SpecialK έγραψε:Υπάρχουν πολλές οπτικές γωνίες και όλες μπορούν να προσφέρουν.
Ναι ο ασθενής είναι το κέντρο του όλου συστήματος (ή μάλλον θα πρέπει να είναι) αλλά υπάρχουν και άλλες παράμετροι στις οποίες ο ασθενής δεν έχει και δεν μπορεί να έχει ιδέα (προστασία δεδομένων, προμήθειες υλικού και διαφάνεια, εκπαίδευση προσωπικού, επαγγελματική εξέλιξη κλπ)
Κοίταξε φίλε μου, πάντα πιστεύω ότι δεν μπορείς να προσφέρεις λύση σε ένα πρόβλημα που φαντάζεσαι ότι υπάρχει αλλά αγνοείς την πραγματική του υπόσταση.
Δεν μπορείς να δημιουργήσεις μία λύση και να προσπαθήσεις να πείσεις τον κόσμο ότι αυτό ήταν το πρόβλημά του.
Μπορεί άμα ρωτήσεις τους έλληνες ασθενείς να μην τους καίγεται καρφάκι αν προστατεύονται τα δεδομένα τους και ίσως να επιδιώκουν να γνωρίζει ο κόσμος το πρόβλημά τους, οπότε να μην χρειαστεί να ασχοληθείς καν να βρείς λύσεις για την προστασίας των δεδομένων.
Από την άλλη αν αρχίσεις να εφαρμόζεις λύσεις που υπάρχουν σε άλλες χώρες, χωρίς να λάβεις υπόψη σου τις ιδιαιτερότητες, τότε πάλι κάνεις πατάτα.
Δες πχ τις προτάσεις περί νοσηλευτών πρωτοβάθμιας φροντίδας που κάνει το αρχικό κείμενο. Είναι μία λύση που χρησιμοποιείται κατά κόρο στο εξωτερικό και οι λόγοι που έγινε ήταν για να μειώσει το κόστος πρωτοβάθμιας φροντίδας. Με δεδομένο ότι σε αυτές τις χώρες ο μισθός του γιατρού είναι τριπλάσιος του νοσηλευτή, τους έρχεται πιο φθηνό να κάνουν ένα κέντρο υγείας με τρείς γιατρούς και δέκα νοσηλευτές από το να κάνουν ένα κέντρο υγείας με δέκα γιατρούς. Στην Ελλάδα όμως που ο νοσηλευτής παίρνει μεγαλύτερο μισθό από τον γιατρό λόγω διαφορετικών χρονοεπιδομάτων η λύση αυτή θα σου κοστίσει περισσότερο.
Ο μόνος λόγος για να κάνεις αυτό το έξοδο είναι αν ο ασθενής σου ζητήσει να έχει ένα εξειδικευμένο άτομο για συγκεκριμένες παθήσεις που θα του προσφέρει ταυτόχρονα και κοινοτική νοσηλευτική φροντίδα. Αλλιώς προσλαμβάνεις γιατρούς που θα σου καλύψουν και εφημερίες στα επείγοντα ώστε να αποσυμφορηθεί το τοπικό νοσοκομείο.
Αν το δείς τεχνοκρατικά προτιμότερη λύση είναι η δεύτερη. Μικρότερο κόστος, και βγαίνεις και στο χωριό και λές σας έφερα γιατρό. Αν το δείς από την μεριά του ασθενή που έχει ένα εγκεφαλικο ή είναι κατάκοιτος και προτιμά κάθε δέκα μέρες να του γράφει κάποιος φάρμακα αλλά και ναελέγχει τον καθετήρα του, τις τυχόν κατακλίσεις, αν έχει τα κατάλληλα έπιπλα στο σπίτι του, να του φίνει διατροφικές συμβουλές και συμβουλές lifestyle changing, τότε προτιμότερη λύση και πιο συμφέρουσα είναι η πρώτη.
Μπορείς βέβαια να κάνεις και το Ελληνικό και να προσλάβεις δέκα γιατρούς και δέκα νοσοκόμες και να καταλήξεις να πληρώνεις για κάθε κάτοικο αυτής της χώρας χιλιαπεντακόσια ευρώ το χρόνο για υγεία.