Σε συνέχεια του θέματος για την τεκνοθεσία από ομοφύλους

[witty_nickname]

Χαίρετε και καλώς σας βρίσκω!

Στέλνω με αφορμή αυτήν την ανάρτηση, την εξέλιξη της οποίας παρακολούθησα με ιδιαίτερη προσοχή. Θεωρώ πολύ θετικό το γεγονός ότι θίγονται ανάλογα ζητήματα σε αυτόν εδώ το χώρο. Προτού παρέμβω σε κάποια κεντρικά σημεία που αναφέρθηκαν εκεί, θα ήθελα να αναπτύξω τη δική μου θέση σε σχέση με το θέμα, και σε αυτό το πλαίσιο θα κάνω κάτι που γενικότερα αποφεύγω: χρήση της ιδιότητάς μου, καθ' ότι χρησιμοποιήθηκε αρκετά το επιχείρημα περί αποψιολογίας.

Το νομικό πλαίσιο:

Στην Ελλάδα, οι διαδικασίες τεκνοθεσίας είναι ιδιαιτέρως σύνθετες, με μια σειρά στοιχειωδών προϋποθέσεων που το ζευγάρι ή ο γονιός πρέπει να πληροί, και με βασικό μέλημα το συμφέρον του τεκνοθετούμενου ατόμου˙ χαρακτηρίζονται δε από τη συνήθη γραφειοκρατία, που συχνά περιγράφεται ως αποθαρρυντική. Ένας από τους βασικότερους παράγοντες για τεκνοθεσία είναι η παροχή ευνοϊκότερων συνθηκών διαβίωσης (συγκριτικά με τις πρότερες συνθήκες), οι οποίες διασφαλίζονται από τις αρμόδιες υπηρεσίες κατόπιν διενέργειας κοινωνικής έρευνας.

Επί νομικού χάρτου, λοιπόν, δεν τίθεται (τουλάχιστον όχι με σαφήνεια) κανένας περιορισμός βάσει σεξουαλικού προσανατολισμού ή/και ταυτότητας φύλου του/των ανάδοχου/ων γονέα/ων. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα – επίσης σύνηθες – σιωπηρό νομικό κενό στην κάλυψη ανάλογων ζητημάτων, το οποίο δεν απαγορεύει, αλλά ούτε επιτρέπει ρητά την τεκνοθεσία από ζευγάρια ατόμων του ίδιου φύλου. Ένας από τους βασικότερους 'τυπικούς', γραφειοκρατικούς περιορισμούς για την τεκνοθεσία από ζευγάρια ομοφύλων είναι ο γάμος, ο οποίος (ακριβώς επειδή δεν έχει κατοχυρωθεί νομικά) δεν έχει τελεσθεί, και, συνεπώς, δεν παρέχει τις συνακόλουθες 'τυπικές' διασφαλίσεις που θεωρούνται απαραίτητες, για την έγκριση ενός αιτήματος για τεκνοθεσία.

Το ψυχο-κοινωνικό πλαίσιο και τα επιχειρήματα περί υπεράσπισης του παιδιού:

Κάπου εδώ έρχεται η προβολή και χρήση της δικής μου ιδιότητας: είμαι ψυχολόγος, με εκπαίδευση στους βασικούς τομείς της κλινικής, γνωστικής, εξελικτικής ψυχολογίας και ειδίκευση στην κοινωνική ψυχολογία. Και,το λοιπόν, μιας και είναι ιδιαιτέρως συχνή η επίκληση στα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα επί του θέματος, θα ήθελα να παραπέμψω ενδεικτικά σε αυτήν εδώ την έρευνα, με κεντρικό θέμα ενδιαφέροντος το αν ο τύπος οικογένειας (ομόφυλων ή ετερόφυλων γονέων) επηρεάζει τη (γνωστική, ψυχοσυναισθηματική, κοινωνική) ανάπτυξη του παιδιού.

Θα ήθελα επίσης να αναφέρω ότι ένα από τα θεμελιώδη κριτήρια της υγιούς ψυχοσυναισθηματικής ανάπτυξης ενός παιδιού είναι η αγάπη και η φροντίδα που δέχεται από το οικογενειακό του περιβάλλον. Η παροχή υγιών γονεϊκών προτύπων έγκειται ακριβώς σε αυτό και σχετίζεται με παράγοντες όπως η προσωπικότητα ή οι αξίες ενός ατόμου (εν προκειμένω, ενός γονιού), και δεν αγγίζει έμφυλες διαφοροποιήσεις (όπως, για παράδειγμα, «γυναίκα ή άνδρας», «πατέρας ή μητέρα»), τις οποίες άλλωστε η σύγχρονη θεωρία κρίνει ως απατηλές κοινωνικές και πολιτισμικές κατασκευές.

Και, περί πολιτικής ορθότητας: νομίζω ότι σε όλες τις περιπτώσεις υιοθεσίας, το βασικό άτομο που οφείλει να έχει λόγο πάνω στο ζήτημα, είναι το (τεκνοθετούμενο/τεκνοθετημένο) Παιδί (βλ. Υποσημείωση [1] και Υποσημείωση [2]). Θεωρώ δε, ότι προτού διαρρήξουμε τα ιμάτιά μας με επιχειρήματα για την υποθετική δυσοίωνη (!) εξέλιξη ενός παιδιού με ομόφυλους γονείς, θα πρέπει να εξετάσουμε τη δική μας, εσωτερικευμένη ομοφοβία. Όσον αφορά το αίτημα για τεκνοθεσία καθ' αυτό, θα μπορούσαμε να προσανατολιστούμε σε όλα εκείνα που καθιστούν την ψυχική και κοινωνική ευρωστία ενός παιδιού δύσκολη, και δεν έχουν να κάνουν διόλου με το σεξουαλικό προσανατολισμό των γονιών του παιδιού αυτού, αλλά με το περιβάλλον στο οποίο το παιδί θα βρεθεί: ένα περιβάλλον που, στο ίδιο το δομικό του σύστημα, βρίθει ομοφοβικών, πατριαρχικών, ξενοφοβικών και (ετερο)κανονικών απόψεων και πρακτικών.

Ακριβώς όπως ανέφερε κάποιος στη σχετική ανάρτηση, ένα ομόφυλο και ένα ετερόφυλο ζευγάρι δεν είναι δυο συγκρίσιμα μεγέθη. Ένας καλός και ένας κακός γονέας, είναι. Προσωπικά, αγνοώ αν η ελληνική κοινωνία είναι αρκετά ώριμη, ώστε να δεχτεί και να αντιμετωπίσει ένα παιδί ομόφυλων γονέων ακριβώς όπως ένα παιδί ετερόφυλων. Νομίζω, όμως, ότι οι βασικές προτεραιότητες πρέπει να είναι δυο: α) να δώσουμε φωνή στα παιδιά ομογονεϊκών οικογενειών, στα ομοφυλόφιλα παιδιά που μεγαλώνουν με ετερόφυλους γονείς (σε μια ετεροκανονική κοινωνία), και, γενικότερα, στους ανθρώπους εκείνους που υφίστανται άνιση και διακριτή μεταχείριση και β) να εντοπίσουμε την ομοφοβία (και τα παράγωγά της) και να παρέμβουμε κοινωνικά για την εξάλειψή της. Και να τοποθετήσουμε στο β), τους 'ειδήμονες' (καλή ώρα), αντί να τους επικαλούμαστε για να αποδείξουμε ότι ένα παιδί δε μεγαλώνει ως πρέπει, μέσα σε μια ομογονεϊκή οικογένεια.

Κλείνοντας με την ελπίδα ότι δε σας κούρασα, θα ήθελα να αναφέρω ότι ομογονεϊκές οικογένειες υπάρχουν και στην Ελλάδα (βλ. Υποσημείωση [4]), αλλά χωρίς ουδεμία νομική κατοχύρωση. Όπως αναφέρθηκε και σε κάποιο άλλο μήνυμα, τα ζευγάρια αυτά ζουν εν κρυπτώ («on the closet/στη ντουλάπα») και έρχονται, εκτός των άλλων, αντιμέτωπα με ένα σύστημα μηδαμινής σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης, που αμελεί επιδεικτικά (και υποκριτικά) την ύπαρξή τους.

[1] The Outspoken Generation: νέες και νέοι με ΛΟΑΤ (λεσβίες, ομοφυλόφιλους, αμφιφυλόφιλους, τρανς) γονείς μιλούν για τις οικογένειές τους και μοιράζονται την εμπειρία τους μέσα σε αυτές.

[2] Κείμενο προερχόμενο από τη γαλλική Libération, υπογεγραμμένο από την Ισπανίδα θεωρητικό και φιλόσοφο Beatriz Preciado, με αφορμή τις απεργιακές κινητοποιήσεις στις αρχές του φετινού χρόνου ενάντια στη νομιμοποίηση του γάμου μεταξύ ομοφύλων, με κεντρικό επιχείρημα την «υπεράσπιση των δικαιωμάτων του παιδιού».

[3] Λήμμα της Wikipedia για τη ΛΟΑΤ γονεϊκότητα.

[4] Οικογένειες Ουράνιο Τόξο.

[gounara]

witty_nickname , καλως μας ηρθες .
Οι Θέσεις του Κόμματος Πειρατών Ελλάδας

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Στο Κόμμα Πειρατών Ελλάδας πιστεύουμε στη Δημοκρατία, γιατί μόνο η αληθινή Δημοκρατία επιτρέπει τη δίκαιη και ισορροπημένη συνύπαρξη των προσώπων, τα οποία στοχεύουν στην από κοινού πρόοδό τους.

Στο Κόμμα Πειρατών Ελλάδας θεωρούμε καθήκον..............

ΦΥΛΟ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Το Κόμμα των Πειρατών υποστηρίζει μια σύγχρονη πολιτική στάση για την οικογένεια και τα φύλα. Το Πειρατικό Κόμμα υιοθετεί μια πολιτική που σέβεται την ελευθερία στον τρόπο ζωής (μεταξύ συναινούντων ενηλίκων). Τα μοντέλα της συμβίωσης δεν πρέπει να βασίζονται στην εκμετάλλευση των φυσικών προσώπων ή την επιδίωξη ανεπίτρεπτων προσωπικών επιδιώξεων.

Ελεύθερη αυτοδιάθεση του φύλου και της σεξουαλικής ταυτότητας και προσανατολισμού Το Κόμμα των Πειρατών υποστηρίζει μια πολιτική που θα σέβεται και θα προωθεί την ελεύθερη αυτοδιάθεση του φύλου και της σεξουαλικής ταυτότητας και προσανατολισμού. Οι διακρίσεις με βάση το φύλο, τους φυλετικούς ρόλους ή τη σεξουαλική προτίμηση είναι απορριπτέα. Κοινωνικές δομές οι οποίες επιβάλλουν συγκεκριμένους ρόλους με βάση τα φύλα και αντιτίθενται στις προσωπικές επιλογές και προτιμήσεις των ατόμων πρέπει να ξεπεραστούν.

Χειρουργική επέμβαση για την αλλαγή φύλου στα παιδιά δεν πρέπει να επιτρέπεται, αν αυτό παρεμβαίνει στο δικαίωμα του παιδιού για αυτοδιάθεση.

Παγκόσμια προστασία του αυτοπροσδιορισμού του φύλου και της σεξουαλικής προτίμησης Δίωξη λόγω φύλου, σεξουαλικής προτίμησης ή γενετήσιου προσανατολισμού είναι απορριπτέα. Αν η εν λόγω δίωξη υποστηρίζεται επίσημα ή ανεπίσημα από τις κυβερνήσεις ή μη κυβερνητικούς φορείς στη χώρα καταγωγής του ατόμου, πρέπει να αναγνωριστεί ως επαρκής δικαιολογία για τη χορήγηση πολιτικού ασύλου.

Αυτό δεν σημαίνει ότι απαιτείται από τα θύματα να αποδείξουν το γενετήσιο προσανατολισμό τους. Σε πολλές χώρες, οι άνθρωποι υφίστανται διακρίσεις ή διώκονται ποινικά για τις σεξουαλικές τους προτιμήσεις και επιλογές, μολονότι η νομοθεσία του κράτους θεωρητικά τους προστατεύει. Απορρίπτουμε αυτό το είδος των διακρίσεων ή την ποινικοποίηση. Οι «αποκλίνουσες» συμπεριφορές φύλου και ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν πρέπει να θεωρούνται ως ασθένεια ή διαστροφή.

Αυτοδιάθεση στη συγκατοίκηση

Οι πειρατές υποστηρίζουν την πληθώρα των τρόπων συμβίωσης. Οι επίσημες πολιτικές πρέπει να διευκολύνουν την ποικιλία των τρόπων ζωής και να επιτρέπουν την πραγματικά ελεύθερη επιλογή της επιθυμητής μορφής συμβίωσης. Απορρίπτουμε κάθε προνομιακή οικονομική μεταχείριση επιλεγμένων μοντέλων συμβίωσης, που βασίζονται στις ιστορικά καθιερωμένες κοινωνικές δομές. Το σύμφωνο συμβίωσης πρέπει να περιλαμβάνει και τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια.

Ελεύθερος αυτοπροσδιορισμός και υποστήριξη των οικογενειών

Το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας υποστηρίζει την ισότιμη αναγνώριση όλων των μοντέλων τρόπου ζωής, στα οποία οι συμμέτοχοι αναλαμβάνουν την ευθύνη ο ένας για τον άλλον. Ανεξάρτητα από το επιλεγμένο μοντέλο ζωής, η ανατροφή των παιδιών και η στήριξη αδύναμων προσώπων χρήζουν ειδικής προστασίας. Η δική μας πολιτική για την οικογένεια στοχεύει στην παροχή ίσων νομικών προϋποθέσεων, για όλες τις δυνατές μορφές της.

Ίσες ευκαιρίες για τα άτομα που αναλαμβάνουν τη φροντίδα των παιδιών: η ανάληψη της επιμέλειας παιδιών δεν πρέπει να οδηγήσει σε διακρίσεις ή αποκλεισμούς. Το φύλο και οι σεξουαλικές προτιμήσεις δεν πρέπει να δικαιολογούν τον περιορισμό των παρεχόμενων προνομίων ή υποχρεώσεων σε όσους συμμετέχουν περισσότερο ή λιγότερο στην ανατροφή των παιδιών. Εμείς οι πειρατές υποστηρίζουμε την κατάργηση των υφιστάμενων κοινωνικών περιορισμών, που εμποδίζουν ή περιπλέκουν την ελεύθερη ατομική λήψη αποφάσεων. Η διακριτή φορολόγηση για τα παντρεμένα ζευγάρια πρέπει να καταργηθεί. Φορολογικά προνόμια πρέπει να δοθούν σε εκείνους που φροντίζουν παιδιά και αδύναμα άτομα.

Πρέπει να υπάρχουν επαρκείς υπηρεσίες φροντίδας των παιδιών, που θα διευκολύνουν την ελεύθερη αυτοδιάθεση στην επιλογή του τρόπου ζωής αργότερα.

Η επιμέλεια των παιδιών πρέπει να είναι ανεξάρτητη από την ταυτότητα του φύλου και τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Ζευγάρια του ιδίου φύλου πρέπει επίσης να έχουν τη δυνατότητα να υιοθετούν και να ανατρέφουν παιδιά.

[witty_nickname]

Ευχαριστώ πολύ, gounara! Έχω υπ' όψιν μου τις θέσεις των Πειρατών για ανάλογα ζητήματα και δε βρίσκομαι εδώ με καμία διάθεση υποδείξεων.

Αναφερόμουν αποκλειστικά στην ανάρτηση και τις τοποθετήσεις που έγιναν εκεί, και καθ' ότι δε μπορούσα να σχολιάσω, ανέπτυξα εδώ μια απάντηση.

[mankasp]

Βασικά βρισκομαστε σε μια διαδικασία οπου προσπαθουμε να περιορίσουμε τα κειμενα των θεσεων μας και στη συνέχεια να τα αναπτυξουμε περισσοτερο στο πρόγραμμά μας. Η συζήτηση που αναφερεις σχετίζεται με το εξης κείμενο που διαμορφονεται πριν τεθει προς ψηφιση. https://liquid.pirateparty.gr/initiative/show/276.html

Αν και δεν εισαι μελος, ακομα , μπορεις να μας προτεινεις αλλαγες/διορθώσεις.

[Phoebus]

Ευχαριστώ για τη συμμετοχή σου witty, είχα διαβάσει τη συγκεκριμένη έρευνα που παρέθεσες και με έβγαλες από τον κόπο να την παρουσιάσω. Είναι αρκετά μεγάλη, και ελέγχει αρκετές μεταβλητές. Δύσκολο να την αγνοήσουμε.

Χωρίς πολλά λόγια, η θέση μου είναι σχεδόν ταυτόσημη. Όπως φαίνεται ΚΑΙ από αυτή την έρευνα, οι ποιο σημαντικοί παράγοντες είναι η σταθερότητα του περιβάλλοντος, συναισθηματικές συνθήκες (χαμηλό στρες, αγάπη-υποστήριξη)-- και όχι το φύλλο, σεξουαλική ταυτότητα και προτιμήσεις του καθενός.

Όπως ανέφερε ο Αδριανός, θεωρούμε δεδομένο ότι πολλοί ετερόφυλοι γονείς γνωρίζουν φυσικά ποιες είναι οι καλύτερες συνθήκες για ανατροφή των παιδιών τους - εφόσον και "γενοβολούν". Άσχετα λοιπόν με τον γονέα, για εμένα η πολιτεία πρέπει να δίνει ευκαιρίες εκπαίδευσης σε βασικά πράγματα που μας αποδεικνύουν μοντέρνες μελέτες (όχι αβάσιμες θεωρίες από την ιστορία της ψυχολογίας) στους γονείς. Τουλάχιστον μια βασική κατανόηση, θα την καθιστούσα υποχρεωτική, και ως αρχή πριν ακόμη από τη σύλληψη. Αν κάτι τέτοιο ακούγεται "ακριβό", η πρόληψη προβλημάτων είναι πάντα φθηνότερη. Οι ίδιοι φορείς μπορούν στη συνέχεια να σταθούν στο πλάι των γονέων όταν παρουσιάζονται προκλήσεις. Κατα 2ο, εκτός των γονέων και άμεσου οικογενειακού περιβάλλοντος, είναι ορθό και όσο πάει εκλείπει να έχουν βοήθεια και το φιλικό η και γειτονικό περιβάλλον. Όσο μπορεί ο καθένας και μπορεί. Για εμένα ουσιαστικά τα παιδιά είναι όλων μιας και είναι η μελλοντική κοινωνία μπροστά μας. Με την ανάλογη συγκατάθεση των γονέων, επίβλεψη, και όσο μπορεί και γνωρίζει κανείς - αλλιώς πίσω στους φορείς όταν είναι απαραίτητο.

[witty_nickname]

mankasp, ευχαριστώ για την πρόσκληση. Γνωρίζω ότι οι Πειρατές ψήφισαν την ενσωμάτωση της Διεθνούς Διακήρυξης του Μόντρεαλ για ΛΟΑΤ άτομα (λεσβίες, ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι, τρανς). Φαίνεται ότι αρκετά θέματα είναι υπό εξέταση, αλλά, στο ίδιο πνεύμα, σκεφτόμουν ότι ίσως σας ενδιέφερε να ρίξετε μια ματιά και στις Αρχές της Yogyakarta. Με αρκετά κοινά στοιχεία με τη Δ. Δ. του Μόντρεαλ και δίνοντας έμφαση στο σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου, συνιστούν «έναν οικουμενικό οδηγό για τα ανθρώπινα δικαιώματα που συγκεφαλαιώνει τις διεθνείς νομικές δεσμεύσεις που πρέπει να τηρούν όλα τα Κράτη».

Χωρίς πολλά λόγια, η θέση μου είναι σχεδόν ταυτόσημη. Όπως φαίνεται ΚΑΙ από αυτή την έρευνα, οι ποιο σημαντικοί παράγοντες είναι η σταθερότητα του περιβάλλοντος, συναισθηματικές συνθήκες (χαμηλό στρες, αγάπη-υποστήριξη)-- και όχι το φύλλο, σεξουαλική ταυτότητα και προτιμήσεις του καθενός.

Phoebus, αυτά είναι συνοπτικά τα αποτελέσματα της έρευνας και είναι χρήσιμο για την εξέλιξη της συζήτησης να παρατίθενται εδώ, ευχαριστούμε. Σε σχέση με το υπόλοιπο σχόλιό σου, συμφωνώ εξ ολοκλήρου με τη συνεισφορά της εκπαίδευσης-διαπαιδαγώγησης, είναι κοινό αίτημα άλλωστε και των περισσότερων ΛΟΑΤ ομάδων που δραστηριοποιούνται σήμερα στον ελλαδικό χώρο. Δεν κατάλαβα ακριβώς σε τι είδους βοήθεια αναφέρεσαι στη συνέχεια (πέρα από την ενημέρωση δηλαδή, εννοείς, ψυχοκοινωνική αρωγή από αρμόδιους φορείς, συμβουλευτική υποστήριξη, ακόμη και οικονομικά επιδόματα;), προσωπικά όμως θεωρώ ζωτική την ενίσχυση του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος, με στόχο την εξοικείωση με τέτοια ζητήματα. Πέρα από τις γενικευμένες διακρίσεις, την ομοφοβία και την ανισότητα, η κοινότητα είναι εντελώς αποκομμένη από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα ΛΟΑΤ άτομα˙ τα κρύβουμε κάτω από το χαλί: δεν αναλαμβάνουμε δράση (ούτε κοινωνικά, ούτε πολιτικά), αλλά τα συγκαλύπτουμε επιμελώς και φερόμαστε σα να μην υπάρχουν, ενώ στην πραγματικότητα είναι (και, όσο συνεχίζουμε να μην κάνουμε κάτι γι αυτά, θα μείνουν) εκεί.

Θα ήθελα, ακόμη, να σχολιάσω κάποια σημεία στην προηγούμενη ανάρτηση, με γενικές αναφορές επί της ψυχολογίας, τα οποία εκτιμώ ότι παρεμβαίνουν στην ολοκληρωμένη και αντικειμενική θεώρηση επί του θέματος. Φοβάμαι ότι οι επόμενες γραμμές περιέχουν αρκετά εξειδικευμένες και ίσως δυσνόητες πληροφορίες. Κρίνω σκόπιμο να τις αναφέρω (και θα καταχραστώ το χώρο που μου προσφέρετε, ζητώ συγγνώμη προκαταβολικά), προς άρση παρανοήσεων και προς παροχή, όσο το δυνατόν, ενός επαρκούς (και βιβλιογραφικά διαπιστευμένου) επιστημονικού πλαισίου.

Σε σχέση, λοιπόν, με τα στάδια ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης του Φρόυντ [1], που παρουσιάστηκαν από κάποιο χρήστη, παραθέτω αυτούσιο κομμάτι από τον πρώτο τόμο του συγγράμματος «Η Ανάπτυξη του Ανθρώπου» (Craig, & Baucum, 2002: 79).

Επανεξέταση της συνεισφοράς του Freud. Η ψυχαναλυτική θεωρία του Freud επηρεάστηκε σε σημαντικό βαθμό από τη βικτοριανή, σεξουαλικά απαγορευτική κοινωνία του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα στη Βιέννη, όπου ζούσε και έβλεπε τους ασθενείς του. Ίσως το μεγαλύτερο σφάλμα του να εντοπίζεται στο γεγονός ότι γενίκευσε από ένα πολύ περιορισμένο δείγμα περιπτώσεων σε όλους τους ανθρώπους. Αυτό το πρόβλημα ενισχύθηκε από την προσωπικότητά του η οποία περιγραφόταν συχνά ως δογματική και τον οδηγούσε να «βλέπει» εκείνο ήθελε να βλέπει στη συμπεριφορά και τη δυναμική των άλλων.

Ωστόσο, ανεξάρτητα από την υποκειμενικότητά της και την υπερβολική έμφαση στη σεξουαλικότητα, η κλασική ψυχαναλυτική θεωρία έφερε επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο μελετάται η προσωπικότητα και τα κίνητρα, θέτοντας με τον τρόπο αυτό το υπόβαθρο για τις πιο αντικειμενικές θεωρίες που ακολούθησαν.

Το γεγονός ότι ο Φρόυντ είναι γνωστός ως ο πατέρας της ψυχολογίας (παρεμπιπτόντως, της ψυχανάλυσης), δε σημαίνει ότι οι ιδέες που εισήγαγε δεν επιδέχονται κριτικής, πόσο δε μάλλον ότι έχουν εκτόπισμα στο σήμερα. Καλό είναι, προτού παρουσιάσουμε μια θεωρία ως βάσιμη, αληθή και αδιαμφισβήτητη, να αναφέρουμε το σύνολο της κριτικής γύρω από αυτή. Στο σύνδεσμο που παρατίθεται [1] αναφέρονται μερικές από τις μετέπειτα - και φερόμενες ως αντικειμενικότερες - θεωρίες (θεωρίες, το τονίζω αυτό) σε σχέση με τα στάδια της ανθρώπινης ανάπτυξης.

Όσον αφορά σχόλιο από τον ίδιο χρήστη, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι δεν υπάρχει κανένα επιστημονικό δεδομένο που να πιστοποιεί την «προδιαγεγραμμένη πορεία μεταβολής της σεξουαλικής ταυτότητας» ενός παιδιού μέσα σε μια ομογονεϊκή οικογένεια. Οι θεωρίες στο σύνολό τους λένε ότι η έμφυλη και σεξουαλική ταυτότητα διαμορφώνεται και εξελίσσεται προοδευτικά [2]: η ιδέα ότι η έμφυλη και σεξουαλική ταυτότητα και ο ανθρώπινος ψυχισμός είναι ένα στοιχείο a priori δοσμένο που εμφυσείται με τη γέννησή μας (ένα στοιχείο γενετικά προκαθορισμένο, δηλαδή: γεννιέσαι σε ανδρικό σώμα, άρα είσαι άνδρας, άρα ελκύεσαι από γυναίκες), το οποίο «μεταστρέφεται» ανάλογα με το περιβάλλον στο οποίο διαβιούμε, κρίνεται από τη σύγχρονη θεωρία ως αυθαίρετη, ντετερμινιστική, πολιτικά προκατειλημμένη και επιστημονικά αβάσιμη (βλ. Υποσημείωση [3] και Υποσημείωση [4]). Αν σκεφτούμε όλα τα ανωτέρω, από κοινού με τα σχετικά επιστημονικά ευρήματα, δεν αποδεικνύεται πώς η «συμπεριφορά των γονέων» (στη συζήτησή μας, των γονέων ίδιου φύλου, και αναφέροντας «συμπεριφορά», υποθέτω ότι εννοείται μόνο ο σεξουαλικός προσανατολισμός τους) «θέτει σε κίνδυνο την φυσιολογική ψυχολογική ανάπτυξη» ενός παιδιού.

Επιπλέον, ένα μικρό τελευταίο σχόλιο προς το χρήστη chprokop, σε σχέση με τον ακτιβισμό. Αντιλαμβάνομαι τον προβληματισμό σε όσα αναφέρετε, αλλά ο ακτιβισμός, ιστορικά, έχει αποδειχθεί όχι μόνο απαραίτητος, αλλά και ζωτικός για την επιβίωση συγκεκριμένων μειονοτικών ομάδων, ως ο μοναδικός ειρηνικός και έννομος τρόπος να αποκτήσουν φωνή (“μειονοτικών” με όρους δικαιωμάτων, πρόσβασης στους οικονομικούς πόρους και στην εξουσία/λήψη αποφάσεων). Έχοντας κατά νου τους γκέι ακτιβιστές του Stonewall, τα κινήματα των Αφροαμερικανών κατά της λευκής αυθαιρεσίας ή τις ακτιβιστικές δράσεις ενάντια στην πολιτική του Άπαρτχαϊντ, δε θα έλεγα ότι τα κινήματα αυτά «γκετοποιήθηκαν» ή «κλείστηκαν στους εαυτούς τους». Νομίζω και ευελπιστώ ότι κατόρθωσαν ακριβώς το αντίθετο, ανοίγοντας ακόμη και το δρόμο για πιο "επιθετικές" τακτικές, τις οποίες μεν προσωπικά και εν προκειμένω δεν ασπάζομαι, αλλά αντιλαμβάνομαι ότι συμβαίνουν σε ένα κοινωνικό περιβάλλον όπου υπάρχει χώρος να συμβούν. Τουτέστιν, μερικά χρόνια πριν ανάλογες "επιθετικές" συλλογικές τακτικές δε θα ήταν απλώς ανύπαρκτες, θα ήταν αδιανόητες, αφού η τάδε ή η δείνα ομάδα θα ήταν κοινωνικά και πολιτικά ανίσχυρη. Επομένως και πολύ φιλικά, θα πρότεινα, να μην υπονομεύουμε τα κεκτημένα και όλες τις ακτιβιστικές προσπάθειες που έχουν οδηγήσει, στο σήμερα, σε ορατότητα, ούτε να ασχολούμαστε με ατομικότητες, αλλά να επιχειρήσουμε να βρούμε έναν «κοινό τόπο», όπως ορθώς προτείνετε, οι εκάστοτε μεν με τους εκάστοτε δε, πάνω στον οποίο να κινηθούμε για τη διεκδίκηση ισότητας, σεβασμού, αξιοπρέπειας και ελευθερίας.

Craig, G. J., & Baucum, D. (2002). Η Ανάπτυξη του Ανθρώπου, Π. Βορριά (Επιμ.), Τόμος Α'. Αθήνα: Εκδόσεις Παπαζήση.

[1] Αναπτυξιακά Στάδια: σύντομη ανάλυση από την ψυχολόγο-ψυχοθεραπεύτρια Δρ. Βάσια Ιγνατίου Καραμανώλη.

[2] Λήμμα της Φυλοπαιδείας, ηλεκτρονικής εγκυκλοπαίδειας για θέματα φύλου, υπογεγραμμένο από τον κοινωνικό ψυχολόγο Δρ. Ηρακλή Γρηγορόπουλο, με τίτλο «Φύλο και Ψυχολογία».

[3] Λήμμα της Φυλοπαιδείας, ηλεκτρονικής εγκυκλοπαίδειας για θέματα φύλου, υπογεγραμμένο από την Δρ. Χριστίνα Ντόκου, επίκουρη καθηγήτρια του τμήματος Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, με τίτλο «Φύλο και Σεξουαλικότητα».

[4] Κείμενο του Γιώργου Μαρνελάκη: μια κριτική ανασκόπηση πάνω στο φύλο.

[laskaris_vasilis]

....... ευχαριστούμε.

Από περιέργεια:
Ο πληθυντικός αυτός;;;;;
Της "ευγενείας" μήπως ή...... Κάτι άλλο;
Για να βοηθήσω. Αναφέρομαι στην απάντηση προς τον "phoebus"!

[adrian]

also, SWAG

[omissman]

Εχω απευθυνει προσωπικη επιστολη σε δυο εγκριτους επιστημονες (ενα παιδοψυχιατρο και μια κλινικη ψυχολογο/ψυχοθεραπευτρια) με την παρακληση να παρεμβουν στο δημοσιο διαλογο προσφεροντας τα φωτα της επιστημονικης τους γνωσης και εμπειριας, ετσι ωστε να εμπλουτισουμε τη γκαμα των αποψεων που φιλοξενουμε.

Ελπιζω οτι με αυτο τον (παλαιοκομματικο) τροπο θα εχουμε την ευκαιρια να ενημερωθουμε πληρεστερα , για να μπορεσουμε να παρουμε και σωστοτερες αποφασεις.

Μεχρι τοτε εγω προσωπικα θα σιωπησω.

Παραλληλα εχω ζητησει στο liquid την αναστολη της διαδικασιας ψηφισης οποιωνδηποτε "θεσεων" στα βιαστικα και προχειρα.

Δημοκρατια σημαινει πανω απ' ολα πληρη ενημερωση και συμμετοχη, οχι δεκαρικους και τυπολατρικες διαδικασιες...

[adrian]

πολύ καλά έκανες, και αναμένω με ανυπομονησία τα νέα στοιχεία.