Απέδειξα παραπάνω πως η διάκριση εξουσιών δεν καταλήγει σε αποφάσεις αλλά σε αδιαλλαξία.
Χωρίς αξίες και ηθική για οδηγό και χωρίς οραματισμό για πυξίδα ξαναγυρίζουμε εξ ανάγκης σε μία κεντρική εξουσία,
αλλιώς παλινδρομούμε μεταξύ των θέσεων που κρατά η μία εξουσία απέναντι στην άλλη.
Πρέπει να διορθωθεί αν είναι επίσημη θέση των πειρατών.
Θα προτιμούσα να αναφέρεται ως διάκριση λειτουργιών
όπου οι αποφάσεις όλων των λειτουργιών και λειτουργών ελέγχονται βάσει των πλειοψηφικών τάσεων.
Έχω εξουσία σημαίνει δεν ελέγχομαι (όσο την έχω). Λειτουργία σημαίνει πως ο έλεγχος είναι συνεχής και
άμεσος, όπου χρειάζεται, και με βαθμολόγηση των λειτουργών που έχει μνήμη που φθίνει.
Η πρόταση του ανθρώπινου σμήνους είναι συντηρητισμός, καθιστά τις αλλαγές αργές,
γιατί βασίζεται στο ένστικτο χωρίς να αφήνει να θεσμοθετείται η φαντασία (άλματα προόδου).
Πλεονέκτημα
έμπειρου τέτοιου συστήματος είναι πως δεν κάνει λάθη
και μειονέκτημα πως έχει μεγαλύτερη τάση να προσαρμόζεται (να εμμένει) από το να εξελίσσεται.
Από την εμπειρία μου στην wikipedia ανακάλυψα πως είναι δυνατόν να φέρεσαι σαν ηγέτης και ως ακόλουθος ταυτόχρονα,
προάγοντας έτσι τον κοινό οραματισμό. Σε
εργασία, ακριβώς αυτού του τύπου η διαμοίραση της ηγεσίας,
είναι που συντηρεί και προάγει τον κοινό οραματισμό, ενώ ο ένας ηγέτης είναι ανεπαρκής και κάνει τον κοινό οραματισμό να φθίνει.
Απαντήσεις:
Ο κηπουρός είναι το "άνω" σώμα της βουλής, που δεν έχει δυνατότητα απόφασης στο νομοθετικό έργο, τρέχει μόνο την τεχνική δουλειά και δουλειά ρουτίνας.
Επειδή έχουμε ήδη μοντέλα με κοινότητες ανθρώπων (wikipedia) που έχουν μελετηθεί, ξέρουμε πώς αναπτύσσεται ελεύθερα κάτι χωρίς κηπουρό.
Και δεν είναι δικό μου το credit της παρομοίωσης με τον κοραλιογενή ύφαλο.
Ο οραματισμός έχει να κάνει με την εξέλιξη, πιο πολύ από τη γυναίκα που ψάχνει κανείς.
Το όραμα σε κάποια στιγμή ενδέχεται να γίνει πραγματικότητα. Τότε παύει να είναι όραμα (αυτό προς το οποίο βάζουμε στόχους).
Τα κέντρα εξουσίας θα περιοριστούν λόγω μη ανάγκης ύπαρξης, μέσα σε πλαίσιο διαφορετικών κοινών αξιών, αν μεταφράζω σωστά το "παιδεία".
Ο φόβος δεν περιλαμβάνεται στην εμπειρία, τροφοδοτείται (με + ή -) από αυτήν.
Το υποσυνείδητο έχει τεράστια σημασία και γι' αυτό προτείνω τα εργαλεία της εξωτερίκευσης,
της εμπλοκής της ηθικής, των αξιών και του οραματισμού στην επιχειρηματολογία,
ακριβώς για να περάσει όσο το δυνατόν πιο πολύ από το υποσυνείδητο στη σφαίρα του συνειδητού
και να διαδραματίζει το δυνατόν σημαντικό ρόλο κατά την επιχειρηματολόγηση, προ του τετελεσμένου.
Αν αφαιρέσεις τη σύνδεση αμυγδαλής με τον προμετωπιαίο λοβό έχεις χάσει το σύστημα αποφάσεων.
Τα ξέρεις όλα και δεν μπορείς να αποφασίσεις για τίποτα.
Το καλύτερο σύστημα αποφάσεων από τον ανθρώπινο εγκέφαλο είναι πιθανόν μόνο οι συνδεδεμένοι εγκέφαλοι μεταξύ τους.
Το πώς θα είναι καλύτερα συνδεδεμένοι το ψάχνουμε στην κουβέντα αυτή..
Όλοι οι φιλόσοφοι έχουν δίκιο. Και αυτοί που ενοποιούν και αυτοί που διαχωρίζουν.
Με όλους τους τρόπους μπορούμε να έχουμε αποτέλεσμα.
Το τρολάρισμα ή το αγνοούμε ή χλευάζουμε τον φανατισμό του, αλλιώς το τρολ σπέρνει τη διάλυση.
Όμως το τρολ δεν ευθύνεται αν δεν έχει ξεκαθαριστεί το ηθικό πλαίσιο.
Και η ηθική προκύπτει από το όραμα και τις αξίες.