ΤΟΜΕΑΣ ΥΓΕΙΑΣ - ΖΗΤΗΜΑΤΑ

[Braindamaged]

Μιας και ο MickFlemm ξεκίνησε ένα ουσιαστικό έργο προς την κατεύθυνση που αφορά στη διατύπωση (διόρθωση) βασικών θέσεων και προγραμματικών θέσεων, ίσως θα έπρεπε να αναδείξουμε το συγκεκριμένο topic και να επαναδιαμορφώσουμε την ιδρυτική διακύρηξη γιατί συμφωνώ ότι δεν φαίνεται ωραία να είναι ένα απλό copy paste μετάφραση. Από κει και πέρα καλό θα ήταν να δημιουργήσουμε θεματικές ενότητες σε wiki, με όλους τους άξονες του προγράμματος, τους οποίους θα τους αναλαμβάνει ο καθένας ή θα συμμετέχει ανάλογα με τις ικανότητες και τα ενδιαφέροντά του. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα συμμετέχει σε όλα, απλά καλό θα ήταν να υπάρχει διαμοιρασμός, ώστε να έχουμε την καλύτερη και ταχύτερη δυνατόν παρουσία θέσεων. Φτιάχνοντας ένα πρόγραμμα και έχοντας συγκεκριμένες θέσεις θα είναι πιο εύκολο να μας προσεγγίσουν γιατί η αλήθεια είναι ότι η ιδρυτική διακύρηξη αποθαρρύνει μερικούς ή παρεξηγείται. Με τις διορθώσεις του MickFlemm έγινε πιστεύω λίγο καλύτερη. Από κει και πέρα θεωρώ ότι σε επίπεδο copyright, online privacy, τεχνικών υποδομών και γενικά ότι σχετίζεται με δίκτυα και υπολογιστές υπάρχουν αρκετά άτομα που μπορούν να προσφέρουν. Γι αυτό θα προσπαθήσω να προσφέρω και να διατυπώσω κυρίως θέσεις εκεί που οι δικές μου ικανότητες και γνώσεις μου υπαγορεύουν καλύτερα, δηλαδή στον τομέα της Υγείας πρωταρχικά, της Παιδείας και της ασφάλισης κατά δεύτερο λόγο.

Να ξεκινήσω με τον τομέα της Υγείας όπου νομίζω ότι θα πρέπει να τον προσέξουμε ιδιαίτερα, μιας και θεωρώ ότι Υγεία, Παιδεία και Κοινωνική Ασφάλιση είναι οι τρεις πυλώνες που καθορίζουν μια δημοκρατική κοινωνία. Είναι φανερό πως στην Ελλάδα ο τομέας της Υγείας έχει μετατραπεί σε μεγάλο βαθμό (και θα συνεχίσει προς αυτή την κατεύθυνση) σε χώρο εμπορικού ανταγωνισμού των φαρμακευτικών εταιρειών. Φυσικά, οι φαρμακευτικές εταιρείες έχουν κάθε δικαίωμα να προσπαθούν στα πλαίσια ενός καπιταλιστικού συστήματος να διευρυνουν την υπεραξία τους, όχι όμως εις βάρος της παγκόσμιας υγείας και των ασφαλιστικών ταμείων. Σε αυτό έχουν συμβάλλει, με καθοριστικό τρόπο, και οι εκάστοτε κυβερνήσεις και κάποιοι γιατροί, δίνοντας έμφαση στην θεραπεία κι όχι στην πρόληψη, ενώ βέβαια δεν λείπουν και οι μίζες. Κι επειδή η Υγεία συνδέεται άμεσα με την κοινωνική ασφάλιση δεν είναι τυχαίο ότι έχουν δημιουργηθεί τεράστια ελλείμματα. Ποιά είναι λοιπόν τα κύρια προβλήματα;

1. Υπερσυνταγογράφηση: Μπορεί να οφείλεται σε πίεση των φαρμακευτικών εταιρειών προς το γιατρό, σε πίεση του ασθενή στο γιατρό, ή ακόμη και στον ίδιο το γιατρό.
2. Έλλειψη τεχνικής και υλικής υποδομής ή κακοδιαχείριση πόρων.
3. Υπερτιμολόγηση φαρμακευτικών σκευασμάτων ή χειρουργικών υλικών από τις φαρμακευτικές εταιρείες.
4. Η νοοτροπία του ιατρικού κατεστημένου και η αδυναμία ελέγχου της κατάρτισης και της ικανότητας του ιατρικού προσωπικού.
5. Η δομή του κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος.
6. Η καθυστέρηση της υλοποίησης της απελευθέρωσης του επαγγέλματος του φαρμακοποιού.
7. Η έλλειψη παιδείας γύρω από τα θέματα υγείας και τέλος:
8. Η ανύπαρκτη χρηματοδότηση της βιολογικής και ιατρικής έρευνας.

Φυσικά, υπάρχουν κι άλλα προβλήματα τα οποία όλοι τα ξέρουμε, όμως τα παραπάνω αναδεικνύω ως βασικότερα και παρακάτω προτείνω / παρουσιάζω κάποιες σκέψεις τις οποίες θα μπορούσατε να σχολιάσετε, εμπλουτίσετε ή τροποποιήσετε:

1. Ένα από τα βασικότερα εργαλεία της Ιατρικής είναι το λεγόμενο Ιατρικό ιστορικό. Όταν ένας ασθενής κάθε φορά που επισκέπτεται ένα νοσοκομείο, διαγνωστικό κέντρο κτλ κτλ. έχει μαζί του ολόκληρο το ιατρικό του ιστορικό, διευκολύνει πολύ το έργο των ιατρών και των υπόλοιπων επιστημόνων. Βέβαια, πέρα από τη διευκόλυνση, η καταγραφή του ιατρικού ιστορικού μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη, στην επιλογή αποτελεσματικής θεραπείας χωρίς αστοχίες κι άρα περιττά κόστη, αλλά και στη μείωση φαινομένων υπερσυνταγογράφησης. Γι αυτό προτείνω τη δημιουργία ενιαίων πληροφοριακών συστημάτων, τα οποία θα συνεργάζονται και θα είναι συμβατά μεταξύ τους, είτε σε περιβάλλον Windows, είτε σε Linux, είτε Mac. Γιατί στο χώρο της υγείας συνυπάρχουν όλα αυτά. Το κεντρικό όμως σύστημα στο οποίο θα συνδέονται όλα τα διαγνωστικά κέντρα, κλινικές, νοσοκομεία δημόσια και ιδιωτικά, θα είναι διάφοροι κεντρικοί servers, οι οποίοι θα έχουν databases όλων των ασθενών, με όλα τα στοιχεία που χρειάζονται για τον ηλεκτρονικό ιατρικό του φάκελο. Με αυτόν τον τρόπο δεν χρειάζεται να έχει το κάθε νοσοκομείο, κλινική, διαγνωστικό κέντρο δικές του βάσεις δεδομένων με διπλοκαταχωρημένα, ελλειπή στοιχεία. Η τεχνογνωσία υπάρχει, ενώ ο ασθενής μπορεί να δίνει τα στοιχεία μέσω μιας μοναδικής κάρτας που θα σχετίζεται με το ΑΜΚΑ του. Σε αυτό το σημείο, πολλοί έχουν δηλώσει αντίθετοι για λόγους privacy και προστασίας προσωπικών δεδομένων, όμως από προσωπική εμπειρία, είναι αρκετά εύκολο (ακόμη και με βιομετρικά δεδομένα) να διασφαλιστεί η χρήση της κάρτας από το συγκεκριμένο ασθενή, ενώ η πρόσβαση στο ιατρικό του ιστορικό θα γίνεται μόνο από το ιατρικό προσωπικό, το οποίο θα έχει κωδικούς για να μπαίνει στο σύστημα. Μάλιστα, αν εξαιρέσουμε τον προσωπικό του γιατρό ή γιατρούς, θα μπορούσε το υπόλοιπο ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό να έχει πρόσβαση σε ιατρικό ιστορικό, αλλά να βλέπει μόνο το μοναδικό ID του ασθενή, το οποίο θα είναι διασφαλισμένο φυσικά. Νομίζω ότι αντιλαμβάνεστε πως αυτά ήδη γίνονται σε κάποιο βαθμό και απλά το μόνο που χρειάζεται είναι η γενίκευσή τους και η ενοποίησή τους. Τελικά, θα είναι και πιο ασφαλές από ότι σήμερα που μπορεί να βρει σκόρπιους πεταμένους φακέλουςστο 401, σε πολλά δημόσια νοσοκομεία κτλ κτλ.

2. Η υποχρεωτική καθιέρωση της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης: Έχει καθυστερήσει πολύ καιρό, η εκπαίδευση στο σύστημα δεν προχωράει, ενώ η ενημέρωση από το κράτος προχωράει σαν χελώνα. Παράλληλα, θεωρώ ότι χρειάζεται να συνδεθεί και με τα ιατρικά ιστορικά που ανέφερα πιο πάνω για να έχουμε ένα πλήρως δομημένο πληροφοριακό σύστημα στην Υγεία.

3. Συνεχής και δια βίου αξιολόγηση του ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού. Οι ιατροί θα πρέπει να δίνουν εξετάσεις ανα τριετία ή πενταετία, που θα διενεργείται ίσως και από διεθνή ή ευρωπαϊκή ανεξάρτητη επιτροπή, ώστε να πιστοποιείται η ιατρική τους κατάρτιση και να ανανεώνεται η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος.

4. Αξιολόγηση των διαδικασιών που ακολουθεί το ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό από επιθεωρητές Υγείας, ώστε να αποφεύγονται φαινόμενα κερδοσκοπίας ή κακής ιατρικής πρακτικής.

5. Αξιολόγηση του υγειονομικού προσωπικού από τους ασθενείς, μέσω ειδικής φόρμας ηλεκτρονικής ή όχι.

6. Απελευθέρωση επαγγέλματος φαρμακοποιού και οριοθέτηση του ρόλου του.

7. Να μειωθεί ο χρόνος που μια φαρμακευτική εταιρεία θα μπορεί να έχει την πατέντα ενός προϊόντος, αν και το θέμα των φαρμακευτικών θα πρέπει να αντιμετωπιστεί διεθνώς και όχι μεμονωμένα από την Ελλάδα. Παρόλα αυτά, έλεγχος των τιμολογήσεων των φαρμάκων δεν σημαίνει και κρατικός παρεμβατισμός, γιατί θα συμβαίνει αυτό που γίνεται τώρα δηλαδή έλλειψη φαρμάκων στην αγορά, μιας και οι φαρμακευτικές τα στέλνουν στο εξωτερικό γιατί τα πουλάνε ακριβότερα. Η τιμή των φαρμάκων εξάλλου δεν είναι το πιο ουσιαστικό πρόβλημα για τα ταμεία, όσο η πρακτική που ακολουθούν οι εταιρείες να διαθέτουν μονοπωλιακά τα προϊόντα τους, εγκλωβίζοντας τους φαρμακοποιούς, ενώ παράλληλα δεν υπάρχει σωστός έλεγχος στη συνταγογράφηση. Και σε αυτό το σημείο, να πούμε ότι δεν είναι λίγα τα φαινόμενα όπου ασθενείς χρησιμοποιούν βιβλιάρια συγγενών τους, εν γνώσει πολλές φορές του γιατρού ή του φαρμακοποιού για να πάρουν φάρμακα. Αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη χρήση της κάρτας που είπαμε πιο πάνω και φυσικά την ηλεκτρονική συνταγογράφηση.

8. Ο ρόλος του ιατρού στο σύστημα Υγείας πρέπει να επαναπροσδιοριστεί, με την έννοια ότι δεν είναι ο μόνος υπεύθυνος στο χώρο, αλλά διοικητικό και επιστημονικό ρόλο μπορούν να έχουν και άλλες ειδικότητες. Κι αυτό γιατί υπάρχουν πραγματικά πολλοί ιατροί που κάνουν σωστά τη δουλειά τους, αλλά πολύ συχνά δημιουργούνται γκέτο μεγαλογιατρών, που νομίζουν ότι τους ανήκει όλο το σύστημα, με αποτέλεσμα να περιθωριοποιούν όσους απλά θέλουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους.

9. Το σύστημα Υγείας, θα πρέπει να δώσει έμφαση στην πρωτοβάθμια και στην πρόληψη, που είναι ως γνωστόν η καλύτερη θεραπεία. Κι εδώ είναι η βασικότερη για μένα θέση που θα πρέπει να έχει η παράταξη. Για να γίνει αυτό προτείνω μια σειρά μέτρων:

α. Υποχρεωτικό ετήσιο check-up στα πλαίσια της ασφαλιστικής του κάλυψης του κάθε Έλληνα πολίτη (εδώ εμπλέκεται και το θέμα της ασφάλισης για το οποίο θα μιλήσουμε αργότερα). Αν κάποιος παραλείψει το check up του, τότε για τον επόμενο χρόνο για ό,τι χρειαστεί δεν θα δικαιούται δωρεάν περίθαλψη ή ασφαλιστικής κάλυψης. Με λίγα λόγια, θα γίνεται καταγγελία της ασφαλιστικής του κάλυψης.
β. Υποχρεωτική οδοντιατρική δωρεάν ετήσια παρακολούθηση μέχρι τα 18 έτη και καταγραφή των επισκέψεων στο ιατρικό ιστορικό. Αν για κάποιο μη σοβαρό λόγο παραλείψει κάποιο παιδί μια επίσκεψη, τότε θα συνεχίζει να έχει οδοντιατρική κάλυψη δωρεάν, όμως μετά τα 18 του έτη θα πληρώνει κανονικά τον οδοντίατρο (όσο είναι το ποσό που θα ζητήσει για το εκάστοτε πρόβλημα), ενώ αν τηρήσει όλες τις επισκέψεις, τότε θα έχει δια βίου έκπτωση 50%. Με αυτό τον τρόπο το σύστημα βοηθά στην πρόληψη και μειώνει τα έξοδα, ενώ και ο οδοντίατρος θα έχει πρακτικά κέρδος. Να τονίσω ότι το συγκεκριμένο σύστημα υπάρχει σε παρόμοια μορφή στη Σουηδία.
γ. Αύξηση κατά 30% του ποσού της ασφαλιστικής εισφοράς των καπνιστών. Παράλληλα, να γίνει αφαίρεση της ασφαλιστικής κάλυψης για όλες τις μορφές καρκίνου, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, οδοντιατρικά προβλήματα, αναπνευστικά και καρδιαγγειακά προβλήματα, οπότε με αυτό τον τρόπο δεν θα επιβαρύνεται το σύστημα υγείας από κάποιον που είναι επιλογή του να αυξήσει τις πιθανότητες για τέτοιου είδους προβλήματα. Κι αν ακούγεται αυστηρή η αφαίρεση τότε, η αυξηση της ασφαλιστικής εισφοράς θα πρέπει να είναι γύρω στο 100%.
δ. Αν και έχω ακούσει χιλιάδες φορές τις δικαιολογίες των καπνιστών και έχω υπάρξει και καπνιστής, το θέμα με το τσιγάρο έχει παραγίνει. Μπορείς να είσαι ελεύθερος να καπνίζεις, όσο δεν εξαναγκάζεις τους άλλους να εισπνέουν τον καπνό σου. Κι επειδή τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση ήταν στα χαρτιά και ήταν και ημίμετρα, το παραπάνω μέτρο θα πονέσει την τσέπη και θα βοηθήσει πολλούς να το κόψουν. Αυτό σε συνδυασμό με τη φορολογία του καπνού και το ΦΠΑ σε είδη καπνού στο ανώτατο 25% θα αυξήσουν τα κέρδη της κυβέρνησης και θα μειώσουν τους καπνιστές. Τέλος, θεωρώ ότι πρέπει να απαγορευτεί το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους κάτω των 80τμ και να προβλέπονται ειδικοί χώροι για καπνιστές, οι οποίοι θα είναι όμως εντελώς απομονωμένοι και δεν θα ενοχλούν, στο 20% του χώρου και σαφέστατα όχι στο καλύτερο σημείο του χώρου (π.χ. εκεί που έχει την καλυτερη θέα). Στην τελική οι καπνιστές έχουν τον εθισμό, όχι οι υπόλοιποι. Με τη μείωση του καπνίσματος θα δείτε πόσα λεφτά θα εξοικονομηθούν από τη χώρα.
ε. Επιβολή τελών κυκλοφορίας με βάση τις εκπομπές καυσαερίου. Η eco-friendly αυτοκίνηση βοηθάει στη βελτίωση της ποιότητας ζωής με τη μείωση των καυσαερίων. Γι αυτό και το αναφέρω εδώ.
στ. Διαφορετική φορολογική αντιμετώπιση των διαφόρων τροφίμων. Το κόκκινο κρέας να έχει ας πούμε ΦΠΑ 23%, ενώ τα χόρτα και τα φρούτα 9%. Να δωθούν δηλαδή κίνητρα για σωστές διατροφικές συνήθειες.
ζ. Στελέχωση και χρηματοδότηση υποδομών πρωτοβάθμιας υγείας.
η. Ενημέρωση του κοινού με διαφημιστικές καμπάνιες και ορθολογική χρήση εμβολίων.
θ. Καλύτερος έλεγχος της δράσης του ΚΕΕΛΠΝΟ.

10. Επιτέλους, το σύστημα υγείας θα πρέπει να αντιμετωπίσει το θέμα των λαθρομεταναστών και να δημιουργηθούν ειδικές υποδομές για την προστασία της δημόσιας υγείας. Ο έλεγχος των λαθρομεταναστών στα σύνορα θα πρέπει να γίνει πιο αποτελεσματικά και σε συνδυασμό με την ΕΕ, η οποία γενικά θα πρέπει να βοηθήσει ουσιαστικά την Ελλάδα στο μεταναστευτικό πρόβλημα (αυτή είναι όμως μια άλλη συζήτηση).

11. Οι τρείς πυλώνες της ασφάλισης αρχίζουν και καταρρέουν. Η κακοδιαχείριση των αποθεματικών των ταμείων έχει οδηγήσει στην εξαθλίωσή τους, τα οποία τώρα με το haircut που θα φάνε (αν γίνει στα πλαίσια του PSI), θα χάσουν πολλούς πόρους. Κι εδώ έγκειται η διαπραγμάτευση με τους ευρωπαϊκούς εταίρους μας. Το haircut δεν πρέπει να γίνει στα ασφαλιστικά ταμεία κατά τη γνώμη μου, αλλά σε άλλους πιστωτές. Επιπλέον, η σωστή ενοποίηση των ταμείων κι όχι ο αχταρμάς, πέρα από κάθε προσωπικό ή συντεχνιακό συμφέρον πρέπει να γίνει πραγματικότητα. Κι από κει και πέρα κοινωνική, επικουρική και ιδιωτική ασφάλιση να ακολουθήσουν ένα σύστημα ανάλογο της Ολλανδίας, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ:

http://www.ggka.gr/sseu_ho.htm

Η συνεργασία εξάλλου ιδιωτικής και κοινωνικής ασφάλισης θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη στο μέλλον για την επιβίωση τόσο των συντάξεων, όσο και της κοινωνικής ασφάλισης γενικά.

12. Θεωρώ δεδομένη τη θέση της παράταξης ότι δικαίωμα περίθαλψης και πρόσβασης στο σύστημα Υγείας πρέπει να έχουν όλοι.Αυτό σημαίνει ότι όλοι θα πρέπει να έχουν μια βασική ασφαλιστική κάλυψη, πληρόντας πολύ λιγότερα κριτήρια από ότι τώρα. Δείτε για παράδειγμα τι ισχύει στη Δανία και στην Ολλανδία, όπως έγραψα παραπάνω.

13. Νομίζω πως είναι προς τη σωστή κατεύθυνση η μείωση των διοικήσεων των νοσοκομείων και η ενίσχυση του ρόλου του μάνατζμεντ. Είναι αναγκαίο να εξορθολογίζονται τα έξοδα των κλινικών και των νοσοκομείων, ώστε να μην έχουμε φαινόμενα τύπου Ερρίκος Ντυνάν ή χαοτικές καταστάσεις δημοσίων νοσοκομείων. Βέβαια, η σωστή διαχείριση των οικονομικών αποτελεί το μεγάλο στοίχημα και γι αυτό θα ήταν χρήσιμο οι διοικήσεις των νοσοκομείων να έχουν το κατάλληλα εκπαιδευμένο και καταρτισμένο προσωπικό κι όχι αποκλειστικά ιατρούς που θα πρέπει να αφοσιωθούν σε αυτό που σπούδασαν και να έχουν περισσότερο συμβουλευτικό ρόλο σε θέματα διοίκησης, όσο αυτό είναι βέβαια εφικτό.

14. Κατοχύρωση και καθορισμός των επαγγελματικών δικαιωμάτων όλων των ιατρικών και παραϊατρικών ειδικοτήτων και άλλου επιστημονικού προσωπικού. Δεν είναι δυνατόν για παράδειγμα να μην έχουν κατοχυρωθεί τα επαγγελματικά δικαιώματα των βιολόγων εν έτει 2012. Η κατοχύρωση θα βοηθήσει στο σωστό διαχωρισμό των αρμοδιοτήτων, με αποτέλεσμα την αύξηση της αποδοτικότητας. Παράλληλα, είναι εντελώς άστοχο να είναι εκτός βαρέων και ανθυγιεινών, οποιοσδήποτε εργάζεται σε διαγνωστικό κέντρο, κλινική ή νοσοκομείο και χειρίζεται δείγματα, αντιδραστήρια, εξετάζει ασθενείς, χειρουργεί κτλ. κτλ. Η ένταξη σε αυτά λοιπόν αποτελεί ένα κοινωνικά δίκαιο μέτρο, που θα δώσει επιπλέον κίνητρα στους εργαζόμενους στον τομέα της Υγείας.

15. Αποτελεσματική διαχείριση ιατρικών αποβλήτων. Είμαστε σε πρωτόγονο στάδιο στην Ελλάδα σε αυτόν τον τομέα και ουσιαστικός έλεγχος δεν υπάρχει ή γίνεται επιλεκτικά. Αν μάλιστα εξωτερικοί παρατηρητές που χορηγούν και πρότυπα ISO, δώσουν μεγαλύτερη σημασία σε αυτό, θα είναι και δυσκολότερο για μια κλινική ή ιατρικό κέντρο να έχει ISO, ενώ θα συμβάλλει ουσιαστικά στην προστασία της δημόσιας υγείας.

Υπάρχουν κι άλλα που θα μπορούσα να γράψω, όμως παραγίνονται εξειδικευμένα, όμως θα ακολουθήσουν κι άλλες θέσεις για την παιδεία και για άλλα θέματα. Συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο και ελπίζω σε βοήθειά σας για τον εμπλουτισμό του και την μελλοντική αξιοποίησή του από την νέα παράταξη.

[SpecialK]

Η υγεία (όπως και οι άλλες κύριες πλευρές της ζωής ενός πολίτη) και η οργάνωσή της είναι ένα πολύπλευρό θέμα. Πάντα μετράει η σκοπιά από την οποία το βλέπεις (από έξω ή απο μέσα και αν από μέσα πάλι απο πια θέση του μέσα).

Βασιζόμενος όμως στο γεγονός ότι είμαστε στην διαδικασία έκθεσης απόψεων για την ιδεολογία του υπο ίδρυση κόμματος σε διάφορους τομείς έτσι ώστε να διαμορφώσουμε ας πούμε μια "κοινή λογική" θα πω και εγώ κάποιες σκόρπιες απόψεις για την υγεία μιας και είμαι στους λίγο έξω, λίγο μέσα .

1) Πρώτα από όλα στον χώρο της υγείας δεν υπάρχει οργάνωση. Τώρα τελευταία έχουν ξεκινήσει κάποιες κινήσεις έπειτα από πιέσεις προφανώς της τρόικας (Κλειστά Ενοποιημένα Νοσήλεια (ΚΕΝ), συνταγογράφηση κ.α)
Αυτό που παραμένει όμως ως ένα από τα μεγαλύτερα πρόβλήματα είναι η κοινή μηχανοργάνωση του δημοσίου και δη της δημόσιας περίθαλψης. Αυτή τη στιγμη το κάθε νοσοκομείο/περιφέρεια/κέντρο υγείας λειτουργεί αυτόνομα χωρίς μια κοινή πολιτική μηχανοργάνωσης.

Δημιουργόντας ΕΝΑ συστημα μηχανοργάνωσης της δημόσιας υγείας έχουμε αρκετά πλεονεκτήματα και λύνουμε αρκετά προβλήματα.
Μερικά παραδείγματα:
-Ιατρικός φάκελος ασθενή
-Σύστημα προμηθειών, μείωση κόστους
-Ηλεκτρονική συνταγογράφηση
-Μέιωση λειτουργικού κόστους (από χαρτί, εώς αποθηκευτικά μέσα)
-Καλύτερη υπηρεσία στον ασθενή (Εξετάσεις προσπελάσιμες ανα πάσα στιγμή)
-Ταχύτερη εξυπηρέτηση τόσο του πολίτη όσο και του προσωπικού
-Καλύτερη/διάφανη σχέση μεταξύ δημοσίου-εταιριών

2) Management υγείας. Θέμα τεράστιο το οποίο στην Ελλάδα μέχρι σήμερα είναι απλά ένα αστείο. Οι μονάδες υγείας ΠΡΕΠΕΙ να λειτουργούν με σκοπό την καλύτερη εξυπηρέτηση του πολίτη, έλεγχο εσόδων/εξόδων, συνεχή αναβάθμιση και εξέλιξη και να προάγουν τόσο την καθημερινή πράξη όσο και την έρευνα. Όλα αυτά δεν γίνονται χωρίς σωστό management.
Το κάνουν στο εξωτερικό, γιατί εμείς να μην μπορούμε?

3) Ιατρικό προσωπικό. Καταρχάς να πω πως θεωρώ ότι η πλειοψηφία των ελλήνες ιατρών έχει τις ικανότητες και τις γνώσεις. Επίσης, δεν είναι όλοι λαμόγια (δεν έχω φίλους ούτε συγγενείς, ούτε είμαι ο ίδιος ιατρός). Αυτό που μας λείπει είναι η οργάνωση στην λειτουργία, οι διαθέσιμοι πόροι αλλά και οι ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΕΣ και ΞΕΚΑΘΑΡΕΣ ΑΜΟΙΒΕΣ! Η συζήτηση γα την οργάνωση του ιατρικού κλάδου πιστεύω θα πρέπει να γίνει και με την βοήθεια ιατρών που θα εκθέσουν τις απόψεις τους.

4) Παραϊατρικό και υπόλοιπο προσωπικό. Πολλές ελλείψεις, πολλά προβλήματα. Από ελείψεις υπαλλήλων, ελλείψεις γνώσεων, μη καταχώρηση δικαιωμάτων (όπως βαρέα και ανθυγιεινά) κλπ κλπ. Χρειάζεται οργάνωση όλων των δομών του συστήματος και γιατί όχι και συμμετοχή των ανέργων σε "κοινωνικές" εργασίες με ανταπόδωση τροφή/στέγης ή κουπονιών. Επίσης, πολλές εταιρίες παρέχουν υπηρεσίες στον χώρο της υγείας παρέχοντας το προσωπικό τους λόγω της έλλειψης εξειδικευμένου προσωπικού, με αντάλλαγμα ακριβότερα προϊόντα. Αναγνώριση αυτών των αναγκών και κάλυψή τους από αντίστοιχο προσωπικό δίνοντας στις εταιρίες σε ρόλο εκπαιδευτικό ως προς τα προϊόντα που παρέχουν ώστε το προσωπικό να είναι updated.

5) Επιθεωρητές υγείας σε όλες τις βαθμίδες. Από διοικητικό έως ιατρικό/παραιατρικό προσωπικό. Οι εξετάσεις προσωπικά δεν μου κάνουν σαν λύση, αντιθέτως έλεγχοι τύπου ISO, τήρησης βασικών διαδικασιών και αυστηρές ποινές ίσως είναι ένα μέτρο ελέγχου.

6) Οργάνωση πρωτοβάθμιας περίθαλψης, εξωνοσοκομειακά κατά τα πρότυπα της Αγγλίας (General Practitioners - Γενικοί Ιατροί) για απλές περιπτώσεις και ενδονοσοκομειακά για έκτακες. Βασική περίθαλψη ΟΛΩΝ των πολιτών. Σε αυτό φυσικά μιας και μιλάμε για ένα Α κόστος θα πρέπει να γίνει και σωστή πρόληψη για ασφαλιστική κάλυψη όλων των πολιτών με ένα ΕΛΑΧΙΣΤΟ τίμημα. ΕΝΑΣ ασφαλιστικός φορέας λοιπόν όσον αφορά την ιατροφαρμακευτική κάλυψη για όλους τους πολίτες, ανεξάρτητος από την ασφαλιστική κάλυψη για επιπλέον παροχές (σύνταξη, εφάπαξ κλπ, κουπονιών κλπ).

7) Αποπληρωμή των χρεών των φορέων υγείας και επαναπραγμάτευση τιμών σε όλα τα επίπεδα με της εταιρίες προμηθειών με βάση ανοιχτών διαγωνισμών συμφερότερης προσφορά και όχι χαμηλότερης τιμής. Εγγύηση αποπληρωμής των προμηθειών σε δεδομένο χρονικό διάστημα για την εγγύηση της χαμηλότερης και παράλληλα συμφερότερης τιμής. Αυτό πάει στο κομμάτι του Management όσον αφορά την επίτευξη καλύτερων τιμών για τα ποιοτικότερα προϊόντα/φάρμακα και σωστότερη οργάνωση της αποθήκης του νοσοκομείου αλλά είναι ένα κομμάτι από μόνο του.

8) Συνταγογράφηση δραστικής ουσίας και όχι μάρκας φαρμάκου και φυσικά συγκεκριμένης ποσότητας και όχι πακέτου. Από προσωπική εμπειρία, σε φαρμακείο του εξωτερικού μου έχουν δώσει 8 χάπια αντιβίωσης (δεν θυμάμαι το νούμερο, είναι ενδεικτικό) για τις ημέρες που μου το συνταγογράφησε ο ιατρός και όχι πακέτο για να έχω καβάτζα στο σπίτι (και φυσικά να πληρώσω περισσότερο).

Αυτές είναι κάποιες σκόρπιες ιδέες που μου έρχονται στο μυαλό γνωρίζοντας λίγα πράγματα από τον χώρο της υγείας. Δεν λέω ότι είναι οι καλύτερες προτάσεις αλλά είναι τροφή για σκέψη.
Από την άλλη να πω για το θέμα του καπνίσματος ότι διαφωνώ με τον φίλο παραπάνω μιας και:
α) Από τη στιγμή που δεν είναι το μόνο βλαπτικό θα πρέπει να κάνουμε ολόκληρη λίστα με το τι βλάπτει και σε τι ποσοστό. Αλκοόλ? Οδήγηση χωρίς ζώνη/κράνος? Εισπνοή σωματιδίων από εργασία ή μέρος διαβίωσης? Έκθεση σε ακτινοβολίες? κλπ κλπ κλπ
β) Πως θα "φακελώσεις" ποιος καπνίζει, ποιος όχι?
και διάφορες άλλες ενστάσεις που μπορεί να σκεφτεί κανείς.

Αντί να στοχοποιούμε ανθρώπους με βάση το τι κάνουν, αν είναι επιβλαβές στην υγεία τους και αν βλάπτουν τον συνάνθρωπό, ο τομέας της ΥΓΕΙΑΣ θα πρέπει να έχει σαν βασικό μέλημα την ΠΡΟΛΗΨΗ. Ενημέρωση λοιπόν και δημιουργία σωστής παιδείας!

Σόρρυ για το μακροσκελές του post αλλά είχα οίστρο

[anestis]

Εχω την αίσθηση ότι η πρώτη επιτροπή που θα δημιουργηθεί θα είναι η επιτροπή Υγείας...

[Braindamaged]

@Special K

Διαβάζοντας το post σου παρατηρώ ότι συμφωνούμε σε αρκετά θέματα. Όσο για αυτό που αναφέρεις σαν διαφωνία σχετικά με το κάπνισμα να σου πω το εξής. Πρώτα από όλα, δεν μίλησα μόνο για το κάπνισμα στα πλαίσια της πρόληψης, αλλά και για οδοντιατρική περίθαλψη, για το φαγητό κτλ κτλ. Άρα δεν στοχοποιώ μόνο το κάπνισμα. Για όλα που ανέφερες το τσιγάρο είναι το νούμερο 1 και με διαφορά για τη συμμετοχή του στην εμφάνιση καρκίνου και ΧΑΠ. Οπότε δεν είναι θέμα στοχοποίησης, τίθεται καθαρά πρόβλημα δημόσιας υγείας. Εξάλλου, το αν είναι κάποιος καπνιστής μπορεί ένας γιατρός να το καταλάβει πολύ εύκολα, σε αντίθεση με έκθεση σε ακτινοβολίες ή καυσαέριο που αναφέρεις. Για μένα η αντιμετώπιση της παχυσαρκίας και του καπνίσματος είναι μείζονα ζητήματα που θα γλιτώσουν πολλά από τον προϋπολογισμό στον τομέα της Υγείας, ενώ με την επιπλέον φορολογία ή τα πρόστιμα για κάπνισμα σε χώρους που απαγορεύεται θα έχουμε και αύξηση των εσόδων του κράτους. Στην τελική δεν απαγορεύεις σε κανέναν τίποτα απλά θέτεις κάποιους κανόνες κι από κει και πέρα ο καθένας κάνει τις επιλογές του.

[spqx]

Ο τομέας της υγείας είναι από τις πιο πονεμένες ιστορίες στον τόπο μας. Και δεν του φτάνουν τα δικά του προβλήματα κληρονομεί και τα προβλήματα της δημόσιας διοίκησης.
Πιο συγκεκριμένα, τα νοσοκομεία πληρώνουν ένα σκασμό χρήματα για λογισμικό και υποστήριξη σε εταιρείες όπως και δικαιώματα χρήσης.
Δεν υπάρχει ένας ενιαίος τρόπος λειτουργίας των νοσοκομείων.
Δεν υπάρχει πρωτοβάθμια υγεία.
Δεν υπάρχουν μηχανισμοί ελέγχου εξόδων.
Η οργάνωσή των νοσοκομείων είναι να λειτουργούν αυτοτελώς με αποτέλεσμα να υπάρχουν τμήματα σε γειτονικά νοσοκομεία που κάνουν την ίδια δουλειά.
Υγεία για όλους φυσικά, αλλά από τότε που οι ιδιώτες γιατροί ανέστειλαν τις συμβάσεις τους με τα ταμεία, έρχονται στα επείγοντα δωρεάν.
Δεν υπάρχει μηχανισμός για την τιμωρία των επίορκων γιατρών.

Τα προβλήματα είναι πολλά. Πρέπει να γίνει μια ιεράρχηση και κατόπιν να αρχίσουν να προτείνονται λύσεις. Η άποψή μου είναι ότι πρέπει να δημιουργηθούν ομάδες μελέτης και σχεδιασμού λειτουργίας. Στη συνέχεια να αναλάβουν ομάδες υλοποίησης (οργάνωσης, λειτουργίας, μηχανογράφησης) ώστε να μπει όλη η δημόσια διοίκηση σε νέα ρότα.

[vas25]

Επιτρέψτε μου να πάρω μέρος στη συζήτηση με την ιδιοτητά μου του γιατρού αλλά και του πανεπιστημιακού. Θα προσπαθήσω να σας δώσω 'απο μέσα' μια αρχική εικόνα του συστήματος.
Ζω εδώ και χρόνια το σύστημα των ελληνικών νοσοκομείων και της μιζέριας τους σε όλες τις διαστάσεις καθώς και το πρόβλημα των ελληνικών πανεπιστημίων, της ιατρικής σχολής ιδιαίτερα, που αγωνίζονται να επιβιώσουν απο το θανατηφόρο αγκάλιασμα των πολιτικών κομμάτων και συμφερόντων.
Υγεία δεν μπορεί να φτιαχτεί χωρίς σωστή εκπαίδευση των γιατρών. Οταν οι νέοι γιατροί , μετά απο περίπου 12-15 χρόνια σπουδές και ειδικότητα, μπαίνουν σε ένα σύστημα σάπιο απο τα συμφέροντα των πολιτικών και των φαρμακευτικών εταιρειών, βρίσκονται αντιμέτωποι με το φτωχό, ανήμπορο και άρρωστο πολίτη που ζητά βοήθεια. Δεν έχουν εκπαιδευτεί για νά έχουν τα ψυχικά εφόδια σωστής αντιμετώπισης των ασθενών. Στο πανεπιστήμιο προσπαθούν να ξεκολήσουν απο το σύστημα του λυκείου που τους ανάγκαζε να αποτηθίζουν σελίδες. Οταν αρχίζουν την ειδικότητα μαθαίνουν την ιατρική τα βράδια στις εφήμεριες η στους θαλάμος απο τους παλιούς γιατρούς . Ενώ γνωρίζουν και χρησιμοποιούν όλοι το internet, αναγκάζονται να γράφουν άπειρα παραπεμπτικά χαρτάκια για εξετάσεις στα διάφορα τμήματα του νοσοκομείου, ιστορικά, οδηγίες προς τις νοσηλεύτριες κλπ. Ολα αυτά τα χαρτιά συχνά χάνονται, δεν διαβάζονται και δεν αξιολογούνται σωστά απο αυτούς που πρέπει. Ενα απο τα βασικά προβλήματα των νοσοκομείων και των γιατρών είναι επομένως η διακίνηση της πληροφορίας. Οι γιατροί αναγκάζονται να κάνουν δουλειά γραμματέως ή αλλες διοικητικές δουλειές και να μην εστιάζονται στο ιατρικο πρόβλημα του ασθενή.
Οσα συστήματα ιατρικού αρχείου, οργάνωσης ασθενων κλπ έχω γνωρίσει μέχρι σήμερα πάσχουν. Στο νοσοκομείο μου υπάρχει δίκτυο και λογισμικό για τις ιατρικές εξετάσεις του ασθενή που ελέγχεται απο την ιδιωτική εταιρεία που το έφτιαξε. Το σύστημα αυτό δεν επικοινωνεί και δεν λαμβάνει πληροφορίες απο άλλα νοσοκομεία. Ετσι όταν κάποιος εισαχθεί σε άλλο νοσοκομείο κανείς δεν ξέρει ακριβώς τι του κάναμε και βρήκαμε εμείς.
Θεωρώ ότι μια προτεραιότητα του Κόμματος Πειρατών είναι να οργανωθούν τα νοσοκομεία με σωστά συστήματα πληροφορικής ανοικτού κώδικα, στα οποιά η ταυτότητα του ασθενή θα είναι ο ΑΜΚΑ.
Ευχαριστω
Σπύρος

[James]

Μπράβο συνπειρατές πολύ ωραία πάει το θέμα υγείας, συνεχίστε έτσι, και μη παραλείψετε να αναρτήσετε την επιτροπή υγείας στο viewtopic.php?f=3&t=413

[SpecialK]

Φίλε Σπύρο,
άτομα σαν εσένα που γνωρίζουν τα προβλήματα της υγείας από μέσα και από την καθημερινότητα είναι πολύ σημαντικά για να οργανώσουμε τις προτάσεις μας.
Ελπίζω να μπορέσεις να διαθέσεις λίγο από τον χρόνο σου, όταν ετοιμαστεί μια επιτροπή υγείας για να συμμετέχεις σε συζητήσεις και προτάσεις.

[spqx]

Αναγνωρίζω ότι έθιξες μια μεγάλη αδυναμία του συστήματος που είναι η διακίνηση της πληροφορίας. Η ιστορία ξεκίνησε όταν κάποιοι διοικητές και πρόεδροι των νοσοκομείων θέλησαν να οργανώσουν τη λειτουργία των νοσοκομείων με την μηχανογράφηση, αγνοώντας ότι δε μπορείς να έχεις μηχανογράφηση χωρίς οργάνωση. Έτσι εκεί που μια διαδικασία για να ολοκληρωθεί χρειαζόταν πριν 10 χαρτιά και 20 υπογραφές, έφτασε να χρειάζεται και 3 εκτυπώσεις... Ακόμα πολλά από τα νοσοκομεία τα οποία χτίστηκαν ακόμα και τη δεκαετία του '90, δεν έχουν δομημένη καλωδίωση, δε μιλάω για το τι γίνεται με τα παλαιότερα. Για να μην αναφέρω ότι το υπουργείο στέλνει μια εντολή πχ "εφαρμόστε το ατομικό συνταγολόγιο" χωρίς να δίνει οδηγίες πως να εφαρμοστεί. Έτσι κάθε νοσοκομείο το εφαρμόζει κατά το δοκούν, όπως το βολεύει. Για να μην αναφέρω ακόμα την ηλεκτρονική συνταγογράφηση που το σύστημα πότε παίζει και πότε όχι. Για να μην αναφέρω ακόμα ότι κάποιοι γιατροί κάνουν τον ...πληροφορικό στον ελεύθερο χρόνο τους και το σύστημα μαντάρα.
Επειδή λοιπόν και ο δικός μου επαγγελματικός χώρος είναι στη δημόσια υγεία, να επεκτείνω το συλλογισμό σου και να πω ότι: Υγεία δε μπορεί να φτιαχτεί χωρίς τη σωστή εκπαίδευση όλων των εμπλεκομένων. Αλλά σαφώς με μια καλύτερη οργάνωση των πόρων του συστήματος.

Επιτρέψτε μου να πάρω μέρος στη συζήτηση με την ιδιοτητά μου του γιατρού αλλά και του πανεπιστημιακού. Θα προσπαθήσω να σας δώσω 'απο μέσα' μια αρχική εικόνα του συστήματος.
Ζω εδώ και χρόνια το σύστημα των ελληνικών νοσοκομείων και της μιζέριας τους σε όλες τις διαστάσεις καθώς και το πρόβλημα των ελληνικών πανεπιστημίων, της ιατρικής σχολής ιδιαίτερα, που αγωνίζονται να επιβιώσουν απο το θανατηφόρο αγκάλιασμα των πολιτικών κομμάτων και συμφερόντων.
Υγεία δεν μπορεί να φτιαχτεί χωρίς σωστή εκπαίδευση των γιατρών. Οταν οι νέοι γιατροί , μετά απο περίπου 12-15 χρόνια σπουδές και ειδικότητα, μπαίνουν σε ένα σύστημα σάπιο απο τα συμφέροντα των πολιτικών και των φαρμακευτικών εταιρειών, βρίσκονται αντιμέτωποι με το φτωχό, ανήμπορο και άρρωστο πολίτη που ζητά βοήθεια. Δεν έχουν εκπαιδευτεί για νά έχουν τα ψυχικά εφόδια σωστής αντιμετώπισης των ασθενών. Στο πανεπιστήμιο προσπαθούν να ξεκολήσουν απο το σύστημα του λυκείου που τους ανάγκαζε να αποτηθίζουν σελίδες. Οταν αρχίζουν την ειδικότητα μαθαίνουν την ιατρική τα βράδια στις εφήμεριες η στους θαλάμος απο τους παλιούς γιατρούς . Ενώ γνωρίζουν και χρησιμοποιούν όλοι το internet, αναγκάζονται να γράφουν άπειρα παραπεμπτικά χαρτάκια για εξετάσεις στα διάφορα τμήματα του νοσοκομείου, ιστορικά, οδηγίες προς τις νοσηλεύτριες κλπ. Ολα αυτά τα χαρτιά συχνά χάνονται, δεν διαβάζονται και δεν αξιολογούνται σωστά απο αυτούς που πρέπει. Ενα απο τα βασικά προβλήματα των νοσοκομείων και των γιατρών είναι επομένως η διακίνηση της πληροφορίας. Οι γιατροί αναγκάζονται να κάνουν δουλειά γραμματέως ή αλλες διοικητικές δουλειές και να μην εστιάζονται στο ιατρικο πρόβλημα του ασθενή.
Οσα συστήματα ιατρικού αρχείου, οργάνωσης ασθενων κλπ έχω γνωρίσει μέχρι σήμερα πάσχουν. Στο νοσοκομείο μου υπάρχει δίκτυο και λογισμικό για τις ιατρικές εξετάσεις του ασθενή που ελέγχεται απο την ιδιωτική εταιρεία που το έφτιαξε. Το σύστημα αυτό δεν επικοινωνεί και δεν λαμβάνει πληροφορίες απο άλλα νοσοκομεία. Ετσι όταν κάποιος εισαχθεί σε άλλο νοσοκομείο κανείς δεν ξέρει ακριβώς τι του κάναμε και βρήκαμε εμείς.
Θεωρώ ότι μια προτεραιότητα του Κόμματος Πειρατών είναι να οργανωθούν τα νοσοκομεία με σωστά συστήματα πληροφορικής ανοικτού κώδικα, στα οποιά η ταυτότητα του ασθενή θα είναι ο ΑΜΚΑ.
Ευχαριστω
Σπύρος

[elrinio75]

Συμφωνώ σε γενικές γραμές με το ιδεολογικό υπόβαθρο και τις περισσότερες από τις επισυμάνσεις του Braindamaged, κάποιες είναι βασικές, κάποιες ελπιδοφόρες, αλλά και κάποιες μου ακούγονται πολύ εφιαλτικές και θα συναντήσουν αντιδράσεις.

α. Συμφωνώ με την τήρηση Ιστορικού και επαυξάνω. Παρά τις αντιδράσεις που υπάρχουν κάθε φορά που η θέση αυτή έρχεται σε διαβούλευση, για αυτό και τελικά δεν υιοθετείται, θεωρώ ότι πρέπει να είναι η βάση κάθε μεταρρύθμισης στον τομέα της Υγείας. Θέλει προσοχή όμως στο σημείο που δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τη χρήση της βάσης αυτής από κρατικές δομές για σκοπούς πέρα από τη υγεία.

β. Η ηλεκτρονική συνταγογράφηση βοηθάει στον έλεγχο της υπερσυνταγολόγησης αλλά και στην εφαρμογή πρωτοκόλλων κατά της υπερβολικής χορήγησης αντιβιωτικών, της φαρμακευτικής απάτης και του παρεμπορίου ναρκωτικών χαπιών.

γ. Δια βίου αξιολόγηση. Σε αυτό διαφωνώ πλήρως. Οι ιατροί δεν είναι άσχετοι, ούτε χρειάζεται να τους κυνηγάει κάποιος κάθε τρία με πέντε χρόνια της ζωής τους. Ειδικά από "ανεξάρτητες επιτροπές". Το πνεύμα της δια βίου εκπαίδευσης είναι σωστό και μπορεί να περιλαμβάνει τη συμμετοχή σε συνέδρια, την περαιτέρω εκπαίδευση, τη συμμετοχή σε οργανισμούς, μαθήματα σε πανεπιστήμια για απόκτηση περαιτέρω εξειδίκευσης και να απαιτείται ορισμένη επιστημονική δραστηριότητα σε μορφή πόντων για την ανανέωση της άδειας άσκησης. Το ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό δεν είναι όμως "ποντίκια" εργαστηρίου για δοκιμάζουμε της αντοχές τους.

δ. Αξιολόγηση του υγειονομικού προσωπικού από τους ασθενείς, μέσω ειδικής φόρμας ηλεκτρονικής ή όχι. Πολύ θετικό και θα έπρεπε ήδη να γίνεται.

ε. Απελευθέρωση επαγγέλματος φαρμακοποιού και οριοθέτηση του ρόλου του. Βασικό σε μια σύγχρονη κοινωνία.

στ. Να μειωθεί ο χρόνος που μια φαρμακευτική εταιρεία θα μπορεί να έχει την πατέντα ενός προϊόντος, αν και το θέμα των φαρμακευτικών θα πρέπει να αντιμετωπιστεί διεθνώς και όχι μεμονωμένα από την Ελλάδα.
Σημαντική θέση από το πρόγραμμα μας και μονόδρομος για την κοινωνία και την ανθρωπότητα.

ζ. Απεμπλοκή του ιατρού από τη γραμματειακή, κοινωνική και αστυνομική πλευρά του συστήματος υγείας. Ο ιατρός έχει εκπαιδευτεί στην ειδικότητα του και όχι για να είναι "πασπαρτού". Η στελέχωση του συστήματος υγείας πρέπει να γίνει πρώτη προτεραιότητα, ξεκινώντας με την άμεση μετάταξη διοικητικών και άλλων υπαλλήλων από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Πρόσληψη νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού για να κάνει τη δουλειά του και όχι τον "Ταρζάν της υγείας".

η. Συμφωνώ με τα ετήσια checkups αλλά διαφωνώ με τις ποινές. Η υγεία του ανθρώπου είναι αγαθό και δεν μπορεί να υπόκειται σε τιμωρίες. Η ασφαλιστική κάλυψη πρέπει να αποσυνδεθεί από την παροχή υγείας, διαφορετικά βαδίζουμε σε επικίνδυνα μονοπάτια. Μπορεί στη Σουηδία να υπάρχουν ποινές και διευκολύνσεις για όσους διεκπεραιώνουν τα υποχρεωτικά ετήσια check-ups αλλά δεν μπορείς να προχωρείς σε διακοπή της ασφαλιστικής κάλυψης.

Η αύξηση της εισφοράς καπνιστών είναι κάτι που γίνεται διεθνώς, αλλά η αφαίρεση της ασφαλιστικής κάλυψης για τον καρκίνο και ασθένειες είναι, κατά τη γνώμη μου, υπερβολικό και απάνθρωπο. Από τη στιγμή που γίνεται αύξηση της εισφοράς, απο εκεί και πέρα δεν μπορείς να αυξήσεις ή να διακόψεις την ασφαλιστική κάλυψη. Επιπλέον για να το γενικεύσω, με την εμφάνιση οποιασδήποτε ασθένειας πρέπει να απαγορεύεται η αύξηση των εισφορών και η διακοπή της ασφαλιστικής κάλυψης από τη δημόσια και ιδιωτική ασφάλιση. Και μάλιστα να απαγορεύεται δια ροπάλου και με αυστηρές ποινές.

θ. Εγώ θα έλεγα οι τροφές όπως τα φρούτα, τα χόρτα κλπ να μην έχουν καμία φορολογία.

Για τη στελέχωση της πρωτοβάθμιας υγείας, την ενημέρωση του κοινου, τα επαγγελματικά δικαιώματα και το ΚΕΕΛΠΝΟ συμφωνώ.

Η παροχή υγείας θα πρέπει στην Ελλάδα να ξεφύγει από τα όρια της κακομοιριάς και έχουμε να κερδίσουμε αρκετά από αυτό και οικονομικά, αντί να είμαστε μία από τις πρώτες χώρες σε εξαγωγή ασθενών. Έχουμε το ανθρώπινο προσωπικό αλλά εκεί που ξεκινάει το δημόσιο, τελειώνει η λογική.

Αυτά τα λίγα από ένα φτωχό πλην τίμιο ιατρό.