manos_ έγραψε:Οκ, πάμε παρακάτω. Τα παραδείγματα είναι ωραία.
Είσαι το Κόμμα Πειρατών. Αποφασίζουν οι εγγεγραμμένοι σου. Δημοκρατικά και μυστικά.
Η πλειοψηφία λοιπόν αποφασίζει τη λογοκρισία σε πίνακες ζωγραφικής με έντονα ερωτικό περιεχόμενο
και πως τα πνευματικά δικαιώματα θα πρέπει να διατηρηθούν, σε ότι αφορά πχ συγγραφείς, ως έχουν.
Αυτοί που ψήφισαν είναι κανονικά μέλη σου. Πλήρωσαν, συζήτησαν, συμμετείχαν. Μπήκαν.
Δεν λογοκρίνεις κανέναν. Ό,τι θέλουν οι πολλοί.
Την πάτησες.
Αν δεν θεσμοθετήσεις τη διαφύλαξη του σαφούς οράματός σου, κάποιους καταδικάζεις.
Πολύ φοβάμαι τον ίδιο σου τον εαυτό.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Νομίζω πως πρέπει να φτάσουμε κάθε 4 χρόνια να ψηφίζεται όραμα και όχι κόμματα.
Όποιος κατάλαβε κατάλαβε.
Καθόλου δεν νομίζω ότι την πάτησες.
Μια χαρά τις βρίσκω
οποιεσδήποτε αποφάσεις, αν αυτές έχουν παρθεί από την πλειοψηφία των μελών.
Αν δεν μας αρέσουν οι αποφάσεις των μελών, να φωνάξουμε και άλλους φίλους μας να έρθουν να ψηφίσουν, και να αλλάξει ο συσχετισμός.
Αυτό είναι πειρατική άποψη, η κατάληψη του σκάφους και η αλλαγή πορείας είναι συμβατό με την πειρατική τακτική.
Οι αποφάσεις που ενδέχεται να αλλάζουν, δεν έχουν να κάνουν με τις παναθρώπινες αξίες.
Οι πανανθρώπινες αξίες είναι σίγουρο ότι θα έχουν συντριπτική πλειοψηφία.
Οι αποφάσεις που ενδέχεται να αλλάζουν, έχουν να κάνουν με οτιδήποτε είναι αμφισβητίσιμο.
Και καλά κανει και είναι αμφισβητίσιμο.
Η ελληνική λέξη πειρατία, εμπεριέχει την έννοια της εμπειρίας που βγαίνει από τον πειραματισμό . Είναι η αρχαία ρίζα "πειρ" που σημαίνει όλα αυτά.
Αυτή την λεπτή χροιά, μόνο έμεις οι έλληνες που καταλαβαίνουμε το νόημα και την ρίζα της λέξης πειρατής, μπορούμε να την κατανοήσουμε.
Εμπειρία από πειραματισμό μας προσφέρει η δημοκρατία, που μετά από αναταράξεις, κατασταλάζει σε μια απόφαση, όχι τελική και αιώνια, αλλά σοφή και σωστή για την δεδομένη χρονική στιγμή.
Υπάρχουν πολλών ειδών πειρατικά οράματα.
Από την πειρατία με όρια, που αυτοαναιρείται όταν τα πράγματα ξεφεύγουν , ως την απόλυτη πειρατία που υποστηρίζει την παρανομία και την μη υποταγή στους νόμους.
Στο κόμμα, ανάμεσα σε αυτά τα δύο άκρα, μέσω της δημοκρατίας δημιουργήται ανάλογα με τις περιστάσεις ένας κινητός μέσος (πειρατικός) όρος, και αυτό είναι σωστό και σοφό που συμβαίνει.
Η δημοκρατία είναι πάνω από τις (όποιες) ουρανοκατέβατες (και αμφισβητίσιμες) πειρατικές αρχές.
Δεν υπάρχουν μεσίες, ούτε πρέπει να δεχόμαστε τις δέκα πειρατικές εντολές από κάποιους που θέλουν να το παίξουν Μωυσής.
Το έχουνε πει και πολλοί άλλοι αυτό, αν κάνεις το κόπο και διαβάσεις στο φόρουμ.
Το ΠΕΙΡ είναι κομμα, δεν είναι μη κυβερνητική οργάνωση για να χρειάζεται αρχές, σκοπούς και στόχους.
Και ως κόμμα, πάνω από όλα μετράει η δημοκρατία και όχι τα προσωπικά (πειρατικά) οράματα κάποιων.
Στο διαταύτα:
Αν η πλειοψηφία του ΠΕΙΡ αποφασίσει ότι την δεδομένη χρονική στιγμή, πρέπει να υπάρχει λογοκρισία σε πίνακες ζωγραφικής με έντονα ερωτικό περιεχόμενο
και πως τα πνευματικά δικαιώματα θα πρέπει να διατηρηθούν σε ότι αφορά τους συγγραφείς ως έχουν, πολύ σωστά κάνει.
Και η μειοψηφία, πολύ σωστά θα κάνει να ανασυνταχθεί και να επιτεθεί στην πλειοψηφία για το συγκεκριμένο θέμα, με αθρόες εγγραφές μελών που θα υποστηρίζουν την μειοψηφική άποψη.
Έτσι έχουν τα πειρατικά πράγματα. Έτσι μέσω της δημοκρατίας, θα γίνουμε πειρατές, δηλαδή έμπειροι μέσα από τον πειραματισμό.
Οι Μωησήδες που κραδαίνουν τις δέκα εντολές τους, να πάνε να τις επιβάλουν στους αλλόγλωσους που παπαγαλίζουν λέξεις όπως "πειρατής" ή "δημοκρατία", αλλά δεν γνωρίζουν το πραγματικό νόημά τους.