Βασίλη, όντως δεν είναι εθελοντική εργασία, αλλά από ότι κατάλαβα εγώ εννοεί:
επιδοτούμενη (από το επίδομα ανεργίας + επιμίσθιο)
ελεύθερης συμμετοχής (από τον άνεργο δηλ. εθελοντικά χωρίς εξαναγκασμό)
κοινωνική (ο στόχος, δηλ. να προσφέρουν οι άνεργοι στο κοινωνικό σύνολο)
προσφορά εργασίας (η κοινωνία μέσω του επιδόματος ανεργίας και το επιμίσθιο "προσφέρει" στα άνεργα μέλη της και με την σειρά τους τα άνεργα μέλη της κοινωνίας "προσφέρουν" εργασία πίσω στην κοινωνία).
Αυτό που χαλάει όλη την πρόταση είναι φυσικά, η διατύπωσή της και το ότι εμπλέκει και τον ιδιωτικό τομέα. Ως πρόταση και αν γίνει και μια σοβαρή μελέτη, θα είχε μέλλον και περίπτωση εφαρμογής, κατά την γνώμη μου, μόνο σε Δήμους και τοπικές κοινωνίες και στο Δημόσιο Τομέα.
Αν θέλουμε να ασχοληθούμε σοβαρά πρέπει να καταλάβουμε ότι ΔΕΝ πρόκειται για εθελοντισμό αλλά για κοινωνική προσφορά εργασίας από τους επιδοτούμενους ανέργους που ούτως ή άλλως και οι ίδιοι θα έχουν την δυνατότητα να εργαστούν και να προσφέρουν και να μην θεωρούν και θεωρούνται ως "άχρηστοι ή/και αποτυχημένοι".
Ως άνεργος θα ήθελα να έχω την δυνατότητα να προσφέρω εργασία για το κοινωνικό σύνολο, ακόμα και αν αυτό ήταν ας πούμε να μαζέψω τα πεσμένα φύλλα από το πάρκο της γειτονιάς μου ή να συμμετέχω στο πρόγραμμα ανακύκλωσης του Δήμου μου (στην συλλογή/ενημέρωση κτλ.) και να έχω έτσι την ικανοποίηση ότι το επίδομα ανεργίας που παίρνω δεν είναι επίδομα οίκτου ή/και αχρηστίας.
Μπορούμε να το δούμε και σε σχέση με το "Εγγυημένο Βασικό Εισόδημα" που ευαγγελιζόμαστε ότι θέλουμε να υπάρχει, και απλά να συνδεθεί με την προσφορά εργασίας αντ' αυτού, ώστε να μην θεωρείται επίδομα αλλά μισθός προσωρινής εργασίας/απασχόλησης λόγω έλλειψης κανονικής εργασίας.
Η κοινωνία αναγνωρίζει ότι αφού δεν έχεις κανονική εργασία πρέπει να σε βοηθήσει με την παροχή επιδόματος κτλ. και εσύ με την σειρά σου αναγνωρίζεις την προσφορά της κοινωνίας προς εσένα και προσφέρεις με την σειρά σου πίσω στην κοινωνία με την εργασία σου, τόσο απλό αλλά και τόσο ανθρώπινο.
Δυστυχώς στην χώρα μας το επίδομα ανεργίας θεωρείται υποχρέωση του κράτους προς τους ανέργους και όχι παροχή ενός μίνιμουμ βοηθήματος της κοινωνίας προς τους πολίτες της που βρέθηκαν σε κατάσταση ανάγκης δηλ. χωρίς τακτική εργασία...
Οπότε, για μένα, υπάρχει λάθος νοοτροπία που έχει ως συνέπεια και λάθος αντιμετώπιση του όλου θέματος.
Με την παραπάνω οπτική που παρουσίασα, νομίζω πως θα ήταν και ένα είδος εκπαίδευσης της κοινωνίας μας στα θέματα της κοινωνικής προσφοράς και του ενδιαφέροντος για τους άλλους αλλά και για τον εθελοντισμό γενικότερα.
Προτιμώ την επιδοτούμενη κοινωνική εργασία από την επιδοτούμενη ανεργία.Ως μέλη της κοινωνίας και ως κοινωνία στο σύνολό της, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι:
2Θεσ. 3:10 "καὶ γὰρ ὅτε ἦμεν πρὸς ὑμᾶς, τοῦτο παρηγγέλλομεν ὑμῖν ὅτι, εἴ τις οὐ θέλει ἐργάζεσθαι μηδὲ ἐσθιέτω."
2Θεσ. 3:10 "Άλλωστε, και τότε που είμασταν κοντά σας, η παραγγελία μας σε σας ήταν τούτη: Αν κάποιος δε θέλει να εργάζεται, δεν πρέπει ούτε και να τρώει."
Εκτός και αν έχετε διαφορετική γνώμη/άποψη/φιλοσοφία...