Αν θέλει η επιτροπή να το λάβει υπ'όψιν
Δημοσιεύτηκε: 07 Μαρ 2012, 13:36
Σχόλιο γιατρού από το
http://www.koutipandoras.gr/?p=16486
Το λάθος που βρίσκω στην πρόταση είναι πως ενώ τα Πανεπιστήμια και γενικότερα δημόσια χορηγούμενοι επιστήμονες θα βρίσκουν τις απαντήσεις, η διάθεσή τους στο ευρύ κοινό παραμένει, μέσω της εμπορευματοποίησης, στα χέρια ιδιωτικών συμφερόντων που απλά θα τα έχουμε βολέψει ακόμα καλύτερα.
Και επομένως, αντίθετα με αυτό που λέει ο Τάσος, όταν μια λύση δεν θα υπηρετεί τα κέρδη τους θα «θάβεται».
Για παράδειγμα, ακόμα κι αν δίναμε στις φαρμακοβιομηχανίες έτοιμο ένα καινούριο αντιφυματικό φάρμακο δεν θα το παρήγαγαν γιατί δεν υπάρχουν «αγοραστές» παρά μόνο ασθενείς (99% πάμπτωχοι όποτε και αδιάφοροι για τα ιδιωτικά συμφέροντα).
Πίσω στο παρόν, δείτε τις ανακοινώσεις των συλλόγων και πάλι.
Δεν αμφισβητούνται τα γενόσημα στο σύνολό τους.
Αμφισβητείται η εγγύηση ποιότητας αυτών που θα παράγονται αποκλειστικά στην και για την Ελλάδα (με τους ανύπαρκτους ελέγχους) πιθανώς με δραστική ουσία εισαγώμενη από τριτοκοσμικές χώρες.
Όταν σκάγανε οι μπαταρίες των laptop και των κινητών, κουνάγαμε το κεφάλι… αν «σκάσει» ένα critical φάρμακο όμως;
Αν θέλει να γλιτώσει χρήματα το κράτος, τα φάρμακα με ληγμένη πατέντα θα μπορούσε να τα παράγει το ίδιο για τα νοσοκομεία του.
Έχει τόσο τα facilities όσο και το know-how μιας και ήδη το κάνει για τον στρατό (τα φάρμακα που φτιάχνει η ΑΒΥΥ είναι πραγματικά αποτελεσματικά – το ξέρουμε όσοι τα έχουμε δοκιμάσει είτε σαν γιατροί είτε σαν ασθενείς). Επίσης μπορείς να επιτύχεις πολύ καλύτερες τιμές ακόμα και σε πρωτότυπα φάρμακα (είτε γιατί δεν υπάρχει κάποιο γενόσημο που μπορείς να εμπιστευθείς είτε γιατί δεν έληξε ακόμα η πατέντα του).
Αν έχεις ψηφιοποιήσει πλήρως τα νοσοκομεία σου αντί για την μισόσαχλη ηλεκτρονική συνταγογράφηση του τώρα – κάτι που με τεχνολογίες open source πρόχειρα υπολογίζω να μην χρειαστεί πάνω από 1Μ ευρώ, κυρίως για hardware – μπορείς να υπολογίσεις με σχετική ακρίβεια τις ποσότητες κάθε φαρμάκου που θα χρειαστείς για τον επόμενο 1 χρόνο.
Ζητάς λοιπόν από την όποια εταιρία (πρωτότυπων ή γενόσημων) να σου κάνει μια bulk προσφορά χωρίς πολύχρωμα κουτιά, ενημερωτικά φυλλάδια και αλουμίνια blister, το κόστος των οποίων συχνά είναι μεγαλύτερο από αυτό της παρασκευής του ίδιου του φαρμάκου.
Επιπλέον πρέπει να καταπολεμήσεις την υπερσυνταγογράφηση αλλά και την υπερφαρμακία αναπτύσωντας πρωτόκολλα φαρμακευτικής αγωγής (guidelines), εφαρμόζοντας επιτέλους το «Χορηγείται μόνο με ιατρική συνταγή» που αναγράφεται στα περισσότερα φάρμακα αλλά το αγοράζεις στο φαρμακείο σαν να ήταν καραμέλες, και εκπαιδεύοντας τον κόσμο που νομίζει πως για την ίωση πρέπει να πάρει αντιβίωση.
Τέλος εφαρμόζεις πραγματικούς ανεξάρτητους ελέγχους τόσο για την αδειοδότηση από τον ΕΟΦ (σε αντίθεση με το σήμερα, που η ίδια η ενδιαφερόμενη εταιρία κάνει την έρευνα και απλά την παρουσιάζει στον ΕΟΦ) όσο και τυχαίους δηγματοληπτικούς ελέγχους ΣΤΑ ΡΑΦΙΑ των φαρμακείων για να εγγυηθείς την συνεχιζόμενη ποιότητα.
Κλείνω με ένα σχόλιο για μια διάταξη στο νομοσχέδιο που δεν αφορά τα γενόσημα αλλά τα πρωτότυπα και κανείς δεν φαίνεται να σχολιάζει.
Για να κυκλοφορήσει ένα πρωτότυπο (όχι γενόσημο – αυτά δεν υπόκεινται σε τέτοιους περιορισμούς!) στην Ελλάδα θα πρέπει να έχει ήδη κυκλοφορήσει σε άλλες 18 χώρες της Ευρώπης.
Αυτό έχει δύο δηλητηριώδη αποτελέσματα.
Πρώτον αποκλείεις ex ufficio μια ελληνική εταιρία να παράξει πρωτοπόρα φαρμακευτικά προϊόντα αφού θα πρέπει πρώτα να τα περάσει σε 18 άλλες ευρωπαϊκές χώρες για να τα φέρει σε σένα, καταδικάζοντας δια παντός την ελληνική φαρμακοβιομηχανία σε ρόλο copycat.
Δεύτερο, και πολύ πιο σημαντικό, οποιαδήποτε καινούρια θεραπεία θα καθυστερεί τουλάχιστον μια 5ετία να περάσει στην Ελλάδα.
Μιλάμε λοιπόν για 2η άνοιξη του επαίσχυντου «ιατρικού τουρισμού» που ζήσαμε κυρίως στα ’80s για όσους θα μπορούν να πληρώσουν έστω πουλώντας τα χωράφια του παππούλη τους με επιτήδιους ατζέντηδες και ιδιωτικές ασφαλιστικές να θησαυρίζουν, νέο πεδίο δόξης λαμπρό για το διαδικτυακό φαρμακευτικό παρεμπόριο (με όσους κινδύνους αυτό εμπεριέχει) και την καταδίκη των ελληνικών υπηρεσιών υγείας (δημόσιων νοσηλευτικών ιδρυμάτων συμπεριλαμβανομένων αλλά και ιδιωτών) σε παροχυμένα σχήματα.
http://www.koutipandoras.gr/?p=16486
Το λάθος που βρίσκω στην πρόταση είναι πως ενώ τα Πανεπιστήμια και γενικότερα δημόσια χορηγούμενοι επιστήμονες θα βρίσκουν τις απαντήσεις, η διάθεσή τους στο ευρύ κοινό παραμένει, μέσω της εμπορευματοποίησης, στα χέρια ιδιωτικών συμφερόντων που απλά θα τα έχουμε βολέψει ακόμα καλύτερα.
Και επομένως, αντίθετα με αυτό που λέει ο Τάσος, όταν μια λύση δεν θα υπηρετεί τα κέρδη τους θα «θάβεται».
Για παράδειγμα, ακόμα κι αν δίναμε στις φαρμακοβιομηχανίες έτοιμο ένα καινούριο αντιφυματικό φάρμακο δεν θα το παρήγαγαν γιατί δεν υπάρχουν «αγοραστές» παρά μόνο ασθενείς (99% πάμπτωχοι όποτε και αδιάφοροι για τα ιδιωτικά συμφέροντα).
Πίσω στο παρόν, δείτε τις ανακοινώσεις των συλλόγων και πάλι.
Δεν αμφισβητούνται τα γενόσημα στο σύνολό τους.
Αμφισβητείται η εγγύηση ποιότητας αυτών που θα παράγονται αποκλειστικά στην και για την Ελλάδα (με τους ανύπαρκτους ελέγχους) πιθανώς με δραστική ουσία εισαγώμενη από τριτοκοσμικές χώρες.
Όταν σκάγανε οι μπαταρίες των laptop και των κινητών, κουνάγαμε το κεφάλι… αν «σκάσει» ένα critical φάρμακο όμως;
Αν θέλει να γλιτώσει χρήματα το κράτος, τα φάρμακα με ληγμένη πατέντα θα μπορούσε να τα παράγει το ίδιο για τα νοσοκομεία του.
Έχει τόσο τα facilities όσο και το know-how μιας και ήδη το κάνει για τον στρατό (τα φάρμακα που φτιάχνει η ΑΒΥΥ είναι πραγματικά αποτελεσματικά – το ξέρουμε όσοι τα έχουμε δοκιμάσει είτε σαν γιατροί είτε σαν ασθενείς). Επίσης μπορείς να επιτύχεις πολύ καλύτερες τιμές ακόμα και σε πρωτότυπα φάρμακα (είτε γιατί δεν υπάρχει κάποιο γενόσημο που μπορείς να εμπιστευθείς είτε γιατί δεν έληξε ακόμα η πατέντα του).
Αν έχεις ψηφιοποιήσει πλήρως τα νοσοκομεία σου αντί για την μισόσαχλη ηλεκτρονική συνταγογράφηση του τώρα – κάτι που με τεχνολογίες open source πρόχειρα υπολογίζω να μην χρειαστεί πάνω από 1Μ ευρώ, κυρίως για hardware – μπορείς να υπολογίσεις με σχετική ακρίβεια τις ποσότητες κάθε φαρμάκου που θα χρειαστείς για τον επόμενο 1 χρόνο.
Ζητάς λοιπόν από την όποια εταιρία (πρωτότυπων ή γενόσημων) να σου κάνει μια bulk προσφορά χωρίς πολύχρωμα κουτιά, ενημερωτικά φυλλάδια και αλουμίνια blister, το κόστος των οποίων συχνά είναι μεγαλύτερο από αυτό της παρασκευής του ίδιου του φαρμάκου.
Επιπλέον πρέπει να καταπολεμήσεις την υπερσυνταγογράφηση αλλά και την υπερφαρμακία αναπτύσωντας πρωτόκολλα φαρμακευτικής αγωγής (guidelines), εφαρμόζοντας επιτέλους το «Χορηγείται μόνο με ιατρική συνταγή» που αναγράφεται στα περισσότερα φάρμακα αλλά το αγοράζεις στο φαρμακείο σαν να ήταν καραμέλες, και εκπαιδεύοντας τον κόσμο που νομίζει πως για την ίωση πρέπει να πάρει αντιβίωση.
Τέλος εφαρμόζεις πραγματικούς ανεξάρτητους ελέγχους τόσο για την αδειοδότηση από τον ΕΟΦ (σε αντίθεση με το σήμερα, που η ίδια η ενδιαφερόμενη εταιρία κάνει την έρευνα και απλά την παρουσιάζει στον ΕΟΦ) όσο και τυχαίους δηγματοληπτικούς ελέγχους ΣΤΑ ΡΑΦΙΑ των φαρμακείων για να εγγυηθείς την συνεχιζόμενη ποιότητα.
Κλείνω με ένα σχόλιο για μια διάταξη στο νομοσχέδιο που δεν αφορά τα γενόσημα αλλά τα πρωτότυπα και κανείς δεν φαίνεται να σχολιάζει.
Για να κυκλοφορήσει ένα πρωτότυπο (όχι γενόσημο – αυτά δεν υπόκεινται σε τέτοιους περιορισμούς!) στην Ελλάδα θα πρέπει να έχει ήδη κυκλοφορήσει σε άλλες 18 χώρες της Ευρώπης.
Αυτό έχει δύο δηλητηριώδη αποτελέσματα.
Πρώτον αποκλείεις ex ufficio μια ελληνική εταιρία να παράξει πρωτοπόρα φαρμακευτικά προϊόντα αφού θα πρέπει πρώτα να τα περάσει σε 18 άλλες ευρωπαϊκές χώρες για να τα φέρει σε σένα, καταδικάζοντας δια παντός την ελληνική φαρμακοβιομηχανία σε ρόλο copycat.
Δεύτερο, και πολύ πιο σημαντικό, οποιαδήποτε καινούρια θεραπεία θα καθυστερεί τουλάχιστον μια 5ετία να περάσει στην Ελλάδα.
Μιλάμε λοιπόν για 2η άνοιξη του επαίσχυντου «ιατρικού τουρισμού» που ζήσαμε κυρίως στα ’80s για όσους θα μπορούν να πληρώσουν έστω πουλώντας τα χωράφια του παππούλη τους με επιτήδιους ατζέντηδες και ιδιωτικές ασφαλιστικές να θησαυρίζουν, νέο πεδίο δόξης λαμπρό για το διαδικτυακό φαρμακευτικό παρεμπόριο (με όσους κινδύνους αυτό εμπεριέχει) και την καταδίκη των ελληνικών υπηρεσιών υγείας (δημόσιων νοσηλευτικών ιδρυμάτων συμπεριλαμβανομένων αλλά και ιδιωτών) σε παροχυμένα σχήματα.