Πέρα απ' το πολύ εύστοχο και χιουμοριστικό σχόλιο του Σπυράκου, νομίζω πως έχει έρθει η ώρα να συζητήσουμε και να δεσμευτούμε ως προς το τι γραμμή θέλουμε να ακολουθήσουμε. Συνεργασία με δραχμιστές, αντιμνημονιακούς, αριστερούς, κεντρώους, οικολόγους, αυτονομία, τι; Όλα αυτά θαρρώ πως έχουν αλλοιώσει ακόμη περισσότερο την εικόνα μας και έχουμε καταντήσει ζητιάνοι της πολιτικής.
Προσωπικά πιστεύω πως πρέπει να επιδιώξουμε αυτόνομη κάθοδο ή καθόλου, πλήρη αποχή από συνεργασίες. Εκτός ίσως (με μεγάλα γράμματα το "ίσως") από τους οικολόγους, αν αποφάσιζαν να σοβαρευτούν και να οργανωθούν ξανά και ήταν πρόθυμοι να συζητήσουν. Από κει και πέρα, επικεντρωνόμαστε σε δράσεις, επικοινωνία με τον κόσμο, ανάπτυξη θέσεων και προσέλκυση νέων (ηλικιακά κυρίως) μελών.
Έχουμε ξεχάσει τον ρόλο μας. Όπως πολύ σωστά μου υπενθύμισε κάποιος, στο ζήτημα της ΑΕΠΙ - εκτός από κάτι χαζομαρούλες στο fb - δεν κάναμε τίποτα. Δεν βγάλαμε ένα δελτίο τύπου, δεν σταθήκαμε στο πλευρό των δημιουργών, δεν κάναμε μια ημερίδα σε συνεργασία με άλλους φορείς (πχ ΕΕΛΛΑΚ) για τις άδειες χρήσης Creative Commons. Πόσους νέους υποστηρικτές παίζει να χάσαμε από αυτή μόνο την παράλειψη, σκεφτείτε...
Ας αναθεωρήσουμε λίγο τις προτεραιότητες μας και ας χαράξουμε μια πιο σταθερή πορεία στην οποία να είμαστε ενεργοί και με συνεχή παρουσία, αλλιώς ας το κλείσουμε το μαγαζί. Μέσα στο 2016, αντί να πληθύνουμε, είδαμε να απομακρύνονται κι άλλα απ' τα ενεργά και - κατ' εμέ - σημαντικά μέλη. Κάτι κάνουμε λάθος. Κάπου έχουμε ξεφύγει. Να το συζητήσουμε, να κατανοήσουμε το πρόβλημα και να το διορθώσουμε, αλλιώς χάσαμε...
