ΤΟΜΕΑΣ ΥΓΕΙΑΣ - ΖΗΤΗΜΑΤΑ
Δημοσιεύτηκε: 08 Ιαν 2012, 16:50
Μιας και ο MickFlemm ξεκίνησε ένα ουσιαστικό έργο προς την κατεύθυνση που αφορά στη διατύπωση (διόρθωση) βασικών θέσεων και προγραμματικών θέσεων, ίσως θα έπρεπε να αναδείξουμε το συγκεκριμένο topic και να επαναδιαμορφώσουμε την ιδρυτική διακύρηξη γιατί συμφωνώ ότι δεν φαίνεται ωραία να είναι ένα απλό copy paste μετάφραση. Από κει και πέρα καλό θα ήταν να δημιουργήσουμε θεματικές ενότητες σε wiki, με όλους τους άξονες του προγράμματος, τους οποίους θα τους αναλαμβάνει ο καθένας ή θα συμμετέχει ανάλογα με τις ικανότητες και τα ενδιαφέροντά του. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν θα συμμετέχει σε όλα, απλά καλό θα ήταν να υπάρχει διαμοιρασμός, ώστε να έχουμε την καλύτερη και ταχύτερη δυνατόν παρουσία θέσεων. Φτιάχνοντας ένα πρόγραμμα και έχοντας συγκεκριμένες θέσεις θα είναι πιο εύκολο να μας προσεγγίσουν γιατί η αλήθεια είναι ότι η ιδρυτική διακύρηξη αποθαρρύνει μερικούς ή παρεξηγείται. Με τις διορθώσεις του MickFlemm έγινε πιστεύω λίγο καλύτερη. Από κει και πέρα θεωρώ ότι σε επίπεδο copyright, online privacy, τεχνικών υποδομών και γενικά ότι σχετίζεται με δίκτυα και υπολογιστές υπάρχουν αρκετά άτομα που μπορούν να προσφέρουν. Γι αυτό θα προσπαθήσω να προσφέρω και να διατυπώσω κυρίως θέσεις εκεί που οι δικές μου ικανότητες και γνώσεις μου υπαγορεύουν καλύτερα, δηλαδή στον τομέα της Υγείας πρωταρχικά, της Παιδείας και της ασφάλισης κατά δεύτερο λόγο.
Να ξεκινήσω με τον τομέα της Υγείας όπου νομίζω ότι θα πρέπει να τον προσέξουμε ιδιαίτερα, μιας και θεωρώ ότι Υγεία, Παιδεία και Κοινωνική Ασφάλιση είναι οι τρεις πυλώνες που καθορίζουν μια δημοκρατική κοινωνία. Είναι φανερό πως στην Ελλάδα ο τομέας της Υγείας έχει μετατραπεί σε μεγάλο βαθμό (και θα συνεχίσει προς αυτή την κατεύθυνση) σε χώρο εμπορικού ανταγωνισμού των φαρμακευτικών εταιρειών. Φυσικά, οι φαρμακευτικές εταιρείες έχουν κάθε δικαίωμα να προσπαθούν στα πλαίσια ενός καπιταλιστικού συστήματος να διευρυνουν την υπεραξία τους, όχι όμως εις βάρος της παγκόσμιας υγείας και των ασφαλιστικών ταμείων. Σε αυτό έχουν συμβάλλει, με καθοριστικό τρόπο, και οι εκάστοτε κυβερνήσεις και κάποιοι γιατροί, δίνοντας έμφαση στην θεραπεία κι όχι στην πρόληψη, ενώ βέβαια δεν λείπουν και οι μίζες. Κι επειδή η Υγεία συνδέεται άμεσα με την κοινωνική ασφάλιση δεν είναι τυχαίο ότι έχουν δημιουργηθεί τεράστια ελλείμματα. Ποιά είναι λοιπόν τα κύρια προβλήματα;
1. Υπερσυνταγογράφηση: Μπορεί να οφείλεται σε πίεση των φαρμακευτικών εταιρειών προς το γιατρό, σε πίεση του ασθενή στο γιατρό, ή ακόμη και στον ίδιο το γιατρό.
2. Έλλειψη τεχνικής και υλικής υποδομής ή κακοδιαχείριση πόρων.
3. Υπερτιμολόγηση φαρμακευτικών σκευασμάτων ή χειρουργικών υλικών από τις φαρμακευτικές εταιρείες.
4. Η νοοτροπία του ιατρικού κατεστημένου και η αδυναμία ελέγχου της κατάρτισης και της ικανότητας του ιατρικού προσωπικού.
5. Η δομή του κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος.
6. Η καθυστέρηση της υλοποίησης της απελευθέρωσης του επαγγέλματος του φαρμακοποιού.
7. Η έλλειψη παιδείας γύρω από τα θέματα υγείας και τέλος:
8. Η ανύπαρκτη χρηματοδότηση της βιολογικής και ιατρικής έρευνας.
Φυσικά, υπάρχουν κι άλλα προβλήματα τα οποία όλοι τα ξέρουμε, όμως τα παραπάνω αναδεικνύω ως βασικότερα και παρακάτω προτείνω / παρουσιάζω κάποιες σκέψεις τις οποίες θα μπορούσατε να σχολιάσετε, εμπλουτίσετε ή τροποποιήσετε:
1. Ένα από τα βασικότερα εργαλεία της Ιατρικής είναι το λεγόμενο Ιατρικό ιστορικό. Όταν ένας ασθενής κάθε φορά που επισκέπτεται ένα νοσοκομείο, διαγνωστικό κέντρο κτλ κτλ. έχει μαζί του ολόκληρο το ιατρικό του ιστορικό, διευκολύνει πολύ το έργο των ιατρών και των υπόλοιπων επιστημόνων. Βέβαια, πέρα από τη διευκόλυνση, η καταγραφή του ιατρικού ιστορικού μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη, στην επιλογή αποτελεσματικής θεραπείας χωρίς αστοχίες κι άρα περιττά κόστη, αλλά και στη μείωση φαινομένων υπερσυνταγογράφησης. Γι αυτό προτείνω τη δημιουργία ενιαίων πληροφοριακών συστημάτων, τα οποία θα συνεργάζονται και θα είναι συμβατά μεταξύ τους, είτε σε περιβάλλον Windows, είτε σε Linux, είτε Mac. Γιατί στο χώρο της υγείας συνυπάρχουν όλα αυτά. Το κεντρικό όμως σύστημα στο οποίο θα συνδέονται όλα τα διαγνωστικά κέντρα, κλινικές, νοσοκομεία δημόσια και ιδιωτικά, θα είναι διάφοροι κεντρικοί servers, οι οποίοι θα έχουν databases όλων των ασθενών, με όλα τα στοιχεία που χρειάζονται για τον ηλεκτρονικό ιατρικό του φάκελο. Με αυτόν τον τρόπο δεν χρειάζεται να έχει το κάθε νοσοκομείο, κλινική, διαγνωστικό κέντρο δικές του βάσεις δεδομένων με διπλοκαταχωρημένα, ελλειπή στοιχεία. Η τεχνογνωσία υπάρχει, ενώ ο ασθενής μπορεί να δίνει τα στοιχεία μέσω μιας μοναδικής κάρτας που θα σχετίζεται με το ΑΜΚΑ του. Σε αυτό το σημείο, πολλοί έχουν δηλώσει αντίθετοι για λόγους privacy και προστασίας προσωπικών δεδομένων, όμως από προσωπική εμπειρία, είναι αρκετά εύκολο (ακόμη και με βιομετρικά δεδομένα) να διασφαλιστεί η χρήση της κάρτας από το συγκεκριμένο ασθενή, ενώ η πρόσβαση στο ιατρικό του ιστορικό θα γίνεται μόνο από το ιατρικό προσωπικό, το οποίο θα έχει κωδικούς για να μπαίνει στο σύστημα. Μάλιστα, αν εξαιρέσουμε τον προσωπικό του γιατρό ή γιατρούς, θα μπορούσε το υπόλοιπο ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό να έχει πρόσβαση σε ιατρικό ιστορικό, αλλά να βλέπει μόνο το μοναδικό ID του ασθενή, το οποίο θα είναι διασφαλισμένο φυσικά. Νομίζω ότι αντιλαμβάνεστε πως αυτά ήδη γίνονται σε κάποιο βαθμό και απλά το μόνο που χρειάζεται είναι η γενίκευσή τους και η ενοποίησή τους. Τελικά, θα είναι και πιο ασφαλές από ότι σήμερα που μπορεί να βρει σκόρπιους πεταμένους φακέλουςστο 401, σε πολλά δημόσια νοσοκομεία κτλ κτλ.
2. Η υποχρεωτική καθιέρωση της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης: Έχει καθυστερήσει πολύ καιρό, η εκπαίδευση στο σύστημα δεν προχωράει, ενώ η ενημέρωση από το κράτος προχωράει σαν χελώνα. Παράλληλα, θεωρώ ότι χρειάζεται να συνδεθεί και με τα ιατρικά ιστορικά που ανέφερα πιο πάνω για να έχουμε ένα πλήρως δομημένο πληροφοριακό σύστημα στην Υγεία.
3. Συνεχής και δια βίου αξιολόγηση του ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού. Οι ιατροί θα πρέπει να δίνουν εξετάσεις ανα τριετία ή πενταετία, που θα διενεργείται ίσως και από διεθνή ή ευρωπαϊκή ανεξάρτητη επιτροπή, ώστε να πιστοποιείται η ιατρική τους κατάρτιση και να ανανεώνεται η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος.
4. Αξιολόγηση των διαδικασιών που ακολουθεί το ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό από επιθεωρητές Υγείας, ώστε να αποφεύγονται φαινόμενα κερδοσκοπίας ή κακής ιατρικής πρακτικής.
5. Αξιολόγηση του υγειονομικού προσωπικού από τους ασθενείς, μέσω ειδικής φόρμας ηλεκτρονικής ή όχι.
6. Απελευθέρωση επαγγέλματος φαρμακοποιού και οριοθέτηση του ρόλου του.
7. Να μειωθεί ο χρόνος που μια φαρμακευτική εταιρεία θα μπορεί να έχει την πατέντα ενός προϊόντος, αν και το θέμα των φαρμακευτικών θα πρέπει να αντιμετωπιστεί διεθνώς και όχι μεμονωμένα από την Ελλάδα. Παρόλα αυτά, έλεγχος των τιμολογήσεων των φαρμάκων δεν σημαίνει και κρατικός παρεμβατισμός, γιατί θα συμβαίνει αυτό που γίνεται τώρα δηλαδή έλλειψη φαρμάκων στην αγορά, μιας και οι φαρμακευτικές τα στέλνουν στο εξωτερικό γιατί τα πουλάνε ακριβότερα. Η τιμή των φαρμάκων εξάλλου δεν είναι το πιο ουσιαστικό πρόβλημα για τα ταμεία, όσο η πρακτική που ακολουθούν οι εταιρείες να διαθέτουν μονοπωλιακά τα προϊόντα τους, εγκλωβίζοντας τους φαρμακοποιούς, ενώ παράλληλα δεν υπάρχει σωστός έλεγχος στη συνταγογράφηση. Και σε αυτό το σημείο, να πούμε ότι δεν είναι λίγα τα φαινόμενα όπου ασθενείς χρησιμοποιούν βιβλιάρια συγγενών τους, εν γνώσει πολλές φορές του γιατρού ή του φαρμακοποιού για να πάρουν φάρμακα. Αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη χρήση της κάρτας που είπαμε πιο πάνω και φυσικά την ηλεκτρονική συνταγογράφηση.
8. Ο ρόλος του ιατρού στο σύστημα Υγείας πρέπει να επαναπροσδιοριστεί, με την έννοια ότι δεν είναι ο μόνος υπεύθυνος στο χώρο, αλλά διοικητικό και επιστημονικό ρόλο μπορούν να έχουν και άλλες ειδικότητες. Κι αυτό γιατί υπάρχουν πραγματικά πολλοί ιατροί που κάνουν σωστά τη δουλειά τους, αλλά πολύ συχνά δημιουργούνται γκέτο μεγαλογιατρών, που νομίζουν ότι τους ανήκει όλο το σύστημα, με αποτέλεσμα να περιθωριοποιούν όσους απλά θέλουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους.
9. Το σύστημα Υγείας, θα πρέπει να δώσει έμφαση στην πρωτοβάθμια και στην πρόληψη, που είναι ως γνωστόν η καλύτερη θεραπεία. Κι εδώ είναι η βασικότερη για μένα θέση που θα πρέπει να έχει η παράταξη. Για να γίνει αυτό προτείνω μια σειρά μέτρων:
α. Υποχρεωτικό ετήσιο check-up στα πλαίσια της ασφαλιστικής του κάλυψης του κάθε Έλληνα πολίτη (εδώ εμπλέκεται και το θέμα της ασφάλισης για το οποίο θα μιλήσουμε αργότερα). Αν κάποιος παραλείψει το check up του, τότε για τον επόμενο χρόνο για ό,τι χρειαστεί δεν θα δικαιούται δωρεάν περίθαλψη ή ασφαλιστικής κάλυψης. Με λίγα λόγια, θα γίνεται καταγγελία της ασφαλιστικής του κάλυψης.
β. Υποχρεωτική οδοντιατρική δωρεάν ετήσια παρακολούθηση μέχρι τα 18 έτη και καταγραφή των επισκέψεων στο ιατρικό ιστορικό. Αν για κάποιο μη σοβαρό λόγο παραλείψει κάποιο παιδί μια επίσκεψη, τότε θα συνεχίζει να έχει οδοντιατρική κάλυψη δωρεάν, όμως μετά τα 18 του έτη θα πληρώνει κανονικά τον οδοντίατρο (όσο είναι το ποσό που θα ζητήσει για το εκάστοτε πρόβλημα), ενώ αν τηρήσει όλες τις επισκέψεις, τότε θα έχει δια βίου έκπτωση 50%. Με αυτό τον τρόπο το σύστημα βοηθά στην πρόληψη και μειώνει τα έξοδα, ενώ και ο οδοντίατρος θα έχει πρακτικά κέρδος. Να τονίσω ότι το συγκεκριμένο σύστημα υπάρχει σε παρόμοια μορφή στη Σουηδία.
γ. Αύξηση κατά 30% του ποσού της ασφαλιστικής εισφοράς των καπνιστών. Παράλληλα, να γίνει αφαίρεση της ασφαλιστικής κάλυψης για όλες τις μορφές καρκίνου, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, οδοντιατρικά προβλήματα, αναπνευστικά και καρδιαγγειακά προβλήματα, οπότε με αυτό τον τρόπο δεν θα επιβαρύνεται το σύστημα υγείας από κάποιον που είναι επιλογή του να αυξήσει τις πιθανότητες για τέτοιου είδους προβλήματα. Κι αν ακούγεται αυστηρή η αφαίρεση τότε, η αυξηση της ασφαλιστικής εισφοράς θα πρέπει να είναι γύρω στο 100%.
δ. Αν και έχω ακούσει χιλιάδες φορές τις δικαιολογίες των καπνιστών και έχω υπάρξει και καπνιστής, το θέμα με το τσιγάρο έχει παραγίνει. Μπορείς να είσαι ελεύθερος να καπνίζεις, όσο δεν εξαναγκάζεις τους άλλους να εισπνέουν τον καπνό σου. Κι επειδή τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση ήταν στα χαρτιά και ήταν και ημίμετρα, το παραπάνω μέτρο θα πονέσει την τσέπη και θα βοηθήσει πολλούς να το κόψουν. Αυτό σε συνδυασμό με τη φορολογία του καπνού και το ΦΠΑ σε είδη καπνού στο ανώτατο 25% θα αυξήσουν τα κέρδη της κυβέρνησης και θα μειώσουν τους καπνιστές. Τέλος, θεωρώ ότι πρέπει να απαγορευτεί το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους κάτω των 80τμ και να προβλέπονται ειδικοί χώροι για καπνιστές, οι οποίοι θα είναι όμως εντελώς απομονωμένοι και δεν θα ενοχλούν, στο 20% του χώρου και σαφέστατα όχι στο καλύτερο σημείο του χώρου (π.χ. εκεί που έχει την καλυτερη θέα). Στην τελική οι καπνιστές έχουν τον εθισμό, όχι οι υπόλοιποι. Με τη μείωση του καπνίσματος θα δείτε πόσα λεφτά θα εξοικονομηθούν από τη χώρα.
ε. Επιβολή τελών κυκλοφορίας με βάση τις εκπομπές καυσαερίου. Η eco-friendly αυτοκίνηση βοηθάει στη βελτίωση της ποιότητας ζωής με τη μείωση των καυσαερίων. Γι αυτό και το αναφέρω εδώ.
στ. Διαφορετική φορολογική αντιμετώπιση των διαφόρων τροφίμων. Το κόκκινο κρέας να έχει ας πούμε ΦΠΑ 23%, ενώ τα χόρτα και τα φρούτα 9%. Να δωθούν δηλαδή κίνητρα για σωστές διατροφικές συνήθειες.
ζ. Στελέχωση και χρηματοδότηση υποδομών πρωτοβάθμιας υγείας.
η. Ενημέρωση του κοινού με διαφημιστικές καμπάνιες και ορθολογική χρήση εμβολίων.
θ. Καλύτερος έλεγχος της δράσης του ΚΕΕΛΠΝΟ.
10. Επιτέλους, το σύστημα υγείας θα πρέπει να αντιμετωπίσει το θέμα των λαθρομεταναστών και να δημιουργηθούν ειδικές υποδομές για την προστασία της δημόσιας υγείας. Ο έλεγχος των λαθρομεταναστών στα σύνορα θα πρέπει να γίνει πιο αποτελεσματικά και σε συνδυασμό με την ΕΕ, η οποία γενικά θα πρέπει να βοηθήσει ουσιαστικά την Ελλάδα στο μεταναστευτικό πρόβλημα (αυτή είναι όμως μια άλλη συζήτηση).
11. Οι τρείς πυλώνες της ασφάλισης αρχίζουν και καταρρέουν. Η κακοδιαχείριση των αποθεματικών των ταμείων έχει οδηγήσει στην εξαθλίωσή τους, τα οποία τώρα με το haircut που θα φάνε (αν γίνει στα πλαίσια του PSI), θα χάσουν πολλούς πόρους. Κι εδώ έγκειται η διαπραγμάτευση με τους ευρωπαϊκούς εταίρους μας. Το haircut δεν πρέπει να γίνει στα ασφαλιστικά ταμεία κατά τη γνώμη μου, αλλά σε άλλους πιστωτές. Επιπλέον, η σωστή ενοποίηση των ταμείων κι όχι ο αχταρμάς, πέρα από κάθε προσωπικό ή συντεχνιακό συμφέρον πρέπει να γίνει πραγματικότητα. Κι από κει και πέρα κοινωνική, επικουρική και ιδιωτική ασφάλιση να ακολουθήσουν ένα σύστημα ανάλογο της Ολλανδίας, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ:
http://www.ggka.gr/sseu_ho.htm
Η συνεργασία εξάλλου ιδιωτικής και κοινωνικής ασφάλισης θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη στο μέλλον για την επιβίωση τόσο των συντάξεων, όσο και της κοινωνικής ασφάλισης γενικά.
12. Θεωρώ δεδομένη τη θέση της παράταξης ότι δικαίωμα περίθαλψης και πρόσβασης στο σύστημα Υγείας πρέπει να έχουν όλοι.Αυτό σημαίνει ότι όλοι θα πρέπει να έχουν μια βασική ασφαλιστική κάλυψη, πληρόντας πολύ λιγότερα κριτήρια από ότι τώρα. Δείτε για παράδειγμα τι ισχύει στη Δανία και στην Ολλανδία, όπως έγραψα παραπάνω.
13. Νομίζω πως είναι προς τη σωστή κατεύθυνση η μείωση των διοικήσεων των νοσοκομείων και η ενίσχυση του ρόλου του μάνατζμεντ. Είναι αναγκαίο να εξορθολογίζονται τα έξοδα των κλινικών και των νοσοκομείων, ώστε να μην έχουμε φαινόμενα τύπου Ερρίκος Ντυνάν ή χαοτικές καταστάσεις δημοσίων νοσοκομείων. Βέβαια, η σωστή διαχείριση των οικονομικών αποτελεί το μεγάλο στοίχημα και γι αυτό θα ήταν χρήσιμο οι διοικήσεις των νοσοκομείων να έχουν το κατάλληλα εκπαιδευμένο και καταρτισμένο προσωπικό κι όχι αποκλειστικά ιατρούς που θα πρέπει να αφοσιωθούν σε αυτό που σπούδασαν και να έχουν περισσότερο συμβουλευτικό ρόλο σε θέματα διοίκησης, όσο αυτό είναι βέβαια εφικτό.
14. Κατοχύρωση και καθορισμός των επαγγελματικών δικαιωμάτων όλων των ιατρικών και παραϊατρικών ειδικοτήτων και άλλου επιστημονικού προσωπικού. Δεν είναι δυνατόν για παράδειγμα να μην έχουν κατοχυρωθεί τα επαγγελματικά δικαιώματα των βιολόγων εν έτει 2012. Η κατοχύρωση θα βοηθήσει στο σωστό διαχωρισμό των αρμοδιοτήτων, με αποτέλεσμα την αύξηση της αποδοτικότητας. Παράλληλα, είναι εντελώς άστοχο να είναι εκτός βαρέων και ανθυγιεινών, οποιοσδήποτε εργάζεται σε διαγνωστικό κέντρο, κλινική ή νοσοκομείο και χειρίζεται δείγματα, αντιδραστήρια, εξετάζει ασθενείς, χειρουργεί κτλ. κτλ. Η ένταξη σε αυτά λοιπόν αποτελεί ένα κοινωνικά δίκαιο μέτρο, που θα δώσει επιπλέον κίνητρα στους εργαζόμενους στον τομέα της Υγείας.
15. Αποτελεσματική διαχείριση ιατρικών αποβλήτων. Είμαστε σε πρωτόγονο στάδιο στην Ελλάδα σε αυτόν τον τομέα και ουσιαστικός έλεγχος δεν υπάρχει ή γίνεται επιλεκτικά. Αν μάλιστα εξωτερικοί παρατηρητές που χορηγούν και πρότυπα ISO, δώσουν μεγαλύτερη σημασία σε αυτό, θα είναι και δυσκολότερο για μια κλινική ή ιατρικό κέντρο να έχει ISO, ενώ θα συμβάλλει ουσιαστικά στην προστασία της δημόσιας υγείας.
Υπάρχουν κι άλλα που θα μπορούσα να γράψω, όμως παραγίνονται εξειδικευμένα, όμως θα ακολουθήσουν κι άλλες θέσεις για την παιδεία και για άλλα θέματα. Συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο και ελπίζω σε βοήθειά σας για τον εμπλουτισμό του και την μελλοντική αξιοποίησή του από την νέα παράταξη.
Να ξεκινήσω με τον τομέα της Υγείας όπου νομίζω ότι θα πρέπει να τον προσέξουμε ιδιαίτερα, μιας και θεωρώ ότι Υγεία, Παιδεία και Κοινωνική Ασφάλιση είναι οι τρεις πυλώνες που καθορίζουν μια δημοκρατική κοινωνία. Είναι φανερό πως στην Ελλάδα ο τομέας της Υγείας έχει μετατραπεί σε μεγάλο βαθμό (και θα συνεχίσει προς αυτή την κατεύθυνση) σε χώρο εμπορικού ανταγωνισμού των φαρμακευτικών εταιρειών. Φυσικά, οι φαρμακευτικές εταιρείες έχουν κάθε δικαίωμα να προσπαθούν στα πλαίσια ενός καπιταλιστικού συστήματος να διευρυνουν την υπεραξία τους, όχι όμως εις βάρος της παγκόσμιας υγείας και των ασφαλιστικών ταμείων. Σε αυτό έχουν συμβάλλει, με καθοριστικό τρόπο, και οι εκάστοτε κυβερνήσεις και κάποιοι γιατροί, δίνοντας έμφαση στην θεραπεία κι όχι στην πρόληψη, ενώ βέβαια δεν λείπουν και οι μίζες. Κι επειδή η Υγεία συνδέεται άμεσα με την κοινωνική ασφάλιση δεν είναι τυχαίο ότι έχουν δημιουργηθεί τεράστια ελλείμματα. Ποιά είναι λοιπόν τα κύρια προβλήματα;
1. Υπερσυνταγογράφηση: Μπορεί να οφείλεται σε πίεση των φαρμακευτικών εταιρειών προς το γιατρό, σε πίεση του ασθενή στο γιατρό, ή ακόμη και στον ίδιο το γιατρό.
2. Έλλειψη τεχνικής και υλικής υποδομής ή κακοδιαχείριση πόρων.
3. Υπερτιμολόγηση φαρμακευτικών σκευασμάτων ή χειρουργικών υλικών από τις φαρμακευτικές εταιρείες.
4. Η νοοτροπία του ιατρικού κατεστημένου και η αδυναμία ελέγχου της κατάρτισης και της ικανότητας του ιατρικού προσωπικού.
5. Η δομή του κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος.
6. Η καθυστέρηση της υλοποίησης της απελευθέρωσης του επαγγέλματος του φαρμακοποιού.
7. Η έλλειψη παιδείας γύρω από τα θέματα υγείας και τέλος:
8. Η ανύπαρκτη χρηματοδότηση της βιολογικής και ιατρικής έρευνας.
Φυσικά, υπάρχουν κι άλλα προβλήματα τα οποία όλοι τα ξέρουμε, όμως τα παραπάνω αναδεικνύω ως βασικότερα και παρακάτω προτείνω / παρουσιάζω κάποιες σκέψεις τις οποίες θα μπορούσατε να σχολιάσετε, εμπλουτίσετε ή τροποποιήσετε:
1. Ένα από τα βασικότερα εργαλεία της Ιατρικής είναι το λεγόμενο Ιατρικό ιστορικό. Όταν ένας ασθενής κάθε φορά που επισκέπτεται ένα νοσοκομείο, διαγνωστικό κέντρο κτλ κτλ. έχει μαζί του ολόκληρο το ιατρικό του ιστορικό, διευκολύνει πολύ το έργο των ιατρών και των υπόλοιπων επιστημόνων. Βέβαια, πέρα από τη διευκόλυνση, η καταγραφή του ιατρικού ιστορικού μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη, στην επιλογή αποτελεσματικής θεραπείας χωρίς αστοχίες κι άρα περιττά κόστη, αλλά και στη μείωση φαινομένων υπερσυνταγογράφησης. Γι αυτό προτείνω τη δημιουργία ενιαίων πληροφοριακών συστημάτων, τα οποία θα συνεργάζονται και θα είναι συμβατά μεταξύ τους, είτε σε περιβάλλον Windows, είτε σε Linux, είτε Mac. Γιατί στο χώρο της υγείας συνυπάρχουν όλα αυτά. Το κεντρικό όμως σύστημα στο οποίο θα συνδέονται όλα τα διαγνωστικά κέντρα, κλινικές, νοσοκομεία δημόσια και ιδιωτικά, θα είναι διάφοροι κεντρικοί servers, οι οποίοι θα έχουν databases όλων των ασθενών, με όλα τα στοιχεία που χρειάζονται για τον ηλεκτρονικό ιατρικό του φάκελο. Με αυτόν τον τρόπο δεν χρειάζεται να έχει το κάθε νοσοκομείο, κλινική, διαγνωστικό κέντρο δικές του βάσεις δεδομένων με διπλοκαταχωρημένα, ελλειπή στοιχεία. Η τεχνογνωσία υπάρχει, ενώ ο ασθενής μπορεί να δίνει τα στοιχεία μέσω μιας μοναδικής κάρτας που θα σχετίζεται με το ΑΜΚΑ του. Σε αυτό το σημείο, πολλοί έχουν δηλώσει αντίθετοι για λόγους privacy και προστασίας προσωπικών δεδομένων, όμως από προσωπική εμπειρία, είναι αρκετά εύκολο (ακόμη και με βιομετρικά δεδομένα) να διασφαλιστεί η χρήση της κάρτας από το συγκεκριμένο ασθενή, ενώ η πρόσβαση στο ιατρικό του ιστορικό θα γίνεται μόνο από το ιατρικό προσωπικό, το οποίο θα έχει κωδικούς για να μπαίνει στο σύστημα. Μάλιστα, αν εξαιρέσουμε τον προσωπικό του γιατρό ή γιατρούς, θα μπορούσε το υπόλοιπο ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό να έχει πρόσβαση σε ιατρικό ιστορικό, αλλά να βλέπει μόνο το μοναδικό ID του ασθενή, το οποίο θα είναι διασφαλισμένο φυσικά. Νομίζω ότι αντιλαμβάνεστε πως αυτά ήδη γίνονται σε κάποιο βαθμό και απλά το μόνο που χρειάζεται είναι η γενίκευσή τους και η ενοποίησή τους. Τελικά, θα είναι και πιο ασφαλές από ότι σήμερα που μπορεί να βρει σκόρπιους πεταμένους φακέλουςστο 401, σε πολλά δημόσια νοσοκομεία κτλ κτλ.
2. Η υποχρεωτική καθιέρωση της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης: Έχει καθυστερήσει πολύ καιρό, η εκπαίδευση στο σύστημα δεν προχωράει, ενώ η ενημέρωση από το κράτος προχωράει σαν χελώνα. Παράλληλα, θεωρώ ότι χρειάζεται να συνδεθεί και με τα ιατρικά ιστορικά που ανέφερα πιο πάνω για να έχουμε ένα πλήρως δομημένο πληροφοριακό σύστημα στην Υγεία.
3. Συνεχής και δια βίου αξιολόγηση του ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού. Οι ιατροί θα πρέπει να δίνουν εξετάσεις ανα τριετία ή πενταετία, που θα διενεργείται ίσως και από διεθνή ή ευρωπαϊκή ανεξάρτητη επιτροπή, ώστε να πιστοποιείται η ιατρική τους κατάρτιση και να ανανεώνεται η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος.
4. Αξιολόγηση των διαδικασιών που ακολουθεί το ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό από επιθεωρητές Υγείας, ώστε να αποφεύγονται φαινόμενα κερδοσκοπίας ή κακής ιατρικής πρακτικής.
5. Αξιολόγηση του υγειονομικού προσωπικού από τους ασθενείς, μέσω ειδικής φόρμας ηλεκτρονικής ή όχι.
6. Απελευθέρωση επαγγέλματος φαρμακοποιού και οριοθέτηση του ρόλου του.
7. Να μειωθεί ο χρόνος που μια φαρμακευτική εταιρεία θα μπορεί να έχει την πατέντα ενός προϊόντος, αν και το θέμα των φαρμακευτικών θα πρέπει να αντιμετωπιστεί διεθνώς και όχι μεμονωμένα από την Ελλάδα. Παρόλα αυτά, έλεγχος των τιμολογήσεων των φαρμάκων δεν σημαίνει και κρατικός παρεμβατισμός, γιατί θα συμβαίνει αυτό που γίνεται τώρα δηλαδή έλλειψη φαρμάκων στην αγορά, μιας και οι φαρμακευτικές τα στέλνουν στο εξωτερικό γιατί τα πουλάνε ακριβότερα. Η τιμή των φαρμάκων εξάλλου δεν είναι το πιο ουσιαστικό πρόβλημα για τα ταμεία, όσο η πρακτική που ακολουθούν οι εταιρείες να διαθέτουν μονοπωλιακά τα προϊόντα τους, εγκλωβίζοντας τους φαρμακοποιούς, ενώ παράλληλα δεν υπάρχει σωστός έλεγχος στη συνταγογράφηση. Και σε αυτό το σημείο, να πούμε ότι δεν είναι λίγα τα φαινόμενα όπου ασθενείς χρησιμοποιούν βιβλιάρια συγγενών τους, εν γνώσει πολλές φορές του γιατρού ή του φαρμακοποιού για να πάρουν φάρμακα. Αυτό μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη χρήση της κάρτας που είπαμε πιο πάνω και φυσικά την ηλεκτρονική συνταγογράφηση.
8. Ο ρόλος του ιατρού στο σύστημα Υγείας πρέπει να επαναπροσδιοριστεί, με την έννοια ότι δεν είναι ο μόνος υπεύθυνος στο χώρο, αλλά διοικητικό και επιστημονικό ρόλο μπορούν να έχουν και άλλες ειδικότητες. Κι αυτό γιατί υπάρχουν πραγματικά πολλοί ιατροί που κάνουν σωστά τη δουλειά τους, αλλά πολύ συχνά δημιουργούνται γκέτο μεγαλογιατρών, που νομίζουν ότι τους ανήκει όλο το σύστημα, με αποτέλεσμα να περιθωριοποιούν όσους απλά θέλουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους.
9. Το σύστημα Υγείας, θα πρέπει να δώσει έμφαση στην πρωτοβάθμια και στην πρόληψη, που είναι ως γνωστόν η καλύτερη θεραπεία. Κι εδώ είναι η βασικότερη για μένα θέση που θα πρέπει να έχει η παράταξη. Για να γίνει αυτό προτείνω μια σειρά μέτρων:
α. Υποχρεωτικό ετήσιο check-up στα πλαίσια της ασφαλιστικής του κάλυψης του κάθε Έλληνα πολίτη (εδώ εμπλέκεται και το θέμα της ασφάλισης για το οποίο θα μιλήσουμε αργότερα). Αν κάποιος παραλείψει το check up του, τότε για τον επόμενο χρόνο για ό,τι χρειαστεί δεν θα δικαιούται δωρεάν περίθαλψη ή ασφαλιστικής κάλυψης. Με λίγα λόγια, θα γίνεται καταγγελία της ασφαλιστικής του κάλυψης.
β. Υποχρεωτική οδοντιατρική δωρεάν ετήσια παρακολούθηση μέχρι τα 18 έτη και καταγραφή των επισκέψεων στο ιατρικό ιστορικό. Αν για κάποιο μη σοβαρό λόγο παραλείψει κάποιο παιδί μια επίσκεψη, τότε θα συνεχίζει να έχει οδοντιατρική κάλυψη δωρεάν, όμως μετά τα 18 του έτη θα πληρώνει κανονικά τον οδοντίατρο (όσο είναι το ποσό που θα ζητήσει για το εκάστοτε πρόβλημα), ενώ αν τηρήσει όλες τις επισκέψεις, τότε θα έχει δια βίου έκπτωση 50%. Με αυτό τον τρόπο το σύστημα βοηθά στην πρόληψη και μειώνει τα έξοδα, ενώ και ο οδοντίατρος θα έχει πρακτικά κέρδος. Να τονίσω ότι το συγκεκριμένο σύστημα υπάρχει σε παρόμοια μορφή στη Σουηδία.
γ. Αύξηση κατά 30% του ποσού της ασφαλιστικής εισφοράς των καπνιστών. Παράλληλα, να γίνει αφαίρεση της ασφαλιστικής κάλυψης για όλες τις μορφές καρκίνου, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, οδοντιατρικά προβλήματα, αναπνευστικά και καρδιαγγειακά προβλήματα, οπότε με αυτό τον τρόπο δεν θα επιβαρύνεται το σύστημα υγείας από κάποιον που είναι επιλογή του να αυξήσει τις πιθανότητες για τέτοιου είδους προβλήματα. Κι αν ακούγεται αυστηρή η αφαίρεση τότε, η αυξηση της ασφαλιστικής εισφοράς θα πρέπει να είναι γύρω στο 100%.
δ. Αν και έχω ακούσει χιλιάδες φορές τις δικαιολογίες των καπνιστών και έχω υπάρξει και καπνιστής, το θέμα με το τσιγάρο έχει παραγίνει. Μπορείς να είσαι ελεύθερος να καπνίζεις, όσο δεν εξαναγκάζεις τους άλλους να εισπνέουν τον καπνό σου. Κι επειδή τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση ήταν στα χαρτιά και ήταν και ημίμετρα, το παραπάνω μέτρο θα πονέσει την τσέπη και θα βοηθήσει πολλούς να το κόψουν. Αυτό σε συνδυασμό με τη φορολογία του καπνού και το ΦΠΑ σε είδη καπνού στο ανώτατο 25% θα αυξήσουν τα κέρδη της κυβέρνησης και θα μειώσουν τους καπνιστές. Τέλος, θεωρώ ότι πρέπει να απαγορευτεί το κάπνισμα σε κλειστούς χώρους κάτω των 80τμ και να προβλέπονται ειδικοί χώροι για καπνιστές, οι οποίοι θα είναι όμως εντελώς απομονωμένοι και δεν θα ενοχλούν, στο 20% του χώρου και σαφέστατα όχι στο καλύτερο σημείο του χώρου (π.χ. εκεί που έχει την καλυτερη θέα). Στην τελική οι καπνιστές έχουν τον εθισμό, όχι οι υπόλοιποι. Με τη μείωση του καπνίσματος θα δείτε πόσα λεφτά θα εξοικονομηθούν από τη χώρα.
ε. Επιβολή τελών κυκλοφορίας με βάση τις εκπομπές καυσαερίου. Η eco-friendly αυτοκίνηση βοηθάει στη βελτίωση της ποιότητας ζωής με τη μείωση των καυσαερίων. Γι αυτό και το αναφέρω εδώ.
στ. Διαφορετική φορολογική αντιμετώπιση των διαφόρων τροφίμων. Το κόκκινο κρέας να έχει ας πούμε ΦΠΑ 23%, ενώ τα χόρτα και τα φρούτα 9%. Να δωθούν δηλαδή κίνητρα για σωστές διατροφικές συνήθειες.
ζ. Στελέχωση και χρηματοδότηση υποδομών πρωτοβάθμιας υγείας.
η. Ενημέρωση του κοινού με διαφημιστικές καμπάνιες και ορθολογική χρήση εμβολίων.
θ. Καλύτερος έλεγχος της δράσης του ΚΕΕΛΠΝΟ.
10. Επιτέλους, το σύστημα υγείας θα πρέπει να αντιμετωπίσει το θέμα των λαθρομεταναστών και να δημιουργηθούν ειδικές υποδομές για την προστασία της δημόσιας υγείας. Ο έλεγχος των λαθρομεταναστών στα σύνορα θα πρέπει να γίνει πιο αποτελεσματικά και σε συνδυασμό με την ΕΕ, η οποία γενικά θα πρέπει να βοηθήσει ουσιαστικά την Ελλάδα στο μεταναστευτικό πρόβλημα (αυτή είναι όμως μια άλλη συζήτηση).
11. Οι τρείς πυλώνες της ασφάλισης αρχίζουν και καταρρέουν. Η κακοδιαχείριση των αποθεματικών των ταμείων έχει οδηγήσει στην εξαθλίωσή τους, τα οποία τώρα με το haircut που θα φάνε (αν γίνει στα πλαίσια του PSI), θα χάσουν πολλούς πόρους. Κι εδώ έγκειται η διαπραγμάτευση με τους ευρωπαϊκούς εταίρους μας. Το haircut δεν πρέπει να γίνει στα ασφαλιστικά ταμεία κατά τη γνώμη μου, αλλά σε άλλους πιστωτές. Επιπλέον, η σωστή ενοποίηση των ταμείων κι όχι ο αχταρμάς, πέρα από κάθε προσωπικό ή συντεχνιακό συμφέρον πρέπει να γίνει πραγματικότητα. Κι από κει και πέρα κοινωνική, επικουρική και ιδιωτική ασφάλιση να ακολουθήσουν ένα σύστημα ανάλογο της Ολλανδίας, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ:
http://www.ggka.gr/sseu_ho.htm
Η συνεργασία εξάλλου ιδιωτικής και κοινωνικής ασφάλισης θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη στο μέλλον για την επιβίωση τόσο των συντάξεων, όσο και της κοινωνικής ασφάλισης γενικά.
12. Θεωρώ δεδομένη τη θέση της παράταξης ότι δικαίωμα περίθαλψης και πρόσβασης στο σύστημα Υγείας πρέπει να έχουν όλοι.Αυτό σημαίνει ότι όλοι θα πρέπει να έχουν μια βασική ασφαλιστική κάλυψη, πληρόντας πολύ λιγότερα κριτήρια από ότι τώρα. Δείτε για παράδειγμα τι ισχύει στη Δανία και στην Ολλανδία, όπως έγραψα παραπάνω.
13. Νομίζω πως είναι προς τη σωστή κατεύθυνση η μείωση των διοικήσεων των νοσοκομείων και η ενίσχυση του ρόλου του μάνατζμεντ. Είναι αναγκαίο να εξορθολογίζονται τα έξοδα των κλινικών και των νοσοκομείων, ώστε να μην έχουμε φαινόμενα τύπου Ερρίκος Ντυνάν ή χαοτικές καταστάσεις δημοσίων νοσοκομείων. Βέβαια, η σωστή διαχείριση των οικονομικών αποτελεί το μεγάλο στοίχημα και γι αυτό θα ήταν χρήσιμο οι διοικήσεις των νοσοκομείων να έχουν το κατάλληλα εκπαιδευμένο και καταρτισμένο προσωπικό κι όχι αποκλειστικά ιατρούς που θα πρέπει να αφοσιωθούν σε αυτό που σπούδασαν και να έχουν περισσότερο συμβουλευτικό ρόλο σε θέματα διοίκησης, όσο αυτό είναι βέβαια εφικτό.
14. Κατοχύρωση και καθορισμός των επαγγελματικών δικαιωμάτων όλων των ιατρικών και παραϊατρικών ειδικοτήτων και άλλου επιστημονικού προσωπικού. Δεν είναι δυνατόν για παράδειγμα να μην έχουν κατοχυρωθεί τα επαγγελματικά δικαιώματα των βιολόγων εν έτει 2012. Η κατοχύρωση θα βοηθήσει στο σωστό διαχωρισμό των αρμοδιοτήτων, με αποτέλεσμα την αύξηση της αποδοτικότητας. Παράλληλα, είναι εντελώς άστοχο να είναι εκτός βαρέων και ανθυγιεινών, οποιοσδήποτε εργάζεται σε διαγνωστικό κέντρο, κλινική ή νοσοκομείο και χειρίζεται δείγματα, αντιδραστήρια, εξετάζει ασθενείς, χειρουργεί κτλ. κτλ. Η ένταξη σε αυτά λοιπόν αποτελεί ένα κοινωνικά δίκαιο μέτρο, που θα δώσει επιπλέον κίνητρα στους εργαζόμενους στον τομέα της Υγείας.
15. Αποτελεσματική διαχείριση ιατρικών αποβλήτων. Είμαστε σε πρωτόγονο στάδιο στην Ελλάδα σε αυτόν τον τομέα και ουσιαστικός έλεγχος δεν υπάρχει ή γίνεται επιλεκτικά. Αν μάλιστα εξωτερικοί παρατηρητές που χορηγούν και πρότυπα ISO, δώσουν μεγαλύτερη σημασία σε αυτό, θα είναι και δυσκολότερο για μια κλινική ή ιατρικό κέντρο να έχει ISO, ενώ θα συμβάλλει ουσιαστικά στην προστασία της δημόσιας υγείας.
Υπάρχουν κι άλλα που θα μπορούσα να γράψω, όμως παραγίνονται εξειδικευμένα, όμως θα ακολουθήσουν κι άλλες θέσεις για την παιδεία και για άλλα θέματα. Συγγνώμη για το μακροσκελές κείμενο και ελπίζω σε βοήθειά σας για τον εμπλουτισμό του και την μελλοντική αξιοποίησή του από την νέα παράταξη.