…στον δρόμο για τους «Ἐμμαοῦς»

[ergoil]

Σε έναν άξονα όπου "τέρμα αριστερά" είναι [πλήρης κρατική παρεμβατικότητα] και "τέρμα δεξιά" είναι [καμία κρατική παρεμβατικότητα]: μια θεοκρατία, ένα φασιστικό καθεστώς, μια άκρως συντηρητική γραφειοκρατία, τοποθετούνται στα αριστερά. Ένας σοσιαλισμός (όσο ριζοσπαστικός κι αν είναι) τοποθετείται κάπου ενδιάμεσα. Μια πλήρης αναρχία στα δεξιά.

Η αναρχια από άλλους ορίζεται ως απουσία αρχής (δηλαδή κράτους και νόμων), και από άλλους ορίζεται ως απουσία αρχηγού, δηλαδή ως κατάργηση της εξουσίας και των ιεραρχικών μοντέλων που διέπουν τις ανθρώπινες σχέσεις.

Ο δεύτερος ορισμός βέβαια είναι και παραπλανητικός και ασαφής, αφού ως απουσία εξουσίας και ιεραρχικών μοντέλων που διέπουν τις ανθρώπινες σχέσεις ορίζεται ΚΑΙ η άμεση δημοκρατία. Ενώ από την άλλη με την κατάλυση ενός δημοκρατικού κράτους, το πρώτο πράγμα που δημιουργείται είναι η εξουσία και τα ιεραρχικά μοντέλα.

Άρα οι αναρχικοί είναι υπερ της εξουσίας όταν υποστηρίζουν την κατάλυση του κράτος (γιατί και η δημοκρατία κράτος είναι). Ενω όσοι είναι εντελώς κατά της έννοιας του κράτους, όσοι είναι αναρχικοί με την έννοια ότι είναι κατά των αρχών-νόμων και κατά του κράτους, είναι στην ουσία απόλυτα εξουσιαστές. Γιαυτό άλλωστε το πραγματικό όνομα των επονομαζόμενων "αναρχικών" είναι αντι-εξουσιαστές, και ως αντιεξουσιαστές οφείλουν να είναι απόλυτα δημοκρατικο-κρατιστές.

Στην ίδια φυσικά αντίφαση πέφτουν και οι φιλελεύθεροι, γιατί η κατάργηση του κράτους οδηγεί στην έξαρση της εξουσίας, και η έξαρση της εξουσίας στην κατάργηση της ελευθερίας των περισσοτέρων.


Στο άξονά σου η άμεση δημοκρατία, ως [πλήρης κρατική παρεμβατικότητα] , τοποθετείται άκρα αριστερά. Άρα σωστά οι αντιεξουσιαστές-υπέρμαχοι της άμεσης δημοκρατίας είναι ακροαριστεροί, και όχι ακροδεξιοί. Ενώ οι αναρχικοί (αυτοί που δεν δέχονται κράτος και αρχές-νόμους) μαζί και με τους φιλελεύθερους, είναι βεβαίως ακρο-δεξιοί.

[ergoil]

Η αριστερά όμως δεν είναι μόνο ο κρατισμός όπως το ορίζει ο SNM. Αριστερά σημαίνει ταυτόχρονα:
Κρατικός παρεμβατισμός, Ισότητα , Πολυπολιτισμικότητα, Διεθνισμός και Αθεϊσμός-Αγνωστικισμός.

Υπό αυτή την έννοια, οι (νεο)φιλελεύθεροι είναι, ναι μεν κατά του κράτους-έθνους, αλλά υπέρ του παγκόσμιου τραπεζο-οικονομικού συστήματος και κράτους. Επειδή αυτό το σύστημα της "ελεύθερης" οικονομίας θεωρείται (και σωστά) από πολλούς ως ο απόλυτος υπερ-κρατικός και ανελεύθερος παρεμβατισμός, υπό αυτή την έννοια οι (νεο)φιλελεύθεροι μπορούν επίσης να θεωρηθούν ακρο-αριστεροί στο άξονά του SNM.. Οπότε η θέση των ακρο-δεξιών στον άξονα κρατισμού του SNM μένει μόνο για τους εξουσιαστές-αντικρατιστες-αν-αρχικούς. Μάλιστα οι φιλελέυθεροι είναι περισσότερο αριστεροί από τους αντιεξουσιαστές και τους αμεσοδημοκράτες, αφού στην θέση του εθνικού κρατικού παρεμβατισμού, οι φιλελεύθεροι προτάσσουν, μέσω της "ελεύθερης" οικονομίας, και τον διεθνισμό, και την πολυπολιτισμικότητα με την έννοια της παγκοσμιοποίησης, και τον (παγκόσμιο) κράτικο παρεμβατισμό. Τα τρία δηλαδή από τα πέντε χαρακτηριστικά της αριστεράς.

Στα πλαίσια όλων αυτών, οι πειρατές δεν μπορούν να τοποθετηθούν αριστερά, αφού ναι μεν μπορεί να υποστηρίζουν μέσω της άμεσης δημοκρατίας τον κρατικό παρεμβατισμό και την ισότητα, όμως τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά της αριστεράς (πολυπολιτισμικότητα, διεθνισμός και αθεϊσμός-αγνωστικισμός) δεν είναι ορισμένα στους πειρατές. Για τους ίδιους λόγους δεν τοποθετούνται και δεξιά.

[apolimer]

Έλα μου ντε, που το «μικρόβιο» την είχε κάνει την δουλεία του και με είχε ήδη βάλει σε πορεία πειρατική. Τέλος πάντων, περάσανε δυο εκλογικές αναμετρήσεις, καλά-στραβά κάτι κάναμε ως κόμμα.

Ρε γαμώτο τι μικρόβιο είναι αυτό με κόλλησε και μένα. Το περίεργο είναι ότι πρόκειται για μικρόβιο που κολλάει ιδέες.

[ergoil]

Στο άξονά σου η άμεση δημοκρατία, ως [πλήρης κρατική παρεμβατικότητα] , τοποθετείται άκρα αριστερά.

Να πούμε εδω βέβαια ότι η άμεση δημοκρατία, ενώ στην ρίζα της είναι ένα πολίτευμα πλήρους κρατικής παρεμβατικότητας, μπορεί να παίξει και μέχρι την απουσία κράτους, αν αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας ψηφοφορίας. Χαρακτηρίζεται όμως πολίτευμα πληρους κρατικής παρεμβατικότητας απλά γιατί πάντα κρατάει τα νήματα για να μπορεί να κινήται ανάμεσα στα δύο άκρα, αυτό του σχεδόν πλήρους κρατισμού, και αυτό της σχεδόν απόλυτης απουσίας κράτους.

Και λέω σχεδόν , γιατί ακόμα και αν μια δημοκρατία αποφασίσει να μην υπάρχει κράτος, πάντα υπάρχει μια ψηφοφορία από πίσω που είναι σε θέση ανά πάσα στιγμή να επαναφέρει το κράτος. Και αντίστροφα, αν αποφασίσει η δημοκρατία το πλήρες κράτος, πάντα κρατάει τα νήματα της αποκρατικοποίησης.

Η πλήρης κρατική παρεμβατικότητα της άμεσης δημοκρατίας έχει να κάνει με αυτό, με το γεγονός ότι πάντα κρατάει τα νήματα για να μπορεί να παρεμβαίνει και να οδηγεί προς την δεξιά ή προς την αριστερή πλευρά του άξονα SNM. Είναι δηλαδή πλήρης κρατική παρεμβατικότητα αλλά στον άξονα Υ, ενώ όλα τα υπόλοιπα πολιτεύματα κινούνται μόνο στο άξονα Χ της κρατικής παρεμβατικότητας.

Υπό αυτή την έννοια λοιπόν , ακόμα και στον άξονα κρατικής παρεμβατικότητας του SNM η άμεση δημοκρατία (και κατά συνέπεια και ο κάθε πειρατής) δεν είναι σωστό να τοποθετείται ούτε αριστερά ούτε δεξιά. Τοποθετείται μεν στην πλήρη κρατική παρεμβατικότητα, αλλά σε άλλο άξονα, στον άξονα Υ.

[SNM]

Η κρατική παρεμβατικότητα στην ιδιωτικότητα του πολίτη δεν έχει να κάνει με τη μέθοδο εκπροσώπησης αλλά με τη μέθοδο διακυβέρνησης. Δεν έχει να κάνει με το "ποιος" αλλά με το "πώς", δηλαδή.

Μια άμεση δημοκρατία που δεσμεύεται από θεμελιώδη απαράβατα δικαιώματα του πολίτη, όπως αυτό της ζωής ή του επιχειρείν, βρίσκεται δεξιότερα στον άξονα από μια άμεση δημοκρατία όπου αν το θελήσει η πλειοψηφία μπορεί να σου δημεύσει την περιουσία, να κάνει κουμάντο στην εταιρεία σου και να σε φυλακίσει "επειδή έτσι γούσταρε", η οποία θα βρίσκεται τέρμα αριστερά.

Η άμεση δημοκρατία που βλέπω να επιθυμείς εσύ, μέσα απ'τα post και τις απόψεις που έχεις εκφράσει, βρίσκεται πολύ αριστερά σ'αυτόν τον άξονα, μ'ένα δόγμα "ψηφοφορία über alles", κι εμένα προσωπικά δε μου δείχνει και πολύ διαφορά από ολοκληρωτικά κομμουνιστικά ή φασιστικά καθεστώτα, γιατί η διακυβέρνηση αποκτά πολύ μεγάλυ ισχύ πάνω στον πολίτη, το μόνο που αλλάζει είναι το ποιος την ασκεί. Γι'αυτό με βρίσκεις αντίθετο, όχι για το "ποιος την ασκεί".

Σε υπαρκτά παραδείγματα, η Β. Κορέα είναι αριστερά, η ναζιστική Γερμανία ήταν αριστερά, η φασιστική Ιταλία ήταν αριστερά, η Ισπανία του Φράνκο ήταν αριστερά, η ελληνική δημοκρατία του σήμερα είναι λίγο πιο δεξιά απ'τις παραπάνω, αλλά πάλι γέρνει αριστερά. Η δημοκρατία της Δανίας, απ'την άλλη γέρνει περισσότερο προς τα δεξιά, όπως και της Σουηδίας και της Ισλανδίας (έχω την εντύπωση και της Εσθονίας, αλλά δεν έχω εμπεριστατωμένη άποψη). Όσο πιο "προοδευτική" είναι μια κοινωνία σε θέσπιση και σεβασμό ατομικών δικαιωμάτων, τόσο πιο δεξιά βρίσκεται σ'αυτόν τον άξονα.

Σε μικρή κλίμακα, για παράδειγμα, το βλέπεις σε νομικά πλαίσια. Μια χώρα που θεωρεί ότι το δικαίωμα του ομοφυλόφιλου πολίτη να παντρευτεί είναι αδιαπραγμάτευτο ό,τι και να λέει η "πλειοψηφία", βρίσκεται δεξιά. Μια χώρα που επιβάλλει τις απόψεις [του βασιλιά / του κοινοβουλίου / της πλειοψηφίας] στα ατομικά δικαιώματα και τις ατομικές ελευθερίες, βρίσκεται αριστερά.

Αυτήν την παρεμβατικότητα συνήθως την "προσπερνάμε" όταν μιλάμε για κρατική παρεμβατικότητα, και περιοριζόμαστε στο "πόσες επιχειρήσεις ελέγχει το κράτος", που είναι τεράστιο ατόπημα για οποιονδήποτε πολιτικό παρατηρητή.

[ergoil]

Μια άμεση δημοκρατία που δεσμεύεται από θεμελιώδη απαράβατα δικαιώματα του πολίτη, όπως αυτό της ζωής ή του επιχειρείν,

Απαράβατο δικαίωμα του πολίτη το επιχειρείν; Και μετά που πάμε; Μήπως και η περιουρία που έχει αποκτήσει, άσχετα με το πως την απέκτησε και αυτή απαράβατο δικαίωμα; Τα λεφτά που μας κλέβουν οι τροικανοί, τα σπίτια , η ιδιωτική και κρατική περιουσία μας, γιατί αυτά δεν είναι απαράβατο δικαίωμα μας; Και τα λεφτά που έβγαλε ο απατεώνας πολιτικός, από την στιγμή που παραγράφτηκε το αδίκημά του και δεν τον πιάσανε, είναι και αυτά απαράβατο δικαίωμά του, και του ανοίκουν;

Αυτό είναι το κλασικό επιχείρημα του μεγάλου κεφαλαίου και του σάπιου συστήματος. Κάντε εσείς δημοκρατία κοροϊδα, σας αφήνουμε ελεύθερα, αρκεί εμείς να έχουμε τα λεφτά κατοχυρωμένα ως ανθρώπινο δικαίωμα, για να μπορούμε να σας χορεύουμε στο ταψί. Οι αρχές και τα δικαιώματα του πολίτη είναι έτσι διατυπωμένα, έτσι ώστε πρώτα από όλα τους πλούσιους να προστατεύουν και να συντηρούν με αυτό τον τρόπο το πολιτικο-οικονομικό κατεστημένο.

Η κατάσταση έχει φτάσει πια στο απροχώρητο, η σαπίλα έχει φτάσει στο κόκκαλο, και σε αυτό ευθύνονται και τα λεγόμενα ανθρώπινα δικαιώματα, που μόνο ανθρώπινα δεν είναι. Γιαυτό και όλα αυτά τα δικαιώματα πρέπει να ξαναψηφιστούν από την αρχή και από όλους, ένα προς ένα. Όχι , απαράβατο δικαίωμα του πολίτη σε μια δημοκρατία είναι μόνο η ψήφος του, και ότι αυτό χρειάζεται για να κρατηθεί η ψήφος ζωντανή. Κανένα άλλο δικαίωμα δεν έχει ο πολίτης αξιωματικά, όλα τα άλλα δικαιώματα ψηφίζονται και στέκονται ως αρχές εξ αιτίας της μεγάλης αποδοχής τους.

Και ας μην ξεχνάμε ότι στην τελική, μια δημοκρατία στην οποία συμμετέχουν ώριμοι και συνειδητοποιημενοι πολίτες, είναι σε θέση, σε αντίθεση με οποιοδήποτε άλλο πολίτευμα, να προστατέψει ακόμα και την πιο ελάχιστη μειοψηφία, μέσω του κανόνα του χρονοδιαγράμματος.

[manos_]

Τα δεξιά και τα αριστερά δεν τα καταλαβαίνω, είναι λεκτικές συμβάσεις.

1.
Είναι καλό να ξέρουμε ποιος μπαίνει πιο ψηλά στην ιεραρχία των αξιών, ο άνθρωπος ή το πολίτευμα.
Αυτό θα το υποδείξει ο σκοπός, το πού ζητάμε να φτάσουμε
κι αν αυτό έχει πιο μεγάλη ή πιο μικρή αξία από την ευχαρίστησή μας, τη ζωή μας κλπ.

2.
Ας πούμε πως ο πλανήτης μπορεί να θρέψει 10 δισ ανθρώπους,
αν με κάποιο τρόπο δεν συσσωρεύονται κατά τόπους οι πόροι και οι αξιώσεις σε αυτούς.
Τους επιπλέον ανθρώπους τους σκοτώνεις ή ανεβάζεις το βιοτικό επίπεδο,
πράγμα που ξέρεις πως συνεπάγεται υπογεννητικότητα;
Βοηθά το πολίτευμα να είναι 11 δις οι ψηφοφόροι αντί 10;

3.
Να ζω για να παίρνω ευχαρίστηση ή να σκέφτομαι και τους μετά από μένα,
ώστε να λαμβάνω υπόψιν πως οι πόροι πχ δεν είναι ανεξάντλητοι;
Γιατί το ακούσαμε κι αυτό, πως μόνο η ευχαρίστηση μετράει.

4.
Είμαστε ένα καινούριο ον που λέγεται δημοκρατία και προέχει η νέα αυτή μορφή ζωής,
και προκειμένου να συντηρηθεί αυτή, καλύτερα να αντικατασταθούν τα ελαττωματικά μοντέλα (άνθρωποι)
από κάτι καινούριο που δεν προκαλεί προβλήματα στο νέο ον;

-----
Το να βρούμε ποιος είναι ο κοινός οραματισμός και με ποιο ηθικό/αξιακό πλαίσιο θα κινηθούμε προς το αύριο,
προϋποθέτει να κατανοήσει ο καθένας πολλά, να καταλάβει τι είναι ζωή, τι είναι ο εαυτός του, τι είναι οι άλλοι,
να ανακαλύψει, να φιλοσοφήσει κλπ. Οι άξονες είναι για στενά μυαλά.

[SNM]

Μια άμεση δημοκρατία που δεσμεύεται από θεμελιώδη απαράβατα δικαιώματα του πολίτη, όπως αυτό της ζωής ή του επιχειρείν,

Απαράβατο δικαίωμα του πολίτη το επιχειρείν;

Εγώ το θεωρώ δικαίωμα. Εκ παραδρομής φαίνεται σα να το θεωρώ "ισότιμο" μ'αυτό της ζωής, αλλά σε διαβεβαιώ απλά δεν το πρόσεξα γιατί βιαζόμουν. Σαφώς και δεν είναι ισότιμα. Όπως και της ψήφου δεν είναι ισότιμο με της ζωής της αυτοδιάθεσης (που απ'όσο διαβάζω το post, μάλλον αυτό ήθελα να γράψω κι είχα υπ'όψιν μου να αναφέρω και του επιχειρείν).

Απ'την άλλη, ακόμα κι αν τα θεωρούσα ισάξια, τί σε κάνει να πιστεύεις ότι έχεις δικαίωμα να το κατακρίνεις όταν εσύ βάζεις την ψήφο πάνω απ'τη ζωή; Ούτε εσωκομματικές φοιτητικής παράταξης να ήσουν πια. Κι αυτό το απίστευτο rant που έπιασες κι έγραψες επειδή πιάστηκες από μια λέξη που (μια φορά κι εγώ) δεν τοποθέτησα σωστά, λέει πολλά. Κάτσε στη χύτρα σου και βράζε με θεωρίες συνομωσίας, μασονους, τεκτονους, μπιλντεμπεργκ, βοζεμπεργκ, αϊσμπεργκ, γκετεμποργκ, εκμεκ και δεν ξέρω κι εγώ τί άλλο, δε θα μπω καν στον κόπο να το διαβάσω όλο, το'χεις χάσει αυτό το δικαίωμα.

Γενικά, πάντως:

Η κατάσταση έχει φτάσει πια στο απροχώρητο, η σαπίλα έχει φτάσει στο κόκκαλο, και σε αυτό ευθύνονται και τα λεγόμενα ανθρώπινα δικαιώματα, που μόνο ανθρώπινα δεν είναι. Γιαυτό και όλα αυτά τα δικαιώματα πρέπει να ξαναψηφιστούν από την αρχή και από όλους, ένα προς ένα. Όχι , απαράβατο δικαίωμα του πολίτη σε μια δημοκρατία είναι μόνο η ψήφος του, και ότι αυτό χρειάζεται για να κρατηθεί η ψήφος ζωντανή. Κανένα άλλο δικαίωμα δεν έχει ο πολίτης αξιωματικά, όλα τα άλλα δικαιώματα ψηφίζονται και στέκονται ως αρχές εξ αιτίας της μεγάλης αποδοχής τους.

= άκρα αριστερά. Πιο τέρμα δεν πάει, όμως.

@@

Μάνο, φυσικά και είναι λεκτικές συμβάσεις, αυτό έλεγα και στο πρώτο post, γι'αυτό κι έδωσα και ορισμούς στο τί εκφράζουν στα συμφραζόμενά μου ...ήταν λίγο πριν πω "ας μη συνεχίσουμε off-topic εδώ", αλλά μετά όρμησε ο... Μαύρος Πητ, γιατί μυρίστηκε μπριζόλα, δυστυχώς.

Οι άξονες δεν είναι καθόλου για στενά μυαλά, είναι εργαλεία. Είναι όμως γεγονός ότι τα στενά μυαλά τους παίρνουν και τους κάνουν δόγματα, εκεί έχεις δίκιο. Και ναι, χρειάζονται όλα αυτά. Αλλά χρειάζεται πάνω απ'όλα να είμαστε και ρεαλιστές. Ποιος θα τα κάνει; Γιατί αυτό που βλέπω εγώ 30 χρόνια γύρω μου, ούτε ν'αφήσει αμουντζούρωτο τοίχο δεν αντέχει. Αυτό είναι που πρέπει να αλλάξει πρώτο - ο πολίτης. Κι είναι δύσκολο όταν ο πολίτης είναι έτσι γιατί το κράτος του είναι έτσι και τούμπαλιν. Και το κυριότερο πρόβλημα είναι ότι για να κάτσουμε να συζητήσουμε το "πού ζητάμε να φτάσουμε", πρέπει πρώτα να συσταθεί αυτό το -με σε σώμα. Ποιος είναι μέσα; Ποιος μένει απ'έξω; Γιατί το να συμφωνήσω εγώ με σένα (ή ακόμα και με ανεκδιήγητους), πάντα είναι ένα πολύ μικρό μέρος του συνόλου. Το να συμφωνήσουμε 30.000 άνθρωποι στα πάντα μετά από 5 χρόνια διεργασιών και να μας πουν μετά άλλοι 50.000 άνθρωποι "εγώ θέλω το αντίθετο" είναι υπερβολικά χρονοβόρο για το σύνολο του πληθυσμού - κι αν σχηματίσεις τοπίο χωρίς την άποψη του συνόλου, δεν πρέπει να αποκαλείσαι "άμεση δημοκρατία" γιατί τα θεμέλιά της μπαίνουν με τη θέληση λίγων, ανεξαρτήτως αν μετά ακολουθήσουν κι άλλοι (ίσως φτιαχτεί με το χρόνο, ίσως όχι - για τον ίδιο λόγο που διαστρεβλώνεται κάθε πολίτευμα). Νομίζω ότι είναι μια πολύ φρέσκια και καλή θεωρητικά ιδέα, μόνο που φοβάμαι ότι της αλλάζουμε τα φώτα στην ανάλυση σε υπέρμετρο βαθμό για το παρόν στάδιο ζωής της. Ειδικά όταν στους διαύλους υπάρχουν παράσιτα και άλλα λέει η θειά μου άλλα ακούν τ'αυτιά μου. Sorry αν είμαι λίγο ασαφής, δεν είμαι πολύ καλά σήμερα, απλά δεν ήθελα να αγνοήσω απαντήσεις. Επιφυλάσσομαι για το μέλλον, σε κάποια άλλη συζήτηση που ίσως θα είναι πιο επίκαιρο.

[prento]

Απ'την άλλη, ακόμα κι αν τα θεωρούσα ισάξια, τί σε κάνει να πιστεύεις ότι έχεις δικαίωμα να το κατακρίνεις όταν εσύ βάζεις την ψήφο πάνω απ'τη ζωή; .

έχεις παρασυρθεί από την λάσπη που πετάει ο manos_.

Το δικαίωμα στην ψήφο είναι ανώτερο από αυτό της ζωής, γιατί αυτός που ψηφίζει πρέπει υποχρεωτικά να είναι και ζωντανός. Δεν σημαίνει ότι επειδή είναι ανώτερο το δικαίωμα στην ψήφο από αυτό της ζωής, είναι και σπουδαιότερο. Είναι ανώτερο με την έννοια των επιπέδων (layers). Για παράδειγμα, στο μοντέλο OSI, το physical layer είναι το κατώτερο, όμως είναι και το σπουδαιότερο. Ενώ το application layer είναι το ανώτερο , αλλά δεν είναι το σπουδαιότερο. Και φυσικά είναι αυτονόητο ότι αν εγγυόμαστε πλήρως το application layer, δεν χρειάζεται καν να αναφέρουμε την εγγύησή μας για το physical layer.

Δυστυχώς η λάσπη του manos_ έχει αρχίσει να πιάνει τόπο, στα αυτιά των ασχέτων.

[prento]

Γενικά, πάντως:

Η κατάσταση έχει φτάσει πια στο απροχώρητο, η σαπίλα έχει φτάσει στο κόκκαλο, και σε αυτό ευθύνονται και τα λεγόμενα ανθρώπινα δικαιώματα, που μόνο ανθρώπινα δεν είναι. Γιαυτό και όλα αυτά τα δικαιώματα πρέπει να ξαναψηφιστούν από την αρχή και από όλους, ένα προς ένα. Όχι , απαράβατο δικαίωμα του πολίτη σε μια δημοκρατία είναι μόνο η ψήφος του, και ότι αυτό χρειάζεται για να κρατηθεί η ψήφος ζωντανή. Κανένα άλλο δικαίωμα δεν έχει ο πολίτης αξιωματικά, όλα τα άλλα δικαιώματα ψηφίζονται και στέκονται ως αρχές εξ αιτίας της μεγάλης αποδοχής τους.

= άκρα αριστερά. Πιο τέρμα δεν πάει, όμως.
.

Με αυτό που λες, είναι σαν να παραδέχεσαι ότι η "άκρα αριστερά" (όπως εσύ την ορίζεις βέβαια) έχει την μεγαλύτερη αποδοχή.
Θεωρείς δηλαδή ότι αν αφήσουμε τον κόσμο ελεύθερο, αυτός θα πάει "άκρα αριστερά";