Μιχάλης Μαντάς έγραψε:Πριν τοποθετηθώ στο συγκεκριμένο θέμα, θα ήθελα (με την ευκαιρία) να κάνω μερικές γενικές παρατηρήσεις:
– Η πρώτη αφορά τον άνθρωπο που έβαλε το θέμα σε συζήτηση / ψηφοφορία αλλά και κάθε άλλον που θα θελήσει στο μέλλον να κάνει το ίδιο για οποιοδήποτε άλλο θέμα.
Αγαπητέ Μιχάλη, θα ήθελα την επόμενη φορά που θα πάρεις την πρωτοβουλία να βάλεις κάτι σε συζήτηση και στη συνέχεια σε ψηφοφορία, να το συνοδεύσεις και με την δική σου εισήγηση / γνώμη επ’ αυτού. Αντιλαμβάνομαι βέβαια την ανάγκη σου να «ανιχνεύσεις» τις προθέσεις του Σώματος των Μελών, πριν αποφασίσεις και καταθέσεις τη δική σου προσωπική θέση για το θέμα, ώστε αυτή να είναι σύμφωνη με τα «θέλω» της πλειοψηφίας, όμως εμένα που καλούμαι να ψηφίσω με ενδιαφέρει πάρα πολύ η δική σου άποψη για το θέμα, αφού εσύ είσαι που παίρνεις και τη σχετική πρωτοβουλία και εσύ είσαι μέλος της Δ.Ε. του κόμματός μου. Τα μέλη της Δ.Ε. πρέπει να έχουν άποψη για τα θέματα και να μπορούν να την τεκμηριώνουν και να την υποστηρίζουν και όχι απλώς να μεταφέρουν τους προβληματισμούς τους στους υπόλοιπους, που περιμένουν από αυτούς λύσεις και προτάσεις στα εκάστοτε ζητήματα. Το λέω αυτό γιατί παρατήρησα ότι το ίδιο έκανες και τις προηγούμενες ημέρες, ζητώντας τη γνώμη όσων συμμετέχουν στις συζητήσεις στο forum, για άλλο θέμα που είχε σχέση με την έννοια της Συμμετοχικής Δημοκρατίας, όπου όσοι διαβάζουμε και συμμετέχουμε κληθήκαμε να απαντήσουμε, και αρκετοί το κάναμε, χωρίς όμως ποτέ να μάθουμε τη δική σου προσωπική τοποθέτηση σχετικά.
Σε ότι τουλάχιστον με αφορά, θα ήθελα να σου γνωστοποιήσω ότι αν συνεχίσεις με αυτή την πρακτική, (δηλαδή εγώ βάζω τα θέματα και εσείς απαντάτε), αυτό θα είναι το τελευταίο θέμα για το οποίο θα πάρεις απάντηση.
Αγαπητέ Μιχάλη,
προφανώς και έχω προσωπική άποψη και, όπως γνωρίζεις, δεν έχω ενδοιασμούς να τη διατυπώσω. Όμως, όταν είσαι μέλος της Δ.Ε. υφίστασαι (αυτο)περιορισμούς. Δεν κατέθεσα πρώτος την άποψή μου, όπως και στο προηγούμενο θέμα, για να μη θεωρηθεί ότι προσπαθώ να κατευθύνω τα μέλη προς τη δική μου άποψη -μακράν απ' εμού οποιαδήποτε τέτοια σκέψη. Θα μου επιτρέψεις να διατηρήσω αυτή την τακτική, για όσο χρόνο θα αγωνίζομαι μέσω της ΔΕ, και φυσικά θα εκφέρω την άποψή μου, σε στιγμή τέτοια, ώστε να μην κατηγορηθώ για καθοδήγηση ή/και ποδηγέτηση του κόμματος. Έχω δεχθεί, ήδη, αρκετές επιθέσεις, μερικές εκ των οποίων αβασάνιστα άδικες.
Τώρα επί του προκειμένου. Μιχάλη, το θέμα με απασχόλησε, μετά την ενημέρωση που έλαβα από άλλους πειρατές. Και επειδή, κατά την προσωπική μου άποψη, είναι θέμα χρόνου να κληθούμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα στο ΡΡΙ, έκρινα σκόπιμο να τοποθετηθούμε εγκαίρως, αποφεύγοντας τη συνήθη ελληνική τακτική του βλέποντας και κάνοντας.
Ένα πρώτο πρόβλημα που έχουμε, είναι ότι διεθνώς το ζήτημα, επί του παρόντος, το έχουμε χάσει. Ακόμα και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια (βλέπε π.χ. PRO) αναφέρουν τη γείτονα χώρα ως Μακεδονία. Σκέπτομαι, λοιπόν, πόσο δύσκολο θα είναι να μιλήσουμε σε άλλους πειρατές, σε ηλικίες που μεγάλωσαν με τέτοια παιχνίδια, τέτοια παιδεία και δεν έχουν καμία υποχρέωση να γνωρίζουν την ιστορία του τόπου μου και τις εκκρεμότητές της, για τη δυσκολία που μας προκαλεί το θέμα. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα μας καταλάβουν.
Ένα δεύτερο θέμα είναι η αντίφαση που δημιουργείται μεταξύ των πειρατικών μας αρχών και της παρέμβασής μας στο δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού του άλλου.
Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να ονομαστούν Μακεδονία, αν δεν είχαν τόσες αλυτρωτικές διεκδικήσεις. Η άνευ όρων αποδοχή του ονόματος με φοβίζει μήπως μετατραπεί σε ένα ακόμα όπλο στα χέρια των γειτόνων, οι οποίοι δεν διεκδικούν απλώς το όνομα, αλλά και τμήμα της ελληνικής επικράτειας. Από την άποψη αυτή, είναι ατυχείς οι αναφορές σε άλλες περιοχές της Ευρώπης και της Αμερικής. Δεν είναι τα δεδομένα των προβλημάτων ίδια, ούτε οι προεκτάσεις τους. Και δεν θα ήθελα με τίποτα να μέμφονται στο μέλλον το κόμμα μου, ότι έδωσε πατήματα σε δεδηλωμένους εχθρούς του τόπου μου.
Δυστυχώς, οι αστοχίες και η ανικανότητα όσων διαχειρίστηκαν το πρόβλημα επί δεκαετίες μας θέτουν προ ενός θέματος, που θα έπρεπε να έχει λυθεί προ πολλού. Και όποια απόφαση και αν πάρουμε, κάποιοι θα μείνουν δυσαρεστημένοι, με κίνδυνο να εγκαταλείψουν το πειρατικό και τις προοπτικές του.
Προσωπικά, θα πρότεινα στο ΡΡΙ τη λύση «Κόμμα Πειρατών FYROM» και θα εξηγούσα ότι είναι ακόμη υπό διμερή διαπραγμάτευση το θέμα της ονομασίας. Θα κατέθετα περιπτώσεις διεθνών οργανισμών, συνεδρίων και διοργανώσεων, όπου η γείτων χώρα συμμετείχε ως FYROM. Οπότε, θα τους προέτρεπα να δείξουμε όλοι υπομονή (Έλληνες, Σκοπιανοί, υπόλοιποι πειρατές), χωρίς να εμπλακούμε σε θέμα που, προφανώς, αυτή τη στιγμή υπερβαίνει όλους τους πειρατές.
Προσωπική μου άποψη, ότι η χώρα θα έπρεπε να ονομαστεί είτε Σλαβομακεδονία (πρώτη επιλογή) είτε «Μακεδονία του Βαρδάρη» (δεύτερη επιλογή), καθώς υπάρχουν τρεις «μακεδονίες», που μάχονται η μία την άλλη (ελληνική, σκοπιανή, πιρίν), με διάκριση τόσο χωροταξική όσο και φυλετική. Η λογική του «όλα ή τίποτα» έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο, με ευθύνη όλων των εμπλεκομένων μερών. Οι δε ακαδημαϊκές διαμάχες επί του θέματος (το παρακολουθώ μέσω στενότατων συγγενών και φίλων, που βρίσκονται στο ιστορικό-αρχαιολογικό) έχουν φτάσει, πλέον, στα όρια του τραγέλαφου. Και οπωσδήποτε πρέπει η συμφωνία, όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, να απαιτεί να απαλειφθούν από οποιοδήποτε κείμενο (σύνταγμα, σχολικά βιβλία κλπ) αλυτρωτικές διεκδικήσεις, ανιστόρητες από κάθε άποψη.
Δεν θεωρώ την πρόταση παρελκυστική, ούτε υπεκφυγή. Πιστεύω, ωστόσο, ότι δεν έχουμε, ακόμη, το μέγεθος και τις δυνάμεις να κάνουμε εξωτερική πολιτική και κυρίως να την καθορίσουμε. Ας τηρήσουμε μετριοπαθή στάση, και χαμένοι δε θα βγούμε.
Χρόνου φείδου. Σπεύδε βραδέως.
)