Re: Σύνταξη του καταστατικού
Δημοσιεύτηκε: 16 Δεκ 2011, 09:15
- Θέλω ένα κόμμα που να μην είναι κώμα.
- Θέλω ένα καταστατικό που να μην είναι καταστατικό.
- Θέλω μια διακήρυξη που να μην είναι διακήρυξη.
Θέλω να συλλογάμαι λεύτερος.
Κόμμα, από την εμφάνιση του, στα νεωτερικά χρόνια ως τα σήμερα, είναι το μέσο που πάντα γίνεται σκοπός.
Κόμμα είναι οι άνθρωποι του. Ποιοι είμαστε;
Θέλουμε να ξεχωρίσουμε ή να ενώσουμε;
Θέλουμε να πάρουμε την εξουσία ή να την αλλάξουμε;
Είμαστε ό,τι και οι άλλοι ή είμαστε οι εκλεκτοί;
Με κάποιες τέτοιες σκέψεις και απορίες, θα προσπαθήσω να προσεγγίσω το ζητούμενο:
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ένα πολίτευμα, όπου ο λαός θα συνδιαμορφώνει, θα ψηφίζει, θα ελέγχει τους νόμους και τη ζωή του. Δίχως αντιπροσώπους και μεσάζοντες. Κι όπου αυτοί είναι απαραίτητοι, θα είναι άμισθοι και ανακλητοί.
Ένα πολίτευμα, δίχως έμμεσους φόρους και δίχως άμεσους φόρους, για τους πολλούς.
Ένα πολίτευμα, μια Πολιτεία καινοτομίας και δημιουργίας, με την τεχνολογία, τους φυσικούς πόρους και το χρήμα να είναι δημιουργήματα και ιδιοκτησία του λαού.
Μια κοινωνία του δώρου και της ελευθερίας.
Ένας κόσμος περισσότερης επινόησης και λιγότερης δουλειάς.
Ένας κόσμος πολύ εφικτός, ρεαλιστικός και όμορφος.
Η φαντασία στην εξουσία και η εργασία παιχνίδι.
Και ως τότε, ένα κόμμα που δεν θα είναι κόμμα, ένα καταστατικό που θα εγγυάται ατομική και συλλογική ελευθερία, μια διακήρυξη που να χωρούν όλοι. Και όταν είναι αναγκαίο, στο μεταβατικό στάδιο, "εκπρόσωποι", άμισθοι και ανακλητοί.
Ένας κόσμος που μπορεί να έρθει από τώρα, αρκεί να σβήσουμε τον εαυτό μας από την λίστα όσων προτίθενται να ζητήσουν μανδύα εξουσίας.
Κάπως έτσι, αλλάζεις την πατρίδα και τον κόσμο , σύντομα. Σε τούτη τη ζωή κι όχι σε μιαν άλλη ή μετά τη Δευτέρα Παρουσία.
Ο κόσμος είναι έτοιμος.Εμείς;
- Θέλω ένα καταστατικό που να μην είναι καταστατικό.
- Θέλω μια διακήρυξη που να μην είναι διακήρυξη.
Θέλω να συλλογάμαι λεύτερος.
Κόμμα, από την εμφάνιση του, στα νεωτερικά χρόνια ως τα σήμερα, είναι το μέσο που πάντα γίνεται σκοπός.
Κόμμα είναι οι άνθρωποι του. Ποιοι είμαστε;
Θέλουμε να ξεχωρίσουμε ή να ενώσουμε;
Θέλουμε να πάρουμε την εξουσία ή να την αλλάξουμε;
Είμαστε ό,τι και οι άλλοι ή είμαστε οι εκλεκτοί;
Με κάποιες τέτοιες σκέψεις και απορίες, θα προσπαθήσω να προσεγγίσω το ζητούμενο:
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ένα πολίτευμα, όπου ο λαός θα συνδιαμορφώνει, θα ψηφίζει, θα ελέγχει τους νόμους και τη ζωή του. Δίχως αντιπροσώπους και μεσάζοντες. Κι όπου αυτοί είναι απαραίτητοι, θα είναι άμισθοι και ανακλητοί.
Ένα πολίτευμα, δίχως έμμεσους φόρους και δίχως άμεσους φόρους, για τους πολλούς.
Ένα πολίτευμα, μια Πολιτεία καινοτομίας και δημιουργίας, με την τεχνολογία, τους φυσικούς πόρους και το χρήμα να είναι δημιουργήματα και ιδιοκτησία του λαού.
Μια κοινωνία του δώρου και της ελευθερίας.
Ένας κόσμος περισσότερης επινόησης και λιγότερης δουλειάς.
Ένας κόσμος πολύ εφικτός, ρεαλιστικός και όμορφος.
Η φαντασία στην εξουσία και η εργασία παιχνίδι.
Και ως τότε, ένα κόμμα που δεν θα είναι κόμμα, ένα καταστατικό που θα εγγυάται ατομική και συλλογική ελευθερία, μια διακήρυξη που να χωρούν όλοι. Και όταν είναι αναγκαίο, στο μεταβατικό στάδιο, "εκπρόσωποι", άμισθοι και ανακλητοί.
Ένας κόσμος που μπορεί να έρθει από τώρα, αρκεί να σβήσουμε τον εαυτό μας από την λίστα όσων προτίθενται να ζητήσουν μανδύα εξουσίας.
Κάπως έτσι, αλλάζεις την πατρίδα και τον κόσμο , σύντομα. Σε τούτη τη ζωή κι όχι σε μιαν άλλη ή μετά τη Δευτέρα Παρουσία.
Ο κόσμος είναι έτοιμος.Εμείς;