baskin έγραψε:commons and swarm, kotso μου...
Bingo, Kotsos και αν ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ, ξανάBINGO!!!
Το θέμα είναι να δούμε αν και κατά πόσο οι αρχές και η ιδεολογία του Συνεργατισμού (με την καθαρή μορφή του και όχι οι τύπου Greek Patent Συνεταιρισμοί ή/και Κοινωνικές Επιχειρήσεις <- σύμφωνα με τον πρόσφατο νόμο/παρωδία) ταιριάζει με την Πειρατική και αν μπορούμε να την υιοθετήσουμε (και όχι μιμηθούμε/πιθηκίσουμε, κατά τον προσφιλή σου χαρακτηρισμό) και να αποτελέσει απάντηση/λύση για την Οικονομία, για τις θέσεις και τις προτάσεις μας.
Όπως πολύ χαρακτηριστικά γράφω/λέω στην εισαγωγή του παραπάνω άρθρου: "
Το υφιστάμενο οικονομικό μοντέλο, με τις όποιες παραλλαγές του κι αν υπάρχουν, απέτυχε. Απέτυχε όχι γιατί το λέμε εμείς, αλλά γιατί είναι πλέον αυταπόδεικτο.".
Κάθε προσπάθεια εφαρμογής καπιταλιστικού ή/και σοσιαλιστικού μοντέλου στην οικονομία έχει αποτύχει (άσχετα αν δεν το καταλαβαίνουν ή δεν το παραδέχονται όλοι). Το μόνο μοντέλο που δείχνει να αντέχει στο χρόνο, στις κρίσεις, κτλ. και να ωφελεί την κοινωνία (χωρίς να απαγορεύει τα άλλα οικονομικά μοντέλα) είναι αυτό του Συνεργατισμού (1.000.000.000 άνθρωποι αυτή την στιγμή συμμετέχουν σε κάποια μορφής συνεργατική επιχείρηση σύμφωνα με τα στοιχεία του ICA). H Montragon στην Ισπανία (μαζί με πολλές άλλες εκεί), αυτές που αναφέρονται στο άρθρο στις ΗΠΑ και χιλιάδες άλλες επιχειρήσεις σε όλο τον κόσμο, αποδεικνύουν ότι το Συνεργατικό Μοντέλο Οικονομίας έχει και παρελθόν και παρόν και κυρίως έχει και μέλλον.
Όταν ιστορικά και αυταπόδεικτα όλα τα άλλα μοντέλα είτε μας οδηγούν στην καταστροφή μέρα με την μέρα, είτε έχουν αφήσει το στίγμα τους στην ιστορία ως αποτυχημένα.
Πιθανό να είσαι λίγο αδιάβαστος σχετικά με το τι σημαίνει Συνεργατισμός (ιδεολογικά και πρακτικά). Είμαι σίγουρος ότι αν διαβάσεις τα άρθρα που έχω βάλει στο παπαγαλάκι ή/και να google-άρεις σχετικά, θα βρεις όλες τις απαντήσεις που αναζητάς και πολύ πιθανόν να σε πείσουν σχετικά με τις δυνατότητες του Συνεργατισμού και σχετικά με το πόσο συγγενεύει με την Πειρατική Ιδεολογία.
Μόνο τις 7 Συνεργατικές Αρχές να δεις, αρκούν για να σε πείσουν σχετικά με την καθαρότητα των προθέσεων αυτού του ιδεολογικού, οικονομικού, κοινωνικού, πρακτικού και πολιτικού μοντέλου (Ναι! είναι όλα μαζί σε ένα πακέτο!).
Από εκεί και πέρα στο χέρι μας είναι να δούμε ΑΝ "μας κάνει" και να καθορίσουμε και το ΠΩΣ μας κάνει, αρκεί να είμαστε πραγματιστές και κυρίως αληθινοί με αυτά που βλέπουμε και σκεφτόμαστε.
Στο post/απάντηση σου, βλέπω πως προσπαθείς να συνδυάσεις τις "πολιτικές μαλακίες" που υπάρχουν (εν Ελλάδι και στο εξωτερικό) με την έννοια του Συνεργατισμού και τις καθαρές και ξάστερες αρχές του. Το αν κάποιοι καπηλεύονται τον Συνεργατισμό (με τις δικές τους παραλλαγές και τα μπαρμπούτσαλα που κουβαλάνε στο κεφάλι τους βλ. Καζάκης) ή τον έχουν εφαρμόσει λάθος (βλ. παλαιότερα, οι Συνεταιρισμοί παρωδία στην Ελλάδα) ΔΕΝ φταίει για αυτό ο Συνεργατισμός και οι Αρχές του αλλά (όπως πάντα) η χοντρομαλακία των ψευτοσωτήρων και των χαμο-ιδεολόγων που κοιτάνε την πάρτη τους και μόνο την πάρτη τους.
Για όλες τις ερωτήσεις/συνδυασμούς που αναφέρεις:
Συνασπισμό μικροκεφαλαιούχων όπως τον υποστηρίζει ο εθνικοσοσιαλισμός ( Καζάκης και Χρυσή Αυγή),
Συνασπισμό κεφαλαιούχων ( Trust) όπως τα ορίζει ο καπιταλισμός.
Συνασπισμό ατόμων με κεφάλαια που θα αντλήσουν από τις τράπεζες, όπως ορίζει ο νεοφιλελευθερισμός
Συνασπισμό εργαζομένων με λεφτά που θα πάρουν με φόρους σε όλους τους υπόλοιπους , όπως ορίζει ο κομουνισμός και το νεοελληνικό σύστημα ΠΑΣΟΚ;Μια είναι η απάντηση ΚΑΝΕΝΑΣ και ΚΑΝΕΝΑ. Το έχεις αντιληφθεί τελείως, ΜΑ ΤΕΛΕΙΩΣ λάθος.
Ρίξε μια ματιά σε αυτά που ανέφερα και σου σημείωσα να βρεις και να διαβάσεις και μετά έλα να συζητήσουμε επί πραγματικής βάσης και ΟΧΙ με σοφιστίες και ιδεολογικούς παράλογους συσχετισμούς.
Για την ερώτηση κρίσεως (ερωτήσεις είναι, αλλά δεν πειράζει):
Και η ερώτηση κρίσεως. Σε τι διαφέρει ένας εργαζόμενος σήμερα, από ένα εργαζόμενο του ιδεατού συνεργατικού μοντέλου που έχεις στο μυαλό σου, που δεν έχει καθόλου λεφτά ( κεφάλαιο) για να αγοράσει μερίδιο;;;;Βασικό, ο εργαζόμενος είναι ταυτόχρονα και ισομετοχικός ιδιοκτήτης (δηλ. κάθε συμμέτοχος έχει ένα μερίδιο μόνο που είναι ίδιο/ίσο με αυτό των υπόλοιπων). Δεν έχω τίποτα "ιδεατό" στο μυαλό μου, διερευνώ πραγματικά, υπαρκτά, πετυχημένα και με αντοχή διάρκειας 10ετιών, απτά, λειτουργικά, σημερινά παραδείγματα εφαρμογής Συνεργατισμού. Το κόστος ενός μεριδίου είναι τόσο μικρό όσο χρειάζεται για να μπορούν να συμμετέχουν όλοι όσοι θέλουν και εδώ είναι και η δύναμη του Συνεργατισμού, δεν αποκλείει κανέναν, ίσα-ίσα που όσο πιο πολλοί τόσο πιο δυνατοί (πχ. ας πούμε ότι χρειάζεται ένα αρχικό κεφάλαιο 1000 ευρώ, αν έχεις μια συμμετοχή χρειάζεται να βάλει 1000 ευρώ αν έχεις 1000 συμμετοχές χρειάζεται να βάλουν από 1 ευρώ) κάτι σαν το "η ισχύς εν τη ενώσει" ένα πράμα δηλαδή.
Το ίδιο δεν τον πηδάνε, τόσο μισθολογικά, όσο και εργασιακά;;;;;;Όχι. Πρώτον γιατί είναι και ιδιοκτήτης και εργαζόμενος και πελάτης, ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ. Και εφ' όσον μια Συνεργατική Επιχείρηση ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΤΟΧΟ και ΣΚΟΠΟ το κέρδος (σου είναι λίγο δύσκολο να το πιστέψεις, αλλά έτσι είναι), αλλά την κάλυψη του κόστους (
του πραγματικού κόστους), την δημιουργία θέσεων εργασίας και την ανταποδοτικότητα υπέρ
όλης της τοπικής και της ευρύτερης κοινωνίας. Πχ. σκέψου ένα Συνεργατικό Μπακάλικο σε ένα χωριό, με την συμμετοχή 300 κατοίκων. Για να λειτουργήσει ας πούμε ότι χρειάζονται 4 υπάλληλοι, και τα προϊόντα (κυρίως και όχι κατά αποκλειστικότητα) προέρχονται από την τοπική ή την περιφερειακή παραγωγή. Οι τιμές διαμορφώνονται σύμφωνα με την πραγματική κοστολόγηση των προϊόντων (παραγωγή, συσκευασία, μεταφορά, συντήρηση, διάθεση, λειτουργικά έξοδα, μισθολογικά έξοδα) με ένα κατά το δυνατόν ελάχιστο κέρδος (κυρίως ως δικλείδα ασφαλείας για την περίπτωση αστοχίας στην πραγματική κοστολόγηση ή λόγω αστάθμητων παραγόντων). Οι 300 κάτοικοι κάνουν κυρίως τα ψώνια τους από το δικό τους μπακάλικο. Κανείς δεν γίνεται πλούσιος, όλοι όμως κερδίζουν, παραγωγοί (διάθεση των προϊόντων τους), υπάλληλοι (μισθός) και καταναλωτές (χαμηλές τιμές) και η τοπική κοινωνία (ένα μεγάλο μέρος των κερδών επιστρέφεται στην τοπική κοινωνία για νέες επενδύσεις, κοινωφελή έργα ακόμα και και με μείωση τιμών σε κάποια προϊόντα κάτω από το κόστος για ένα διάστημα δηλ. προσφορές και πολλά άλλα).
Δεν θα επεκταθώ άλλο. Θα βρεις τέτοια παραδείγματα, χιλιάδες στο διαδίκτυο, σημερινά, πραγματικά και αποτελεσματικά που ενσωματώνουν και οικολογικές ανησυχίες και κοινωνικές δράσεις.
Το ίδιο δεν αγνοούνται τα inputs ως μη υπάρχοντα και χωρίς δικαιώματα, τόσο του ανθρώπινου κεφαλαίου και της εργασίας, όσο του πνευματικού κεφαλαίου και του κοινωνικού κεφαλαίου ;;;;;;Η απάντηση σου σε αυτό είναι η εξής μια και μόνη λέξη MONTRAGON (
http://www.mondragon-corporation.com/ENG.aspx). Ψάξε το και θα δεις τι γίνεται όταν μπαίνει μπροστά το "κοινωνικό όφελος" και μένει στην άκρη ο ατομικός πλουτισμός ή ιδιοκτησία/περιουσία. Δεν θα κάτσω να σου απαριθμήσω όλα όσα κάνει η συγκεκριμένη συνεργατική πολυ-επιχείρηση, απλά θα αναφέρω ότι έχει ακόμα και δικό της Πανεπιστήμιο και πως πολλές από τις επιχειρήσεις της είναι πάνω στην εφαρμογή της καινοτομίας και στην αιχμή της τεχνολογίας.
Κώστα, δεν λέω ότι είναι πανάκεια, λέω ότι είναι μια εφαρμοσμένη λύση. Εδικά σε χώρες που είναι στην γειτονιά μας (βλ. Ισπανία) και εφαρμόζονται με επιτυχία εδώ και 10ετείες και περίτρανα αποδεικνύουν ότι "αντέχουν" στην χρηματοπιστωτική κρίση που παρουσιάζει όξυνση στις μέρες μας.
Ξαναλέω ψάξε το πρώτα και μετά να το συζητήσουμε.
(εγώ ψάχνω να δω/βρω την πραγματικότητα και δεν αναλώνομαι σε σοφιστείες και ιδεοληπτικές ακροβασίες ή θεωρίες καπεδο-πολιτικολογίας και παπαρο-οικονομολογίας).
Και κάτι τελευταίο έτσι για καταλαβαινόμαστε, αν μόνο οι καταναλωτές αντιληφθούν την δύναμη που έχουν, αθροιστικά, θα τους πάρει και τους σηκώσει τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους κεφαλαιούχους και όλες τις ενδιάμεσες βδέλες: μεταπράτες, χονδρέμπορους και λοιπούς όσους αυξάνουν τις τιμές των προϊόντων χωρίς να προσφέρουν ουσιαστικά τίποτα ούτε στην παραγωγή, ούτε και αλλού.
Χαιρετίσματα λοιπόν και αναμένω να δω τι άλλο θα σκαρφιστείς για να μου πεις.
