Τρόποι αμοιβής του Πνευματικά Εργαζόμενου.

(Copyright & Πατέντες)
Kotsos
Μέλος του Κόμματος Πειρατών
Δημοσιεύσεις: 1222
Εγγραφή: 15 Μαρ 2012, 14:20

Re: Η' Πνευματική ή Ιδιοκτησία, όχι και τα δύο

Δημοσίευσηαπό Kotsos » 17 Μαρ 2012, 15:34

@ΖΡ3.
Το copyright, τα πνευματικά δικαιώματα, το IP όλα γίνονται στο όνομα της προστασίας του παραγωγού αλλά ουσιαστικά προστατεύουν τα δικαιώματα κέρδους του "χορηγού".
Να σου φέρω ένα παράδειγμα από την δουλειά σου.
Εσύ σχεδιάζει ένα σπίτι. Είναι το προϊόν της δουλειάς σου και του κόπου σου.
Με τον σημερινό νόμο ή το πουλάς κατευθείαν στο καταναλωτή ή το πουλάς σε μία αρχιτεκτονική εταιρία. Επειδή η δουλειά σου καλύπτεται από τα δικαιώματα ο καταναλωτής δεν μπορεί να βγάλει φωτοτυπίες το σχέδιο σου και να το δώσει δωρεάν ή με αμοιβή σε όποιον θέλει να χτίσει σπίτι. Η εταιρία όμως έχει αυτό το δικαίωμα με αμοιβή.
Άρα στα τρία μέρη που συμμετάσχουν στην διαδικασία ο καταναλωτής είναι ο βασικός χαμένος, ο σχεδιαστής κερδίζει ελάχιστα από την δουλεία του και ο μόνος που κερδίζει είναι η εταιρία.
Για να διορθώσουμε αυτό το στρεβλό σύστημα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι και τα τρία μέρη είναι ομότιμα και πρέπει τα δικαιώματα και των τριών να εξασφαλίζονται.
Η πλήρη κατάργηση του copyright, των πνευματικών δικαιωμάτων ή του IP η όπως αλλιώς θέλουμε να το πούμε δεν εξασφαλίζει τα διακαιώματα όλων.
Στο παράδειγμά μας. Εσύ σχεδιάζεις ένα σπίτι. Τα σχέδια σου γίνονται open-source και ο κάθε καταναλωτής τα φωτοτυπεί και χτίζει σπίτι. Η αρχιτεκτονική εταιρία μπορεί να το πουλήσει και να σε πληρώσει ή όχι για αυτό. Σε αυτή τη διαδικασία ο καταναλωτής κερδίζει, ο σχεδιαστής ίσως να κερδίσει γιατί στηρίζεται στον αλτρουισμό των πιθανών δωρητών αν έχουν προβλεφθεί και η εταιρία χάνει. Έτσι το σύστημα γίνεται το ίδιο άδικο με την τωρινή κατάσταση γιατί πάλι ένα από τα τρία μέρη είναι χαμένο. Νομιμοποιείται γιατί οι καταναλωτές είναι η μεγαλύτερη μάζα αλλά έτσι έχουμε την δικτατορία της πλειοψηφίας ( όπως λεν δημοκρατία είναι όταν τρείς λύκοι και ένα πρόβατο ψηφίζουν για φαγητό). Τίθεται και το ηθικό ζήτημα επίσης του free rider ή όπως λέει ο Marx του παρασιτισμού. Και συνεπεία αυτού ενέχει ο κίνδυνος να έχουμε την εμφάνιση του tragedy of commons.
Ακόμα και η λύση ο σχεδιαστής να γίνει δημόσιος υπάλληλος και να πληρώνεται από τους φόρους πάλι ενέχει κινδύνους παρασιτισμού από την πλευρά των σχεδιαστών. Δηλώνουν όσοι μπορούν σχεδιαστές και απλά μοιράζονται τα λεφτά των φόρων.
Το λογισμικό είναι πιο πολύπλοκη αγορά και μόνο σε αυτή την αγορά το open source αφήνει όλα τα μέρη ευτυχισμένα. Ο σχεδιαστής πληρώνεται με το να μπορεί να έχει όλα τα εργαλεία για την δουλεία του δωρεάν και να έχει ίσως και κάποιο κέρδος από δωρέες, η εταιρία έχει το προϊόν δωρεάν και πουλά την συντήρηση του προϊόντος και ο καταναλωτής γιατί έχει το λογισμικό δωρεάν και απλά πληρώνει ένα ποσό για την συντήρηση που πιθανόν να μην είναι και αρκετά μικρό αλλά δεν το αντιλαμβάνεται γιατί το δίνει σταδιακά.

Αυτά τα προβλήματα προσπαθώ χρόνια τώρα να λύσω και η λύση που προτείνω νομίζω ότι είναι η πιο δίκαια για όλα τα μέρη της εξίσωσης. Εξασφαλίζει ότι ο σχεδιαστής θα πληρωθεί ανάλογα με την δουλειά του, η εταιρία θα πληρωθεί για την υπηρεσία που προσφέρει και όχι για αυτή του σχεδιαστή και ο καταναλωτής έχει έναντι ελάχιστου αντιτίμου το σχέδιο για να μην υπάρχει η νοοτροπία του free rider.

@Ανέστη.
Το ποσοσστό που προτείνω έχει να κάνει με ένα οικονομικό σύστημα που έχω στο μυαλό μου και βασίζεται στη λογική της ισότιμης συνεργασίας όλων των παραγόντων παραγωγής. Με τους περιορισμούς του συστήματος που έχω στο μυαλό μου το ποσοστό αυτό είναι δίκαιο.
Από την άλλη και στο σημερινό νεοφιλελεύθερο σύστημα εφόσον διαθέτεις το ίδιο ακριβώς προϊόν από πολλές πηγές ή έναντι ενός ευτελούς αντιτίμου τότε ενεργοποιείται ο ανταγωνισμός και δεν αφήνει πολλά περιθώρια υπερκέρδους οπότε πάλι το ποσοστό που προτείνω είναι δίκαιο.
Ο νέος κόσμος έχει κάνει σαφές τι θέλει.
Κάποιον που να είναι σταθερός στη ιδεολογία του, να μην την κάνει υποκριτικά λάστιχο κατα πως τον συμφέρει και να την εκφράζει αυτή με λόγια και πράξεις αδιαφορώντας για τις συνέπειες.

Z53
Μέλος του Κόμματος Πειρατών
Δημοσιεύσεις: 224
Εγγραφή: 16 Ιαν 2012, 20:50

Re: Τρόποι αμοιβής του Πνευματικά Εργαζόμενου.

Δημοσίευσηαπό Z53 » 17 Μαρ 2012, 18:20

Φίλε Kotso τη γενική πρότασή σου δεν μπορώ να την κρίνω (δεν έχω τις απαιτούμενες γνώσεις) αλλά το παράδειγμά σου για το δικό μου χώρο είναι σίγουρα πολύ μακριά από την πραγματικότητα. Για να μην πλατιάζουμε και κουράζουμε όλους τους άλλους, όταν με το καλό έρθεις στην Ελλάδα, μπορούμε να βρεθούμε από κοντά και να σου εξηγήσω την πονεμένη ιστορία της παραγωγής οικιστικού περιβάλλοντος (κάνω και καλό καφέ). 'Η καλύτερα στο γραφείο, παρέα και με το Γιώργο, που είναι κι αυτός στο χώρο.
Αλλά ξαναλέω : ας επανέλθουμε στο αρχικό ερώτημα " ή πνευματική ή ιδιοκτησία, όχι και τα δύο"
Εγώ απάντησα
Ζαννής Φραγκάκης (Αρχιτέκτονας)

stephen
Δημοσιεύσεις: 6
Εγγραφή: 09 Απρ 2012, 21:38

Re: Τρόποι αμοιβής του Πνευματικά Εργαζόμενου.

Δημοσίευσηαπό stephen » 10 Απρ 2012, 15:33

λοιπόν ο richard stallman προτείνει αν κατάλαβα καλά από το βίντεο τα εξής:

Τα έργα πνευματικής ιδιοκτησίας μπορούν να χωριστούν σε 3 διαφορετικές κατηγορίες:

Κατηγορία 1: Έργα πρακτικής χρήσης
Αντικείμενο: Λειτουργικά έργα, έργα γνώσης, λογισμικό, μεθοδολογίες, συνταγές, εκπαιδευτικά έργα, βοηθήματα, (θα πρέπει να είναι όλα ελεύθερα και όλα για τον ίδιο λόγο, επειδή χρησιμοποιούμε αυτά τα έργα για να κάνουμε δουλειές στην ζωή μας, αν δεν ελέγχουμε αυτά τα έργα δεν ελέγχουμε την δουλειά μας).
Δικαιώματα: Ο καθένας μπορεί να αναδιανείμει μη εμπορικά ακριβή αντίγραφα ή τροποποιήσεις μη εμπορικές. Οποιαδήποτε εμπορική χρήση θα πρέπει να χρειάζεται άδεια. Το copyright μπορεί να λήγει μετά από 5-10 χρόνια κυκλοφορίας του έργου.

Κατηγορία 2: Έργα που λένε τι σκέφτονται συγκεκριμένοι άνθρωποι
Αντικείμενο: Αυτοβιογραφίες, δοκίμια, Επιστημονικά συγγράμματα, προσφορές για αγορά και πώληση (Αν τροποποιήσετε το έργο κάποιου άλλου σε αυτήν την κατηγορία τότε παραποιείτε την προσωπική άποψη αυτού του ανθρώπου και αυτό δεν είναι κοινωνικά χρήσιμο, έτσι δεν υπάρχει λόγος να είναι οι άνθρωποι ελεύθεροι να δημοσιεύουν τροποποιημένες εκδόσεις αυτών των έργων.)
Δικαιώματα: Ο καθένας είναι ελεύθερος να αναδιανέμει μη εμπορικά ακριβή αντίγραφα αυτών των έργων, ωστόσο το να τα τροποποιήσεις ή να τα αναδιανείμεις εμπορικά ή χρησιμοποιήσεις εμπορικά θα πρέπει να χρειάζεται άδεια.

Κατηγορία 3: Έργα τέχνης και ψυχαγωγίας
Αντικείμενο: μουσικές συνθέσεις, με κείμενο ή χωρίς, τα θεατρικά έργα, οι χορογραφίες και οι παντομίμες, τα οπτικοακουστικά έργα, τα έργα των εικαστικών τεχνών, στα οποία περιλαμβάνονται τα σχέδια, τα έργα ζωγραφικής και γλυπτικής, τα χαρακτικά έργα και οι λιθογραφίες, τα αρχιτεκτονικά έργα, οι φωτογραφίες.
Δικαιώματα: Ο καθένας είναι ελεύθερος να διανέμει μη εμπορικά ακριβή αντίγραφα, άλλα κάθε τροποποίηση και εμπορική χρήση απαιτεί άδεια. Το copyright μπορεί να λήγει μετά από 5-10 χρόνια κυκλοφορίας του έργου.

πηγή: http://www.digitaldemocracy.gr/el/forum ... dikaiomata

Apolitic
Δημοσιεύσεις: 41
Εγγραφή: 12 Απρ 2012, 21:38

Re: Τρόποι αμοιβής του Πνευματικά Εργαζόμενου.

Δημοσίευσηαπό Apolitic » 13 Απρ 2012, 20:35

Έχω την αίσθηση ότι η acta είναι κάτι πολύ ευρύτερο που μπορεί να οδηγήσει "να πληρώνεις τον βήχα του απέναντι σου γιατί είχε δικαιώματα στο νέο ιό που σου μετάδωσε".

Υπάρχει στα Ελληνικά η ενσωμάτωση στην νομοθεσία μας;

SNM
Δημοσιεύσεις: 94
Εγγραφή: 04 Ιούλ 2012, 21:54

Re: Τρόποι αμοιβής του Πνευματικά Εργαζόμενου.

Δημοσίευσηαπό SNM » 05 Ιούλ 2012, 23:00

Apolitic έγραψε:Έχω την αίσθηση ότι η acta είναι κάτι πολύ ευρύτερο που μπορεί να οδηγήσει "να πληρώνεις τον βήχα του απέναντι σου γιατί είχε δικαιώματα στο νέο ιό που σου μετάδωσε".

Υπάρχει στα Ελληνικά η ενσωμάτωση στην νομοθεσία μας;

Έχει μεσολαβήσει απ΄την ερώτησή σου η καταψήφιση του ACTA χθες, όπως ίσως έχεις ήδη διαβάσει αλλού ως τώρα.

Επί του αρχικού θέματος, κι εφόσον αναζητούμε ένα δίκαιο ισομερισμό πνευματικού πλούτου, δεν μπορούμε να τον συνδέσουμε απ'ευθείας με κάποιο "δημοφιλόμετρο". Απλά, σκέψου πόσοι μεγάλοι καλλιτέχνες δεν είχαν καθόλου απήχηση στην εποχή τους. Και μετά σκέψου πόσα πολλά "hit" των δυο εβδομάδων έχουμε. Εάν εφαρμοστεί κάποια τέτοια σύνδεση, όσοι χαίρονται πρόσκαιρες "επιτυχίες" θα τις απολαμβάνουν διαρκώς και με σχεδόν μηδενικό συλλογικό κόστος, κι όσοι απολαμβάνουν μη δημοφιλή (που δε συνεπάγεται "κακής ποιότητας", μάλλον το αντίστροφο) είδη τέχνης θα πρέπει ή να τα χάσουν ή να πρέπει να βάλουν ποσά απ΄την τσέπη τους για να τα συντηρήσουν (κι εφόσον μιλάμε για καθολική πρακτική, αυτή η τσέπη δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα έχει αρκετό βάθος για οτιδήποτε πέραν της ίδιας της επιβίωσης του ιδιοκτήτη της).

Προσωπικά πιστεύω πως είναι απολύτως βιώσιμο το σημερινό μοντέλο με κάποιες στοιχειώδεις μετατροπές. Έστω ότι έχει η ΕΜΙ τα δικαιώματα του Πλούταρχου πχ (που εμένα δε μ'αρέσει, αλλά λέμε τωρα). Αυτά τα δικαιώματα, ας περιορίζονται στη φυσική υπόσταση του προϊόντος (και μόνο πρωτογενώς - όχι για μεταπώληση, αφού πλέον το αντικείμενο το έχω πληρώσει και μου ανήκει).

Θες να κλείσεις συναυλία; Πληρώνεις. Θες να τον κλείσεις για κέντρο; Πληρώνεις. Θες ν'αγοράσεις το cd του; Πληρώνεις. Ενδεχομένως με κάποιον έλεγχο για τις τιμές κι όλας. Θες να παίξεις το τραγούδι στο ράδιο; Δεν πληρώνεις. Στην ταβέρνα σου; Δεν πληρώνεις (εκτός απ'το cd βέβαια). Στο pc σου; Δεν πληρώνεις. Με παρέα; Δεν πληρώνεις. Είναι πολύ απλό αυτό, δεν υπάρχει λόγος να πληρώνεις. Τί πληρώνεις; Τα λόγια; Από πότε ανήκει σε κάποιον μια ομοιοκαταληξία; Και σε ποιον; (να μη μπω καν στο θέμα ότι τα μισά τραγούδια έχουν πάνω κάτω τους ίδιους στίχους, γιατί θα γυρίσουμε στο χαβαλέ...) Δηλαδή αμα σφυρίζω το τραγούδι στο μπάνιο μου, θα πρέπει να πληρώσω δικαιώματα; Όχι φυσικά. Γιατί λοιπόν είναι "παραβίαση" copyright αν βάλωτο τραγούδι ως μουσική υπόκρουση για ένα video με τα γκολ της Barcelona;

Η διαφορά έγκειται στο ότι στο δεύτερο μισό των περιπτώσεων, δε μιλάμε για φυσική υπόσταση του πνευματικού έργου, αλλά άυλη. Δε μιλάμε για τον τραγουδιστή ή το cd του, αλλά για μουσική και νότες. Για ιδέες. Μια ιδέα δεν πρέπει να έχει "ιδιοκτησία", κατ'εμέ. Δεν μπορεί να εμποδίζουμε την πρόοδο, την υγεία, την καλλιέργεια, την αναψυχή έστω, στο όνομα του "ακόμα περισσότερου κέρδους".

Δεν ξέρω αν το εξηγώ επαρκώς.

Όσον αφορά το όντως καλό επιχείρημα κατά πόσο ο Ανοικτός Κώδικας έχει ανταποδοτικά οφέλη για την κοινωνία, να θυμίσω ότι η φορολόγηση δεν είναι η μοναδική μορφή κοινωνικού οικονομικού κέρδους. Αν δε σκάω 200 ευρόπουλα για τον καινούριο ΟΦΗΣ (sic), θα μπορώ να τα διαθέσω αλλού στην αγορά και να αναζωογονηθεί αυτός ο ρημαγμένος ο κύκλος του χρήματος που έχει πλέον καταντήσει μπετόν αρμέ, όχι απλά τέλμα. Τέλος, όσον αφορά το θέμα "σουηδικού κόματος", ειλικρινά δε θα με πείραζε καθόλου να είχαν περισσότεροι έλληνες σουηδική (ή γενικά σκανδιναβική) νοοτροπία. Επειδή την έχω ζήσει το λέω. Και ειλικρινά ντρεπόμουν να περπατήσω στο δρόμο, σκεπτόμενος τι καταστάσεις έχουμε εδώ. Ο πρώτος λόγος που κοίταξα καν το ΠΕΙΡ ήταν λόγω του αντίστοιχου σουηδικού. Σαφώς και πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τα εντόπια δεδομένα, αλλά και να στοχεύουμε στην βελτίωσή τους παράλληλα. Όχι να τα διατηρήσουμε "ως έχουν", διότι "ως έχουν" είναι ο κυριότερος λόγος που ως χώρα είμαστε 50 χρόνια πίσω. Και μη γελιέται κανείς: είμαστε.
- Τάδε έφη Σωτήρης.
~~~
Don't mistake my attitude towards you for my character. My character is who I am. My attitude depends on what you are.


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 4 και 0 επισκέπτες