laskaris_vasilis έγραψε:Ας πάμε από τα βασικά:
Ο+τ; Οτ. α+ν; αν. όλο μαζί; Όταν.....
... μία κοινωνική ομάδα, γνωρίζεις πως δεν έχει την υποδομή να παράγει, γιατί εξακολουθείς να την δανείζεις;
!
Γιατί το απαιτεί η κοινωνική τάξη των εμπόρων και παροχών υπηρεσιών η οποία μετά το 70 αυξάνεται και αποτελεί σχεδόν το 60% των ψηφοφόρων και πάνω από το 50% του πληθυσμού.
Ακόμα και σήμερα αυτοί δεν είναι που φωνάζουν να δανείζουν πιο εύκολα τον κόσμο οι τράπεζες να κινηθεί η αγορά.
(Το πάθημα δεν τους έγινε μάθημα)
Σε αυτούς που τους έγινε μάθημα, φωνάζουν για το εγγυημένο εισόδημα, ώστε να εξακολουθήσει να υπάρχει η καταναλωτική δύναμη. Εν ολίγοις αντί να δανείζει η τράπεζα, να δανείζεται το κράτος πάλι, (κάτι μου θυμίζει αυτό) για να έχουν καταναλωτική δύναμη το σύνολο του πληθυσμού)
Λυπάμαι αλλά στην δική μου αφήγηση δεν έχω κακούς λύκους και υποχθόνιους συνομώτες με οργανωμένα σκοτεινά σχέδια και το κακόμοιρο γκόλουμ που έγινε κακό παρασυρόμενο από το πάθος του για το δαχτυλίδι.(My precious)
Οι κοινές παραδοχές που πρέπει να κάνουμε νομίζω ότι είναι ακόλουθες.
α) Οι τράπεζες σαν θεσμός αλλά και το fractional reserve είναι απολύτως απαραίτητες για την ευημερία μίας κοινωνίας.
β) Χρειάζεται πολιτικός έλεγχος στις τράπεζες για να επιτελούν τον σκοπό τους.
γ) Πρέπει να βρεθεί τρόπος ώστε μία νοήμων μειονότητα να μπορεί να επηρρεάζει τις αποφάσεις, όσο μία άλογη μάζα ατόμων με κοινά συμφέροντα, τέτοιος όμως ώστε να μην υπάρχει ούτε η δικτατορία της πλειοψηφίας, αλλά ούτε και η δικτατορία της μειοψηφίας.
δ) Διάχυση και δικαιότερη κατανομή του πλούτου σε πόλο το εύρος της κοινωνίας, και πλουτισμός ανάλογα με την αύξηση της παραγωγής και όχι ανάλογα με τις κεφαλαιακές αποδώσεις.
ε) Περιορισμός της δυνατότητας συσσώρευσης μη παραγωγικού κεφαλαίου, με μεγάλες αποδώσεις, και αναδιανομή του κεφαλαίου σε τακτά χρονικά διαστήματα περίπου μίας γενεάς.
Μπορείς να συμπληρώσεις ή να αφαιρέσεις όσα θέλεις, αλλά προσωπικά αυτά θεωρώ θεμελιώδη αν θέλουμε να αλλάξουμε ρότα προς το καλύτερο.
Ο νέος κόσμος έχει κάνει σαφές τι θέλει.
Κάποιον που να είναι σταθερός στη ιδεολογία του, να μην την κάνει υποκριτικά λάστιχο κατα πως τον συμφέρει και να την εκφράζει αυτή με λόγια και πράξεις αδιαφορώντας για τις συνέπειες.
