Σε κάποιες από τις συζητήσεις που έχω διαβάσει εδώ μέσα βλέπω να αναφέρονται οι 4 Αρχές
(Πρόσβαση στον Πολιτισμό, Σεβασμός ελευθερίας και ιδιωτικότητας, Προστασία προσωπικών δεδομένων, Διαφάνεια στο Δημόσιο)
ως κάτι που μας ενδιαφέρει ή θεωρούμε σημαντικότερο από την επιδίωξη να αγωνιστούμε για την Αμεση Δημοκρατία,
όπως και στις συζητήσεις για τις (χωρίς νόημα κατ'εμέ) δημοσκοπήσεις "Γιατί είσαι εδώ".
(Αναφέρομαι στην ΟΥΣΙΑ του ζητήματος, όχι στην προσωπική διάσταση που έχουν δώσει κάποιοι με πράξεις
και τον τίτλο στην εξαγγελία άλλου φορέα "copy/paste as..." που μου φαίνεται ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ από το ΚΠΕ!)
Η ουσία είναι ότι ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ/ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ μέσα στο οποίο ζεις επηρεάζει άμεσα τα δικαιώματά σου, ΙΔΙΩΣ αυτά των 4 αρχών.
Ο "απλός" πολίτης ΔΕΝ ΕΙΧΕ τα ίδια δικαιώματα στην Αρχαία Ελλάδα, στην Αρχαία Περσία, στην Αρχαία Ρώμη,
στο Βυζάντιο, στη Φεουδαρχική Δύση, στην αριστοκρατική Γένοβα, στην Ισπανία του Φράνκο, στη Σοβιετική ένωση του Στάλιν.
Ο "απλός" πολίτης ΔΕΝ ΕΧΕΙ τα ίδια δικαιώματα στη σημερινή Σαουδική Αραβία, στη Βόρεια Κορέα, στη Νότια Κορέα,
στην Ελβετία, στην Ισλανδία, στο Ιραν και στη Μιανμάρ.
Σε τι διαφέρουν; Στο πολίτευμα.
Στο τι σύνταγμα υπάρχει και στο πόσο τηρείται.
Στο πόσο ανεξάρτητη είναι η δικαιοσύνη και πόσο λειτουργεί.
Η Σουηδία π.χ. υποτίθεται ότι είναι κράτος-πρότυπο κοινωνικά, αλλά η Δικαιοσύνη της είναι τραγική
(πρόσφατο παράδειγμα η δίωξη του TLD registar!)
Μπορείς να αγωνιστείς για τα 4 αυτά δικαιώματα στο σημερινό Μπαχρέιν ή το Αζερμπαϊτζάν;
Δείτε τι έχει συμβεί σε επώνυμους μπλόγκερς των χώρων αυτών.
Η κοινοβουλευτική δημοκρατία ήταν μια κατάκτηση για τον 18ο και τον 19ο αιώνα κι ο αντιπροσωπευτικός
τρόπος λειτουργίας ήταν αναγκαίος όταν δεν υπήρχαν μέσα επικοινωνίας και καλές συγκοινωνίες.
Εχει εφαρμοστεί εδώ και 200 χρόνια και φαίνεται πλέον οι αδυναμίες της.
Εχει εξαγοραστεί πολλές φορές από Ομάδες συμφερόντων, "λεφτάδες" και "φίλους" των επαγγελματιών πολιτικών.
Αποτελεί στόχο, με κάθε αθέμιτο τρόπο και ανοιχτά πλέον ψέματα, των επαγγελματιών πολιτικών
που απλά θέλουν να εκλεγούν για να έχουν το δάχτυλο στο μέλι.
Ολο και περισσότερο γίνεται ένας περιττός μεσάζοντας, όπως τόσοι άλλοι περιττοί μεσάζοντες στην ιστορία και σήμερα.
Σε ποια κατεύθυνση βρίσκεται η λύση;
Στη συμμετοχικότερη (για ξεκίνημα) και την ψηφιακή Αμεση Δημοκρατία ως τελικό στόχο.
Το καλύτερο παράδειγμα σε λειτουργία σήμερα είναι η Ελβετία. Όπου οι πολίτες αποφασίζουν
γι αυτά που τους αφορούν. Όπου όποιος δοκιμάσει να φτιάξει έναν νόμο που δεν τον θέλει ο κόσμος
ή είναι αντισυνταγματικός δεν το κάνει γιατί ξέρει ότι οι πολίτες θα τον ΑΚΥΡΩΣΟΥΝ.
Γι αυτό έχει και την εμπιστοσύνη των διεθνών επενδυτών. Για τα 250 χρόνια σταθερότητας στο Σύνταγμα,
τη Συμμετοχική Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη που λειτουργεί, την ουδετερότητα που επέλεξε ο λαός της.
Ας μην πυροβολούμε την Αμεση Δημοκρατία, επειδή έχει πιθανά κακούς εκπροσώπους.
ΤΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΟΣΟ ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ, θα ήταν η λύση στα δεινά μας,
ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ από αυτά που ζήσαμε την τελευταία 30ετία ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΧΑΝ ΣΥΜΒΕΙ σε περιβάλλον συμμετοχικότερης ή Αμεσης Δημοκρατίας.
Δυστυχώς οι Ελληνες δεν είμαστε ώριμοι για κάτι τέτοιο. Και πολλοί από τους "Αγανακτισμένους" που την επικαλούνταν
μάλλον το κάνανε για να μη χαθεί η βόλεψή τους από το επερχόμενο τσουνάμι και βρίσκονται σήμερα στους ΑΝΕΛ,
τη ΔΗΜΑΡ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, φοβάμαι ακόμη και στη Χ.Α.
Ελπίζω κάποιος κάποτε να μπορέσει να τα εξηγήσει με απλό τρόπο στους Ελληνες που έχουν ακόμη για σωτήρα το Σαμαρά
και τον Τσίπρα, αλλά πιστεύω ότι η θέση μας είναι μ' αυτούς που θέλουν Συμμετοχική Δημοκρατία και το εννοούν
και στοχεύουν στο να χρησιμοποιήσουν ΚΑΙ την τεχνολογία ώστε να πάμε στην ψηφιακή Άμεση Δημοκρατία.
Το σωστό πολίτευμα θα προστατέψει τις 4 Αρχές και οι 4 Αρχές θα "ανθίσουν" μέσα στο σωστό πολίτευμα.
Ελπίζω ότι δεν θα γίνει όλος ο πλανήτης ΠΟΛΥ ΑΠΟΛΥΤΑΡΧΙΚΟΤΕΡΟΣ, όπως είναι μία από τις 2 πιθανές κατευθύνσεις.
Έχουμε πολύ Δρόμο μπροστά μας και Ευθύνες.