chprokop έγραψε:Μιχάλης Μαντάς έγραψε:Μπορεί βέβαια να υπάρχουν και αυτοί που ξέρουν τι θέλουν και προς στιγμήν νόμισαν ότι το βρήκαν στους πειρατές, γιατί έτσι κατάλαβαν όταν διάβασαν τις διακηρύξεις του νεοϊδρυθέντος κόμματος, αλλά στη συνέχεια διαπίστωσαν ότι έπεσαν έξω ή στην καλύτερη όχι εντελώς μέσα.
Γινε λιγο πιο αναλυτικος Μιχαλη. Με ενδιαφερει.
Μην ξεχνας, οτι μπορει πολλοι να σκεφτονται το ιδιο, αλλα να μην μπαινουν στον κοπο να το διατυπωσουν ή να το προτεινουν
(η τεμπελια ειναι αγαπημενος φιλος των Νεοελληνων).
Επειδή δεν θέλω να σε κακοκαρδίσω και ευτυχώς τεμπέλης δεν χαρακτηρίστηκα ποτέ, θα σου παραθέσω ένα πολύ απλό παράδειγμα, που ελπίζω να σου δώσει να καταλάβεις τι εννοώ:
Κάποιος εγγράφεται στο κόμμα μας γιατί κάποιος του μίλησε γι’ αυτό ή γιατί περιδιαβαίνοντας στο διαδίκτυο έπεσε πάνω του και του φάνηκε ενδιαφέρον (η δική μου περίπτωση είναι περίπου και τα δυο) και αποφασίζει να συμμετέχει.
Θα συμφωνήσεις πιστεύω κι εσύ ότι ο καλύτερος τρόπος να έρθεις σε μια πρώτη επαφή, είναι το φόρουμ των συζητήσεών μας, από όπου παίρνεις μια πρώτη άποψη και για το «όλον κόμμα» αλλά και για αρκετά μεμονωμένα άτομα.
Αποφασίζει λοιπόν αυτός ο «κάποιος» να συμμετέχει σ’ αυτό και σαν καλός μαθητής που είναι και θέλει να σέβεται και τον ... σπιτονοικοκύρη, ξεκινάει διαβάζοντας τους «κανόνες» που δημοσιεύει το κόμμα στο οποίο μόλις πριν λίγο εντάχθηκε.
Τους βάζει στο μυαλό του και αρχίζει να διαβάζει τις διάφορες αναρτήσεις προκειμένου να μπει στο «παιχνίδι» της συμμετοχής.
Δεν χρειάζεται βέβαια να σου σημειώσω πόσοι και ποιοι από αυτούς τους κανόνες είναι γραμμένοι εδώ και πολύ καιρό στα παλαιότερα των υποδημάτων των περισσοτέρων μελών, κυρίως μάλιστα των λεγόμενων «ιδρυτικών», δηλαδή αυτών που τους ... εμπνεύστηκαν και στη συνέχεια τους θέσπισαν.
Στο μυαλό αυτού του «κάποιου» λοιπόν «καρφιτσώνεται» αυτόματα μια πρώτη απορία, η εξής:
Γιατί άραγε σ’ αυτό το κόμμα θεσπίζουν κανόνες, αφού στη συνέχεια οι ίδιοι τους καταπατούν;Με την πάροδο του χρόνου και την «εντατικοποίηση» της κομματικής συναναστροφής, σε ορισμένους (μάλλον πολλούς) «κάποιους», το ταμπλώ με τις καρφιτσωμένες απορίες γρήγορα γεμίζει, ενώ καινούργιες απορίες έρχονται συνεχώς να προστεθούν.
Όταν αυτό συμβεί, συνήθως οι «κάποιοι» οδηγούνται σε κρίσεις και αποφάσεις των εξής τύπων:
– Ο χώρος εδώ δεν μου αρέσει, άρα θεωρώ ότι έκανα λάθος επιλογή και απλά στρέφω ήσυχα την πλάτη μου και απομακρύνομαι.
– Μάλλον ο χώρος έχει πολύ δρόμο ακόμη μέχρι να καταλήξει σε καθιερωμένες τακτικές και εγώ δεν θέλω να συμμετάσχω σ’ αυτό, είτε λόγω έλλειψης χρόνου, είτε λόγω τεμπελιάς, (όπως και εσύ σημειώνεις), είτε για διάφορους άλλους λόγους (ας πούμε ότι προτιμώ το ... ψάρεμα). Αναστέλλω λοιπόν για λίγο την ενεργή συμμετοχή μου και στο μέλλον θα κρίνω ανάλογα αν θα την επαναενεργοποιήσω (πότε, πώς και πόσο).
– Οι άνθρωποι κοροϊδεύουν την κοινωνία (άγνωστο γιατί) και γι’ αυτό είναι καραγκιόζηδες και παράδειγμα προς αποφυγή (πράγμα όχι σπάνιο στην πολιτική). Φεύγω λοιπόν τρέχοντας και συστήνω σε όλους τους φίλους και γνωστούς να αποφύγουν την οποιαδήποτε συμμετοχή.
– Επειδή η βασική ιδέα μου αρέσει αλλά εδώ πιστεύω ότι αδικείται, θα αποχωρήσω από αυτό το κόμμα και θα προσπαθήσω να ιδρύσω κάτι ανάλογο μαζί με άλλους, το οποίο να έχει το ίδιο ιδεολογικό περιεχόμενο αλλά καλύτερες τακτικές. (Η περίπτωση Kailor, Mariotti & Σία, (λέμε τώρα)).
Κ.λ.π., κ.λ.π., κ.λ.π.
Κατ’ εμένα είναι προφανές ότι στο κόμμα μας όλα αυτά λίγο - πολύ έχουν συμβεί και μάλιστα κατ' εξακολούθηση, και επειδή εκτιμώ ότι αυτοί που «έμειναν» ως «ενεργοί» είναι ήδη πολύ λίγοι, συγκρινόμενοι με αυτούς που φάνηκε ότι είχαν διάθεση συμμετοχής, έχω την εντύπωση ότι χρειάζεται να γίνουν πολλά ώστε αυτοί που «δεν είναι πια ενεργοί» να ξαναγίνουν και να προστεθούν ακόμη περισσότεροι, γιατί κακά τα ψέματα Χριστόφορε, οι πολλοί χρειάζονται απαραίτητα, γιατί άμα το κόμμα γίνει γκρουπούσκουλο, μπορεί βέβαια και πολύ εύκολα να συζητάει και ακόμη πιο εύκολα να αποφασίζει (αφού θα έχουν μείνει οι λίγοι και εν πολλοίς συμφωνούντες) αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί ούτε καν να γνωστοποιήσει τις αποφάσεις του, πολύ δε περισσότερο να τις επιβάλει και ελπίζω να καταλαβαίνεις τους λόγους.
Και επειδή φαντάζομαι ότι θα αναρωτιέσαι ποιες είναι οι δικές μου αποφάσεις σχετικά, θα σου απαντήσω και σ’ αυτό για να μην έχεις απορίες.
Είμαι πλήρες μέλος, (υπέρ)τακτοποιημένο οικονομικά, δεν έχω αποχωρήσει και ούτε το σκοπεύω, παρακολουθώ τακτικά τις συζητήσεις, αλλά επιλέγω τις περισσότερες φορές να μη συμμετέχω, γιατί δεν μου αρέσει καθόλου ο τρόπος που έχει οργανωθεί και διαμείβεται ο διάλογος στα πλαίσια του κόμματος, έχω αρκετό χρόνο για κομματική δουλειά, αλλά καθόλου πλέον διάθεση συμμετοχής και ομολογώ ότι αισθάνομαι ηττημένος, γιατί παρότι προσπάθησα όσο μπορούσα, αισθάνομαι ότι δεν μπόρεσα να προωθήσω προς το καλύτερο τα πράγματα και δυστυχώς σταδιακά εξάντλησα τις δυνατότητές μου και δεν έχω πια τίποτα άλλο να διαθέσω παρά μόνο την ταπεινή μου ψήφο στις εκλογές και την οικονομική συμμετοχή μου.
Έχω δε ακόμη να σου προσθέσω ότι γνωρίζω 5-6 ακόμη που σκέπτονται ακριβώς το ίδιο με εμένα. (Όχι δεν θα κάνουμε κόμμα. Για ψάρεμα το προσπαθούμε).
Α, ξέχασα να γράψω κάτι και για το τρολλ που κι αυτό έχει το ενδιαφέρον του.
Εγώ Χριστόφορε δεν ήξερα τι είναι τρολλ. (Ψηφιακά αναλφάβητος γαρ). Το έμαθα εδώ στο κόμμα μας. Όταν πρωτοσυνάντησα ανάρτηση αυτού του/ης κυρίου/ας νόμιζα ότι συνομιλώ με κάποιο μέλος σαν κι εμένα και προχώρησα κανονικά την κουβέντα. (Νομίζω ήταν η εποχή του Izno). Όταν αργότερα κατάλαβα περί τίνος πρόκειται, αποφάσισα να ακολουθήσω τη συμβουλή των παλαιοτέρων που σύστηναν να μην του απαντάμε και ούτε να του απευθύνουμε το λόγο, γιατί αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να απαλλαγούμε. Από τότε δεν ξανασυνομίλησα μαζί του πράγμα που μπορείς να το ... ερευνήσεις. Λίγο μετά ανακάλυψα ότι όλοι, μα εντελώς όλοι, όσους είχα ακούσει να συστήνουν να μην συνομιλούμε μαζί του, συνέχισαν κανονικά να συνομιλούν. Τότε είπα μέσα μου ή στραβός είν' ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε και αποφάσισα να πάω για ψάρεμα ... μέχρι νεωτέρας και μάλλον καλά έκανα γιατί έπιασα κάτι σαργούς και λιθρίνια ... θηρία σου λέω!
