-mesitiko- έγραψε:Όσο για την θέληση του Σπύρου, ειλικρινά πιστεύω ότι δεν θα δουλέψει.
Το πρόβλημα είναι ότι όταν συλλαμβάνονται στα σύνορα πετάνε τα χαρτιά τους στην θάλασσα, για να μην υπάρχει επίσημο έγγραφο που να τους συνδέει με μία συγκεκριμένη χώρα. Αυτός είναι και ο λόγος που το Πακιστάν πχ δεν δέχεται κανένα πίσω, γιατί δεν τους αναγνωρίζει ως πολίτες του.
Και λέω υπάρχουν τρόποι.....δεν έχουν χαρτιά ή τα πέταξαν όλοι και ο λαθρέμπορος ? επιστροφή στην χώρα του λαθρέμπορου ή αναγνώριση από μεταφραστή τι γλώσσα μιλάνε άρα και από που κατάγονται ή θα κάνουν τους μουγκούς όλοι ?
Συμφωνώ μαζί σου στο γεγονός ότι πριν την είσοδο μεταναστών ποιος έκανε αυτές τις δουλειές ? φυσικά Έλληνες.
Σπύρο έχοντας ζήσει λόγω καταγωγής στα σύνορα για τριάντα χρόνια, αλλά και ασκώντας στην αρχή της καριέρας μου την ιατρική εκεί συνεπώς έχω περιθάλψει στην υποδοχή πάνω από 100.000 λαθρομετανάστες, μπορώ να σου πώ ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο,απλοϊκά.
Λαθρέμπορος δεν υπάρχει σχεδόν ποτέ.
Όταν περνάν το ποτάμι τους αφήνει από την μεριά της Τουρκίας και τους λέει περάστε. Τα χαρτιά τα πετάνε στο ποτάμι. Όλοι δηλώνουν όποια χώρα θέλουν. Η Τουρκία δεν τους δέχεται, γιατί λέει ευθαρσώς ότι λέμε ψέματα ότι περάσαν το ποτάμι, και κανένας άλλους δεν τους δέχεται οπότε μένουμε με τον μουτζούρη στο χέρι.
Όταν έρχονται απο την θάλασσα ή θα τους πάει ο λαθρέμπορος σε καμία απομονωμένη ξέρα, ή θα τους βάλει σε ένα φουσκωτό θα τους ρυμουλκήσει στα διεθνή ύδατα και θα τους δώσει ένα κουπί να κάνουν κουπί προς Ελλάδα και με την οδηγία όταν δούν λιμενικό με ελληνική σημαία να τρυπήσουν το σκάφος για να μην τους σπρώξει προς τα τουρκικά εθνικά ύδατα. Τα χαρτιά τους τα έχουν πετάξει ήδη στα τουρκικά χωρικά ύδατα.
Οι Τούρκοι πάλι ευθαρσώς μας λένε ότι λέμε ψέματα ότι ήλθαν από την τουρκική πλευρά και ότι βρέθηκαν στο Αιγαίο με ένα μαγικό τρόπο (τηλεμεταφορά ίσως). Οι χώρες που δηλώνουν λένε ότι λέν ψέματα και δεν υπάρχουν πολίτες με τέτοιο όνομα. Έτσι πάλι μένουμε με τον μουτζούρη στο χέρι.
Όταν τους συλαμβάνουμε, τους εξετάζουμε αν έχουν κάποιο πρόβλημα, τους δίνουμε 1500 ευρώ και τους λέμε επιστρέψτε στην πατρίδα σας οικοιοθελώς με το πρώτο αεροπλάνο δεν θα σας σταματήσουμε στα σύνορα. (Άρα δεν ισχύει αυτό που λέει ο Πέτρος ότι δεν έχουν λεφτά να γυρίσουν). Αυτοί παίρνουν το τραίνο και κατεβαίνουν στην Αθήνα και εγκαθίστανται εκεί ή παν στον Πειραιά ή στην Πάτρα για να περάσουν στην Ιταλία η σε κοντέινερ για βορειοευρωπαική χώρα.
Εκμεταλεύονται ένα παραθυράκι του νόμου που λέει όταν πάρουν πράσινη κάρτα, μπορεί ο γάμος να επιβεβαιωθεί με δύο μάρτυρες, οπότε όταν παίρνουν πράσινη κάρτα μετά από κάποιο καιρό (συνήθως δύο χρόνια) φέρνουν την οικογένεια από το Πακιστάν και έρχεται ο μουφτής στο τζαμί της περιοχής τους μαζί με δύο μάρτυρες και δηλώνει ότι τους,γνωρίζει και ότι είναι παντρεμένοι, η σύζυγος και τα παιδιά παίρνουν άδεια παραμονής στην Ελλάδα, εξ´ου και τα παιδιά που περιγράφει ο Βασίλης αλλού σαν παιδιά μετανάστες στην Ελλάδα, και στην συνέχεια πάνε στην Πακιστανική πρεσβεία που τους δίνει Πακιστανική διαβατήριο (άλλο που δεν θέλει για εισαγωγή σκληρού νομίσματος), με την δικαιολογία ότι κατόπιν της μαρτυρίας της συζύγου ανακαλύψαν τον φάκελο του στο χωριό του στο Πακιστάν.
Με την πράσινη κάρτα και μετά γίνεται μία πλήρης εκμετάλευσή του συστήματος στην Ελλάδα.
Μου έχει έρθει άνθρωπος με δύο παιδιά απαιτώντας να του κάνω παραπεμπτικό να κάνει δωρεάν IVF (έξω σωματική ) γιατί θέλουν και άλλα παιδιά με την γυναίκα του, μέχρι και άνθρωπος που απαιτούσε να του μεγαλώσω το πουλί, και όταν του είπα ότι η επέμβαση δεν καλύπτεται από το ΙΚΑ αλλά κοστίζει 3000 ευρώ άρχιζε να φωνάζει παλιό ρατσιστές,Έλληνες (σαν κάποιο άλλο σε αυτό το φόρουμ)
Παρεμπιπτόντως το ΔΟΥΒΛΙΝΟ 2 δεν απαγορεύει την απέλαση. Άρα άκυρο αυτό που λέει ο Βασίλης.
Ούτε οι συμφωνίες ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έχουμε υπογράψει απαγορεύουν την απέλαση. Οπότε πάλι άκυρο αυτό που λέει ο Βασίλης.
Ο νέος κόσμος έχει κάνει σαφές τι θέλει.
Κάποιον που να είναι σταθερός στη ιδεολογία του, να μην την κάνει υποκριτικά λάστιχο κατα πως τον συμφέρει και να την εκφράζει αυτή με λόγια και πράξεις αδιαφορώντας για τις συνέπειες.