zio_donnie έγραψε:Το θέμα δεν είναι τόσο ιατρικό όσο ηθικό. Οι ουσίες δεν απαγορεύονται γιατί κάνουν περισσότερο ή λιγότερο κακό στον οργανισμό, αλλά γιατί η τοπική κουλτούρα το απαιτεί με βάση συναισθηματικά και όχι επιστημονικά κριτήρια.
Επίσης να διαχωρίσουμε και τις έννοιες "αποποινικοποίηση" και "νομιμοποίηση". Η πρώτη σημαίνει πως δεν διώκεται η χρήση, η δεύτερη σημαίνει πως επιτρέπεται ρητά η εμπορία. Η αποποινικοποίηση είναι μονόδρομος για κάθε πολιτισμένη χώρα, καθώς δεν νοείται δίωξη της οποιασδήποτε προσωπικής επιλογής από τον νόμο. Η νομιμοποίηση όμως είναι ένα άκρο το οποίο είναι επικίνδυνο. Άλλο να μην απαγορεύεται η χρήση κοκαΐνης, άλλο να επιτρέπεις την πώληση φαρμάκων για λόγους διασκέδασης. Το δεύτερο δεν γίνεται για τον απλό λόγο πως μερικές αν όχι οι περισσότερες ψυχοτρόπες ουσίες ανήκουν στην κατηγορία φαρμάκων που θα χρειαζόντουσαν ιατρική συνταγή. Και δεν νοούνται ιατρικές συνταγές για ψυχαγωγία. Η χορήγηση ηρωίνης ή μεθαδόνης σε εξαρτημένα άτομα δεν είναι νομιμοποίηση πώλησης σε πελάτη αλλά συνταγογράφηση σε ασθενή.
Σε κάθε περίπτωση δεν έχει νόημα να βγάλουμε θέση από το μηδέν, ειδικά στο νομοτεχνικό κομμάτι (δεν μπορούμε κιόλας). Πιστεύω πως το παράδειγμα της Πορτογαλίας είναι ο καλύτερος δυνατός συμβιβασμός στο θέμα, με το πρόσθετο ατού πως το σύστημα έχει ήδη εφαρμοστεί εδώ και χρόνια και τα στατιστικά επιβεβαιώνουν πως λειτουργεί και δεν επέφερε την κατάρρευση της κοινωνίας και την μαζική εξάρτηση στην ηρωίνη όπως τρομοκρατούν τον κόσμο οι διάφοροι υπερασπιστές της ηθικής.
Το πορτογαλικό παράδειγμα είναι ακόμα πιο ενδιαφέρον, γιατί παρότι πρόκειται για Ευρωπαϊκή χώρα και θεωρείται επιτυχημένο, αγνοείται από τα ΜΜΕ και απουσιάζει εντελώς από τον δημόσιο διάλογο.
Μπλέκουμε σε θολά νερά.
Αν θεωρήσουμε ότι ο εξαρτημένος είναι ασθενής, μπορεί να διακρίνει την ασθένεια του και να ζητήσει θεραπεία;
Έχει την δυνατότητα κρίσης για να μπορεί να λάβει αποφάσεις ή πρέπει να τις αναλάβει για αυτόν κάποιος κηδεμόνας;
Θα απαιτηθεί η θεραπεία χωρίς την συναίνεση του ασθενούς; Από την κοινωνία( εισαγγελέας) ;από τους συγγενείς του;;; Από τον φίλο του;;;;
Μπορεί οι ψυχίατροι να ονειρεύονται τις θέσεις στον ΟΚΑΝΑ και τα τυχερά από τις δίριγες συνταγές αλλά δεν νομίζω ότι κερδίζει τίποτα η κοινωνία ή τα εξαρτημένα άτομα με την συνταγογράφηση
Η μεγαλύτερη παραφιλολογία είναι ότι όλες οι απαγορεύσεις οφείλονται σε "πουριτανισμο" και στενομυαλιά της κοινωνίας.
Κάποιος που παίρνει ψυχοτρόπες ουσίες έχει κάνει τον ψυχισμό του σμπαράλια και βρίσκεται σε διπολική καταστάση στην καλύτερη των περιπτώσεων ή σε σχιζοειδή προσωπικότητα στις πιο συνηθισμένες. Και δεν είναι δυστυχώς αναστρέψιμη κατάσταση μετά την διακοπή, όσο και να φαντάζονται για το αντίθετο οι διάφοροι ρομαντικοί.
Και ερωτώ ποιά λύση δίνει αυτό το κείμενο που προτείνεται;;;;;
Πως πιστεύει ότι θα επέλθει θεραπεία του προβλήματος;;;;
Και πως θα προστατευθεί ο νέος κόσμος από την λαίλαπα των recreational drugs;;;;;; (Δεν είναι μόνο το χασις, κάθε μήνα βγαίνει και κινούρια ψυχοτρόπα ουσία στην αγορά)
Η λύση που θα πρότεινα είναι
Α) υποχρεωτική αποτοξίνωση cold turkey για όποιον συλλαμβάνεται για χρήση και απελευθέρωση εντός τριμήνου.( έχει να κάνει με παυλόβια εξαρτημένα αντανακλαστικά που εμποδίζουν την υποτροπή)
Β) ισόβια φυλάκιση για εμπορία.
Γ) στην έκτη υποτροπή του χρήστη ένταξης του σε μητρώο χρονίως εξαρτημένου ατόμου, και ένταξη του σε ισόβια κοινωνική εργασία, χορηγεία κοινωνικού μισθού και δωρεάν χορήγηση της ουσίας που είναι εξαρτημένο το άτομο από το κράτος. ( μετά τα τρία χρόνια χρήσης, ακόμα και για τα λεγόμενα μαλακά ναρκωτικά, το άτομο είναι ανίκανο να λειτουργήσει εντός των κοινωνικών δομών, είναι Καμμένος όπως λέγεται, οπότε οποιαδήποτε προσπάθεια θεραπείας δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Το μόνο που μπορείς να του προσφέρεις είναι εργασιοθεραπεία σε εργασία περιορισμένων δεξιοτήτων και ευθύνης και την δυνατότητα να ικανοποιήσει την εξάρτησή του χωρίς να αναγκάζεται να παρανομήσει για να βρεί χρήματα για αυτό. )
