Δισκογραφικές...

[anestis]

Η βιομηχανία της μουσικής και ο ρόλος των δισκογραφικών εταιρειών

[url]
http://yiannis63.wordpress.com/2009/04/ ... 82-%CF%84/[/url]

Οι εταιρείες δολοφόνησαν τη μουσική πολύ πριν εμφανισθεί η «πειρατεία».

[anestis]

Και από τη διαβούλευση για τους Οργανισμούς Συγγενικών Δικαιωμάτων copy/paste το σχόλιο ενός πολίτη:

Ο νόμος του copyright-πνευματικών δικαιωμάτων- είναι τελείως ξένος προς την ελληνική παράδοση.
Η παράδοση μας λέει ότι τα βιβλία τα διαβάζουμε πάντα ΦΩΝΑΧΤΑ, έτσι μαθαίνουν και οι δίπλα τι διαβάζουμε. Ωστόσο αυτό απαγορεύεται από τον νόμο. Μας απαγορεύει να διαβάζουμε!!!
Ο νόμος ξεχνά πως υπάρχουν δυο παίχτες. Ο δημιουργός και ο χρήστης. Ο νόμος δίνει δικαιώματα στους δημιουργούς εκ μέρους των πολιτών, αλλά ξεχνά τελείως τα δικαιώματα του πολίτη, όπως σου δίνω δικαιώματα αλλά πληρώνω όσα μπορώ και όχι όσα θέλεις, αν έχεις υπερβολικές απαιτήσεις, χάνεις τα πνευματικά δικαιώματα.
Σε αντίθεση με άλλες χώρες ο νόμος ξεχνά την έρευνα. Όταν ένα έργο χρησιμοποιείται στην έρευνα και την εκπαίδευση, όχι σαν εργαλείο αλλά ως μέσω προς μελέτη, πρέπει να χάνει τα δικαιώματα του. Έτσι είναι ο νόμος στις ΗΠΑ. Εννοώ ότι πρέπει να είμαστε ελεύθεροι να μελετάμε πως έγραψε ένας λογοτέχνης το βιβλίο, ή ένας συνθέτης την μουσική, και να γράφουμε σχόλια. Αν διαβάζουμε ένα βιβλίο στην εκπαίδευση για ψυχαγωγία, ή αντιγράφουμε την μουσική τότε παραβιάζουμε το copyright.
Τέλος ο νόμος πρέπει να είναι αυστηρός στην ευθεία χρήση και χαλαρός στις πλάγιες.
Δηλαδή ο δημιουργός φτιάχνει κάτι για να το πουλήσει, αν το αντιγράψει κάποιος και το πουλάει παράλληλα, πρέπει ο νόμος να είναι αυστηρός.
Aν κάποιος χρησιμοποιεί το έργο με τέτοιο τρόπο που δεν εμποδίζει την πώληση, ο νόμος πρέπει να είναι χαλαρός ή ανεφάρμοστος, π.χ. δεν θα κατηγορήσεις για κλοπή πνευματικών δικαιωμάτων τους προσκόπους που τραγουδάνε, ούτε τον μεθυσμένο στο δρόμο.