i-voting και ηλεκτρονική Διακυβέρνηση

[manos_]

Η καμήλα την καμπούρα της δεν την βλέπει.
Ο κόσμος δεν είναι ότι δεν ξέρει να ψηφίσει.
Να συζητήσει δεν ξέρει, να επιχειρηματολογήσει.
Εκεί είναι αναλφάβητος. Και ανεπίδεκτος στην ανάγκη του διπλανού.
Και έτσι φοβάται να "ψηφίσει", όπως συνολικά εννοείται η διαδικασία.

Οι προσπάθειες λοιπόν πρέπει να στραφούν προς τα εκεί.
Σε ένα σχολείο για το πώς βγαίνουν οι αποφάσεις.
Εύχομαι το σχολείο να είναι κάτι σαν το PirateGov,
βιβλίο και μπούσουλα να έχουν ένα wikinomio
και μαζί τους να μάθουν και όσοι νομίζουν πως ξέρουν.

Όταν αισθανθεί ο κόσμος πως αυτό είναι εφαρμόσιμο,
πως παράγει αξία, υπάρχει ελπίδα.

[SNM]

...... δεν πρόκειται να γίνει αν δεν αλλάξει πρώτα (και αρκετά) ο Έλληνας που πάει και ζωγραφίζει ο κάθε Τάκης ότι αγαπάει την κάθε Σούλα σε κάθε τοίχο κάθε φορά που σκάει λεφτά ο κάθε μαλ.. φορολογούμενος για να βαφτεί

Δηλαδή, στην πυρά οι road artists?
Διότι έτσι όπως τα γράφεις "τσουβαλιάζεις" ένα κάρο πράγματα!!!!

Όχι, προς Θεού. Δεν τα βάζω όλα σε ένα τσουβάλι. Υπάρχουν και στο εξωτερικό graffiti (όλο και κάποιος λόγος υπάρχει που είναι ξένος όρος, άλλωστε), αλλά έχουν μέτρο και νομοθετική ρύθμιση. Άλλο όμως το road art κι άλλο αυτό που είπα εγώ, ο ανούσιος βανδαλισμός είτε ξένης είτε κοινής περιουσίας δηλαδή: (1) (2) (3) (4) (5) (6) (7) ως μερικά παραδείγματα. Ελπίζω να ήταν σαφέστερο τώρα.

Εδίτ:

Οι προσπάθειες λοιπόν πρέπει να στραφούν προς τα εκεί.
Σε ένα σχολείο για το πώς βγαίνουν οι αποφάσεις.

Ά γεια σου. Κι όχι μόνο αυτό.

[mankasp]

Υπάρχουν 2 τρόποι να οδηγηθούμε στο e-voting και στη ηλεκτρονική διακυβέρνηση.
Ο ένας είναι να επιβληθεί και να αντιμετωπιστούν οι αντιδράσεις της εκκλησίας, των πολιτών που πιστεύουν σε θεωρίες συνωμοσίας κτλ
Ο άλλος είναι είναι αυτά τα συστήματα να είναι εύκολα στη χρήση, να φαίνονται άμεσα τα θετικά τους αποτελέσματα και να νιώθει ο χρήστης πως αυτό που κάνει είναι διασκεδαστικό και σημαντικό.

Εδώ θέλω να θέσω τα εξής ερωτήματα:

- Πως επιβλήθηκαν αυτά στην Εσθονία;
- Γιατί και η κουτσή Μαρία έμαθε και χρησιμοποιεί και αφιερώνει χρόνο στο facebook που οι Έλληνες χρήστες είναι περίπου 3.500.000, δηλαδή παραπάνω από το 50% όσον ψήφισαν τον Ιούνιο και το 33% όλων των εγγεγραμμένων; Ποσοστά που προφανώς θα γίνονται μεγαλύτερα όσο περνάν τα χρόνια.
- Πως μπορεί ένα σύστημα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης να γίνει viral;

Η απάντηση που δίνω στη τελευταία μου ερώτηση είναι εισάγοντας στα συστήματα αυτά στοιχεία των εργαλείων κοινωνικής δικτύωσης αλλά και στοιχεία που υπάρχουν σε διαδικτυακά ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Είναι προφανές πως ο κόσμος προτιμά να μπαίνει στο Facebook ή να παίζει farmville ή world of warcraft και να αφιερώνει εκεί τον πολύτιμο χρόνο του γιατί εκεί βρίσκει κάποια χαρακτηριστικά που είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα από την πραγματική του ζωή.

- Στο Facebook μπορεί να μοιραστεί τις ιδέες του με 1-2 clicks
- Του δίνεται η επιλογή να είναι επώνυμος ή ανώνυμος
- Μπορεί να βρει πολύ εύκολα άλλους με κοινά ενδιαφέροντα

- Στα ηλεκτρονικά παιχνίδια επιβραβεύεται αν είναι είναι καλός και προσπαθεί αρκετά.
- Υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης και του απρόβλεπτου. Βλέπει πάντα την προσπάθειά του να αποδίδει.
- Στα διαδικτυακά παιχνίδια μπορεί εύκολα να βρει άλλους που έχουν τον ίδιο σκοπό με αυτόν και να πάνε όλοι μαζί, συνεργατικά να εκτελέσουν μια αποστολή

Πως μπορεί εύκολα να γίνει μια τέτοια πλατφόρμα για πραγματικά ζητήματα?
Φανταστείτε κάθε δήμος να έχει ένα εργαλείο κοινωνικής δικτύωσης που ο δημότης θα μπορεί να συζητά τοπικά θέματα.
Να υπάρχει ένας διαδραστικός χάρτης που θα μπορεί να σημειώνει κακοτεχνίες στους δρόμος.
Να μπορούν να οργανώνονται εύκολα εθελοντικές ομάδες.
Να υπάρχει πλατφόρμα για προτάσεις και ψηφοφορίες.
Να υπάρχει ενσωματωμένο κανάλι που να προβάλει όλες τις συνεδριάσεις του συμβουλίου
Να μπορεί ο Δήμος ή συνεργεία του δήμου να ανεβάζουν φωτογραφίες από έργα ή εκδηλώσεις
Να μπορούν οι δημότες να ανεβάζουν φωτογραφίες από βρώμικους δρόμους.
Να μπορούν τουρίστες να σχολιάζουν μουσεία, μαγαζιά, εστιατόρια.
Να μπορούν οι καταστηματάρχες να αναρτούν προσφορές.
Και τέλος να μπορούν οι δημότες να ψηφίζουν για δήμαρχο, να συμμετέχουν στον προϋπολογισμό και να εγκρίνουν δαπάνες και έργα.

Δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον να μη συμμετέχει σε ένα τέτοιο εργαλείο....

[mankasp]

Η ιστορία με την Εσθονία έχει ξεκινήσει από το 1994!
Δείτε το ιστορικό στους συνδέσμους δεξιά σε αυτή τη σελίδα: http://e-estonia.com/e-estonia/how-we-got-here

[SNM]

Είχα ξεκινήσει μια τέτοια πρωτοβουλία πριν λίγα χρόνια (ένα απλό forum στα zetaboards όχι τίποτα τεράστιο) που θα ήταν ανοιχτό στους Δημότες για συζητήσεις, λειτουργίες όπως αυτές που ανέφερες και θα παρείχε ταυτόχρονα αρχείο σημαντικών δημοτικών θεμάτων της καθημερινότητας (πχ. πληροφορίες που θα έδινε το Δημοτολόγιο ανοικτά όπως "τί έγγραφα χρειάζομαι για να εγγραφώ στο Δημοτολόγιο;" ή πολεοδομικές αποφάσεις, δημοτικά τέλη κτλ) το οποίο όχι απλά δε βρήκε ανταπόκριση αλλά θεωρήθηκε και "αστείο". Δυστυχώς το εγχείρημα είχε εμπόδια και από πάνω (το Δημαρχείο δεν το υποστήριξε) και από κάτω (οι Δημότες δεν έδιναν δεκάρα τσακιστή). Συμφωνώ όμως, ακόμη και σήμερα, ότι θα ήταν ένα βήμα στη σωστή κατεύθυνση, αν μαθαίναμε να το χρησιμοποιούμε σαν εργαλείο διαρκούς διαλόγου και επαφής, κυρίως λόγω της απλότητας του, της ευελιξίας του και του ασύγχρονου χαρακτήρα των συζητήσεων.

Όσο για το μοντέλο facebook, ως ιδέα μ'αρέσει αλλά ως χρήση αυτής καθαυτής της πλατφόρμας του όχι. Τουλάχιστον εάν χρειάζεται να υπάρχει η επιλογή ανωνυμίας. Να εξηγήσω γιατί: "Του δίνεται η επιλογή να είναι επώνυμος ή ανώνυμος" δεν είναι ακριβώς έτσι. Δίνεται η ψευδαίσθηση, αλλά δεν είναι "αεροστεγής" η ανωνυμία. Αν εγώ, πχ, κάνω like στη σελίδα του Παναθηναϊκού και κάνω ό,τι περνάει απ'το χέρι μου να μη φαίνεται αυτό, κανένας δε θα το δει στη σελίδα μου. Αν μπει στη σελίδα του Παναθηναϊκού όμως, μπορεί να δει το όνομα μου σ'αυτούς που το'χουν κάνει like άνετα, χωρίς τη δική μου έγκριση.

Κατά τ'άλλα, πιστεύω πως ο μόνος λόγος που η κουτσή Μαρία ασχολείται με το facebook είναι πως η "ενασχόληση" είναι επιφανειακή αφ'ενός (κανείς δε θα νοιαστεί αν δεν μπεις για μια βδομάδα επειδή βαριέσαι) και αφ'ετέρου δίνει βήμα για άκρατη αυτοπροβολή και χαβαλέ. Δεν ξέρω κατά πόσο αυτές οι διαπιστώσεις βοηθούν το συλλογισμό σου (ελπίζω να βοηθούν), ήταν πάντως τα πρώτα δύο πράγματα που σκέφτηκα διαβάζοντας την αναφορά στο φατσοτεφτέρι.

Επίσης, για το ιστορικό της Εσθονίας, να τονίσω δύο σημεία που μου πήραν αμέσως το μάτι:
1. "Don't – Try to force everyone to use a centralized database or system, which won't meet their needs and will be seen as a burden rather than a benefit" που είναι ακριβώς αυτό που προσπάθησα να περιγράψω παραπάνω, στο πρώτο μου post στο thread.
2. "Don't – Waste millions contracting large, slow development projects that result in inflexible systems" που είναι ακριβώς ο τρόπος λειτουργίας του ελληνικού δημοσίου μέχρι σήμερα.

[SNM]

Να κάνω και μια απεικόνιση αυτού που εννοούσα πιο πάνω:
http://www.youtube.com/watch?v=VQZLHC-FXaw&feature=related
Όσο ο πατέρας αποτελεί τα 3/4 των πολιτών κι η κόρη το 1/4, e-government σωστό δε θα έχουμε, μόνο "κάτι σαν" e-government. Για να προχωρήσει, πρέπει πρώτα να υπάρχει μόρφωση, να "μπει" στο χορό ο Έλληνας πολίτης.

Εμείς καλά συζητάμε εδώ μεταξύ μας (και ας μην ξεχνάμε ότι πολλοί όροι και πλατφόρμες δεν είναι γνώριμες ακόμα και για πολλούς από εμάς που δεν είμαστε "technologically illiterate"), αλλά η χώρα αποτελείται κυρίως από ανθρώπους που την ηλεκτρονική υπόσταση είτε τη φοβούνται ως έργο του Σατανά ή τους φαίνεται σαν κινέζικο τραγούδι, "καλή μελωδία αλλά δεν καταλαβαίνω Χριστό". Απλά είναι κάτι που ακούνε και το ξεχνάνε μόλις αλλάξουν θέμα. Δε νοείται συμμετοχική Δημοκρατία όπου δεν υπάρχει συμμετοχή, και δε νοείται συμμετοχή όπου δεν υπάρχει γνώση.

Κι αν ενήλικες πολίτες δεν ξέρουν καν εάν ένα UPS είναι... στην πρίζα δίπλα τους (μη γελάτε, μου'χει ζητηθεί τέτοιος έλεγχος), δεν μπορεί να περιμένουμε liquid feedback, open source e-government και ό,τι άλλο. Και να ξεκαθαρίσω, δεν μιλάω για τα δικά μου θέλω εδώ, απλά για την τωρινή κατάσταση της χώρας. Μακάρι ν'άλλαζε. Εκεί νομίζω ότι έγκειται το πρώτο "σκαλί" προς αυτήν την κατεύθυνση.

[ergoil]

Είχα ξεκινήσει μια τέτοια πρωτοβουλία πριν λίγα χρόνια (ένα απλό forum στα zetaboards όχι τίποτα τεράστιο) που θα ήταν ανοιχτό στους Δημότες για συζητήσεις, λειτουργίες όπως αυτές που ανέφερες και θα παρείχε ταυτόχρονα αρχείο σημαντικών δημοτικών θεμάτων της καθημερινότητας (πχ. πληροφορίες που θα έδινε το Δημοτολόγιο ανοικτά όπως "τί έγγραφα χρειάζομαι για να εγγραφώ στο Δημοτολόγιο;" ή πολεοδομικές αποφάσεις, δημοτικά τέλη κτλ) το οποίο όχι απλά δε βρήκε ανταπόκριση αλλά θεωρήθηκε και "αστείο".

πρέπει να υπάρχει πειρατής δημοτικος σύμβουλος , ο οποίος θα υποτάσσεται υποχρεωτικά στα αποτελέσματα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, και θα ψηφίζει ότι αυτή τον διατάξει.

εκεί θα δεις σοβαρότητα και συμμετοχή μετά, όταν ψηφίζονται ποιά οικόπεδα θα μπουν στο σχέδιο πόλεως, και ποιά οικόπεδα θα απαλοτριώσει ο δήμος και θα τα κάνει πάρκα.

[ergoil]

Πόσο κοστίζει να τυπωθούν τέτοιες κάρτες; δεν νομίζω να είναι ακριβό πολύ.

βασικά εξαρτάται από την κάρτα

Οι Μαγνητικές, με ενσωματωμένη μαγνητική ταινία στην οποία αποθηκεύονται στοιχεία του κατόχου, δεν κοστίζουν και πολύ. Οι εξυπνες (Smart) περιέχουν επιπλέον chip μνήμης ή ακόμα περισσότερο επεξεργαστή (πολύ σημαντικό στην ασφάλεια της κάρτας), αλλά είναι πιο ακριβές. Υπάρχουν επίσης και οι επαγωγικές (rfid, proximity) που περιέχουν στο εσωτερικό τους κύκλωμα που εκπέμπει κωδικό κάθε φορά που περνάει η κάρτα μέσα από συγκεκριμένο ηλεκτρομαγνητικό πεδίο.

νομίζω σε πρώτη φάση, για λόγους κόστους αλλά και παρουσίασης-επίδειξης του συστήματος, θα μπορούσαν να τυπωθούν μαγνητικές. Οι οποίες θα μπορούσαν να περιέχουν ένα κρυφό κλειδί (μοναδικό σε κάθε κάρτα), και όλα τα δημόσια κλειδιά των υπολοίπων καρτών. Πολλές τέτοιες κάρτες, σε αριθμό τόσες όσες και οι σύνεδροι, θα μπορούσαν να μπουν ανακατωμένα σε μια κάλπη, και ο κάθε σύνεδρος θα μπορούσε παρουσία όλων να βάζει το χέρι του και να διαλέγει τυχαία μία. Σε περίπτωση που οι σύνεδροι είναι πάρα πολλοί, η ίδια διαδικασία μπορεί να συμβεί ταυτόχρονα την ίδια μέρα, σε διάφορετικά μέρη της ελλάδος, και σε ομάδες των 100-200 συνέδρων. Συνέδρων που θα βεβαιώνουν με αυτήν την διαδικασία ότι όποιος πήρε κάρτα δεν είναι μαιμού, αλλά άνθρωπος.

εδώ βέβαια υπάρχει ένα πρόβλημα. Αυτός που θα τυπώσει τις κάρτες γνωρίζει τα κρυφά κλειδιά όλων, και μπορεί ενδεχομένως να χρησιμοποιεί κλειδιά ανενεργών για να ψηφίζει. Θα αποκαλυφτεί βέβαια η απάτη αν ο ανενεργός ξυπνήσει, αλλά μέχρι τότε τι γίνεται; Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα η παραγωγή των μοναδικών μυστικών κλειδιών (που θα εγγράφονται ένα σε κάθε κάρτα) ή έστω το random seed με τo οποίο θα παράγονται τα μυστικά αυτά κλειδιά, θα πρέπει να αρχικοποιέιται με κάποιο secure multi-party computation πρωτόκολλο στο οποίο θα συμμετέχουν όσοι επιθυμούν.

Τιμές για το πόσο κοστίζει ένα εγγραφέας μαγνητικών καρτών; Μην ανησυχήτε, δεν κοστίζουν πάνω από 20000 ευρώ! Είναι γνωστό άλλωστε ότι ποσά των 20000 ευρώ το κόμμα με ευκολία τα ξοδεύει σε ανακυκλώσιμο χαρτί. Εφόσον έχει αυτή την αγάπη το κόμμα στο να ξοδεύει σε ανακυκλώσιμο χαρτί, φαντάζομαι δεν θα έχει προβλήμα να ξοδέψει και κάποιο ποσό σε μη ανακυκλωσιμο πλαστικό!