ΑΠΟΦΥΓΗ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΗΣ ΣΕ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΑ/ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ κ.α.

[manosp]

Πιστεύω ότι η δημιουργία παρακλαδιών ενός κόμματος (ιδιαίτερα όταν λειτουργεί με όρους άμεσης δημοκρατίας) τόσο σε επιστημονικούς και συνδικαλιστικούς φορείς όσο και σε πανεπιστημιακές σχολές θα δημιουργήσει μεσοπρόθεσμα τα φαινόμενα της ίδιας παθογένειας την οποία βιώσαμε και βιώνουμε στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Όσο και αν καταλαβαίνω τον ενθουσιασμό πολλών να προσφέρουν ο καθένας στον δικό του τομέα δραστηριοποίησης και ενδιαφέροντος, θα πρότεινα αυτό να γίνεται κεντρικά μέσα από τα εργαλεία επικοινωνίας που θα δημιουργηθούν στα πλαίσια του pirate party και όχι σε επίπεδο επιμέρους φορέων (επιμελητήρια,πανεπιστήμια) καθώς θα το μόνο που θα είχε σαν αποτέλεσμα θα ήταν απλά η αναδιάρθρωση των συντεχνιών και όχι η κατάργηση της επιβαρυντικής τους δράσης στο κοινωνικό σύνολο. Δεν χρειάζεται να τοποθετούμε άλλωστε mediators (μεσολαβητές) μεταξύ των επιμέρους ομάδων (φοιτητες, εργαζόμενοι, επιστήμονες κ.α) και του κόμματος γιατί αυτό είναι που άλλωστε νοθεύει την δημοκρατική λειτουργία ενός κόμματος, η οποία είναι και το συγκριτικό πλεονέκτημα της παρούσας προσπάθειας.

[anestis]

Κάποια πρόσωπα όμως πρέπει να μεταφέρουν αυτές τις ιδέες στα Πανεπιστήμια και στο ΤΕΕ και αλλού.
Κάποια στιγμή απαιτείται η φυσική παρουσία.

Μήπως να συζητήσουμε πως θα ΠΕΤΥΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ (και πως θα αποφύγουμε αυτά που δεν θέλουμε)?

[manosp]

Το επιχείρημα μου σαν λογική έχει 2 βασικούς άξονες
- Αποφυγή δημιουργία μεσαζόντων σε κάθε επιμέρους φορέα (επιμελητηρία/επιστημονικούς συλλόγους) κλπ.
- Ιδιαίτερη προσοχή στον ευαίσθητο τομέα των πανεπιστημίων. Τα τελευταία 30 χρόνια η διασύνδεση των φοιτητικών ρευμάτων με τα κόμματα, οδήγησε στην υπάρχουσα τάξη των professional politicians. Είναι κατά τη γνώμη μου αντιπειρατική η λογική της δημιουργίας επιμέρους ομάδων τέτοιου είδους. Θα μπορούσε να υπάρχει ομάδα φοιτητών ή επαγγελματιών είτε επιστημόνων μέσα στα πλαίσια του κόμματος, αλλά όχι των επιμέρους φορέων. Αλλιώς το μονο που πετυχαίνει κανείς είναι να προσπαθεί να γίνει "χαλίφης στη θέση του χαλίφη" (devenir calife à la place du calife -Iznogoud). Τα εργαλεία που έχουμε σήμερα στη διάθεση μας μας επιτρέπουν να λειτουργήσουμε εκτός των παραδοσιακών δομών (συγκριτικό πλεονέκτημα του πειρατικού κινήματος) τις οποίες άλλωστε θέλουμε και να αναμορφώσουμε ή σε μερικές περιπτώσεις να καταργήσουμε.

[anestis]

Κατανοητή και σεβαστή άποψη. Τα προβλήματα τα έχουμε νοιώσει όλοι.

Δεν καταλαβαίνω το εξής:
Σε μια σχολή με 100 άτομα στο κάθε έτος, έχουμε και 5 πειρατές ή στο ΤΕΕ έχουμε 20 Πειρατές.

Τι να κάνουν αυτοί οι άνθρωποι στις εκλογές τους ;

Το επιχείρημα μου σαν λογική έχει 2 βασικούς άξονες
- Αποφυγή δημιουργία μεσαζόντων σε κάθε επιμέρους φορέα (επιμελητηρία/επιστημονικούς συλλόγους) κλπ.
- Ιδιαίτερη προσοχή στον ευαίσθητο τομέα των πανεπιστημίων. Τα τελευταία 30 χρόνια η διασύνδεση των φοιτητικών ρευμάτων με τα κόμματα, οδήγησε στην υπάρχουσα τάξη των professional politicians. Είναι κατά τη γνώμη μου αντιπειρατική η λογική της δημιουργίας επιμέρους ομάδων τέτοιου είδους. Θα μπορούσε να υπάρχει ομάδα φοιτητών ή επαγγελματιών είτε επιστημόνων μέσα στα πλαίσια του κόμματος, αλλά όχι των επιμέρους φορέων. Αλλιώς το μονο που πετυχαίνει κανείς είναι να προσπαθεί να γίνει "χαλίφης στη θέση του χαλίφη" (devenir calife à la place du calife -Iznogoud). Τα εργαλεία που έχουμε σήμερα στη διάθεση μας μας επιτρέπουν να λειτουργήσουμε εκτός των παραδοσιακών δομών (συγκριτικό πλεονέκτημα του πειρατικού κινήματος) τις οποίες άλλωστε θέλουμε και να αναμορφώσουμε ή σε μερικές περιπτώσεις να καταργήσουμε.

[manosp]

Δρουν κατά συνείδηση - είτε εκφράζονται μέσω των υπαρχόντων σχημάτων, είτε δημιουργούν τη δική τους πλατφόρμα εκπροσώπησης ad hoc και εκτός του κόμματος των πειρατών. Προσωπική μου άποψη είναι ότι εάν η δομή ενός κόμματος προσεταιριστεί την ύπαρξη και ανάπτυξη τέτοιου είδους μηχανισμών, κάποια στιγμή η μηχανισμοί αυτοί θα λειτουργήσουν ανασταλτικά σε οποιαδήποτε δυναμική μπορεί να έχει το παρόν εγχείρημα. Νομίζω ότι όσο πιο clear and simple παραμείνουν τα πράγματα τόσο πιο εύκολο θα είναι να παραχθεί αποτέλεσμα.
Ειδικά στην περίπτωση του ΤΕΕ καθώς και των άλλων επιμέρους επιστημονικών και συνδικαλιστικών συλλόγων νομίζω ότι τα κόμματα λίγα έχουν να προσφέρουν, καθώς εκεί τίθενται θέματα επαγγελματικής επάρκειας και ηθικής στα οποία ο καθένας απαντά με διαφορετικό τρόπο ανεξάρτητα με την κομματική του προτίμηση. Όσον αφορά το θέμα των πανεπιστημίων, δεν ξέρω κατά πόσο είναι δόκιμη η υπάρχουσα μορφή συνδιοίκησης (παγκόσμια πρωτοτυπία) και δεν κρίνω σκόπιμο ότι είναι ο ρόλος των φοιτητών είναι να συναλλάσσονται με το ακαδημαϊκό προσωπικό για την εκλογή των διοικήσεων, οι οποίες θα πρέπει να λογοδοτούν απευθείας στον λαό και όχι στο προσωπικό και τους εκπαιδευόμενους των σχολών. Άλλωστε κάνουν χρήση οικονομικών πόρων προερχόμενων από την φορολογία των πολιτών και αυτοί που θα πρέπει να έχουν το πρώτο και τελευταίο λόγω ώς προς την ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου και την διοικητική επάρκεια των πανεπιστημιακών αρχών μέσω εξωτερικής αξιολόγησης. Το φαινόμενο του "Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει" πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει.
Μιας και όπως θα έχεις παρατηρήσει χρησιμοποιώ συχνά γνωμικά για να εκφράσω μια άποψη, νομίζω ότι αυτό που ανακεφαλαιώνει την άποψη μου καλύτερα και είναι αυτό που ισχυρίζομαι ότι η ιστορία διδάσκει είναι το "Όποιος μπλέκει με τα πίτουρα, τον τρώνε και οι κότες". Δηλαδή θα πρέπει να προσεχθούν σε ποια επίπεδα και φόρα θα δίνονται κάθε φορά η μάχες των ιδεών. Ειδικά σε επίπεδο επαγγελματικού και φοιτητικού συνδικαλισμού το έδαφος είναι ναρκοθετημένο, οι δομές απαρχαιωμένες, και η στοχοθεσία δύσκολη. Προτιμώ αυτά τα θέματα να λύνονται σε κεντρικό επίπεδο και ad hoc και όχι με την παγίωση διαφορετικών ομάδων συμφερόντων (μηχανισμών).

Κατανοητή και σεβαστή άποψη. Τα προβλήματα τα έχουμε νοιώσει όλοι.

Δεν καταλαβαίνω το εξής:
Σε μια σχολή με 100 άτομα στο κάθε έτος, έχουμε και 5 πειρατές ή στο ΤΕΕ έχουμε 20 Πειρατές.

Τι να κάνουν αυτοί οι άνθρωποι στις εκλογές τους ;

Το επιχείρημα μου σαν λογική έχει 2 βασικούς άξονες
- Αποφυγή δημιουργία μεσαζόντων σε κάθε επιμέρους φορέα (επιμελητηρία/επιστημονικούς συλλόγους) κλπ.
- Ιδιαίτερη προσοχή στον ευαίσθητο τομέα των πανεπιστημίων. Τα τελευταία 30 χρόνια η διασύνδεση των φοιτητικών ρευμάτων με τα κόμματα, οδήγησε στην υπάρχουσα τάξη των professional politicians. Είναι κατά τη γνώμη μου αντιπειρατική η λογική της δημιουργίας επιμέρους ομάδων τέτοιου είδους. Θα μπορούσε να υπάρχει ομάδα φοιτητών ή επαγγελματιών είτε επιστημόνων μέσα στα πλαίσια του κόμματος, αλλά όχι των επιμέρους φορέων. Αλλιώς το μονο που πετυχαίνει κανείς είναι να προσπαθεί να γίνει "χαλίφης στη θέση του χαλίφη" (devenir calife à la place du calife -Iznogoud). Τα εργαλεία που έχουμε σήμερα στη διάθεση μας μας επιτρέπουν να λειτουργήσουμε εκτός των παραδοσιακών δομών (συγκριτικό πλεονέκτημα του πειρατικού κινήματος) τις οποίες άλλωστε θέλουμε και να αναμορφώσουμε ή σε μερικές περιπτώσεις να καταργήσουμε.

[anestis]

Και πάλι κατανοητή η θέση,
προσωπικά νομίζω ότι το θέμα πρέπει να το βάλεις σε δημόσια διαβούλευση, Σώμα και Συνέδριο, μόλις πάρουν μπρος αυτές οι διαδικασίες.

Δρουν κατά συνείδηση - είτε εκφράζονται μέσω των υπαρχόντων σχημάτων, είτε δημιουργούν τη δική τους πλατφόρμα εκπροσώπησης ad hoc και εκτός του κόμματος των πειρατών.

[ironis24]

Να μην πέσουμε στα πρότυπα των κομμάτων που τόσο δε θέλουμε να μοιάσουμε. Αν χρειαστεί κάτι τέτοιο είναι στο χέρι του κάθε σκεπτόμενου φοιτητή να μεταλαμπαδεύσει τις ιδέες αυτές, είτε μέσω προσωπικής παράταξης, είτε μέσω του κοινωνικού του κύκλου.

Προσωπικά ως φοιτητής θα σταματήσω να ασχολούμαι με το pirate party αν δω κάτι τέτοιο, γιατί έχω δει τη σαπίλα του συστήματος αυτό και ξέρω πως όταν πέφτεις με τα σκατά βρωμάς κ εσυ

[Bill]

Προτείνω με την δημιουργία του κόμματος να γίνει πρόσκληση μελών,και αφού γραφτούμε να τεθούν ζητήματα όπως και αυτό σε συνέλευση και να ψηφίσουμε. Πάντως τον πρώτο λόγο ας τον έχουν οι φοιτητές-πειρατές που ξέρουν και την κατάσταση καλύτερα από μένα π.χ. που είμαι εκτός ιδρυμάτων.Για το θέμα του συνδικαλισμού,όντως καλύτερα να μην έχουμε έναν οργανωμένο συνδικαλιστικό φορέα.