ΟΧΙ ΣΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ - ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΧΑΥΝΩΣΗ

[tvelocity]

Προσωπικά με ενδιαφέρει να μπορούν οι μη ναρκωμανείς - μη αποβλακωμένοι πολίτες να μπορούν να προστατεύονται από τους ναρκομανείς-αποβλακωμένους οι οποίοι για να εξασφαλίσουν την δόση τους κλέβουν όποιον βρουν και ότι βρουν.

Η κλοπή τιμωρείται από το νόμο, είτε από ναρκομανή είτε από μη ναρκομανή.

Με ενδιαφέρει οι έμποροι του θανάτου να μπαίνουν φυλακή και όχι να είναι έξω και να χαίρονται τα βρώμικα κέρδη τους.

Και γιατί τόση έμφαση στην χρήση τότε; Έχουν δίκιο όσοι χρησιμοποίησαν την λέξη «επιστημονικά» - επιστημονικά σε καμία χώρα το κυνηγητό ασθενών σαν εγκληματίες δεν έχει φέρει ΚΑΝΕΝΑ αποτέλεσμα. Δες το ρεαλιστικά, είναι σαν να προσπαθείς να νομοθετήσεις ότι το π είναι 3 και όχι 3,14. Ότι και να κάνεις δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις με νόμους κάτι που θέλει πρακτική ρεαλιστική hands on λύση.

Απευθύνομαι στο σωστό κοινό. Σε ανθρώπους που ενδιαφέρονται να ακούσουν μια λογική άποψη. Το αν εσύ ανήκεις σε λάθος κοινό , προσωπικά δεν δίνω δεκάρα.

Εφόσον απευθύνεσαι σε ανθρώπους που ενδιαφέρονται για μια λογική άποψη, τότε έχεις την υποχρέωση να το στηρίξεις και λογικά. Κανείς δεν θα υιοθετήσει την ηθική σου σαν «αυτονόητη» και ανώτερη ηθική. Αν θες να συζητάς μόνο με άτομα που θα συμφωνούν σε όλα μαζί σου, προσωπικά δεν δίνω δεκάρα.

Και αν νομίζεις ότι είμαι εριστικός απέναντι σου να σου θυμίσω (α) είσαι στο Internet (β) ξαναδιάβασε τα δικά σου μηνύματα.

Φιλικά.

[Nicholas Starkos]

Αν εγώ έχω λεφτά και παίρνω ηρωίνη εσένα τι σε νοιάζει? Αποβλακωμένος ή όχι δεν σου πέφτει λόγος.

Αυτοί που έχουν τα απαραίτητα λεφτά είναι η μειοψηφία.

Αν παίρνεις ηρωίνη χωρίς να κάνεις κάτι που να έχει επίπτωση σε μένα (π.χ. να με ληστέψεις , να προκαλέσεις τροχαίο κλπ), όντως δεν δίνω δεκάρα. Αν είσαι αποβλακωμένος , αλλά δεν κάνεις κάτι που να έχει επίπτωση σε μένα (π.χ. βλέπε παραπάνω ) , όντως πάλι δεν ξαναδίνω δεκάρα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η πλειοψηφία των αποβλακωμένων θα κάνει κάτι που θα έχει επίπτωση σε ανθρώπους που δεν τους χρωστάνε τίποτα και δεν φταίνε σε τίποτα.

Η προσωπική σου ελευθερία τελειώνει εκεί που αρχίζει η δική μου.

[tvelocity]

Αν εγώ έχω λεφτά και παίρνω ηρωίνη εσένα τι σε νοιάζει? Αποβλακωμένος ή όχι δεν σου πέφτει λόγος.

Αυτοί που έχουν τα απαραίτητα λεφτά είναι η μειοψηφία.

Αν παίρνεις ηρωίνη χωρίς να κάνεις κάτι που να έχει επίπτωση σε μένα (π.χ. να με ληστέψεις , να προκαλέσεις τροχαίο κλπ), όντως δεν δίνω δεκάρα. Αν είσαι αποβλακωμένος , αλλά δεν κάνεις κάτι που να έχει επίπτωση σε μένα (π.χ. βλέπε παραπάνω ) , όντως πάλι δεν ξαναδίνω δεκάρα. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η πλειοψηφία των αποβλακωμένων θα κάνει κάτι που θα έχει επίπτωση σε ανθρώπους που δεν τους χρωστάνε τίποτα και δεν φταίνε σε τίποτα.

Η προσωπική σου ελευθερία τελειώνει εκεί που αρχίζει η δική μου.

Η προσωπική σου ελευθερία αρχίζει στο δικαίωμα σου να μην βρεις ένα τούβλο στο παρμπρίζ σου, όχι νωρίτερα. Υπάρχουν άλλοι νόμοι για αυτό.

Επιπλέον, ακόμα και αποδεχόμενοι τα παραπάνω, η ποινικοποίηση της χρήσης δεν κάνει τίποτα απολύτως για να λύση το πρόβλημα.
(α) Δεν υπάρχει στην βιβλιογραφία επιτυχές παράδειγμα εφαρμογής ποινικοποίησης με αποτέλεσμα μείωση στην χρήση ναρκωτικών.
(β) Αποκλείεις την θεραπεία σε άτομα που μπορεί να την επιλέγανε. Δηλαδή αντί να επενδύουμε σε ενημέρωση και αποκατάσταση, δημιουργούμε της συνθήκες για απομόνωση και περισσότερη χρήση. Οι χρήστες μένουν χρήστες, και οι μη χρήστες άγνωστο.

[Antonis_T]

Καλησπέρα, βλέπω πως δεν υπάρχει χρυσή τομή εδώ.

Με τη βοήθεια μερικών ερωτήσεων, θα καταλήξω σε κάποια συμπεράσματα.

α) Σπιλώνεται και ταλαιπωρείται (δικαστικά, διοικητικά, ενδοοικογενειακά/κοινωνικά) ή όχι μέχρι στιγμής ο χρήστης ινδικής κάνναβης έτσι και βρεθεί με μικροποσότητα φανερά για δική του χρήση;
β) Το πρεζάκι μιας και πρέπει να ικανοποιήσει την εξάρτηση του, προσπαθεί "συνειδητά" ή όχι να αγκιστρώσει και άλλους στην πρέζα;
γ) Πρέπει ή όχι να γίνει απλό πταίσμα η χρήση ναρκωτικών (ιδίως δε της Κάνναβης);
δ) Πρέπει ή όχι να χορηγείται στον εξαρτημένο η δόση του από επίσημο φορέα μέχρι να ενταχθεί επίσημα σε στεγνό πρόγραμμα;
ε) Είναι το ίδιο η χρήση κάνναβης με τη χρήση ηρωίνης/κοκαϊνης και λοιπών συνθετικών;
στ) Τι έσοδα θα απέφερε η "κανονικοποίηση" της χρήσης κάνναβης; Πιστεύετε ότι θα έσπρωχνε κόσμο στα πιο σκληρά ναρκωτικά ή το αντίθετο;

Ας βάλουν λοιπόν κάποια λογικά όρια στο όποιο νομοθέτημα, που θα σέβεται την κυρίαρχη έννοια της αυτοδιάθεσης του ατόμου κι ας αφήσουν τις λαϊκίστικες κι ανέξοδες κορώνες οι "τύποι" του ΛΑΟΣ, ΚΚΕ και ΝΔ. Δεν είναι τυχαίο δε, ότι ανακοίνωση για το αντιαπαγορευτικό φεστιβάλ το καλοκαίρι έβγαλαν 2 κόμματα, το ΚΚΕ και η Χρυσή Αυγή.

[baskin]

α) Σπιλώνεται και ταλαιπωρείται σε εξευτελιστικό βαθμό, με την υπάρχουσα κατάσταση. Επιβαρύνεται και οικονομικά για τα δικαστικά έξοδα.
β) Ο υπό εξάρτηση ασθενής δεν νομίζω ότι λειτουργεί συνειδητά.
γ) Πρέπει να αποπινοικοποιηθεί πλήρως, ούτεν καν πταίσμα.
δ) Θα ήταν μία καλύτερη λύση από τα υποκατάστατα τύπου μεθαδόνης.
ε) Υπάρχουν σημαντικές και ουσιώδεις διαφορές. Προσωπικά αμφισβητώ την κατάταξη της κάνναβης (και κάποιων άλλων ουσιών) στα ναρκωτικά.
στ) Θα μπορούσε να λειτουργήσει προς όφελος των εσόδων του κράτους (ΦΠΑ %, ανάπτυξη φαρμακευτικών σκευασμάτων, πανεπιστημιακ έρευνα, τουρισμός). Το σπάσιμο του κυκλώματος της σύνδεσης "σκληρών"-"μαλακών" (διαφωνώ με την ορολογία, αλλά για να καταλαβαινόμαστε) θα βοηθούσε ώστε λιγότεροι να καταλήγουν στα σκληρά.

[OdysseasTz]

Καταρχάς να πω ότι δεν μπορώ να εκφέρω επιστημονική (ιατρική) άποψη πάνω στο θέμα, για αυτό και τα λεγόμενα μου θα περιοριστούν στα σημεία που αφορούν την κοινωνία και τα δικαιώματα των πολιτών.

Θεωρώ τον όρο "αποχαυνωμένος" προσβλητικό , ρατσιστικό και ενδεικτικό της διαθεσης του συγγραφέα αυτών των μηνυμάτων να μην δεχθεί καμία άλλη θέση πέρα της δικής του, κάτι που άλλωστε φένεται και από τον τίτλο της καταχώρησης.

Δεν βλέπω να δημοσιεύονται σε κανένα σημείο του διαλόγου επίσημα κείμενα από το νομοσχέδιο, αλλά παράλληλα γίνονται διαπιστώσεις χωρίς τεκμηρίωση.

Δεν καταλαβαίνω γιατί το κράτος οφείλει επεμβάινει σε κάτι το τόσο ιδιωτικό κατασταλτικά και όχι θεραπευτικά, αλλά ούτε και την συσχέτηση της χρήσης με τυχόν αξιόποινες πράξεις του χρήστη.

Τέλος διαβάζοντας την ιδρυτική διακύρηξη και άλλα επίσημα κείμενα του κόμματος, διαπίστωσα ότι οι Πειρατές ζητούν "περισσότερη διαφάνεια σε οτιδήποτε δημόσιο και λιγότερη σε οτιδήποτε ιδιωτικό". Ας το λάβουμε υπόψιν. Αυτά

[dionysis]

Η άποψή μου είναι ότι το κράτος δεν μπορεί να έχει λόγο στις ουσίες ή τα τρόφιμα που επιλέγει να καταναλώσει με προσωπική του ευθύνη κάθε πολίτης, εκτός από το να τον ενημερώσει ή να ορίσει συγκεκριμένες προδιαγραφές όπως κάνει ο ΕΦΕΤ για τα τρόφιμα.
Με τη λογική όσων προτείνουν ώς λύση την απαγόρευση θα έπρεπε η πολιτεία να απαγορεύει το σουβλάκι με γύρο ή τις πάστες στα ζαχαροπλαστεία που ανεβάζουν τη χοληστερίνη και προκαλούν καρδιαγγειακές παθήσεις και περισσότερους θανάτους από τα ναρκωτικά, ή να απαγορεύει το τζίν ή το ουίσκι που προκαλούν μεγαλύτερη εξάρτηση από την κάναβη ή τη μαριχουάνα.
Η πολιτική της απαγόρευσης έχει αποτύχει παταγωδώς καθώς εφαρμόζεται για δεκαετίες χωρίς να έχει συμβάλει στον περιορισμό του φαινομένου παρά μόνο στο γεμίσουν οι φυλακές από ανθρώπους που συνήθως βρίσκονται χαμηλά στην ιεραρχία της διακίνησης ή να καταστραφούν νέοι άνθρωποι που στιγματίζονται ως εγκληματίες για παράβαση που είναι νόμιμη σε ολοένα και περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Έχει υπολογιστεί ότι στην απαγορευτική πολιτική οφείλεται το 80% των ετήσιων θανάτων από ναρκωτικά, αντίθετα είναι πολλά τα ευεργετικά αποτελέσματα μιας προσέγγισης που να βασίζεται στη μείωση της βλάβης για το χρήστη και όχι στην αντιμετώπισή του ως εγκληματία. Υπάρχει άφθονη αρθρογραφία για το θέμα.
Προσωπικά βρίσκομαι πιό κοντά στις θέσεις που διατυπώνει η "Συμμαχία αλλάξτε πολιτική για τα ναρκωτικά" (http://goo.gl/0tr97) οι οποίοι δίνουν αύριο και συνέντευξη τύπου για τον κώδικα ναρκωτικών (δείτε εδώ για όποιον ενδιαφέρεται http://goo.gl/BqGiY)

[Nicholas Starkos]

Η προσωπική σου ελευθερία αρχίζει στο δικαίωμα σου να μην βρεις ένα τούβλο στο παρμπρίζ σου, όχι νωρίτερα.

Η προσωπική σου ελευθερία τελειώνει εκεί οπού αρχίζει η δική μου.

[Nicholas Starkos]

Υπάρχουν 4 βασικοί λόγοι για τους οποίους τα ναρκωτικά αποτελούν πρόβλημα και όχι προσωπικό «δικαίωμα».

1) Όλοι οι χρήστες οποιουδήποτε είδους ναρκωτικού έχουν ανάγκη για συνεχείς δόσεις και πρέπει να ξοδεύουν μεγάλα ποσά. Η μεγάλη πλειοψηφία των ναρκομανών δεν διαθέτει αυτά τα ποσά και αναγκάζεται να τα κλέψει από αθώους πολίτες. Αυτό ΔΕΝ είναι «δικαίωμα» ΚΑΝΕΝΟΣ.
2) Οποιοδήποτε είδος ναρκωτικού έχει αρνητικές νοητικές και ψυχικές επιπτώσεις σε όλους του χρήστες. Αυτό σημαίνει ότι κατά το διάστημα που ένας χρήστης βρίσκεται υπό την επήρεια κάποιου ναρκωτικού , είναι πιθανό ακόμα και κατά λάθος , να προκαλέσει κακό σε κάποιον αθώο πολίτη. Αυτό ΔΕΝ είναι «δικαίωμα» ΚΑΝΕΝΟΣ.
3) Όλα τα είδη ναρκωτικών είναι άκρως εθιστικά. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και όταν ένας χρήστης αποφασίσει ότι δεν αντέχει άλλο να είναι ναρκωμανής , σε πάρα πολλές περιπτώσεις δεν θα καταφέρει να ξεφύγει. Αυτό δεν είναι προσωπικό «δικαίωμα» , είναι προσωπικό ΜΑΡΤΥΡΙΟ.
4) Οι έμποροι του θανάτου , παράσιτα της κοινωνίας , ζούνε με άνεση.Την ίδια στιγμή σκληρά εργαζόμενοι πολίτες δυσκολεύονται να καλύψουν ακόμα και βασικές τους ανάγκες. Αυτό δεν είναι «δικαίωμα».Είναι ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ.

[zio_donnie]

Δυστυχώς η συζήτηση περί ναρκωτικών είναι φορτισμένη ιδεολογικά και πολιτικά και το επιστημονικό κομμάτι είναι τελικά το πιο παραμελημένο, παγκόσμια και όχι μόνο στην Ελλάδα.

Από ιατρικής άποψης δεν υπάρχουν "ναρκωτικά". Όλες οι ουσίες έχουν ενέργειες και παρενέργειες, σωστή και λάθος χρήση. Ο όρος "ναρκωτικά" λαικίστικα αναφέρεται στις ουσίες που παίρνει κάποιος για διασκέδαση. Υπάρχουν πολλοί μύθοι γύρω από αυτές τις ουσίες. Για παράδειγμα το MDMA (ecstasy) δεν σκοτώνει, αντίθετα τώρα χρησιμοποιήται πειραματικά σαν σαν θεραπεία του PTSD με καλά αποτελέσματα. Η ηρωίνη επίσης δεν σκοτώνει, μπορείς να παίρνεις καθημερινά για χρόνια και να μην έχεις ιδιαίτερο πρόβλημα. Είναι αυτό που κυκλοφορεί σε ανεξέλεγκτα κυκλώματα που σκοτώνει, γιατι δεν είναι ηρωίνη. Κλπ, κλπ.

Το οποίο μας φέρνει σε έναν άλλο τεράστιο μύθο, αυτόν του gateway drug ήτοι της θεωρίας που λέει πως όποιος ξεκινήσει από τα "μαλακά" περνάει στα "σκληρά". Το οποίο φυσικά δεν ισχύει, γιατί τότε όποιος έχει καπνίσει δύο φορές κάναβη στη ζωή του θα έπρεπε να είναι πρεζόνι στην τρίτη. Αυτή η θεωρία υποστηρίζεται από πολλούς που απλά δεν καταλαβαίνουν πως τα "ναρκωτικά" δεν είναι κατηγορία στην φαρμακολογία, και βλέπουν το ζήτημα μορακιστικά και δασκαλίστικα χωρίς να ξέρουν για τι μιλάνε είτε από μελέτη είτε από εμπειρεία . Εκείνο που είναι σίγουρο είναι πως η απαγόρευση δημιουργεί παράπλευρους κινδύνους, όπως την έκθεση, νομοταγών κατά τα άλλα πολιτών, σε παραβατικά κυκλώματα.

Στο κομμάτι της παραβατικότητας, την μεγαλύτερη ευθύνη φέρει η πολιτική της αδιάκριτης καταστολής. Αφενός γιατί το οργανωμένο έγκλημα γεμίζει ένα κενό στην αγορά (αρέσει δεν αρέσει ένα ποσοστο του πλυθησμού θα πέρνει πάντα) αφετέρου δημιουργεί νέους εγκληματίες γιατί ο μη βιαιος χρήστης που καταδικάζεται σε φυλάκιση για προσωπικές του επιλογές περιθωριοποιήται και περνάει από το νορμάλ κομμάτι της κοινωνίας στο κομμάτι με προδιάθεση στην παρανομία. Νομίζω πως το παράδειγμα της ποτοαπαγόρευσης του 30 είναι χαρακτηριστικό. Κανείς δεν σταμάτησε να πίνει, έκλεισαν οι νόμιμες επιχειρήσεις και γιγαντώθηκε σε εξωφρενικα σημεία η μαφία, και η διαφθορά σε όλα τα επίπεδα η οποία ακόμη και τώρα είναι πανίσχυρη. Και όλα αυτά για μια "ηθική" εκστρατεία. Η οποία έφτασε σε τέτοια επίπεδα ώστε η αστυνομία να δηλητηριάσει βαρέλια κατασχεμένου αλκοόλ και να τα διαχέει και πάλι στην αγορά με στόχο να σκοτώσει τους παραβάτες (αληθινή ιστορία αποδεδειγμένη).


Έχει αποδειχθεί πως η καταστολή δεν διορθώνει τίποτα, αντίθετα έχει καταλήξει παγκόσμια, σε πόλεμο εναντίων των φτωχών. Στην Αμερική το 70% των κρατούμενων είναι για μη βίαιες παραβάσεις των νόμων κατά των ναρκωτικών. Η πλειοψηφία αυτών είναι απο μη προνομιούχα και μειονοτικά στρώματα της κοινωνίας, κυρίως μαύροι. Οι οποιοι χάνουν και το δικαίωμα ψήφου μετά την φυλακή διαιωνίζοντας την περιθωριοποίηση. Στο Μεξικό η κατάσταση με τις συμμορίες που πλουτίζουν από την απαγόρευση, έχει φτάσει στα όρια του εμφυλιου πολέμου με εκατοντάδες νεκρούς την εβδομάδα και με πόλεις που παραμένουν χωρίς δημοτικά συμβούλια γιατι κανένας δεν τολμάει να αναλάβει αξιώματα. Στην Ευρώπη δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές στα ποσοστά χρήσης ανάμεσα σε χώρες αυστηρές και περισσότερο ανοιχτές. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν αξιόπιστα νούμερα γιατί η χώρα διακατέχεται από οπισθοδρομικά ταμπού. Το 3,2% που αναφέρεται συνέχεια είναι αστείο, αρκεί να ρωτήσει κανείς λυκειόπαιδα για να καταλάβει πως η κάναβη δεν είναι και τόσο σπάνια.

Καταλήγωντας. Ο νόμος περί ναρκωτικών χρειάζεται ριζική μεραρύθμιση. Είναι θέμα δημόσιας τάξης και υγιεινής, οικονομικό και κυρίως άπτεται της προσωπικής ελευθερίας. Δεν έχω άποψη για το νομοσχέδιο που προτάθηκε, αλλά υποστηρίζω την έστω και δειλή προσπάθεια να φύγουμε από το σκοταδισμό της άγνοιας και του κόμπλεξ και να μιλήσουμε ανοιχτά με επιστημονικά κριτήρια.