without an economic incentive.
Liang challenges this logic, arguing that "many authors who have little hope of ever finding a market for their publications, and whose copyright is, as a result, virtually worthless, have in the past, and even in the present, continued to write."

Liang points out that people produce works purely for personal satisfaction, or even for respect and recognition from peers. Liang argues that the 19th Century saw the prolific authorship of literary works in the absence of meaningful copyright that benefited the author. In fact, Liang argues, copyright protection usually benefited the publisher, and rarely the author.


Opposition to copyright

Critics of copyright as a whole fall broadly into two categories: Those who assert that the very concept of copyright has never been of net benefit to society, and has always served simply to enrich a few at the expense of creativity; and those who assert that the existing copyright regime must be reformed to maintain its relevance in the new Information society. The French droit d'auteur ("Rights of the Author"), which influenced the 1886 Berne Convention for the Protection of Literary and Artistic Works, must also be noted as a significant alternative to the usual Anglo-Saxon concept of copyright.

Among the latter group, there are also some who continue to agree with copyright as a way to grant authors rights, but feel that it "outlives its welcome" by granting copyright for too long (e.g., far beyond the lifetime of the author), and is therefore of little direct benefit to him or her. The prolongation of copyright term is commonly attributed to effective corporate lobbying, based on a desire for the continuance of a profitable monopoly.

In the US, this is often phrased as a conspiracy to 'control the Mouse' (meaning Mickey Mouse, a trademarked character controlled by the Disney Company whose early works would have moved into the public domain save for such an extension).

To many critics, the general problem is that the current (international) copyright system undermines its own goal. The concepts of the public domain and the intrinsic freedom of information are necessary precepts for creators to be able to build on published expression. But these are gradually being eroded, as copyright terms are repeatedly extended to last beyond the lifetime of the audience which experienced and knows of the original work.

Another effect of the repeated extension of copyright term is that current authors are shielded from competition from a wide public domain: by the time current works enter the public domain, they will have almost always have become obsolete. This reduces the risk of commoditisation of topical non-fiction. Out-of-copyright publishing, such as classic literature where margins are very low, generally offers only the best of each genre.[citation needed]

Opposition to current copyright practice also relates to the non-observance of the principal requirement of the original Queen Anne Act, which specified that for a work to obtain copyright a copy had to be deposited in a library of record, so that unlimited copies could be made when the copyright expired. This was observed for many years but was successfully opposed by the motion picture industry, which refused to provide copies of their films, resulting in the loss of many early films. Civilizatiion experiences a similar loss of ancient documents held in private collections until they rot.

The recent success of free software projects such as GNU/Linux, Mozilla Firefox, and the Apache web server has demonstrated that quality works can be created even in the absence of a copyright-enforced monopoly rent.

Instead, these products use copyright to enforce their license terms, which are designed to ensure the free nature of the work, rather than securing exclusive rights for the holder for monetary gain; such a license is called a copyleft, free software license, or open source license.

The term intellectual property has been criticized on the grounds that the rights conferred by exclusive rights laws are in some ways more limited than the legal rights associated with property interests in physical goods — chattels or land — real property.

The inclusion of the word property in the term can be seen as favoring the position of proponents of the expansion of exclusive rights in intellectual products, by helping them draw on concepts associated with those older forms of property in support of their argument for removing limitations on rights when those limitations would be generally seen as inappropriate if applied to physical goods.

A common argument against the term intellectual property is that information is fundamentally different from physical property in that there is no natural scarcity of a particular idea or information: once it exists at all, it can be re-used and duplicated indefinitely without such re-use diminishing the original.

Other libertarians, such as Shaun Connell of the Rebirth of Freedom Foundation, argue that intellectual property doesn't exist on any level, and that no person has a "right" to all of the rewards of a concept, whether the person created it or not.
Thus there is no direct analogue to "theft"; the closest analogue is to copy or use the information without permission, which does not affect the original possession.
Another, more specific objection to the term, held by Richard Stallman, is that the term is confusing.
Stallman argues that the term implies a non-existent similarity between copyrights, patents, trademarks, and other forms of exclusive rights, which makes clear thinking and discussion about various forms difficult.

For example, those that pertain to intellectual content (copyrights and patents) have limited terms, hence differ from conventional property, whereas trademarks, which have unlimited terms, are merely signs and lack intellectual content.
Furthermore, most legal systems, including that of the United States, hold that exclusive rights are a government grant, rather than a fundamental right held by citizens.

Though it is convenient for direct incentive beneficiaries to regard exclusive rights as akin to "property", items covered by exclusive rights are, by definition, not physical objects "ownable" in the traditional sense.

Law treats these rights differently than those involving physical property.

To give three examples from US law, copyright infringement is not punishable by laws against theft or trespass, but rather by an entirely different set of laws with different penalties.
Patent infringement is not a criminal offense although it may subject the infringer to civil liability.
Willfully possessing stolen physical goods is a criminal offense while mere possessing of goods which infringe on copyright is not.
Furthermore, in the United States physical property laws are generally part of state law, while copyright law is primarily federal.

[ramirez]

Δεν πρόλαβα να το διαβάσω όλο, προς το παρόν θα σταθώ σε ένα σημείο που διαφωνώ ριζικά. Τα 5 έτη κατοχύρωσης των πνευματικών δικαιωμάτων είναι κάτι που δεν το χωράει το μυαλό μου. Τα 70 χρόνια που ισχύουν στην Ευρωπαϊκή ένωση ίσως να είναι και λίγα.Εξηγούμαι, δηλαδή αν γράψω ένα βιβλίο το οποίο πουλάει ασταμάτητα για 5 χρόνια και έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει για άλλα 15, τον 6 (έκτο) χρόνο θα έρθει ο τάδε εκδοτικός οίκος, θα το αναπαράγει και θα βγάζει χρήματα από την δική μου ιδέα???

Στο τέλος του post πιο πάνω αναφέρονται κάποια στοιχεία από το Αμερικανικό δίκαιο αλλά και το Αγγλικό σχετικά με τα νομικά συστήματα που πλαισιώνουν τον τομέα των πνευματικών δικαιωμάτων. Επειδή είχα την τύχη να ζήσω για χρόνια και στις 2 αυτές χώρες και επειδή κατά σύμπτωση η επαγγελματική μου εξειδίκευση έγκειται στη νομική κατοχύρωση των πνευματικών δικαιωμάτων και προστασία τους (και στις 2 χώρες) συμφωνώ απόλυτα με την ιδέα που διατυπώνεται ότι "το δίκαιο περί πνευματικών δικαιωμάτων υπάρχει για να προωθήσει τις καινοτόμες ιδέες που βελτιώνουν την κοινωνία μέσω του προσωπικού πνευματικού ή μη, μόχθου". Καταλήγοντας θεωρώ απαράδεκτη την αντίληψη ότι θα επιτρέπεται η εκμετάλλευση της προσωπικής εργασίας από τους ίδιους τους εφευρέτες για 2-3-8 χρόνια και μετά, έτσι απλά και μαγικά, θα είναι δωρεάν για τον κόσμο.Δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ και κανένας δεν θα δημιουργήσει τίποτα εάν γνωρίζει ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα το πνευματικό του έργο θα αποτελέσει αντικείμενο εκμετάλλευσης από τρίτους!

[anestis]

Επ! Αν είσαι δικηγόρος σε θέλουμε... Στο θέμα μας:

DISCLAIMER: ΟΙ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΠΟΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ.

Για τα βιβλία και τα 5 χρόνια.

1. Η σημερινή πραγματικότητα: Ρώτα έναν εκδότη και θα σου πει ότι την τελευταία π.χ. δεκαετία για κάθε ένα βιβλίο που εκδόθηκε από εκδοτικούς οίκους, έχουν υπάρξει άλλα 10 που γράφτηκαν, δεν εκδόθηκαν από κανέναν και στο τέλος ο συγγραφέας πλήρωσε πολλά χιλιάρικα για να το εκδώσει μόνος του, ξέροντας ότι ποτέ δεν θα πάρει τα λεφτά του πίσω, αλλά έχοντας τη χαρά να είναι συγγραφέας και να δωρίζει βιβλία σε φίλους και βιβλιοθήκες.
Οι ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ συγγραφείς ΔΕΝ γράφουν βιβλία για να τα "κονομήσουν". Σε κάποιες περιπτώσεις συμβαίνει κι αυτό.

Η ανθρωπότητα έχει χιλιάδες χρόνια ιστορίας όπου οι πάπυροι, τα χειρόγραφα και στο τέλος τα βιβλία γραφόταν για τη μετάδοση της γνώσης, για τη χαρά της έκφρασης, όχι για το κέρδος. Το κοπυράιτ έχει 300 χρόνια ζωή και του δίνω άλλα 10 με το ζόρι.

2. Κι άλλη σημερινή πραγματικότητα. Γράφεις το πρώτο σου βιβλίο. Είσαι ο 1 στους 10 τυχερούς που βρήκε εκδότη να του το εκδώσει ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ (Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ) ΤΟΝ ΕΚΔΟΤΗ. Ξέρεις τι θα πάρεις; 5.000 εφ άπαξ σε επιταγές και ΟΛΑ τα δικαιώματα πάνε στον εκδότη.
Οσο κι αν πουλήσει δεν θα πάρεις τίποτε άλλο. Ισως πάρεις π.χ. 3.000 ή τίποτα μπροστά και κάποια ευρώ ανά τεμάχιο που θα πουληθεί. Και εκεί κάποιοι εκδότες θα σε κλέψουν, θα τυπώσουν και θα πουλήσουν πολλά και θα σου δείξουν λίγα. Τέλος αν έχεις γράψει το απίστευτο βιβλίο (όπως φίλος μου εκπαιδευτής πιλότων με εξαιρετικό βιβλίο διδασκαλίας πτήσεων) ίσως πάρεις 8.000 μια κι έξω και 50 τμχ να δωρίσεις ή να πουλήσεις.

Τα ίδια με τα πρακτορεία φωτογραφιών (κρατάνε 75-90% της τιμής πώλησης και ο φωτογράφος πρέπει να βολευτεί με ψίχουλα), τα ίδια με τις δισκογραφικές, τα ίδια με τις εταιρείες παραγωγής video ή cinema, τα ίδια με τις εταιρείες παραγωγής software, τα ίδια με την ΑΕΠΙ, τα ίδια παντού.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Το copyright έχει καταντήσει να προστατεύει τα συμφέροντα των ΕΝΔΙΑΜΕΣΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ, δεν έχει καμία σχέση με τα λεφτά που θα πάρει ο συγγραφέας.

3. Ο "τάδε εκδοτικός οίκος" όταν στα 5 χρόνια θα αναπαράγει ένα public domain βιβλίο θα βγάλει ψίχουλα, γι αυτό η Πηνελόπη Δέλτα, ο Παπαδιαμάντης, ο Αίσωπος είναι φτηνοί, κι ο Ουμπέρτο Εκο ακριβός. Ωστόσο όταν στα 5 χρόνια το βιβλίο θα ανέβει δωρεάν για πάντα στο internet, θα ζήσει για πάντα, θα προστεθεί για πάντα στην συνολική γνώση ή τέχνη.

4. Τα σημερινά ψηφιακά προϊόντα, είτε έχουν βγάλει τα κόστη παραγωγής τους μέσα σε 2 χρόνια, είτε δεν θα τα βγάλουν ποτέ.

κανένας δεν θα δημιουργήσει τίποτα εάν γνωρίζει ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα το πνευματικό του έργο θα αποτελέσει αντικείμενο εκμετάλλευσης από τρίτους!

Το κέρδος ΔΕΝ είναι ο κύριος λόγος που η ανθρωπότητα κάνει τέχνη, δημιουργώντας πολιτισμό. Χιλιάδες παραδείγματα.

Το παράδειγμα στα αγγλικά κείμενα με την παραγωγικότητα του Μπετόβεν (χωρίς κοπυραιτ) και του Βερντι (με κοπυραιτ) είναι χαρακτηριστικό. Οπότε σε παρακαλώ ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΡΓΑ και ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ τα Αγγλικά κείμενα.
Προσωπικά πιστεύω ότι ακόμη κι ο Σπίλμπεργκ θα έκανε περισσότερα έργα, αν το κοπυράιτ του έπεφτε νωρίτερα, άσε που κάποιος "τριτοκοσμικός" ίσως να σκάλιζε ξύλινα ρομποτάκια, τα έβαφε και τα πουλούσε στη Δύση...νόμιμα

Δεν πρόλαβα να το διαβάσω όλο, προς το παρόν θα σταθώ σε ένα σημείο που διαφωνώ ριζικά. Τα 5 έτη κατοχύρωσης των πνευματικών δικαιωμάτων είναι κάτι που δεν το χωράει το μυαλό μου. Τα 70 χρόνια που ισχύουν στην Ευρωπαϊκή ένωση ίσως να είναι και λίγα.Εξηγούμαι, δηλαδή αν γράψω ένα βιβλίο το οποίο πουλάει ασταμάτητα για 5 χρόνια και έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει για άλλα 15, τον 6 (έκτο) χρόνο θα έρθει ο τάδε εκδοτικός οίκος, θα το αναπαράγει και θα βγάζει χρήματα από την δική μου ιδέα???

Στο τέλος του post πιο πάνω αναφέρονται κάποια στοιχεία από το Αμερικανικό δίκαιο αλλά και το Αγγλικό σχετικά με τα νομικά συστήματα που πλαισιώνουν τον τομέα των πνευματικών δικαιωμάτων. Επειδή είχα την τύχη να ζήσω για χρόνια και στις 2 αυτές χώρες και επειδή κατά σύμπτωση η επαγγελματική μου εξειδίκευση έγκειται στη νομική κατοχύρωση των πνευματικών δικαιωμάτων και προστασία τους (και στις 2 χώρες) συμφωνώ απόλυτα με την ιδέα που διατυπώνεται ότι "το δίκαιο περί πνευματικών δικαιωμάτων υπάρχει για να προωθήσει τις καινοτόμες ιδέες που βελτιώνουν την κοινωνία μέσω του προσωπικού πνευματικού ή μη, μόχθου". Καταλήγοντας θεωρώ απαράδεκτη την αντίληψη ότι θα επιτρέπεται η εκμετάλλευση της προσωπικής εργασίας από τους ίδιους τους εφευρέτες για 2-3-8 χρόνια και μετά, έτσι απλά και μαγικά, θα είναι δωρεάν για τον κόσμο.Δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ και κανένας δεν θα δημιουργήσει τίποτα εάν γνωρίζει ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα το πνευματικό του έργο θα αποτελέσει αντικείμενο εκμετάλλευσης από τρίτους!

[ramirez]

Αγαπητέ Ανέστη,

Όλοι θα πρέπει να έχουμε στη σκέψη μας πως δουλεύει το copyright σε Ευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο. Προτρέπω όλους όσους έχουν πρόσβαση στη συζήτησή μας να μην βγάζουν συμπεράσματα με βάση το τι ισχύει με εκδοτικούς οίκους, δισκογραφικές κ.τ.λ στην Ελλάδα καθώς αυτή η χώρα όχι μόνο δεν μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγή αλλά δεν μπορεί να αποτελέσει καν παράδειγμα, καθώς είναι χρόνια πίσω από πλευράς κεφαλαίων σε αυτόν τον τομέα για διάφορους λόγους. Ενημερώνω άπαντες ότι ένα καλό βιβλίο ή ένα καλό τραγούδι στο εξωτερικό πληρώνεται με ασύλληπτα ποσά. Επίσης συγγραφείς, καλλιτέχνες αθλητές κ.τ.λ. δεν βγάζουν τον κύριο οικονομικό όφελος από την μεταβίβαση των πνευματικών τους δικαιωμάτων αλλά από τη διαφήμιση που κάνουν στην συνέχεια στους σπόνσορες. Αναφορικά με τους διάφορους τομείς που ανέφερες παραπάνω πιθανότητα εννοείς την αντίσταση στα μονοπώλια. Πρέπει να εξηγήσω ότι τη ζημιά δεν την κάνει το copyright αλλά το μονοπώλιο, αυτό ευθύνεται για τα μειωμένα κέρδη των εφευρετών. Αν χτυπήσεις το μονοπώλιο μίας εταιρίας σε έναν τομέα μέσα από ένα ζυγισμένο και αναπτυξιακό νομοθετικό πλαίσιο τότε το copyright έρχεται επικουρικά να εδραιώσει τα δικαιώματα του "εφευρέτη" και όχι να τα διαλύσει. Στην περίπτωση που κάποιος δεν ενδιαφέρεται για οικονομικό όφελος εάν το έργο του μπορεί να αποτυπωθεί σε ηλεκτρονική μορφή μπορεί ο ίδιος να το δώσει ελεύθερα στο διαδίκτυο χωρίς να μπλέξουν μεσάζοντες. Δεν στερείται κανένας του δικαιώματος αυτού αντίθετα γνωρίζω περιπτώσεις που μετά από δωρεά του έργου τους στο ευρύ κοινό, μέσω της δημοσίευσης κάποιου τραπεζικού λογαριασμού απέκτησαν σημαντικά οικονομικά οφέλη. Επαναλαμβάνω λοιπόν, η αυθαίρετη και ολοκληρωτική κατεδάφιση του copyright θα επιφέρει περισσότερα προβλήματα από αυτά που θα λύσει. Είμαι 100% υπερ της προστασίας του εφευρέτη και της οικονομικής ενίσχυσής του, είμαι κάθετα αντίθετος στο πονάει δόντι κόβω κεφάλι, είμαι κάθετα αντίθετος στη διατήρηση νοσηρών μονοπωλίων σε οποιονδήποτε τομέα και για οποιονδήποτε λόγο.

Υ.Γ. Έχω συγγενικό μου μέλος που μετά τη συγγραφή βιβλίου η κατάσταση που αντιμετώπισε είναι αυτή που περιγράφεις. Τα κέρδη του εκδοτικού οίκου?Άγνωστα...λύση στο πρόβλημα?Σωστός φορολογικός έλεγχος, νομοθέτηση κανόνων για την οικονομική στήριξη των εφευρετών, διάσπαση μονοπωλίων.

[Yiannis]

Φίλε ramirez,

Όλοι θα πρέπει να έχουμε στη σκέψη μας πως δουλεύει το copyright σε Ευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο. Προτρέπω όλους όσους έχουν πρόσβαση στη συζήτησή μας να μην βγάζουν συμπεράσματα με βάση το τι ισχύει με εκδοτικούς οίκους, δισκογραφικές κ.τ.λ στην Ελλάδα καθώς αυτή η χώρα όχι μόνο δεν μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγή αλλά δεν μπορεί να αποτελέσει καν παράδειγμα, καθώς είναι χρόνια πίσω από πλευράς κεφαλαίων σε αυτόν τον τομέα για διάφορους λόγους.

Πράγματι η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα. Στόχος όμως του πειρατικού κινήματος είναι να ασκήσει πιέσεις ώστε να αλλάξει το copyright σε Ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Ηδη υπάρχουν Σουηδοί ευρωβουλευτές στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο και στις επόμενες ευρωεκλογές σίγουρα η εκπροσώπηση θα είναι μεγαλύτερη.

Ο συγγραφέας/εφευρέτης πρέπει να ανταμείβεται. Το πειρατικό κίνημα δε διαφωνεί σε αυτό. Διαφωνεί όμως στη διάρκεια της προστασίας την οποία θεωρεί υπερβολική.

το δίκαιο περί πνευματικών δικαιωμάτων υπάρχει για να προωθήσει τις καινοτόμες ιδέες που βελτιώνουν την κοινωνία μέσω του προσωπικού πνευματικού ή μη, μόχθου.

Για να προοδέψει όμως και να βελτιωθεί η κοινωνία, πρέπει οι καινοτόμες αυτές ιδέες να μπορούν να εμπλουτιστούν και από άλλες καινοτόμες ιδέες ώστε να δημιουργηθεί κατι ακόμα καλύτερο. Δες για παράδειγμα το ελεύθερο λογισμικό το οποίο βασίζεται στη GNU General Public License. Εκεί δεν υπάρχει καθόλου copyright και τα αποτελέσματα είναι τεράστια για την ανθρωπότητα (πχ χωρίς το ανοιχτό λογισμικό το internet όπως το ξέρουμε δεν θα υπήρχε). Το πειρατικό κίνημα δεν θέλει να εφαρμοστεί αυτό το μοντέλο παντού. Θέλει όμως να εφαρμοστεί ένα μοντέλο στο οποίο το copyright να μη διαρκεί σχεδόν έναν αιώνα αλλά ένα εύλογο χρονικό διάστημα (5 χρόνια) στο οποίο να επιβραβεύεται ο πνευματικός μόχθος αλλά ταυτόχρονα να μπορεί να προοδέψει η κοινωνία αξιοποιώντας τις καινοτόμες ιδέες στο έπακρο.

[mpbm23]

Βασικά ίσως η καλύτερη μέση λύση είναι τα Creative Commons για μη εμπορική χρήση.
Οι εκδότες θα τύπωναν και πωλούσαν τα βιβλία σε έντυπη μορφή και θα λάμβαναν ένα αντίτιμο που θα το μοιραζόντουσαν και με το συγραφέα.
Αλλά θα ήταν παράλληλα ελεύθερα για να χρησιμοποιηθούν και για μη εμπορικούς λόγους από όλους.
Ίσως πρέπει παράλληλα να αλλάξουν και τα bussiness models πολλών εταιριών προς αυτή τη κατεύθυνση.

Σίγουρα πρέπει οι άνθρωποι που εργάζονται σε ένα τομέα, πρέπει και να ανταμοίβονται.
'Αλλα δε δέχομαι τα πνευματικά δικαιώματα να φτάσουν 120+ χρόνια μετά το θάνατο του δημιουργού για να μη βγεί σε public Domain o Mickey Mouse http://en.wikipedia.org/wiki/Copyright_Term_Extension_Act

[piratiko.org]

Πολύ απλά. Το copiright είναι ένας μηχανισμός εκμεταλευσις αυτόν που έχουν την μανιβέλα στα χέρια. μπορι στις αρχές του COPYRIGHT να προστάτευε κάποιους απλούς ιδιοκτητες πνευματικών IDEAS , αλλα σήμερα έχει γίνει όπως όλο το σύστημα ένας μοχλός εκμεταλεuσις. και αυτόν θα προσπαθήσουμε να σπάσουμε.

[anestis]

The Future of Copyright, by Rasmus Fleischer, 2008(!)

http://www.cato-unbound.org/2008/06/09/rasmus-fleischer/the-future-of-copyright/

RESPECT!

[DrG]

Δεν πρόλαβα να το διαβάσω όλο, προς το παρόν θα σταθώ σε ένα σημείο που διαφωνώ ριζικά. Τα 5 έτη κατοχύρωσης των πνευματικών δικαιωμάτων είναι κάτι που δεν το χωράει το μυαλό μου. Τα 70 χρόνια που ισχύουν στην Ευρωπαϊκή ένωση ίσως να είναι και λίγα.Εξηγούμαι, δηλαδή αν γράψω ένα βιβλίο το οποίο πουλάει ασταμάτητα για 5 χρόνια και έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει για άλλα 15, τον 6 (έκτο) χρόνο θα έρθει ο τάδε εκδοτικός οίκος, θα το αναπαράγει και θα βγάζει χρήματα από την δική μου ιδέα???

Στο τέλος του post πιο πάνω αναφέρονται κάποια στοιχεία από το Αμερικανικό δίκαιο αλλά και το Αγγλικό σχετικά με τα νομικά συστήματα που πλαισιώνουν τον τομέα των πνευματικών δικαιωμάτων. Επειδή είχα την τύχη να ζήσω για χρόνια και στις 2 αυτές χώρες και επειδή κατά σύμπτωση η επαγγελματική μου εξειδίκευση έγκειται στη νομική κατοχύρωση των πνευματικών δικαιωμάτων και προστασία τους (και στις 2 χώρες) συμφωνώ απόλυτα με την ιδέα που διατυπώνεται ότι "το δίκαιο περί πνευματικών δικαιωμάτων υπάρχει για να προωθήσει τις καινοτόμες ιδέες που βελτιώνουν την κοινωνία μέσω του προσωπικού πνευματικού ή μη, μόχθου". Καταλήγοντας θεωρώ απαράδεκτη την αντίληψη ότι θα επιτρέπεται η εκμετάλλευση της προσωπικής εργασίας από τους ίδιους τους εφευρέτες για 2-3-8 χρόνια και μετά, έτσι απλά και μαγικά, θα είναι δωρεάν για τον κόσμο.Δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ και κανένας δεν θα δημιουργήσει τίποτα εάν γνωρίζει ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα το πνευματικό του έργο θα αποτελέσει αντικείμενο εκμετάλλευσης από τρίτους!

Φίλε ramirez, το όλο αξιακό πλαίσιο αναφοράς σου δεν θα βρεί ανταπόκριση εδώ. Μιλάς για 'αντικείμενα εκμετάλλευσης', 'πουλάει', 'βγάζει χρήματα', 'η δική ΜΟΥ ιδέα' κτλ. Το διαφορετικό του παρόντος κινήματος είναι η επανατοποθέτηση του συλλογικού 'εμείς', στη θέση του 'εγώ' και του συλλογικού κέρδους (αυτό που δεν μετριέται σε ευρώ) στη θέση του ατομικού κέρδους. Και φυσικά, η όλη παραγωγικότατη ιστορία του ανθρώπινου γένους από τους αρχαίους έλληνες φιλοσόφους, μέχρι τους ποιητές σήμερα (που ΑΝ αποφασίσουν να πάνε εκδοτικό οίκο, φυσικά δεν περιμένουν ότι θα βγάλουν λεφτά - παρόλα αυτά κάθονται και γράφουν), αποδεικνύει ότι ελάχιστα συνεισφέρει το νομοθετικό πλαίσιο προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων στη νέα δημιουργία.