Voyager-1 έγραψε: Φυσικά και να σώσει την ζωή του, που ότι και αν έχει κάνει, αθώος ή ένοχος, η αξία της είναι πάνω απ' όλα.
Σιγά μην πέθαινε.
Μα καλά, πώς τα χάβετε αυτά τα πράγματα;
Όσο για το βραχιολάκι... Εντάξει. Εδώ που είμαι, βγάλανε έναν μουσουλμάνο με άδεια για κάτι -- ούτε θυμάμαι τί -- αυτός πήγε στο τζαμί, καταφέρανε και βγάλανε το βραχιολάκι, φόρεσε μια μπούρκα και το'σκασε. Κανείς φωστήρας δεν σκέφτηκε πως μπορεί να το σκάσει φορώντας μια μπούρκα. Κι αν το σκέφτηκε, δεν τολμήσανε να ελέγξουν. Και φυσικά, και τα βραχιολάκια δεν είναι ανίκητα. Τον ψάχνουν ακόμα αυτόν.
Petros έγραψε:Α ρε James που θέλετε...
Ο φιλελευθερισμός δεν συνεπάγεται αναρχία και ανομία. Αυτό όμως είναι κάτι που προφανώς δεν γίνεται κατανοητό στην Ελλάδα. Οι δήθεν φιλελεύθεροι φωνάζουν φασίστες όλους όσους διαφωνούν μαζί τους, χωρίς καν να κάνουν το κόπο να προσφέρουν αντεπιχειρήματα στην οποιαδήποτε άποψη έχει εκφραστεί που δεν τους αρέσει. Ο λόγος είναι απλός. Δεν έχουν επιχειρήματα. Μόνο παπαγαλισμένα δόγματα.
Σας παρουσιάζω αποδείξεις πως η ανακοίνωση που βγάλαμε ήταν λάθος να βγει, γιατί πολύ απλά η δικαιοσύνη έπραττε τα νόμιμα από όλες τις απόψεις. Κι εσείς αυτό πολύ απλά το αγνοείτε.
Οι απόψεις περί σωφρονισμού που έχουν ειπωθεί εδώ μέσα είναι παιδικές. Ή υποκριτικές. Γιατί αν ο κ. Ρωμανός (που
δεν είναι παιδί αλλά ενήλικας) είχε αρπάξει εσάς, ή την γυναίκα σας, ή το παιδί σας, ή τον πατέρα σας, καθόλου δεν θα θεωρούσατε πως θα έπρεπε να τον βγάλουν έξω με άδεια, γιατί, πολύ σωστά, α) θα θεωρούσατε πως είναι επικίνδυνος, β) θα θέλατε να
τιμωρηθεί -- όχι απαραίτητα ως εκδίκηση, αν και μπορεί και γι'αυτό, αλλά μπας και μάθει πως αυτό που έκανε δεν είναι ούτε σωστό, ούτε αποδεκτό.
Αλλιώς, αν θεωρείτε πως πρέπει να μπορεί αν βγαίνει
όποιος να'ναι,
όποτε να'ναι, ας βγάλουμε και τον Charles Manson με άδεια να πάει να σπουδάσει, δήθεν. Ή τον Breivik. Ο οποίος θα σπουδάσει βέβαια, (Πολιτικές Επιστήμες! Χαχαχαχαχα!) αλλά
εξ αποστάσεως. Αυτός, ας πούμε, σε 20 χρόνια θα βγει. Θα έχει «σωφρονιστεί» λέτε εσείς; Θα έχει αλλάξει το «αξιακό του σύστημα»; Ή είναι πολύ πιθανό άμα βγει να πάει να σκοτώσει άλλους 70; Όπως και να'χει, ό,τι κι αν νομίζετε ότι μπορεί να κάνει ή να μην κάνει, θα βγει, και θα το δούμε. Αλλά αν εσείς έπρεπε να αποφασίσετε αν θα του δώσετε άδεια, θα του δίνατε άδεια; Γιατί αν αυτός έβγαινε και σκότωνε, την ευθύνη για τους θανάτους αυτούς θα την είχατε
εσείς που τον βγάλατε έξω, όχι αυτός -- ο οποίος ξεκάθαρα έχει πει τί πιστεύει.
Όπως κι ο κ. Ρωμανός ξεκάθαρα έχει πει τί πιστεύει.
Ο εκβιασμός που έκανε ο Ρωμανός, όπως είπα, μαγκιά του. Το ότι η πολιτεία ενέδωσε σε αυτόν τον εκβιασμό ήταν απολύτως λάθος. Κι ήταν λάθος γιατί ήταν άδικο για τους άλλους κρατουμένους, για τους οποίους δεν ενέδωσε ή δεν έκανε εξαίρεση, ακόμα κι αν την αξίζουν. (Και τους οποίους ο Ρωμανός τους έχει ολοκληρωτικά κλασμένους). Η μόνη διαφορά είναι πως ο κ. Ρωμανός, λόγω οικογενείας, και λόγω του ότι βολεύει τον Σύριζα να τον χρησιμοποιήσει για να παίξει την προβοκάτσια του (κι η Αριστερά ξέρει να το παίζει αυτό το παιχνίδι, όχι μόνο η Δεξιά), είχε τα μέσα να το κάνει μέγα θέμα. Είχε τα μέσα τα οικονομικά, τα κοινωνικά, τα πολιτικά -- χάρη στον Σύριζα και όλους τους ευκολόπιστους Αριστερούς -- και φυσικά τα γελοία και άχρηστα ΜΜΕ.
Η πολιτεία, λοιπόν, ενδίδοντας σε αυτόν τον εκβιασμό, διέπραξε μια τεράστια αδικία. Περνάει νομοθετική ρύθμιση για να βολέψει
έναν άνθρωπο, ο οποίος απλά και ευθαρσώς την έχει εκβιάσει. Δεν την πέρασε αυτήν την ρύθμιση για τον Ηρακλή Κωστάρη, ούτε για όποιους άλλους μπορεί να έχουν κάνει κι αυτοί απεργία πείνας και να μην το έχουμε μάθει.
Κι ακόμα κι αν θεωρήσουμε πως η νομοθετική ρύθμιση είναι καλή και έπρεπε να έχει γίνει, όχι, ο σκοπός
δεν αγιάζει τα μέσα. Δεν έπρεπε η νομοθετική ρύθμιση να γίνει με αυτόν τον τρόπο. Η πολιτεία δεν θα έπρεπε να έχει επέμβει, εφόσον η δικαιοσύνη είχε αποφανθεί. Ο κ. Ρωμανός, κάποια στιγμή θα σταμάταγε την απεργία. Δεν υπήρχε κανένας απολύτως κίνδυνος να πεθάνει.
Το γεγονός πως δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε ούτε στο ελάχιστο σε αυτό το θέμα -- που είναι πολύ σημαντικό --, το γεγονός πως δεν βλέπω κανέναν να είναι διατεθειμένος να παραδεχτεί πως κάναμε λάθος με το κείμενο που βγήκε, με έχει κάνει πραγματικά να χάνω τον ύπνο μου. Και με έχει κάνει να σκέφτομαι σοβαρά να παραιτηθώ.
Με πολύ μεγάλη στεναχώρια το σκέφτομαι, γιατί αν παραιτηθώ σημαίνει πως έχω παραιτηθεί πλέον από κάθε ελπίδα για την Ελλάδα. Αν παραιτηθώ, δεν θα έρθω ξανά να ψηφίσω, γιατί δεν έχω κάτι να ψηφίσω. Γιατί τις τελευταίες μου ελπίδες μου τις είχα εναποθέσει εδώ. Όταν έγινα μέλος όμως, δεν θεωρούσα πως γίνομαι μέλος κάποιας αναρχικής κολλεκτίβας, ή παρακλαδιού του Σύριζα. Από την παραπάνω συζήτηση όμως, μου φαίνεται σα να έχω κάνει λάθος.