Quote

anestis
Μέλος του Κόμματος Πειρατών
Δημοσιεύσεις: 2409
Εγγραφή: 15 Οκτ 2011, 10:47
Τοποθεσία: Thessaloniki, Greece

Quote

Δημοσίευσηαπό anestis » 26 Μαρ 2012, 08:27

Αν θέλει να το αξιοποιήσει η επιτροπή

“Η μοναδική μας προστασία απέναντι στις τοκογλυφικές αγορές και τα πολυεθνικά μονοπώλια είναι η Πολιτική. Η μοναδική μας προστασία απέναντι στους πολιτικούς είναι οι ενεργοί, υπεύθυνοι και σωστά ενημερωμένοι Πολίτες - οι οποίοι ψηφίζουν οι ίδιοι τους νόμους, ελέγχουν το δημόσιο και καθορίζουν την κυβερνητική Πολιτική, με την εγκαθίδρυση της άμεσης Δημοκρατίας.

Άλλωστε, «η εμπιστοσύνη είναι καλή, αλλά ο έλεγχος ακόμη καλύτερος»
info: Δυστυχώς, δεν έχω το χρόνο να διαβάζω όλο το forum.

Ό,τι γράφω είναι απλά & μόνο προσωπικές απόψεις.
"First they ignore you. Then they ridicule you. Then they attack you. And then they build monuments to you". (N.Klein 1918)

anestis
Μέλος του Κόμματος Πειρατών
Δημοσιεύσεις: 2409
Εγγραφή: 15 Οκτ 2011, 10:47
Τοποθεσία: Thessaloniki, Greece

Re: Quote

Δημοσίευσηαπό anestis » 29 Απρ 2012, 19:48

Αρθρο του Βιλιάρδου, αν το θελήσει η Επιτροπή http://viliardos.capitalblogs.gr/showAr ... 0&blid=363

ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ Κυριακή, 29 Απριλίου 2012

Αν και το θέμα μας δεν είναι ουσιαστικά ευρώ ή δραχμή, αλλά το εάν θέλουμε να ανήκουμε σε μία νομισματική ένωση κρατών, με στόχο την πολιτική ολοκλήρωση, εάν δηλαδή επιθυμούμε τη συνέχιση της ευρωπαϊκής οικογένειας, τη διάλυση της ή τη μονομερή μας έξοδο, είναι ίσως σκόπιμο να αναφερθούμε στις ιδιαιτερότητες του κοινού νομίσματος – έτσι ώστε να έχουμε μία πιο ορθολογική εικόνα. Σε κάθε περίπτωση, διλήμματα του τύπου «μνημόνιο ή δραχμή» είναι εντελώς ψευδή και απόλυτα καταδικαστέα – αφού κανένας δεν μπορεί να μας υποχρεώσει, αλλά ούτε να μας αναγκάσει, να εγκαταλείψουμε την Ευρωζώνη.

Σε σχέση λοιπόν με τις τοποθετήσεις πολλών υπέρ της επιστροφής στη δραχμή, οφείλουμε να τονίσουμε ότι, εάν υπάρχει κάτι πολύ χειρότερο από την ύφεση και το στασιμοπληθωρισμό, αυτό δεν είναι άλλο από τον υπερπληθωρισμό – όπου από τα μία ημέρα στην άλλη αυξάνονται κατακόρυφα οι τιμές των βασικών ειδών διαβίωσης (τρόφιμα, καύσιμα κλπ.), με ρυθμό που αδυνατούν τόσο οι καταναλωτές, όσο και οι επιχειρήσεις να ανταπεξέλθουν.

Ειδικά μετά την «εγκληματική» υπογραφή του δευτέρου μνημονίου, μέσα από την οποία το εξωτερικό χρέος μας δεν μπορεί πλέον να μετατραπεί σε δραχμές, τυχόν υιοθέτηση του εθνικού νομίσματος αφενός μεν θα πολλαπλασίαζε το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος μας (λόγω της ραγδαίας υποτίμησης της δραχμής), αφετέρου δε θα περιόριζε ανάλογα το ΑΕΠ (σε συνάλλαγμα) – με αποτέλεσμα η σχέση χρέους προς ΑΕΠ να έφτανε σε ανεξέλεγκτα επίπεδα, παράλληλα με την καταστροφή των πάντων από τον υπερπληθωρισμό (η μονομερής άρνηση πληρωμής του δημοσίου χρέους, την οποία συνδέουν με την έξοδο οι υπερασπιστές της δραχμής, θα συνοδευόταν από αναρίθμητες αγωγές εναντίον της χώρας μας, καθώς επίσης από την σχεδόν ολοκληρωτική απομόνωση της – ενώ δεν θα έλυνε φυσικά το πρόβλημα του ιδιωτικού χρέους).

Εάν δε συμπεριλάβει κανείς στη σκέψη του ότι, η Ελλάδα θα έπαυε να έχει στη διάθεση της συνάλλαγμα για την πληρωμή των εισαγωγών της (το ευρώ είναι συνάλλαγμα), οπότε για να εισάγει οτιδήποτε θα έπρεπε προηγουμένως να αγοράσει δολάρια ή κάποιο άλλο ισχυρό νόμισμα, θα κυριευόταν από έναν πανικό άνευ προηγουμένου. Πολύ περισσότερο όταν γνωρίζει ότι, η κύρια αιτία μίας κρατικής χρεοκοπίας δεν είναι τόσο το δημόσιο χρέος (η Αργεντινή και πολλές άλλες χώρες χρεοκόπησαν με χρέος περί το 50% του ΑΕΠ τους), όσο η έλλειψη συναλλάγματος – το οποίο συνήθως αποσύρεται μαζικά, από κράτη που τυχόν αντιμετωπίζουν προβλήματα.

Παράλληλα, εμείς τουλάχιστον θεωρούμε ότι, δεν έχουμε κανέναν ικανό Θεσμό ή Ίδρυμα, ο οποίος να έχει τη δυνατότητα να ασκήσει επιτυχημένη νομισματική πολιτική, με ένα εθνικό νόμισμα (εκτός του ότι η Ελλάδα δεν έχει το απαιτούμενο «κρίσιμο μέγεθος»). Είναι φυσικά πιθανόν να κάνουμε λάθος, αλλά εμείς δεν θα εμπιστευόμαστε το μέλλον της χώρας μας, όσον αφορά τη νομισματική πολιτική, στην Τράπεζα της Ελλάδας – ή σε κάποιο από αυτά τα κινήματα, τα οποία τάσσονται υπέρ της δραχμής.

Περαιτέρω, σύμφωνα με τις συμβάσεις της Ευρωζώνης, τυχόν εθελούσια έξοδος κάποιας χώρας από το ευρώ, είναι άμεσα συνδεδεμένη με την έξοδο της από ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση – κάτι που θεωρούμε ότι είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπισθεί, ιδιαίτερα από χώρες που διακρίνονται από αρκετά προβληματικά σύνορα (κατακόρυφη αύξηση εξοπλιστικών δαπανών, λαθρομετανάστευση κλπ.).

Τέλος, σε σχέση με την εσωτερική υποτίμηση, είναι σκόπιμο να αναφερθεί πως η σημαντικότερη ίσως διαφορά της από την πληθωριστική μείωση των μισθών είναι το ότι, στην περίπτωση του πληθωρισμού μειώνεται παράλληλα όλο το υπόλοιπο κόστος ζωής (ενοίκια κλπ.). Εν τούτοις, ειδικά όσον αφορά τις αμοιβές, στη μεν πρώτη περίπτωση (εσωτερική υποτίμηση) μειώνονται οι μισθοί αλλά παραμένουν σταθερές οι τιμές των προϊόντων, ενώ στη δεύτερη (πληθωρισμός), παραμένουν σχετικά σταθεροί οι μισθοί, αλλά αυξάνονται οι τιμές δυσανάλογα – με αποτέλεσμα η διαφορά μεταξύ των δύο αυτών «διαδικασιών», σε μεσοπρόθεσμο διάστημα, να είναι αμελητέα (ενώ καμία από τις δύο δεν εγγυάται την ανάπτυξη).

Ανεξάρτητα τώρα από τα παραπάνω, δεν υπάρχει απολύτως κανένα θέμα υποχρεωτικής, μονομερούς εξόδου της χώρας μας από το ευρώ. Οι εκβιασμοί λοιπόν και τα διλήμματα αυτού του είδους, από εκείνους τους πολιτικούς, οι οποίοι τα χρησιμοποιούν για την άνοδο ή για τη διατήρηση τους στην εξουσία, δεν έχουν καμία λογική.

Όσον αφορά δε το θέμα της Ευρωζώνης (άρνηση της να αλλάξει πολιτική, κλείσιμο της ρευστότητας κλπ.) και τις επιπτώσεις του στην Ελλάδα, θεωρούμε ότι η αλλαγή πορείας είναι απλά θέμα χρόνου – ενώ εάν δεν αλλάξει η πολιτική λιτότητας και ύφεσης, τότε θα ακολουθήσει η ελεγχόμενη διάλυση, με την υιοθέτηση των εθνικών νομισμάτων από όλες μαζί τις χώρες-μέλη. Θα ήταν λοιπόν παράλογο να «αυτοκτονήσουμε» μόνοι μας, λίγο πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία ενοποίησης ή διάλυσης. Η πάγια θέση μας στο θέμα της δραχμής είναι ότι:

(α) δεν έπρεπε να υιοθετήσουμε το ευρώ, επειδή δεν είχαμε ανέκαθεν ικανές κυβερνήσεις και επιχειρήσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να επεκταθούν με επιτυχία στην Ευρωζώνη,

(β) αφού το κάναμε, θα έπρεπε να λειτουργήσουμε εντελώς διαφορετικά - αύξηση της ανταγωνιστικότητας, αποφυγή του σπιράλ μισθών-τιμών κλπ., ενώ

(γ) σήμερα είμαστε εγκλωβισμένοι – δηλαδή, δεν έχουμε δυστυχώς την πολυτέλεια να εξέλθουμε μονομερώς, χωρίς να καταστραφούμε από τα χρέη, από την έλλειψη συναλλάγματος και από τον υπερπληθωρισμό.

Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να διαπραγματευόμαστε συνεχώς τη θέση μας, επιλέγοντας μία πραγματικά ικανή πολιτική ηγεσία, η οποία δεν θα αποδέχεται εκβιαζόμενη τα πάντα, για χάρη της νομής της εξουσίας. Επίσης δεν σημαίνει ότι, θα πρέπει οι Πολίτες να ανέχονται τη συνεχή μείωση του βιοτικού τους επιπέδου, βυθισμένοι στη σιωπή των αμνών, χωρίς καμία αντικειμενική αιτία (ίσως οφείλουμε να τονίσουμε εδώ ότι, η ανεργία αυξάνεται σκόπιμα – αφού διαφορετικά είναι αδύνατον να επιβληθούν χαμηλότεροι ονομαστικοί μισθοί στους εργαζομένους).

Όσον αφορά τώρα αυτούς οι οποίοι ισχυρίζονται ότι μία χώρα, η οποία δεν ελέγχει το νόμισμα της, δεν είναι ανεξάρτητη, έχοντας εκχωρήσει μέρος της εθνικής κυριαρχίας της, θεωρούμε πως έχουν απόλυτο δίκιο. Εν τούτοις, η είσοδος ενός οποιουδήποτε κράτους σε μία νομισματική ένωση, συνδέεται αυτόματα με κάτι τέτοιο – ενώ μέχρι πρόσφατα δεν ήταν κανένας Έλληνας αντίθετος (με εξαίρεση τα γνωστά κόμματα, τα οποία ήταν ανέκαθεν υπέρ μίας κεντρικά κατευθυνόμενης οικονομίας - η οποία ποτέ μέχρι σήμερα δεν λειτούργησε επιτυχημένα).

Εμείς πάντως, πιστεύοντας στην ατομική πρωτοβουλία και στη δημοκρατία (το σύνολο για το άτομο), έχουμε την άποψη ότι, η απομόνωση και ο προστατευτισμός δεν είναι ότι καλύτερο για το μέλλον μίας σύγχρονης κοινωνίας – αν και τα «εξελικτικά βήματα» οφείλουν να είναι συνετά και μετρημένα, όπως έχει αποδειχθεί από την ασύμμετρη παγκοσμιοποίηση, καθώς επίσης από τις Ευρωπαϊκές ασυμμετρίες.

Κατά την υποκειμενική μας άποψη, η μικτή οικονομία, στην οποία οι κοινωφελείς (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ), οι στρατηγικές (ΟΤΕ κλπ.) και οι κερδοφόρες μονοπωλιακές επιχειρήσεις (ΟΠΑΠ) ανήκουν στο κράτος, ενώ όλες οι υπόλοιπες στους ιδιώτες, είναι ένα επιτυχημένο οικονομικό σύστημα – αντίθετα με την κεντρικά κατευθυνόμενη οικονομία (όλες οι επιχειρήσεις στο κράτος), καθώς επίσης με τη νεοφιλελεύθερη (όλες οι επιχειρήσεις στους ιδιώτες). Εάν δε η μικτή οικονομία λειτουργεί σε περιβάλλον άμεσης δημοκρατίας, τότε οι συνθήκες ανάπτυξης, με κοινωνική δικαιοσύνη, είναι ιδανικές.

Από την άλλη πλευρά οι ίδιοι αυτοί συνήγοροι της δραχμής υποστηρίζουν ότι, εάν μία χώρα μπορεί να ελέγξει σωστά το νόμισμα της, τότε δεν υπάρχει θέμα υπερπληθωρισμού. Η άποψη αυτή είναι επίσης σωστή, αλλά προϋποθέτει φυσικά ισοσκελισμένο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών (εμπορικό κλπ.), καθώς επίσης ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, δυνατότητα φθηνού δανεισμού και πολύ χαμηλό εξωτερικό (δημόσιο και ιδιωτικό) χρέος.

Εάν κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει (όπως, για παράδειγμα, στην περίπτωση της Τουρκίας, λόγω ελλειμματικού ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών), τότε είναι σαν να υπερασπίζουμε το ότι, «η ημέρα θα είναι ηλιόλουστη, εάν δεν βρέξει». Σε κάθε περίπτωση υπενθυμίζουμε ότι, οι συναλλαγές στον Ισημερινό γίνονται με δολάρια, τα σπίτια στην Τουρκία ενοικιάζονται με ρήτρα ευρώ, η Ισλανδία αναζητάει σύνδεση του νομίσματος της με το δολάριο του Καναδά, για να αντιμετωπίσει τον πληθωρισμό, τα περισσότερα ασιατικά κράτη έχουν συνδέσει τα νομίσματα τους με το δολάριο, λόγω της αδυναμίας τους να ασκήσουν σωστή νομισματική πολιτική κοκ.
info: Δυστυχώς, δεν έχω το χρόνο να διαβάζω όλο το forum.

Ό,τι γράφω είναι απλά & μόνο προσωπικές απόψεις.
"First they ignore you. Then they ridicule you. Then they attack you. And then they build monuments to you". (N.Klein 1918)


Επιστροφή στο

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: 1 και 0 επισκέπτες