nerfe έγραψε:Θεωρείς στον συλλογισμό σου αυτονόητο το γεγονός ότι η ΟΜΕΠ προτείνει, και τα μέλη μόνο να αποφασίζουν επί των προτάσεων της ΟΜΕΠ. Για μένα δεν είναι έτσι, δεν θέλω μόνο η ΟΜΕΠ να προτείνει, γιατί αυτό δεν ονομάζεται άμεση δημοκρατία. Αυτό ονομάζεται χειραγώγιση των μελών από την ΟΜΕΠ.
Η άμεση δημοκρατία είναι τα μέλη προτείνουν, τα μέλη αποφασίζουν. Και επειδή όταν συμβαίνει αυτό, δυστυχώς εμφανίζονται τα τρολλ, γιαυτό και στην άμεση δημοκρατία η αποχή είναι υποχρεωση και δικαίωμα.
Ανάμεσα στην χειραγώγιση από την ΟΜΕΠ και στην βαβούρα από τα τρολλ, διαλέγω τα τρολλ με το δικαίωμα αποχής.
Πολύ σωστά το λες. Μαζί σου είμαι. Το ιδανικό θα ήταν ο καθένας να έχει δικαίωμα να θέτει στο σώμα μια ανακοίνωση του κόμματος προς έγκριση. Ή καλύτερα, να έχει το δικαίωμα να την καταθέτει στην ΟμΕπ, η οποία και θα την προωθεί προς ψήφιση, αν δεν αντιτίθεται στο καταστατικό και τις αρχές μας, και αφού κάνει την απαραίτητη συντακτική και ορθογραφική επιμέλεια.
Διαφωνώ στην εμπλοκή του ορισμού της απαρτίας για τη λήψη αποφάσεων, μόνο και μόνο γιατί προς το παρόν είμαστε πολύ λίγοι και συνεπώς έτσι κι αλλιώς ευάλωτοι στο στατιστικό σφάλμα. Το θέμα της μικρής συμμετοχής μπορεί να αντιμετωπιστεί ως εξής: Κάτω από κάθε εγκεκριμένη από το σώμα των μελών ανακοίνωση, να αναγράφεται ο αριθμός των συμφωνούντων. π.χ.: "Το ΠΕΙΡ είναι ενάντιο στο μνημόνιο-3. Την ανακοίνωση αυτή συνυπογράφουν 50 μέλη του κόμματος". Με την διευκρίνιση αυτή αξιολογείται η βαρύτητα των αποφάσεων και για παράδειγμα αναρτούνται στη σελίδα των θέσεών μας, ή διακινούνται τόσο συχνά στα ΜΜΕ, όπως καθορίζει η σειρά σπουδαιότητάς τους. Τηρείται επίσης η αρχή της διαφάνειας και δεν μπορούν να σχηματιστούν λανθασμένες εντυπώσεις. Ανακοινώνουμε αυτό που πραγματικά ισχύει. Ακόμα και οι ανακοινώσεις που ναι μεν εγκρίθηκαν από το 70% των συμμετεχόντων, αλλά δεν έτυχαν μεγάλης συμμετοχής, επειδή ίσως αποτελούσαν τρολλιές, κάπου θα υπάρχουν θαμμένες στο βάθος.