Δημοσίευσηαπό odyssey » 29 Ιαν 2012, 14:39
baskin,
το τελευταίο πράγμα που θα ήθελα να κάμω ήταν να σε προσβάλω. Και, ό,τι παραπέμπει σε κάτι τέτοιο, το παίρνω πίσω.
Πολλές φορές, και συνήθως κι εγώ, λειτουργούμε με το ασυνείδητο. Δηλ. διαγνώσκουμε ή ερμηνεύουμε την πραγματικότητα με βάση τις επιθυμίες μας. Και ακόμα "χειρότερα", με βάση όσα έχουν φυτευτεί στο μυαλό και την ψυχή , σαν να είναι δικά μας. Προσωπικά, όσα γράφω, επηρεάζονται καθοριστικά από τις επιθυμίες μου. Εν ονόματι τους, μεροληπτώ και ενίοτε αδικώ. (Είναι αυτό ένας σοβαρός λόγος, να αποφεύγω κάθε ένδυμα εξουσίας. Θα αδικήσω, με τρόπους που θα υπερβαίνουν το λόγο).
Δεν έχουμε , πάντα , την ίδια γνώση ή την ίδια εμπειρία και ενίοτε, έχοντας την ίδια γλώσσα, δεν της δίνουμε το ίδιο νόημα. Αλλά το καλό είναι πως μιλάμε. (Για φαντάσου, να έπρεπε να κάμεις διαβούλευση με το Χίτλερ ή τον Στάλιν;)
Π.χ. δεν μπορείς ή δεν είναι απαραίτητο να ξέρεις, όπως δεν ήξερα κι εγώ, πως η αρχική ιδέα της παγκόσμιας διακυβέρνησης γράφτηκε και διατυπώθηκε από τον ναζισμό. Η σαφής περιγραφή αυτού που σήμερα ζούμε και λέγεται παγκοσμιοποίηση είναι με περισσή σαφήνεια γραμμένη στα κείμενα που άφησε πίσω του ο σοφός άνθρωπος και νομικός πρωτοσύμβουλος του Χίτλερ, Carl Schmitt.
Επίσης, ελάχιστοι ξέρουν πως σε όλη τη διάρκεια του β' παγκ. πολέμου, η συνεργασία των αμερικάνικων, εγγλέζικων και γαλλικών οικονομικών κολοσσών με τους ναζί ήταν αγαστή και στενότατη, μέσω της BIS. (Τ.Δ.Δ.) Ο "νέος" κόσμος, μετά τον πόλεμο, δεν χτίστηκε πάνω στα ερείπια του παλιού, αλλά με τα υλικά και τα πλούτη που διακινήθηκαν , στη σκιά του αίματος εκατομμυρίων ανθρώπων.
Αυτοί οι τύποι ήταν οι μόνοι που δεν είχαν και δεν έχουν και δεν σκοτώνονταν για κάποια πατρίδα. Οι εβραίοι τραπεζίτες του κόσμου ξέπλεναν το χρυσό που μάζευαν οι ναζί από τα κρεματόρια του οκοκαυτώματος.
Αν αυτά ήξεραν οι πολλοί, αλλιώς θα σκέφτονταν για τις λέξεις και τα νοήματα και αλλιώς θα έπρατταν. (Υπάρχει θέμα παιδείας).
Η λέξη "διεθνισμός" στα ελληνικά προϋποθέτει την ύπαρξη εθνών και εθνισμών, αλλιώς δεν μπορεί να υπάρξει "δι-εθνισμός". Και είναι κάτι τελείως διαφορετικό από τον ολιγαρχικό υπερ-εθνισμό που σήμερα βιώνουμε. Πάντως, υπάρχουν κι άλλες παρόμοιες λέξεις που μπορούμε να βάλουμε στη θέση του: λαός, κράτος, πατρίδα, δήμος, εκκλησία... Αυτό για να μην παρασυρόμαστε από την κακοποίηση των λέξεων. Τα έθνη , οι λαοί, η εκκλησίες των δήμων του πλανήτη, οι άνθρωποι, οι πολίτες σαν συλλογικότητες θα ορίσουν την μορφή της δικής τους οικουμενικότητας. Κι αυτό δεν συμβαίνει, δεν υπάρχει σαν πολιτικός στόχος και δεν προκύπτει από τα συμφραζόμενα πολλών, με αποτέλεσμα κάποια πράγματα και κυρίως η ζωή μας να μένουν μετέωρα και έρμαια στις ορέξεις των λίγων αθλίων. Για να υπάρξει μια ανθρώπινη , χαρούμενη οικουμενικότητα πρέπει να υπάρχει δημοκρατία, σε κάθε τόπο και παντού. (Βεβαίως, πρέπει να υπάρχουν και άλλα πράγματα).
Αν μια χώρα, ένας λαός δηλαδή, επιλέξει ένα δρόμο ή προηγηθεί, δεν σημαίνει πως περιχαρακώνεται ή ξεχνά τους άλλους. Αν το κάμει, με επιτυχία, θα έχει πόλεμο, για να πάψει να είναι παράδειγμα. Η ενασχόληση με τα του οίκου σου και του νομίσματος του, δεν σημαίνει πως ξεχνάς το όλον. (Οικο-νομία, στα ελληνικά) Δεν είσαι όαση στην έρημο.
Και αν μας μπερδεύουν κάποιες λέξεις, πριν από τα έθνη, υπάρχουν οι "πόλεις", οι τόποι, οι πολίτες, οι άνθρωποι. (όταν στον Επιτάφιο ο Θουκυδίδης μιλά για τους αθηναίους, που είναι εραστές της πόλης τους, αναφέρεται στην κοινότητα των ανθρώπων και όχι στα κτήρια.
Όταν εγκαταλείπουμε τη βάση της πολιτικής, την ουσία της , που είναι η πόλη, το οικείν και το συγκατοικείν, και ταξιδεύουμε στον κόσμο , χωρίς σαφήνεια λόγων , τότε οι πράξεις θα δικαιολογούνται πάντα εκ των υστέρων και όχι για καλό λόγο.
Ασυνείδητη και όχι αναγκαία κακοπροαίρετη είναι και η αγωνία κάποιων φίλων να δώσουν ή να δίνουν προτεραιότητα στο αν οι πειρατές της Ελλάδας είναι σύνομοι και σύμφωνοι ή αν θα έχουν την έγκριση των λοιπών πειρατικών στόλων, αντί να αυτο-θεσμίζονται, να είναι αυτό-νομοι, αυτο-διοίκητοι, αυτ0-τελείς.
Όπου το αυτό είναι η κάθε συλλογικότηα μέσα στην οποία ζούμε.
Έχεις προσέξει τη λέξη "διοικώ", "διοίκηση"; Είμαστε τυχεροί που μιλάμε ελληνικά (την γλώσασα μου έδωκαν ελληνική) , μια και η πολιτική ορολογία στην Ελλάδα γεννήθηκε.
Δι-οικείν, λέξη ταυτόσημη με το οικείν , κατοικείν, συγ-κατοικείν . Η του οικείν διαχείριση. Η κατά τόπους, ανά πατρίδα, ανά πόλη και κοινότητα, διαχείριση. Ποτέ οι άνθρωποι, οι λαοί, οι συλλογικότητες δεν ήταν ανέστιοι ή απάτριδες. Υπάρχει η αφετηρία. Το χωριό μου. Οι μοιρασιά. Η γραφτή και άγραφη σχέση με το γείτονα. Το "δι-οικείν" αφορούσε τη διαχείριση της πόλης, του συγκατοικείν, και η οικο-νομία τη διαχείριση του οίκου. "Νόμος", λέξη ελληνική, προερχόμενη από το νέμω , που σημαίνει διανέμω(μοιράζω ή μοιράζομαι) ή νέμω (κατέχω), αλλά και ρίζα της λέξης νόμισμα, νομίζω πως είναι κάτι. Ξέρω πως δεν είναι. Ανθρωποκεντρική και όχι χρηματοκεντρική , εκείνη η εποχή που φτιάχτηκαν αυτές οι λέξεις. Η ιστορία μας απελευθερώνει και μας δεσμεύει. (Αναλόγως).
Σήμερα, βέβαια, πολλοί αναγκάζονται σε εξορία, μετανάστευση, στην κυριολεξία σε διωγμό. Ένας κόσμος εκατοντάδων εκατομμυρίων περιφερόμενων απάτριδων έχει δημιουργηθεί και μόνο κροκοδείλια δάκρυα χύνονται για δαύτους. Αν και, τώρα πια, θα καταλάβουμε τι ήθελε να πει ο πρόσφατα αδικοχαμένος ποιητής νοημάτων και εικόνων, λέγοντας "νοιώθω εξόριστος στην πατρίδα μου".
Ο πολίτης του κόσμου είχε (έχει) πατρίδα.
Πώς να μιλήσεις για το δι-οικείν, όταν θάχεις στερηθεί το οικείν;
θα μας το λύσει ο άνευ ουσίας ή μάλλον ο με δεδομένη ολιγαρχική ουσία υπερεθνισμός;
Μικρό λάθος, λοιπόν, η φρασούλα " εθνική οπισθοδρόμηση". Δεν υπάρχει πρόοδος ή συντήρηση. Υπάρχει κάτι πολύ πιο πολύπλοκο και ουσιαστικό.
Ο ποιητής του κόσμου, από την πατρίδα , πάντα εκκινεί. Από τον ανέστιο στον τόπο του.
Αλλιώς, θα χάνουμε, πάντα, την ουσία , τον άνθρωπο, την ανθρωπιά.
Ιδού ένας διεθνισμός με περιγραφή, που διαθέτει απόλυτη σαφήνεια, ώστε να μην μπορεί (εγώ) ο πολιτικάντης να παίξει με νοήματα:
Ας διεκδικήσουμε ένα νόμισμα, το οποίο θα διαχειρίζονται οι λαοί, δίχως διαμεσολαβητές[/i]. Α.Ε. είναι οι τράπεζες και αποδείχτηκαν άχρηστα και βάναυσα εργαλεία, τα οποία σε όλο τον πλανήτη "σώζονται", αλλά δεν σώζονται, με πακτωλό χρημάτων και ανθρωποθυσίες , που όμοιες τους δεν έχουν υπάρξει σε καιρό "ειρήνης" (1730 αυτοκτονίες σε 2 χρόνια, σε πόλεμο παραπέμπουν). Δεν θα με χάλαγε, λοιπόν, "μια αμεταβίβσστη μετοχή σε κάθε πολίτη, μόλις γίνει 18 κι αφού έχει διδαχτεί το μάθημα ΧΡΗΜΑ-ΠΙΣΤΗ-ΤΡΑΠΕΖΕΣ, στην τράπεζα που τυπώνει το χρήμα".
ΚΑΝΕΙΣ δεν τολμά να το θέσει. ΚΑΝΕΝΑ κόμμα ή ηγεσία. Κι όμως, ζητούν την ψήφο μου!!!!
Δεν αναγνωρίζω σε κανένα το δικαίωμα να με "αντιπροσωπεύει". Κι αυτό, γιατί , απλούστατα, δεν μπορεί.
Κάθε φορά που αποφεύγουμε την ουσία, υπηρετούμε το εγωιστικό φληνάφημα που παράγουν οι ολιγαρχίες.
Το πιο κάτω κείμενο δε μοιάζει με "οπισθοδρόμηση". Ή καλύτερα, ποτέ δε με χαλά η επιστροφή, ο νόστος και το ταξίδι στις αμμουδιές του Ομήρου. Τότε, γεννήθηκε η Ελλάδα και αυτό που αποκαλούμε δυτικό "πολιτισμό", που δεν είναι πια πολιτισμός και τίποτα το ανθρωπιστικό δεν έχει.
Ας επισκευάσουμε τις λέξεις και τα νοήματα, που μας έδωκαν οι πατέρες.
-----
Την γλώσσα μού έδωσαν ελληνική"
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου.
.......
Στο χώμα το στρωμένο με τ' αμπελομάντιλα
κνίσες, τσουγκρίσματα
και Χριστός Ανέστη
με τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων.
Αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του 'Υμνου.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα λόγια του 'Υμνου!
«Δεν μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματα μας, με τον ίδιο τρόπο σκέψης που χρησιμοποιήσαμε, όταν τα δημιουργήσαμε».
Albert Einstein
δεν πληρώνουμε δικαιώματα, μας αρέσει όμως που είμαστε μια παρέα!