Η γνώμη μου για το κόμμα σας

[baskin]

χανονται απαντησεις βρε παιδια? κατι τετοιο εχω καταλαβει.

Όχι κάποια παραληρήματα έχουν μεταφερθεί στο playground του izno.

[agelos]

χανονται απαντησεις βρε παιδια? κατι τετοιο εχω καταλαβει.

Όχι κάποια παραληρήματα έχουν μεταφερθεί στο playground του izno.

βασικα δεν ελεγα μονο γι αυτο. εγραψα κι εγω καποιες απαντησεις. αλλα δεν τις βλεπω εδω.

[baskin]

βασικα δεν ελεγα μονο γι αυτο. εγραψα κι εγω καποιες απαντησεις. αλλα δεν τις βλεπω εδω.

Επειδή ήταν κομμάτι της συνομιλίας με το φίλτατο pet του forum, πήγαν μαζί του στην Χαλαρή Συζήτηση. Θα τις βρεις εκεί.

[agelos]

γιατι με μπερδευετε και δε μου λετε και τιποτα. μπαινω δεν βλεπω τιποτα φευγω. μα pet?

[spkostas]

Eκτός από απαντήσεις χάνονται και ερωτήσεις ή μάλλον θάβονται. Συνεχίζω το παραλήρημα μου.
Το κόμμα που κρύβεται πίσω από τη θέση «όχι στο παραπλανητικό δίλημμα με ή κατά του μνημονίου» είναι η ΔημΑρ ενώ την πρόταση που έκανα εγώ έχει υποστηρίξει το Σύριζα –με ένα κομμάτι του να θέλει κατευθείαν δραχμή-. Ας μην αναπαράγουμε αντιπαραθέσεις κομμάτων που κουβαλάνε άλλα βάρη και απευθύνονται σε άλλα ακροατήρια. Όμως πρώτου το κόμμα αρχίσει να πανηγυρίζει την κατάρρευση του υπάρχοντος αντιπροσωπευτικού συστήματος, θα έπρεπε να έχει προσδιορίσει την θέση του απέναντι σε αυτό. Αυτή η ανάγκη φαίνεται να εκφράζει και ο aggelos όταν για το θέμα της χρηματοδότησης των κομμάτων λέει: ‘’δεν θελω να αποποιησουμε ενα τετοιο ποσο αλλα να προσθεσουμε επισημη θεση για την οποια θα παλεψουμε οταν μπουμε στην κοινοβουλευτικη ομαδα της χωρας’’. Αυτό το προβληματικό κοινοβουλευτικό πολίτευμα έχουμε αλλά όπως λέει ο antiguru για τον καπιταλισμό: «Αμέσως κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει: και τι μπορείς να κάνεις για να το αλλάξεις; (είναι ουτοπικό να πιστεύει κάποιος οτί έτσι ξαφνικά μπορεί να ανατραπεί ένα σύστημα που έχει οικοδομηθεί για περισσσότερο από ένα αιώνα σχεδό δύο)». Αν όμως δεν έχετε πρόταση για το πώς το κόμμα θα σταθεί απέναντι στα υπάρχοντα αποτυχημένα κόμματα τότε κινδυνεύετε να χαρακτηριστείτε «αγανακτισμένοι κομπιουτεράδες».

Συμφωνώ ότι το κόμμα στην παρούσα φάση δεν μπορεί ακόμα να παράξει μια ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση που θα ξεφεύγει από το απλό ναι ή όχι στο μνημόνιο ή το και ναι και όχι στο μνημόνιο. Δεν βλέπω όμως να κάνετε τίποτα για αυτό, εκτός από το να τεστάρετε την απήχηση του «προϊόντος» με όρους μάρκετινγκ, στο εκλογικό-καταναλωτικό κοινό, ενώ θα έπρεπε να τεστάρετε τις εφαρμογές και τις προεκτάσεις των αρχών σας σε προτάσεις για την ελληνική πραγματικότητα. Κάνατε copy paste τις αρχές των άλλων πειρατικών κομμάτων βάλατε και το «pirate’s wheel” που είναι κάτι σαν «εγχειρίδιο του κάλου μάνατζερ» σαν πολιτικό μανιφέστο και τέρμα.
Για να επικαλεστώ των γερμανό πειρατή Τόμας Γκάουλ, (ergazomenoiependyti.wordpress 10/2/2012) στο ερώτημα: «Ποιες είναι οι προτεραιότητες που πρέπει να βάλει το Κόμμα Πειρατών Ελλάδας;» απαντά ως εξής:«Θα ήταν καλό να ξεκινήσει μία δυναμική διαδικασία εκδημοκρατισμού, ώστε να οικοδομηθεί μία πραγματικά καλή δημοκρατία. Μία μικρή αλλαγή, ίσως ακόμα και όσον αφορά την υποχρέωση ψήφου: να μετατραπεί σε δικαίωμα ψήφου. Για να πουν στον πολίτη ότι δεν πρέπει μόνο να ψηφίζει, αλλά έχει το δικαίωμα να το κάνει, όπως επίσης έχει και το δικαίωμα να συμμετέχει στη χάραξη πολιτικής. Το επόμενο που θα πρέπει να κάνει η παράταξη είναι να φτιάξει ένα οικονομικό πρόγραμμα το οποίο θα στηρίζεται από όλους. Η ελληνική οικονομία πρέπει κάπως να ανοικοδομηθεί, δεν πρέπει να καταστραφεί.»

Σε ποιο σημείο βρίσκετε η «δυναμική διαδικασία εκδημοκρατισμού;» Ας μη πω για το οικονομικό πρόγραμμα καλύτερα. Λέει ο antiguru: «Θα μπορουσε το ερώτημα να είναι(αντί για "ναι¨ η "όχι" στο μνημόνιο): συμφωνήτε με το οικονομικό(καπιταλιστικό-καταναλωτικό) μοντέλο που έχει κυριαρχήσει στο σύγχρονο κόσμο? Η απάντηση μου θα ήταν όχι. Αμέσως κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει: και τι μπορείς να κάνεις για να το αλλάξεις;». Το μνημόνιο δηλαδή που υπογράφτηκε πριν από λίγο καιρό είναι το ίδιο δεδομένο και αναπόφευκτο με τον καπιταλισμό. Αυτό αγαπητέ ommisman είναι η επιτομή της «ιδεολογίας» με την κλασσική έννοια του όρου.
Αλλά για να συνεχίσω τα «σχολικά συνθήματα» εγώ ,ο καθηγητάκος, έμαθα στην πράξη το πόσο διαφορετικά μπορεί να συμπεριφερθεί μια ομάδα ανθρώπων όταν δεν προκαταλαμβάνεις -βασιζόμενος σε ότι θεωρείς δεδομένο (σύστημα, αδιαφορία, αμάθεια, κλπ.), την ανταπόκριση που συναντάει η δικιά σου συμπεριφορά. Αυτό που ισχύει για μια μικρή ομάδα ισχύει και σε μεγαλύτερες ομάδες. Παρεμπιπτόντως, στις ομάδες εργασίας μαθητών προτείνεται να παρακινούνται στην υιοθέτηση κάποιου ονόματος και κάποιου συμβόλου για να ενισχυθεί η ταύτιση του ατόμου με την ομάδα. Δηλαδή κάτι σαν την όλη ιστορία, με τους πειρατές, τα σημαιάκια, τα μπλουζάκια κλπ., οι κοινωνικοί ψυχολόγοι τα ξέρουν καλύτερα αυτά, οι υπόλοιποι θυμηθείτε την ταινία «το Κύμα».
Ας αφήσουμε όμως τους συμβολισμούς και ας επανέρθουμε στην πραγματικότητα.
Αν δεν υπήρχε αυτή η «αναπόδραστη» πραγματικότητα της κρίσης και του μνημονίου, ο «δικομματισμός» θα θριάμβευε, οι εχθροί του θα ασχολιόντουσαν με τα υπαρξιακά τους ζητήματα και οι πολίτες θα λειτουργούσαν όπως είχαν μάθει να λειτουργούν και τίποτα δεν θα άλλαζε. Σήμερα όμως η πραγματικότητα αναγκάζει τους ανθρώπους να ανοίξουν τα μάτια και τα αυτιά τους και για το λόγο αυτό μπορούν να αναδειχθούν προτάσεις που πριν από λίγο καιρό θα θεωρούνταν «γραφικές» (εκτός και αν οι φορείς τους τις καταντήσουν έτσι). Αν ξεκινάμε με την παραδοχή ότι δεν υπάρχει ώριμη σκέψη αλλά «αντανάκλαση της απελπισίας», τότε θα πρέπει να αποδέχτούμε και την άποψη της Διαμαντοπούλου που έλεγε πριν λίγο καιρό ότι δεν πρέπει να γίνουν εκλογές (για πόσο καιρό δεν είπε) γιατί θα επικρατήσει ο λαϊκισμός.Αν υπήρχε όμως η διάθεση να κάνει κάτι κανείς για όλη αυτή την κατάσταση μέσα από τη συμμετοχή σε μια συλλογικότητα θα έπρεπε αυτή η συλλογικότητα να αποκτήσει φωνή, να ακουστεί ξεκάθαρα και όχι με μισόλογα και υπαινιγμούς.

Κ.Σ.

[anestis]

@spkostas

Σε παρακαλώ, με βάση το παραπάνω, γράψε μας την άποψή σου για μια συνοπτική πρόταση ενεργειών.
Πως μεταφράζονται δηλαδή οι απόψεις σου σε πρακτικό επίπεδο.

[Thermaikos]

Το κόμμα που κρύβεται πίσω από τη θέση «όχι στο παραπλανητικό δίλημμα με ή κατά του μνημονίου» είναι η ΔημΑρ

Η Δημ.Αρ. καταψηφισε το μεσοπροθεσμο, καταψηφισε το μνημονιο και δεν συμμετειχε σε κυβερνηση με ΠΑΣΟΚ-ΝΔ.

[Tritonio]

Κατ' αρχήν δεν θεωρώ το κόμμα σας, ως μια σοβαρή πολιτική πρόταση.............. άμεση δημοκρατία;

Παππού εσύ;

[spkostas]

@Ανέστη. Αν δεν είχα σκοπό να ξαναγράψω στο φόρουμ γιατι έχω κολλήσει με το γράψε-διάβασε και δεν έχω κοιμηθεί σαν τον άνθρωπο εδώ και μέρες. Άσε που έχω παραιτήσει κάποιες δουλείες στη μέση. Αλλά επειδή έχεις συμπαθητική φυσιογνωμία και κυρίως επειδή ενδιαφέρεσε για την άποψη μου θα σου απαντήσω.

Σήμερα το απόγευμα ήμουν στη συνάντηση των πειρατών στα Χανιά. Μιας και δεν είμαι μέλος δεν μπορώ να μεταφέρω τίποτα άλλο πέρα από το ότι έγινε μια πολύ χρήσιμη συζήτηση.
Καταρχήν να εξηγήσω συνοπτικά πως βλέπω τα πράγματα από πλευράς προγράμματος, αρχών και τακτικής ως προς τις θέσεις που μπορούν και πρέπει να διατυπωθούν.
Η ιδέα ότι ο άξονας αριστερά – δεξιά είναι ξεπερασμένος μπορεί να ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα χωρών όπως η Σουηδία και η Ελβετία που έχουν κατά κεφαλήν εισοδήματα, από τα μεγαλύτερα στον κόσμο, σε συνδυασμό με ανεπτυγμένο κράτος-πρόνοιας. Εκεί τα ζητήματα παραγωγής και διανομής του πλούτου θεωρούνται λίγο ή πολύ λυμένα οπότε οι μετά-υλιστικές αξίες και τα ζητήματα ταυτότητας κυριαρχούν στην πολιτική ατζέντα. Και στην Ελλάδα νομίζαμε ότι τα είχαμε λύσει αυτά προβλήματα με το να δανειζόμαστε ασύστολα, αλλά ήρθε η κρίση του 2008 ανέβηκαν τα επιτόκια, μπήκαμε στο πρόγραμμα του ΔΝΤ και ξαφνικά όλοι ανακάλυψαν τον Μαρξ , τον Κέινς και τον Χάγιεκ. Όπως είπα και στη συζήτηση με τα παιδιά, μπορεί το μέσο της δικτυακής άμεσης δημοκρατίας να είναι καινούργιο αλλά ο άνθρωπος αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα στην πολιτική του οργάνωση από τότε που εμφανίστηκε στη γη (που λέει ο λόγος). Το μέσο είναι καινούργιο τα προβλήματα όχι. Στην περίπτωση μας, μπορεί το κόμμα να γεννήθηκε χθες αλλά εμείς όχι. Δεν νομίζω ότι κάποιος από εσάς να γεννήθηκε πειρατής! Όλοι κάποιον ψηφίσαμε, σε κάτι πιστέψαμε, έτσι για να μην μας πιάνει απελπισία ή να αρχίσουμε να σπάμε βιτρίνες. Ας μην κάνουμε λοιπόν τις μωρές παρθένες και υπό το φόβο να μην πούμε κάτι που παραπέμπει σε θέσεις του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος δεν λέμε τίποτα ή λέμε αοριστολογίες. Μπαίνω λοιπόν στο ψητό:

Με βάση τις ψηφισμένες αρχές του κόμματος, αυτό που βλέπω εγώ να ταιριάζει σαν πρόγραμμα για την ελληνική περίπτωση θα ήταν ένας συνδυασμός της προτεινόμενης διαπραγματευτικής τακτικής του Τσίπρα απέναντι στους δανειστές και το μνημόνιο, τις προγραμματικές θέσεις της ΔΗΜΑΡ με ένα πειρατικό κράτος (και όχι ληστρικό όπως είναι τώρα!). Ο Τσίπρας λέει λοιπόν «όχι στο ευρώ με κάθε θυσία» (καμιά φορά λέει και «καμία θυσία για το ευρώ» αλλά δεν πειράζει ) ενώ η ΔημΑρ λέει ότι «η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας είναι αδιαπραγμάτευτη». Ο Τσίπρας λέει ότι θα απειλήσει τους δανειστές με μονομερή μερική διαγραφή του χρέους για να ξεσφίξουν τα λουριά, να μπορέσουμε να αναπνεύσουμε και τους ξεπληρώνουμε αργότερα. Η ΔημΑρ δεν θέλει ούτε να σκέφτεται το ενδεχόμενο ρήξης με την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το δίδυμο της συμφοράς. Περιμένει, ίσως, καλύτερο συσχετισμό δυνάμεων αργότερα με τον Ολάντ στη θέση του Σαρκοζί ενώ η Μέρκελ δείχνει αμετακίνητη. Έτσι, μετατοπίζει το δίλημμα από το «με το μνημόνιο ή κατά του μνημονίου» στο ναι ή όχι στη Μεταρρύθμιση. Εκεί αρχίζουν τα δύσκολα όμως γιατί τι μεταρρύθμιση να γίνει με την τρόικα πάνω από το κεφάλι μας και με όλο τον κόσμο εδώ πέρα να αισθάνεται ότι «οι Γερμανοί ξανάρχονται»; Ο Ψαριανός είπε στον Θεοδωράκη σε κάποια φάση ότι καλύτερα να έρθουν ευρωπαίοι επιτηρητές και γραφειοκράτες, μπας και γίνουμε άνθρωποι. Αλλά δεν γίνονται έτσι οι μεταρρυθμίσεις, από πάνω προς τα κάτω, χωρίς τη συναίνεση των από κάτω. Είδατε τι έγινε με τα πανεπιστήμια. Εδώ μπορεί να μπει το πειρατικό (συμμετοχή –διαβούλευση, διαφάνεια κλπ).
Από εκεί και έπειτα τα προγράμματα των δύο κομμάτων διαφέρουν στο ότι το Σύριζα τα βάζει κυρίως με το κεφάλαιο και η Δημαρ κυρίως με τις συντεχνίες. Το πειρατικό μπορεί να τα βάλει αν θέλει και με τα δυο. Η Δημαρ ζητάει λιγότερο κράτος ενώ το Σύριζα περισσότερο. Εδώ μπορεί να μπει πάλι το πειρατικό, να μιλάει για δημόσιες υποδομές, μεταφορές και ενέργεια με βάση τις αρχές, αν θέλετε, και από εκεί και έπειτα (δεν είναι ανάγκη να δηλωθεί εκ των προτέρων) επιλογή με πειρατικό τρόπο (διαβούλευση, συμμετοχή, διαφάνεια-για να μην τα λέω συνέχεια από εδώ και πέρα θα λέω μόνο «πειρατικό»), ανάμεσα σε διαφορετικές βαθμίδες εμπλοκής του πειρατικού κράτους, από τη δημόσια διαχείριση μέχρι τον έλεγχο, την εποπτεία ή τη ρύθμιση, ως το ελεύθερο από κάθε έλεγχο. Το ίδιο μπορεί να γίνει και για τα εργασιακά, ασφαλιστικά, φορολογικά κλπ Να προταθεί δηλαδή επιλογή εκ των υστέρων με πειρατικό τρόπο. Σε τομείς όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, τα ζητήματα ταυτότητας-ετερότητας-μειονοτήτων, εξωτερικής πολιτικής κλπ δεν διαφέρουν μεταξύ των δύο κομμάτων . Για το κομμάτι της αγοράς, των επενδύσεων και των τομέων που έχουν προοπτική ανάπτυξης τα περισσότερα κόμματα πάνω-κάτω τα ίδια λένε.

Όλα αυτά μπορούν να γίνουν σιγά-σιγά, εκείνο που προέχει είναι η τοποθέτηση σε σχέση με το μνημόνιο και τους δανειστές. Αυτό είναι που θα δώσει φυσιογνωμία στο κόμμα. Υπάρχει σοβαρή πιθανότητα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να μην μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση και να μην βρεθούν άλλα κόμματα να συνεργαστούν. Τότε τι γίνεται αν σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και βγάλουν οι πειρατές βουλευτές; Κανένα κόμμα δεν μπορεί να βγαίνει, ειδικά σε αυτές, τις εκλογές και να λέει μη με ρωτάτε για το τι θα κάνω αν εκλεγώ ακόμα και αν η πιθανότητα είναι μηδαμινή. Τυπικά σε μια κοινοβουλευτική Δημοκρατία όλα τα κόμματα ζητάνε την ψήφο για να ασκήσουν εξουσία, οπότε πρέπει να ξέρουν οι ψηφοφόρο εξ αρχής πως θα την χρησιμοποιήσουν έστω και αν μια τέτοια πιθανότητα είναι μικρή. Εξάλλου, οι εκλογές μπορεί να είναι απανωτές ή ο φόβος μιας κρίσης ακυβερνησίας να εξαναγκάσει τις ποιό απίθανες συνεργασίες ή μια χρεοκοπία και έξοδος από το ευρώ μπορεί να γίνει έτσι και αλλιώς. Από εδώ και πέρα, όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να κάθομαι με σταυρωμένα τα χέρια θεωρώντας δεδομένο ότι θα βγει κυβέρνηση που θα συνεχίσει την μνημονιακή πολιτική ή να κάνω πλάκα και κουβεντούλα με πειρατικά αστειάκια περιμένοντας με αυταρέσκεια να δω το ποσοστό που θα «σκοράρει» το κόμμα στις εκλογές.

Καταλαβαίνω ότι φοβάστε την διάσπαση, το ενδεχόμενο να κοπείτε στα δύο. Δεν πειράζει όμως γιατί θα έρθουν άλλοι που δεν θα πρήζουν τους υπόλοιπους με τα ίδια και τα ίδια. Αρκεί την οποιαδήποτε στάση να την υποστηρίξετε με θάρρος και επιχειρήματα. «Να τους τρίξουμε τα δόντια» ή όπως λέει και Ανδρουλάκης «προσκύνα τον διάολο μέχρι να περάσεις το γεφύρι»;. Λέω δηλαδή ότι πρέπει να μπεί σε ψηφοφορία μέσα στο κόμμα άμεσα το εξής ερώτημα; α) Θέλουμε η κυβέρνηση που θα σχηματιστεί στις εκλογές να διαπραγματευθεί καλύτερους όρους με τους δανειστές χρησιμοποιώντας ως μέσο πίεσης την μονομερή διαγραφή (με άλλα λόγια πεί :τόσα έχουμε τόσα μπορούμε να δώσουμε αυτή τη στιγμή παραπάνω δεν βγαίνουμε) ή
β) Θέλουμε από την κυβέρνηση που θα βγει από τις εκλογές να διεκδικήσει καλύτερους όρους, αναπτυξιακή πολιτική μέσα από την συνεννόηση με τους εταίρους γιατί δεν μπορούμε να ρισκάρουμε την βουτιά στο άγνωστο, την άτακτη χρεοκοπία και την επιστροφή στη δραχμή, ούτε εμπιστευόμαστε καμία κυβέρνηση σε μια τέτοια περίπτωση.
Αυτό θα ήταν μια καλή αρχή για να μπει σε λειτουργία η μηχανή του κόμματος και να ξεκινήσει μια διαδικασία σε συμπαγείς βάσεις. Να ξέρουν όσοι μείνουν ότι μπορούν να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να δημιουργηθεί μια μαγιά ανθρώπων με κοινές αξίες, ιδέες, βλέψεις και οράματα που θα μπορεί να μπολιάσει τον πειρατισμό στους υπόλοιπους. Για να είμαι ξεκάθαρος εγώ σε περίπτωση που επιλέξετε το β θα ψηφίσω Σύριζα όχι γιατί με καλύπτει αλλά γιατί όπως είπαμε χωρίς ελπίδες ή έστω αυταπάτες δεν μπορεί να ζήσει κανείς

Βοηθήστε με να ξεκολλήσω από το φόρουμ.
ΚΣ

[spkostas]

Για όσους νομίζουν ότι η έξοδος από την ευρωζώνη εισοδυναμεί με την έκρηξη του ήλιου, διαβάστε αυτό:http://news247.gr/eidiseis/oikonomia/gkempel_ksegrapste_ta_daneia_poy_dwsame_sthn_ellada.1725200.html