pirateparty.gr forum

Γιάνης έγραψε:Είχαμε ετοιμαστεί για Grexit και παράλληλο νόμισμα πριν η ΕΚΤ κλείσει τις τράπεζες, αλλά δεν το δέχθηκε ο πρωθυπουργός και προτίμησε να σκύψει το κεφάλι στους δανειστές!

Δημοσιογράφος έγραψε:Ετσι, από ό,τι καταλαβαίνω, υπήρχαν δύο επιλογές: ένα άμεσο Grexit ή το τύπωμα IOUs (παράλληλου νομίσματος) και η επανάκτηση του ελέγχου της Τράπεζας της Ελλάδος με δυνητική και όχι απαραίτητη προετοιμασία για Grexit;

Βέβαια, βέβαια. Ποτέ δεν πίστεψα ότι θα έπρεπε να πάμε κατευθείαν σε νέο νόμισμα. Η άποψή μου ήταν -και την είχα θέσει στην κυβέρνηση- ότι αν τολμούσαν να μας κλείσουν τις τράπεζες, κάτι το οποίο εγώ το θεωρούσα ως μια επιθετική κίνηση απίστευτης επίδειξης ισχύος, θα έπρεπε να απαντήσουμε επίσης επιθετικά, αλλά χωρίς να περάσουμε τη διαχωριστική γραμμή από όπου δεν θα υπήρχε επιστροφή.

Θα έπρεπε να εισάγουμε τα δικά μας IOUs ή ακόμη και εν τέλει να ανακοινώναμε ότι επρόκειτο να εκδώσουμε τα δικά μας ευρώ: έπρεπε να κουρέψουμε τα ελληνικά ομόλογα του 2012 που διακρατούσε η ΕΚΤ, ή να ανακοινώναμε ότι είχαμε την πρόθεση να το κάνουμε και έπρεπε να πάρουμε τον έλεγχο της Τράπεζας της Ελλάδος. Αυτό ήταν το τρίπτυχο, τα τρία πράγματα, με τα οποία θεωρούσα ότι έπρεπε να απαντήσουμε αν η ΕΚΤ έκλεινε τις τράπεζές μας.

Είχα προειδοποιήσει το υπουργικό συμβούλιο ότι αυτό θα συνέβαινε (σ.σ. ότι η ΕΚΤ θα έκλεινε τις τράπεζές μας) για έναν μήνα, προκειμένου να μας σύρει σε μια εξευτελιστική συμφωνία. Οταν συνέβη -και πολλοί από τους συναδέλφους μας δεν μπορούσαν να το πιστέψουν ότι συνέβη- η πρότασή μου ήταν να απαντήσουμε “ενεργητικά”. Ας πούμε, ότι αυτό απορρίφθηκε (σ.σ. από τα υπόλοιπα μέλη του υπουργικού).

Δημοσιογράφος έγραψε:Και πόσο κοντά ήταν αυτό να συμβεί;

Ας πούμε ότι από τα έξι άτομα, μειοψηφούσαμε τα δύο.

Από τη στιγμή που δεν συνέβη (σ.σ. αυτό που πρότεινα), έλαβα τις εντολές μου να κλείσω τις τράπεζες συναινετικά με την ΕΚΤ και την Τράπεζα της Ελλάδος, κάτι στο οποίο ήμουν αντίθετος, αλλά το έκανα επειδή είμαι ομαδικός παίκτης. Πιστεύω στη συλλογική ευθύνη.

Και τότε, συνέβη το δημοψήφισμα, και το δημοψήφισμα μας έδωσε μια εκπληκτική ώθηση, τέτοια που θα δικαιολογούσε αυτό το είδος της δραστικής απάντησης ενάντια στην ΕΚΤ, αλλά τότε την ίδια εκείνη νύχτα, η κυβέρνηση αποφάσισε ότι η επιθυμία του λαού, αυτό το εκκωφαντικό “όχι”, ότι δεν ήταν αυτό που θα ενεργοποιούσε αυτή τη δραστική προσέγγιση.

Αντίθετα, (ερμηνεύτηκε) ότι θα έπρεπε να οδηγήσει σε μεγαλύτερους συμβιβασμούς προς την άλλη πλευρά. Η σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, με τον πρωθυπουργό μας να δέχεται την παραδοχή ότι ό,τι και να συμβεί, ό,τι και να κάνει η άλλη πλευρά, δεν θα απαντήσουμε ποτέ και με κανέναν τρόπο δεν θα τους προκαλέσουμε. Και ουσιαστικά αυτό σημαίνει... αναδίπλωση. Σταματάς τη διαπραγμάτευση».

Γιάνης έγραψε:1967. Τότε, το όπλο που χρησιμοποιήθηκε για να καταλυθεί η δημοκρατία ήταν τα τανκς. Αυτή τη φορά, ήταν οι τράπεζες. Οι τράπεζες χρησιμοποιήθηκαν από ξένες δυνάμεις για να καταλάβουν την κυβέρνηση. Η διαφορά είναι πως αυτή τη φορά καταλαμβάνουν όλη τη δημόσια περιουσία.

Για την στιγμή της παραίτησης, περισσότερο πήδηξα, παρά με έσπρωξαν.

Μπήκα στο γραφείο του πρωθυπουργού συνεπαρμένος. Ταξίδευα σε ένα όμορφο σύννεφο που το έσπρωχναν οι όμορφοι άνεμοι του ενθουσιασμού του κόσμου για τη νίκη της ελληνικής δημοκρατίας στο δημοψήφισμα. Τη στιγμή που μπήκα στο γραφείο του πρωθυπουργού, οσμίστηκα αμέσως μία συγκεκριμένη αίσθηση παραίτησης. Μία αρνητικά φορτισμένη ατμόσφαιρα. Αντιμετώπισα έναν αέρα ήττας, που ήταν εντελώς διαφορετικός από το τι συνέβαινε έξω.

Σε εκείνο το σημείο έπρεπε να το πω στον πρωθυπουργό. ''Αν θες να χρησιμοποιήσεις το θόρυβο της δημοκρατίας έξω από τις πύλες αυτού του κτιρίου, μπορείς να υπολογίζεις σε εμένα. Αλλά αν από την άλλη αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς να χειριστείς αυτό το μεγαλοπρεπές ''Οχι'' στην παράλογη πρόταση των Ευρωπαίων εταίρων μας, απλά θα φύγω''»

Γιάνης έγραψε:Ως υπεύθυνη κυβέρνηση, γνωρίζοντας καλά ότι υπήρχε μία σημαντική συμμαχία στο Eurogroup εκείνων με σκοπό να μας πετάξουν από το ευρώ, έπρεπε να κάνουμε τα απρόβλεπτα. Επρεπε να έχουμε μία μικρή μυστική ομάδα ανθρώπων, που θα δημιουργούσαν ένα σχέδιο σε περίπτωση που αναγκαζόμασταν να φύγουμε από την ευρωζώνη.

Φυσικά υπάρχει ένα αίνιγμα εδώ. Μόλις αυτό το σχέδιο αρχίσει να εφαρμόζεται, μόλις πάει από τα 5 άτομα που δουλεύουν σε αυτό στα 500- που είναι το μίνιμουμ που χρειάζεσαι για να τα εφαρμόσεις- γίνεται δημόσια γνωστό. Μόλις γίνει αυτό, η ισχύς της προφητείας δημιουργεί μία δυναμική από μόνη της. Ποτέ δεν κάναμε αυτή τη μετάβαση από τα 5 στα 500 άτομα. Ποτέ δεν νιώσαμε ότι είχαμε την εντολή να το κάνουμε. Ποτέ δεν προγραμματίσαμε να το κάνουμε. Είχαμε το σχέδιο στο χαρτί, αλλά δεν ενεργοποιήθηκε ποτέ.

Στη βουλή, πρέπει να κάθομαι κοιτάζοντας στη δεξιά πλευρά της αίθουσας, όπου κάθονται 10 ναζί, εκπροσωπώντας τη Χρυσή Αυγή. Αν το κόμμα μας, ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει καλλιεργήσει τόση ελπίδα στην Ελλάδα... αν προδώσουμε αυτή την ελπίδα και σκύψουμε τα κεφάλια μας σε αυτή τη νέα μορφή μεταμοντέρνας κατοχής, τότε δεν βλέπω άλλο πιθανό αποτέλεσμα πέρα από την περαιτέρω ενίσχυση της Χρυσής Αυγής. Θα κληρονομήσουν το ''μανδύα'' κατά της λιτότητας, τραγικά. Το σχέδιο της ευρωπαϊκής δημοκρατίας, μίας ενωμένης ευρωπαϊκής δημοκρατικής ένωσης, μόλις υπέστη μία μεγάλη καταστροφή.

Γιάνης έγραψε:
H σύνοδος κορυφής για το ευρώ τονίζει την κρίσιμη ανάγκη να οικοδομηθεί εκ νέου σχέση εμπιστοσύνης με τις ελληνικές αρχές [δηλαδή η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να επιβάλει νέα αυστηρή λιτότητα που θα κατευθύνεται στους πιο αδύναμους Έλληνες που έχουν ήδη υποφέρει πάρα πολύ] ως προαπαιτούμενο για πιθανή μελλοντική συμφωνία σχετικά με νέο πρόγραμμα του ΕΜΣ [δηλάδή ένα νέο δάνειο]. Στο πλαίσιο αυτό έχει βασική σημασία η ανάληψη ιδίας ευθύνης από τις ελληνικές αρχές [η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να υπογράψει διακήρυξη αυτομόλησης στη “λογική” της Τρόικα] , τις δε δεσμεύσεις πολιτικής πρέπει να ακολουθήσει η επιτυχής υλοποίησή τους.

Τα κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ που ζητούν χρηματοπιστωτική συνδρομή από τον ΕΜΣ αναμένεται να απευθύνουν, εφόσον είναι δυνατόν, ανάλογο αίτημα και στο ΔΝΤ. Αυτό αποτελεί προϋπόθεση προκειμένου η Ευρωομάδα να συμφωνήσει σχετικά με νέο πρόγραμμα του ΕΜΣ.

Επομένως, η Ελλάδα θα ζητήσει τη συνέχιση της στήριξης του ΔΝΤ (παρακολούθηση και χρηματοδότηση) από τον Μάρτιο του 2016 [Το Βερολίνο εξακολουθεί να πιστεύει ότι δεν μπορεί να εμπιστευθεί την Κομισιόν για να “αστυνομεύσει” τα δικά της προγράμματα διάσωσης].

Με δεδομένη την ανάγκη να οικοδομηθεί εκ νέου σχέση εμπιστοσύνης με την Ελλάδα, η σύνοδος κορυφής για το ευρώ χαιρετίζει τις δεσμεύσεις των ελληνικών αρχών να θεσπίσουν χωρίς χρονοτριβή μια πρώτη δέσμη μέτρων [η Ελλάδα θα πρέπει να υποβάλει τον εαυτό της σε δημοσιονομικό εικονικό πνιγμό ακόμη και πριν της δοθεί χρηματοδότηση]. Στα μέτρα αυτά, τα οποία θα ληφθούν με πλήρη εκ των προτέρων συμφωνία με τους θεσμούς, θα περιλαμβάνονται:

έως 15 Ιουλίου

ο εξορθολογισμός του συστήματος ΦΠΑ και η διεύρυνση της φορολογικής βάσης για αύξηση των εσόδων [καταφέροντας ένα μεγάλο χτύπημα στην μοναδική βιομηχανία ανάπτυξης της Ελλάδας, τον τουρισμό]
άμεσα μέτρα για τη βελτίωση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του συνταξιοδοτικού συστήματος ως μέρος συνολικού προγράμματος μεταρρύθμισης των συντάξεων [μειώνοντας την χαμηλότερη από τις χαμηλότερες των συντάξεων, αγνοώντας ότι η εξάντληση των κεφαλαίων για συντάξεις προήλθε από το PSI του 2012 που σχεδιάστηκε από την Τρόικα και τις επιπτώσεις της ανεργίας και της αδήλωτης εργασίας]
η διασφάλιση της πλήρους νομικής ανεξαρτησίας της ΕΛ.ΣΤΑΤ [η τρόικα απαιτεί τον πλήρη έλεγχο του πως υπολογίζεται ο προϋπολογισμός της Ελλάδας με στόχο να ελέγχει απόλυτα το μέγεθος της λιτότητας που επιβάλει στην κυβέρνηση].
η πλήρης εφαρμογή των σχετικών διατάξεων της Συνθήκης για τη σταθερότητα, τον συντονισμό και τη διακυβέρνηση στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση, κυρίως με την έναρξη λειτουργίας του Δημοσιονομικού Συμβουλίου πριν από την οριστικοποίηση του Μνημονίου Συνεννόησης και με την εισαγωγή ημιαυτόματων περικοπών δαπανών σε περίπτωση παρεκκλίσεων από φιλόδοξους στόχους πρωτογενούς πλεονάσματος αφού ζητηθεί η γνώμη του Δημοσιονομικού Συμβουλίου και με την επιφύλαξη προηγούμενης έγκρισης από τους θεσμούς [η ελληνική κυβέρνηση, που ξέρει ότι οι επιβαλλόμενοι δημοσιονομικοί στόχοι δεν θα επιτευχθούν ποτέ με αυτή την λιτότητα, πρέπει να δεσμευθεί για περισσότερη πιο αυτοματοποιημένη λιτότητα ως αποτέλεσμα των νέων αποτυχιών της Τρόικα].

έως τις 22 Ιουλίου

η θέσπιση του κώδικα πολιτικής δικονομίας, η οποία αποτελεί μείζονα αναδιάρθρωση των διαδικασιών και των ρυθμίσεων του συστήματος πολιτικής δικαιοσύνης και μπορεί να επιταχύνει σημαντικά τη δικαστική διαδικασία και να μειώσει τις δαπάνες [κατασχέσεις, εξώσεις και “ρευστοποίηση” χιλιάδων σπιτιών και εργασιακών χώρων που δεν είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν σε υποθηκεύσεις/δάνεια]
η μεταφορά στο εθνικό δίκαιο της οδηγίας για τη θέσπιση πλαισίου για την ανάκαμψη και την εξυγίανση πιστωτικών ιδρυμάτων και επιχειρήσεων επενδύσεων (BRRD)

Αμέσως μετά, και μόνον μετά τη νομική εφαρμογή των τεσσάρων πρώτων προαναφερόμενων μέτρων καθώς και την έγκριση όλων των δεσμεύσεων που περιέχονται στο παρόν έγγραφο από την Ελληνική Βουλή, κατόπιν επαλήθευσης από τους θεσμούς και την Ευρωομάδα, μπορεί να ληφθεί απόφαση προκειμένου να δοθεί στους θεσμούς η εντολή διαπραγμάτευσης μνημονίου συνεννόησης (ΜΣ) [η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ταπεινωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να της ζητηθεί να επιβάλει σκληρή λιτότητα ως πρώτο βήμα για να ζητήσει ένα ακόμη τοξικό δάνειο. Σαν εκείνο για το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε παγκοσμίως γνωστός επειδή ήταν αντίθετος]. Η απόφαση αυτή θα ληφθεί υπό την προϋπόθεση ότι έχουν ολοκληρωθεί οι εθνικές διαδικασίες και εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 13 της Συνθήκης για τον ΕΜΣ βάσει της εκτίμησης που μνημονεύεται στο άρθρο 13 παράγραφος 1.

Προκειμένου να αποτελέσει τη βάση για την επιτυχή σύναψη του μνημονίου συνεννόησης, η ελληνική πρόταση μεταρρυθμιστικών μέτρων πρέπει να ενισχυθεί σε σημαντικό βαθμό ώστε να ληφθεί υπόψη η σοβαρή επιδείνωση της οικονομικής και δημοσιονομικής θέσης της χώρας το τελευταίο έτος [η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αποδεχθεί το ψέμα πως δεν ήταν οι τακτικές ασφυξίας των πιστωτών που προκάλεσαν την οικονομική επιδείνωση τους τελευταίους έξι μήνες, το θύμα αναγκάζεται να αναλάβει την ευθύνη εκ μέρους του δράστη].

Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να δεσμευθεί επισήμως να ενισχύσει τις προτάσεις της σε τομείς που έχουν προσδιορίσει οι θεσμοί, με ικανοποιητικό και σαφές χρονοδιάγραμμα για τη θέσπιση και την εφαρμογή νομοθεσίας, συμπεριλαμβανομένων των διαρθρωτικών κριτηρίων, των ορόσημων και των ποσοτικών κριτηρίων, ώστε να είναι σαφής η κατεύθυνση των πολιτικών μεσοπρόθεσμα. Πρέπει κυρίως, σε συμφωνία με τους θεσμούς:

να πραγματοποιήσει φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό [περικοπές] και να προσδιορίσει πολιτικές ώστε να αντισταθμίσει πλήρως τον δημοσιονομικό αντίκτυπο της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας σχετικά με τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση του 2012 [να ακυρώσει τις αποφάσεις του Ανώτατου δικαστηρίου υπέρ των συνταξιούχων], καθώς και να εφαρμόσει τη ρήτρα μηδενικού ελλείμματος ή εναλλακτικά μέτρα που θα συμφωνηθούν αμοιβαία ως τον Οκτώβριο του 2015 [περικοπές 85% των επικουρικών συντάξεων που ο ΣΥΡΙΖΑ πάλεψε με νύχια και με δόντια να διατηρήσει τους τελευταίους πέντε μήνες].
να προχωρήσει σε πιο φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις στην αγορά προϊόντων με σαφές χρονοδιάγραμμα για την υλοποίηση όλων των συστάσεων της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ [οι προτάσεις που τώρα ο ΟΟΣΑ έχει αποκηρύξει αφού σχεδίασε ξανά αυτές τις μεταρρυθμίσεις σε συνεργασία με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ] μεταξύ άλλων για τη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων την Κυριακή, τις περιόδους εκπτώσεων, το ιδιοκτησιακό καθεστώς των φαρμακείων, το γάλα και τα αρτοποιεία, εκτός από τις συστάσεις για τα μη υποχρεωτικώς συνταγογραφούμενα φαρμακευτικά προϊόντα, οι οποίες θα εφαρμοστούν σε επόμενο στάδιο, καθώς και για το άνοιγμα των μακροοικονομικώς κρίσιμων κλειστών επαγγελμάτων (π.χ. μεταφορές με οχηματαγωγά). Στο πλαίσιο των επακόλουθων ενεργειών σύμφωνα με την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ ΙΙ, πρέπει να συμπεριληφθεί στις προαπαιτούμενες δράσεις η μεταποίηση·
σε ό,τι αφορά τις αγορές ενέργειας, να προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση του Ανεξάρτητου Διαχειριστή Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ), εκτός αν μπορούν να βρεθούν μέτρα αντικατάστασης με ισοδύναμο αποτέλεσμα για τον ανταγωνισμό, βάσει συμφωνίας με τους θεσμούς [ο ΑΔΜΗΕ θα ξεπουληθεί σε συγκεκριμένα κατεστημένα συμφέροντα κατ΄εντολή των «θεσμών»]
όσον αφορά τις αγορές εργασίας, να προχωρήσει σε αυστηρή επανεξέταση και εκσυγχρονισμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων [να επιβεβαιώσει πως δεν θα επιτρέπονται συλλογικές διαπραγματεύσεις], των εργατικών κινητοποιήσεων [οι οποίες πρέπει να απαγορευθούν] και, σύμφωνα με την οικεία οδηγία και βέλτιστη πρακτική της ΕΕ, των ομαδικών απολύσεων [οι οποίες θα πρέπει να επιτρέπονται ανάλογα με τα καπρίτσια των εργοδοτών] βάσει του χρονοδιαγράμματος και της προσέγγισης που έχουν συμφωνηθεί με τους θεσμούς [αποφασίζει η Τρόικα]. Κατόπιν της επανεξέτασης αυτής, οι πολιτικές για την αγορά εργασίας πρέπει να ευθυγραμμιστούν με τις διεθνείς και ευρωπαϊκές βέλτιστες πρακτικές, θα πρέπει δε να μη συνεπάγονται την επιστροφή σε παλαιότερα πλαίσια πολιτικής ασύμβατα με τους στόχους της προώθησης βιώσιμης ανάπτυξης χωρίς αποκλεισμούς [δεν θα πρέπει να υπάρχουν μηχανισμοί που οι μισθωτοί εργάτες θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν για να πετύχουν καλύτερους όρους από τους εργοδότες]
να πραγματοποιήσει τα απαραίτητα βήματα για την ενίσχυση του χρηματοπιστωτικού τομέα, συμπεριλαμβανομένων τόσο αποφασιστικής δράσης για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια [τσουνάμι κατασχέσεων προ των πυλών] όσο και μέτρων για την ενδυνάμωση της διακυβέρνησης του ΤΧΣ και των τραπεζών [οι Έλληνες που θα έχουν το ΤΧΣ και οι τράπεζες δεν θα έχουν κανέναν έλεγχο στο ΤΧΣ και τις τράπεζες] , ιδίως με την εξάλειψη κάθε πιθανότητας πολιτικών παρεμβάσεων [εκτός από την πολιτική ανάμειξη της Τρόικα], ιδιαίτερα στις διαδικασίες διορισμού.

Πέραν τούτου, οι ελληνικές αρχές οφείλουν να πραγματοποιήσουν τις ακόλουθες ενέργειες:

να αναπτύξουν ένα σημαντικά ενισχυμένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων με βελτιωμένη διακυβέρνηση· ελληνικά περιουσιακά στοιχεία μεγάλης αξίας θα μεταφερθούν σε ανεξάρτητο ταμείο, το οποίο θα τα ρευστοποιήσει με ιδιωτικοποιήσεις και άλλους τρόπους. [ένα σχεδόν ανατολικογερμανικό τραστ προβλέπεται να ξεπουλήσει την δημόσια περιουσία, αλλά χωρίς τις αντίστοιχες μεγάλες επενδύσεις που έκανε η Δυτική Γερμανία στην ανατολική ως αποζημίωση από αυτή την καταστροφή]. Η ρευστοποίηση των περιουσιακών στοιχείων θα αποτελέσει μια πηγή για την πραγματοποίηση της προγραμματισμένης εξόφλησης του νέου δανείου του ΕΜΣ και θα αποφέρει κατά τη διάρκεια του νέου δανείου επιδιωκόμενο συνολικό ποσό 50 δισεκ. ευρώ, εκ των οποίων τα 25 δισ. ευρώ θα χρησιμοποιηθούν για την επιστροφή της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και άλλων περιουσιακών στοιχείων και το 50% κάθε εναπομένοντος ευρώ (τουτέστιν, 50% των 25 δισεκ. ευρώ) θα χρησιμοποιηθεί για τη μείωση της αναλογίας χρέους/ΑΕΠ, το δε υπόλοιπο 50% θα χρησιμοποιηθεί για επενδύσεις [η δημόσια περιουσία θα ξεπουληθεί και τα θλιβερά ποσά θα πάνε για την εξυπηρέτηση ενός χρέους που δεν εξυπηρετείται και τίποτα δεν θα μείνει για δημόσιες ή ιδιωτικές επιχειρήσεις]. Το ταμείο αυτό θα συσταθεί στην Ελλάδα υπό τη διαχείριση των ελληνικών αρχών και την εποπτεία των οικείων ευρωπαϊκών θεσμών. Σε συμφωνία με τους θεσμούς [θα είναι κατ' όνομα στην Ελλάδα, αλλά, όπως και το ΤΧΣ ή η Τράπεζα της Ελλάδας, θα ελέγχεται εντελώς από τους πιστωτές] και με βάση τις βέλτιστες διεθνείς πρακτικές, θα πρέπει να θεσπιστεί νομοθετικό πλαίσιο για να διασφαλιστούν διαφανείς διαδικασίες και κατάλληλος καθορισμός τιμών για την εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων, σύμφωνα με τις αρχές και τα πρότυπα του ΟΟΣΑ για τη διαχείριση κρατικών επιχειρήσεων [η τρόικα θα κάνει ότι θέλει].
σύμφωνα με τις φιλοδοξίες της ελληνικής κυβέρνησης, να εκσυγχρονίσουν και να ενισχύσουν σε σημαντικό βαθμό την ελληνική διοίκηση και να θέσουν σε εφαρμογή ένα πρόγραμμα, υπό την αιγίδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για τη δημιουργία ικανοτήτων και την αποπολιτικοποίηση της ελληνικής διοίκησης[μετατρέποντας την Ελλάδα σε μια ζώνη χωρίς δημοκρατία, σχεδιασμένη στις Βρυξέλλες, μια μορφή υποτιθέμενης τεχνοκρατικής κυβέρνησης, που θα είναι πολιτικά τοξική και άτοπη μακροοικονομικά]. Μια πρώτη πρόταση θα πρέπει να υποβληθεί μέχρι τις 20 Ιουλίου ύστερα από συζητήσεις με τους θεσμούς. Η ελληνική κυβέρνηση δεσμεύεται να μειώσει περαιτέρω το κόστος της ελληνικής διοίκησης [να μειώσει τους κατώτερους μισθούς αυξάνοντας λίγο τους μισθούς μερικών από τα ανώτατα στελέχη της Τρόικα], βάσει χρονοδιαγράμματος σε συμφωνία με τους θεσμούς
να εξομαλύνουν πλήρως τις μεθόδους εργασίας με τους θεσμούς, συμπεριλαμβανομένων των αναγκαίων επιτόπιων εργασιών στην Αθήνα, ώστε να βελτιωθούν η υλοποίηση και η παρακολούθηση του προγράμματος [η τρόικα χτυπάει ξανά και απαιτεί να την καλέσει η ελληνική κυβέρνηση στην Αθήνα σαν κατακτητή. Η Καρχηδόνια συμφωνία σε όλο της το μεγαλείο] Η κυβέρνηση οφείλει να διαβουλεύεται και να συμφωνεί με τους θεσμούς όσον αφορά όλα τα νομοσχέδια στους σχετικούς τομείς, αρκετό χρόνο πριν από την υποβολή τους σε δημόσια διαβούλευση ή στη Βουλή [το ελληνικό κοινοβούλιο πρέπει, ξανά, πέντε μήνες μετά από μια σύντομη ανεξαρτησία, να γίνει παράρτημα της Τρόικα, περνώντας μεταφρασμένη νομοθεσία μηχανικά]. Η σύνοδος κορυφής για το ευρώ τονίζει και πάλι ότι η υλοποίηση είναι βασικής σημασίας και στο πλαίσιο αυτό εκφράζει την ικανοποίησή της για την πρόθεση των ελληνικών αρχών να ζητήσουν, μέχρι τις 20 Ιουλίου, στήριξη από τους θεσμούς και τα κράτη μέλη για τεχνική βοήθεια, ζητά δε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να συντονίσει αυτή την ευρωπαϊκή στήριξη
εξαιρουμένου του νόμου για την ανθρωπιστική κρίση, η ελληνική κυβέρνηση θα επανεξετάσει, με σκοπό να τις τροποποιήσει, τις θεσπισθείσες νομοθετικές πράξεις που δεν συνάδουν με τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου διότι συνιστούν υπαναχώρηση σε σχέση με δεσμεύσεις από προηγούμενα προγράμματα ή θα προσδιορίσει σαφή ισοδύναμα για την αντιστάθμιση των δικαιωμάτων που αποκτήθηκαν συνεπεία των ανωτέρω πράξεων [εκτός από την υπόσχεση να μην νομοθετεί πλέον αυτόνομα, η ελληνική κυβέρνηση πρέπει αναδρομικά να ακυρώσει όλα τα νομοσχέδια που πέρασε τους τελευταίους πέντε μήνες].

Οι αναφερόμενες ανωτέρω δεσμεύσεις αποτελούν ελάχιστες απαιτήσεις για την έναρξη των διαπραγματεύσεων με τις ελληνικές αρχές. Εντούτοις, η σύνοδος κορυφής για το ευρώ κατέστησε σαφές ότι η έναρξη διαπραγματεύσεων δεν προδικάζει οποιαδήποτε ενδεχόμενη τελική συμφωνία επί νέου προγράμματος του ΕΜΣ, η οποία θα πρέπει να βασίζεται σε απόφαση επί του συνολικού πακέτου (περιλαμβανομένων των χρηματοδοτικών αναγκών, της βιωσιμότητας του χρέους και της πιθανής ενδιάμεσης χρηματοδότησης).

Η σύνοδος κορυφής για το ευρώ λαμβάνει υπόψη τις πιθανές χρηματοδοτικές ανάγκες του προγράμματος ύψους μεταξύ 82 και 86 δισ. ευρώ, όπως έχουν εκτιμηθεί από τους θεσμούς [το Eurogroup σκαρφίστηκε ένα τεράστιο νούμερο αρκετά παραπάνω από αυτό που είναι απαραίτητο, ώστε να αναγγείλει ότι η αναδιάρθρωση χρέους αποκλείεται και η αέναη δουλεία στο χρέος είναι το βασικό σενάριο]. Καλεί τους θεσμούς να διερευνήσουν τις δυνατότητες για τη μείωση του χρηματοδοτικού φακέλου, μέσω εναλλακτικής δημοσιονομικής πορείας ή μέσω υψηλότερων εσόδων από ιδιωτικοποιήσεις [και ναι ίσως να είναι πιθανό τα γουρούνια να πετάξουν]. Η αποκατάσταση της πρόσβασης στις αγορές, η οποία αποτελεί στόχο κάθε προγράμματος χρηματοδοτικής βοήθειας, μειώνει την ανάγκη χρησιμοποίησης του συνολικού χρηματοδοτικού φακέλου [κάτι που οι πιστωτές θα κάνουν τα πάντα για να αποφύγουν, για παράδειγμα εξασφαλίζοντας ότι η Ελλάδα όχι μόνο τα μπει στην ποσοτική χαλάρωση το 2018, όταν η ποσοτική χαλάρωση θα έχει... τελειώσει].

Η σύνοδος κορυφής για το ευρώ λαμβάνει υπόψη τις επείγουσες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας, οι οποίες καταδεικνύουν την ανάγκη ταχύτατης προόδου για τη λήψη απόφασης επί νέου μνημονίου συνεννόησης: Οι ανάγκες αυτές εκτιμάται ότι ανέρχονται σε 7 δισ. ευρώ έως τις 20 Ιουλίου και σε ακόμη 5 δισ. ευρώ μέχρι τα μέσα Αυγούστου.

Η σύνοδος κορυφής για το ευρώ αναγνωρίζει ότι είναι σημαντικό να διασφαλιστεί ότι το ελληνικό κράτος θα μπορέσει να αποπληρώσει τις καθυστερούμενες οφειλές του προς το ΔΝΤ και την Τράπεζα της Ελλάδος και να εκπληρώσει κατά τις ερχόμενες εβδομάδες τις υποχρεώσεις του που συνδέονται με το χρέος, ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες που θα επιτρέψουν την ομαλή ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων. Οι κίνδυνοι της μη ταχείας ολοκλήρωσης των διαπραγματεύσεων βαρύνουν πλήρως την Ελλάδα [ακόμη μια φορά απαιτούν το θύμα να αναλάβει όλη την ευθύνη εκ μέρους του θύτη]. Η σύνοδος για το ευρώ καλεί την Ευρωομάδα να συζητήσει επειγόντως τα ζητήματα αυτά.

Λόγω των σοβαρότατων προκλήσεων που αντιμετωπίζει ο ελληνικός χρηματοπιστωτικός τομέας, ο συνολικός φάκελος του πιθανού νέου προγράμματος του ΕΜΣ θα πρέπει να περιλάβει τη δημιουργία αποθεματικού ασφάλειας ύψους 10 έως 25 δισ. για τον τραπεζικό τομέα, ώστε να αντιμετωπιστούν οι πιθανές ανάγκες για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και το κόστος εξυγίανσης, εκ του οποίου αναμένεται να είναι άμεσα διαθέσιμο ποσό ύψους 10 δισ. ευρώ σε διαχωρισμένο λογαριασμό στον ΕΜΣ [η τρόικα παραδέχεται ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών του 2013-14, που θα χρειαζόταν μόνο 10 δισ. ευρώ, ήταν ανεπαρκές, αλλά, βέβαια, ρίχνει την ευθύνη στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ].

Η σύνοδος κορυφής για το ευρώ έχει επίγνωση ότι η ταχεία λήψη απόφασης επί νέου προγράμματος αποτελεί προϋπόθεση για να ανοίξουν πάλι οι τράπεζες, ώστε να αποφευχθεί με τον τρόπο αυτό η αύξηση του συνολικού χρηματοδοτικού φακέλου [η τρόικα έκλεισε τις τράπεζες της Ελλάδας για να αναγκάσει την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να συνθηκολογήσει και τώρα φωνάζει για να ανοίξουν ξανά]. Η ΕΚΤ και ο ΕΕΜ θα διενεργήσουν συνολική αξιολόγηση μετά το καλοκαίρι. Το συνολικό αποθεματικό ασφάλειας θα καλύψει τις πιθανές κεφαλαιακές ελλείψεις μετά τη συνολική αξιολόγηση αφού εφαρμοστεί το νομοθετικό πλαίσιο.

Υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους [αλήθεια; απίστευτο]. Αυτό οφείλεται στη χαλάρωση των πολιτικών που ακολουθήθηκαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων δώδεκα μηνών, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την πρόσφατη επιδείνωση του εσωτερικού μακροοικονομικού και χρηματοοικονομικού περιβάλλοντος [δεν είναι τα ψεύτικα δάνεια του 2010 και του 2012 που, σε συνδυασμό με την λιτότητα που άρπαξε το ΑΕΠ, που προκάλεσαν την διόγκωση του χρέους. Ήταν η προοπτική και δυνατότητα μιας κυβέρνηση που άσκησε κριτική στα δάνεια που προκάλεσε... τη μη βιωσιμότητα του χρέους].

Η σύνοδος κορυφής για το ευρώ υπενθυμίζει ότι τα κράτη μέλη της ευρωζώνης έχουν θεσπίσει κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών μία αξιοσημείωτη δέσμη μέτρων προς υποστήριξη της βιωσιμότητας του χρέους της Ελλάδας, η οποία εξομάλυνε την πορεία εξυπηρέτησης του χρέους της Ελλάδας και μείωσε το κόστος σημαντικά [το πρώτο και δεύτερο πρόγραμμα διάσωσης απέτυχε, το χρέος εκτοξεύθηκε καθώς αυτό θα συνέβαινε, καθώς, ο πραγματικός σκοπός των προγραμμάτων ήταν να μεταφέρει τις απώλειες των τραπεζών στους φορολογούμενους της Ευρώπης].

Με αυτά τα δεδομένα και στο πλαίσιο του πιθανού μελλοντικού προγράμματος του ΕΜΣ, καθώς και σύμφωνα με το πνεύμα της δήλωσης της Ευρωομάδας του Νοεμβρίου του 2012, η Ευρωομάδα παραμένει έτοιμη να εξετάσει, εάν χρειαστεί, πιθανά πρόσθετα μέτρα (πιθανή παράταση των περιόδων χάριτος και αποπληρωμής), για να εξασφαλιστεί ότι οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες παραμένουν σε βιώσιμο επίπεδο [η υπόσχεση μιας αναδιάρθρωσης χρέους σε προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση που δεν τηρήθηκε ποτέ από τους πιστωτές].

Τα μέτρα αυτά θα εξαρτώνται από την πλήρη υλοποίηση των μέτρων τα οποία πρόκειται να συμφωνηθούν σε πιθανό νέο πρόγραμμα και θα εξεταστούν μετά την πρώτη θετική ολοκλήρωση επανεξέτασης [για ακόμη μια φορά, η Τρόικα θα αφήσει την ελληνική κυβέρνηση να εργαστεί για ένα χρέος που δεν μπορεί να πληρωθεί και όταν, ως αποτέλεσμα, το πρόγραμμα αποτύχει, η φτώχεια αυξηθεί περισσότερο και τα εισοδήματα καταρρεύσουν μπορεί να υπάρξει ένα κούρεμα χρέους, όπως έκανε η Τρόικα το 2012].
Η σύνοδος κορυφής για το ευρώ τονίζει ότι δεν μπορούν να αναληφθούν απομειώσεις της ονομαστικής αξίας του χρέους [η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει προτείνει από τον Ιανουάριο μια μετριοπαθή αναδιάρθρωση χρέους, χωρίς κουρέματα, μεγιστοποιώντας την αναμενόμενη καθαρή αξία των αποπληρωμών της Ελλάδας προς τους πιστωτές, οι οποίες απορρίφθηκαν από την Τρόικα επειδή ο στόχος τους ήταν, απλά, να ταπεινώσουν τον ΣΥΡΙΖΑ].
Οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την κατηγορηματική δέσμευσή τους να τηρήσουν πλήρως και εγκαίρως τις χρηματοοικονομικές τους υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές τους [κάτι που μπορεί να συμβεί μόνο μέσω σημαντικής αναδιάρθρωσης χρέους].

Υπό την προϋπόθεση ότι πληρούνται όλες οι αναγκαίες προϋποθέσεις που περιέχονται στο παρόν έγγραφο, η Ευρωομάδα και το διοικητικό συμβούλιο του ΕΜΣ δύνανται, σύμφωνα με το άρθρο 13 παράγραφος 2 της Συνθήκης ΕΜΣ, να δώσουν εντολή στους θεσμούς να διαπραγματευτούν νέο πρόγραμμα του ΕΜΣ, εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 13 της Συνθήκης ΕΜΣ, βάσει της εκτίμησης που αναφέρεται στο άρθρο 13 παράγραφος 1.

Για να ενισχυθούν η ανάπτυξη και η δημιουργία θέσεων απασχόλησης στην Ελλάδα (εντός των προσεχών 3-5 ετών) [έχοντας ήδη καταστρέψει την ανάπτυξη και τις δουλειές για τα προηγούμενα πέντε χρόνια], η Επιτροπή θα συνεργαστεί στενά με τις ελληνικές αρχές για την κινητοποίηση ποσού έως 35 δισ. ευρώ (από διάφορα ενωσιακά προγράμματα) για τη χρηματοδότηση της επενδυτικής και οικονομικής δραστηριότητας, μεταξύ άλλων σε επίπεδο ΜΜΕ [θα χρησιμοποιηθεί την ίδια τάξη μεγέθους των διαρθρωτικών ταμείων, συν κάποια χρήματα φαντασίας, όπως ήταν διαθέσιμα 2010-2014]. Ως έκτακτο μέτρο και δεδομένων των ιδιαίτερων συνθηκών της Ελλάδας, η Επιτροπή θα προτείνει την αύξηση του επιπέδου προχρηματοδότησης κατά 1 δισ. ευρώ για την άμεση τόνωση των επενδύσεων, πράγμα που θα ρυθμιστεί από τους συννομοθέτες της ΕΕ [Από τα 35 δισ. ευρώ υπολογίστε το 1 δισ. ως πραγματικά χρήματα]. Το Επενδυτικό Σχέδιο για την Ευρώπη θα παράσχει επίσης χρηματοδοτικές ευκαιρίες για την Ελλάδα [το ίδιο σχέδιο που οι περισσότεροι από τους υπουργούς οικονομικών της Ευρωζώνης αναφέρουν ως πρόγραμμα-φάντασμα].

Εκπορνεύεστε κουρέλια
Στην μπορντέλο κοινωνία
Ξεπουλάτε την ψυχή σας
Για την υπεραφθονία.

Για κοιτάξτε με σακάτη
Ένα έχω μόνο μάτι
Μου ρουφήξατε το αίμα
Μα αλογόκριτο έχω βλέμμα.

Αποφασισμένος πάντα
Στην προσωπικιά μου μπάντα
Την ψυχή μου δεν πουλάω
Και το δρόμο μου τραβάω.

Αυτοί που μας μιλούν, πως θέλουν το καλό μας, ποτέ τους δεν ακούν, το δίκιο το δικό μας!

1) https://www.youtube.com/watch?v=-IQuGw9Ipbg

2) https://www.youtube.com/watch?v=nc0S06YpZFM

3) https://www.youtube.com/watch?v=UrEtBAwL8Zw

newpamelina έγραψε:Αλλά για να τυπώσεις σε χαρτί μια πολύχρονη ση... πολύχρωμη σημαία,

http://anaparastasi.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=69 έγραψε:Συστηματα, Συστημικη Ψυχολογια και Συστημικη Αναπαρασταση

Οι καταβολές

Η Συστημική Επιστήμη είναι μια εξέλιξη της Θεωρίας των Συστημάτων και της Κυβερνητικής, που εμφανίστηκαν στην δεκαετία του 1940 και προσανατόλισαν την ψυχολογική ματιά από το άτομο στο 'όλον' και από τις προσωπικές ιδιότητες στις σχέσεις. Η επιστήμη αυτή τροφοδότησε με σειρά μοντέλων την ατομική και οικογενειακή θεραπεία διεθνώς.
Σύμφωνα με την Συστημική Ψυχολογία, γεννιόμαστε και εξελισσόμαστε μέσα σε ομάδες ισχυρής επιρροής, με κυρίαρχη την οικογένεια. Οι ομάδες αυτές μας χαρακτηρίζουν και μας καθορίζουν. Μάλιστα, ο καθένας μας συναρτάται με "οριζόντιες" σχέσεις (αυτές δηλαδή που εξελίσσονται στο παρόν), όσο και με "κάθετες" σχέσεις (εκείνες που συγκροτούν την οικογενειακή ιστορία ή την ιστορία του έθνους, της θρησκείας, της επιχείρησης κλπ., δηλαδή των μικρότερων ή των μεγάλων συστημάτων στα οποία διαχρονικά ή επίκαιρα ανήκουμε).
Κλάδος της Συστημικής Επιστήμης είναι και η "Φαινομενολογική Συστημική Θεώρηση", με μέθοδο εφαρμογής την Συστημική Αναπαράσταση (Σ.Α., χάριν συντομίας). Θεμελιωτής της μεθόδου είναι ο Γερμανός ψυχοθεραπευτής και φιλόσοφος Bert Hellinger, που με μοναδικό τρόπο κατόρθωσε να ενοποιήσει ερεθίσματα και ανακαλύψεις από ολόκληρο το πεδίο της ψυχοθεραπείας και να εμφανίσει στην δεκαετία του 1980 αυτή την νέα πρόταση. Ξεκινώντας από την ψυχανάλυση και διαπερνώντας σχολές όπως θεραπευτική ύπνωση, συναλλακτική ανάλυση, πρωτογενής θεραπεία, νευρογλωσσικός προγραμματισμός, ψυχόδραμα κλπ., ο Hellinger την ονόμασε ‘βραχεία θεραπεία’ ή ‘βοήθεια’. Η Σ.Α. αποτελεί ένα ‘όχημα’, που μεταφέρει με διακριτικότητα και ταυτόχρονα με εκπληκτική διεισδυτικότητα τον ενδιαφερόμενο στους βασικούς κανόνες, στις ‘τάξεις’ της ζωής και της ύπαρξης, στην μοναδική θέση που αναλογεί στον καθένα μας στα συστήματα που μας περιέχουν και τα περιέχουμε, δηλ. στην οικογένεια, το έθνος, τον πολιτισμό, το σύμπαν.

Η Σ.Α. στηρίζεται σε ένα βιωματικό δρώμενο, και φέρνει στο προσκήνιο την ακατάλυτη σύνδεση του ανθρώπου με τα συστήματα στα οποία ανήκει, καθώς και με τους Νόμους και τις Τάξεις που τα διέπουν. Μια περιεκτική περιγραφή της μεθόδου, ως κοσμοθεωρία και θεραπευτική εφαρμογή, θα βρει ο αναγνώστης στο βιβλίο : Η Κρυφή Συμμετρία της Αγάπης (Bert Hellinger, G. Weber και H. Beaumont, , Εκδόσεις Κλωθώ, Αθήνα 2002).

Δυναμική του Συστήματος

Η πανανθρώπινη πρωτογενής ανάγκη του ανήκειν, και μάλιστα σε ισοτιμία με τους άλλους σε μιαν ομάδα που ονομάζουμε σύστημα υποδηλώνοντας την συνοχή της, ο σεβασμός της ιεραρχίας αρχαιότητας εισόδου του κάθε μέλους, η εγγενής συνθήκη που διέπει κάθε σύστημα και επιμένει στην διατήρηση της ολότητάς του πάση θυσία, καθώς και η ανταλλαγή με βάση την συνεχή διαδικασία του δούναι και λαβείν ανάμεσα στα μέλη, αποτελούν τις κεντρικές ‘τάξεις’, στις οποίες στηρίζεται η κοσμοαντίληψη της Σ.Α. Σε περίπτωση που κάποια από αυτές τις κεντρικές συνισταμένες απειληθεί ή διαταραχτεί, το αποτέλεσμα εμφανίζεται ως ανισορροπία και η επίπτωση επιβαρύνει σε βάθος χρόνου ανύποπτα μέλη του συστήματος.
Κυρίαρχη εδώ προβάλλει η σημασία της θέσης, που ο καθένας μας καταλαμβάνει μέσα στα συστήματα όπου ανήκει, καθώς και στα μεγασυστήματα που τα περικλείουν. Η θέση αυτή είναι υπαρξιακά καθοριστική, μοναδική και αδιαπραγμάτευτη. Υπερβαίνει τους περιορισμούς του χρόνου, του τόπου και των σχέσεων, της έμβιας ύπαρξης ή του θανάτου και αποτυπώνεται ανεξίτηλα τόσο στο πεδίο του συστήματος όσο και στην ασυνείδητη εσωτερικευμένη εικόνα του.
Όταν ένα μέλος του συστήματος παραγκωνιστεί και χάσει την θέση του, εκδιωχθεί ή ξεχαστεί, η νομοτελειακή συστημική τάξη παρεμβαίνει και ωθεί κάποιο άλλο, νεώτερο συνήθως, μέλος να αναλάβει να "υπενθυμίσει" και να "ανακαλέσει" (βλ. και αγγλικά, 're-member') την παρουσία του αποκλεισμένου, θυσιάζοντας όμως κάτι πολύτιμο από τον εαυτό του και την δική του πορεία. Αυτή η ασυνείδητη ταύτιση και ανάληψη των βαρών καθώς και απόπειρα επανάληψης της ζωής ενός προγόνου ονομάζεται εμπλοκή και αποτελεί την γενεσιουργό αιτία μεγάλου μέρους του ανθρώπινου πόνου. Αποτελεί μάλιστα και μιαν ατελέσφορη θυσία, μια διευθέτηση αδιέξοδη καίτοι βαθιά αγαπητική, που τελικά αποτελεί Ύβρη, γιατί κανείς δεν μπορεί να 'ζήσει' την ζωή κάποιου άλλου, "κανείς δε μπορεί να μπει στο ίδιο ποτάμι για δεύτερη φορά" (Ηράκλειτος).
Η Σ.Α. εντοπίζει την εμπλοκή, αποκαλύπτοντας την δυναμική αλλά και την μοναδικότητα της "θέσης" του καθενός μέσα σε ένα δεδομένο σύστημα.

Το Αντικείμενο της Οικογενειακής Αναπαράστασης

Αυτό που ξεχωρίζει το οικογενειακό σύστημα είναι η μοναδικότητά του, καθώς εδώ μας χαρίζεται το υπέρτατο αγαθό, η ίδια η ζωή. Η προσφορά της ζωής από τους γονείς είναι μια ολοκληρωμένη πράξη και απόδειξη υπέρτατης αγάπης, μιας και η ζωή είναι το δώρο με την υψηλότερη και ανυπέρβλητη αξία. Παρατηρούμε όμως πως μπορεί και να αρνούμαστε να αποδεχτούμε την ευθύνη αυτού του δώρου της ζωής, απορρίπτοντας τους γονείς μας ή/και αυτά που μας προσέφεραν.
Η Σ.Α. μας αποκαλύπτει ότι, μέσα στην οικογένεια, ο άνθρωπος χρειάζεται να αποδεχτεί το 'μερίδιό' του, την Μοίρα. Χρειάζεται να σεβαστεί ό,τι έχει προηγηθεί, να νοιώσει ευγνωμοσύνη για το δώρο της ζωής, να βιώσει τους δεσμούς και την αγάπη, να απολαύσει την φροντίδα που έλαβε και αργότερα θα προσφέρει και εκείνος. Κατόπιν μπορεί να επιδοθεί στο δικό του έργο, να διαμορφώσει το δικό του νέο σύστημα και, τελικά, να αναζητήσει την ολοκλήρωση στο μεταεπίπεδο μιας νέας αντίληψης και σύνδεσης με το Όλον, που προϋπόθεσή της έχει την κατάφαση σε ό,τι έχει προηγηθεί, πέρα από το Καλό και το Κακό και σε ό,τι Είναι.
Η Οικογενειακή Αναπαράσταση (Ο.Α.) επιτρέπει στον ενδιαφερόμενο να διερευνήσει οποιονδήποτε προβληματισμό του και να κατανοήσει καλύτερα την θέση και τον ρόλο του στο οικογενειακό σύστημα. Με την βοήθεια των εκπροσώπων και με βάση τα συναισθήματα που βιώνουν, αναζητείται μια νέα ισορροπία στην δεδομένη οικογένεια. Συγχρόνως αναβιώνει η συστημική μνήμη, το ασυνείδητο του συστήματος, που υπερβαίνει την ατομική μνήμη και αναδεικνύει άγνωστες πτυχές της ιστορίας, των αποσιωπήσεων, και της άγραφης δυναμικής της οικογένειας.
Η αναπαράσταση στοχεύει να εντοπίσει πιθανές εμπλοκές και να δώσει λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο ενδιαφερόμενος. Σκοπός είναι η επανασύνδεση των μελών με αγάπη, η οποία τελικά εκδηλώνεται έμπρακτα ως "Αγάπη για την Ζωή".
Η Ο.Α. στοχεύει σε Λύση, η οποία οδηγεί είτε στην διακοπή, δηλαδή την απεμπλοκή, είτε στην συνειδητοποίηση και αποδοχή της εμπλοκής, που την κάνει χειρίσιμη αλλά και σεβαστή για τον άνθρωπο. Μια επιτυχημένη λύση επανατοποθετεί όλα τα μέλη του συστήματος στην θέση τους, ιδιαίτερα εκείνα που είχαν παραγκωνιστεί ή αποκλειστεί. Αποκαθιστά έτσι μια νέα εικόνα της οικογένειας, που βασίζεται στην ισοτιμία, την αναγνώριση όλων και στην συμφιλίωση με την κοινή μοίρα και, όπου αναγκαίο, ακόμα και με την εμπλοκή και την ενοχή και το οποιοδήποτε βάρος τους.

Λειτουργία, Διαδικασία και Στόχοι της Συστημικής Αναπαράστασης

Ως μέθοδος, η Σ.Α. λειτουργεί με βάση τα μορφογενετικά πεδία, τα οποία επιτρέπουν και διασφαλίζουν την μετάδοση της πληροφορίας πέραν των περιορισμών του χώρου και του χρόνου. Έτσι, μπορούμε να εντοπίσουμε το πώς αισθάνεται, π.χ, ένα συγκεκριμένο μέλος της οικογένειας, μέσω της απλής εκπροσώπησής του από κάποιον που ούτε το γνωρίζει ούτε έχει συλλέξει πληροφορίες για εκείνο. Με μιαν εναργή παρακολούθηση και ίσως και επέμβαση του συντονιστού σε σημεία-κλειδιά, οι περισσότεροί μας έχουμε βιώσει την εμπειρία της εκπροσώπησης σαν ένα είδος συναρπαστικής διεύρυνσης και διείσδυσης, που μας έχει προσφερθεί από το πεδίο και τον ίδιο τον εαυτό μας και έχει προσφέρει και στον συνάνθρωπο πολύτιμη συνδρομή.
Η Σ.Α. διεξάγεται ατομικά ή και πιο αποτελεσματικά ομαδικά, από ανθρώπους που αναζητούν την αυτογνωσία αλλά και την επίλυση επίκαιρων προβλημάτων. Είναι μια διαδικασία βιωματική, όπου όλοι οι συμμετέχοντες μοιράζονται βαθιές εμπειρίες και καρπώνονται οφέλη ψυχής. Η ιδιοφυής πρόταση του Hellinger στηρίζεται στην παρατήρηση ότι (α) ένα ξεκάθαρο αίτημα, (β) ο καθορισμός του χώρου, (γ) η παρουσία ενός, δύο ή περισσότερων ατόμων, που ορίζονται να εκπροσωπήσουν κεντρικά μέλη του υπό έρευνα συστήματος και (δ) ένας έμπειρος και διαπιστευμένος συστημικός θεραπευτής ή σύμβουλος, που κινούμενος από την αγάπη, "επιτρέπει στο διαχωρισμένο να ξαναβρεί τον εαυτό του", όπως ο ίδιος αναφέρει, αποτελούν αναγκαίες και απλές προϋποθέσεις ενεργοποίησης του πεδίου του συστήματος, ενός 'πεδίου που γνωρίζει' (Dr. Albrecht Mahr) και προσφέρει αφθονία έγκυρων και κεντρικών πληροφοριών, που σύντομα αποκαλύπτουν τα κομβικά σημεία της εμπλοκής, άρα εν δυνάμει οδηγούν στην λύση της ή, έστω, την αποδοχή της.
Ανά αναπαράσταση, η ομάδα χωρίζεται:(α) στον ενδιαφερόμενο, που θέτει το αίτημά του με ευκρίνεια, (β) στους εκπροσώπους, που επιλέγονται τυχαία ανάμεσα στους παριστάμενους ή προσέρχονται αυτόβουλα, για να αναπαραστήσουν τα βασικά πρόσωπα του υπό έρευνα συστήματος και (γ) στους ενεργούς παρατηρητές ή αλλιώς θεατές, τα υπόλοιπα δηλαδή παρευρισκόμενα μέλη της ομάδας.
Ο ενδιαφερόμενος ενθαρρύνεται να "στήσει" με περίσκεψη και αυτοσυγκέντρωση εκπροσώπους, που μπορεί ο ίδιος να επιλέξει για τα μέλη του συστήματός του στον χώρο και σύμφωνα με την εσωτερική του εικόνα για την θέση που, σε αλληλοσυνάρτηση, έχουν μέσα στο σύστημα. Μόλις γίνει αυτό, ο ίδιος μπορεί να αποσυρθεί σε θέση παρατηρητού ή να συμμετάσχει μέσα στην αναπαράσταση. Μετά από κάποιο χρόνο συντονισμού, οι εκπρόσωποι καλούνται να αντιληφθούν τι αίσθηση τους προκαλείται στην συγκεκριμένη θέση. Ζέστη ή ψύχος, μούδιασμα, κάποιος πόνος, μια κράμπα ή μια ξαφνική εμφάνιση ενός έντονου συναισθήματος, όπως π.χ. θυμός, στους εκπροσώπους, οδηγεί τον συντονιστή σε ήπιες παρεμβάσεις, μέχρις ότου όλοι να αισθάνονται καλά, οπότε προκύπτει και η τελική εικόνα της αναπαράστασης, συνήθως εικόνα Λύσης. Συχνά, οι εκπρόσωποι προσκαλούνται να εκφέρουν ορισμένες φράσεις δύναμης, που προτείνει ο συντονιστής και αποτελούν εξισορροπητικές θεραπευτικές παρεμβάσεις.
Στην αναπαράσταση προκαλείται μέθεξη, διαβαθμισμένη δηλαδή και ενεργή συμμετοχή όλων των παριστάμενων στο δρώμενο. Παράλληλα, απαιτείται σεβασμός στην διαδικασία και σε ό,τι εμφανίζεται και προκύπτει. Η ψυχή καλείται να παρακολουθήσει τις κινήσεις εκείνες που προχώρησαν και ολοκληρώθηκαν, αλλά και όσες ανακόπηκαν ή λοξοδρόμησαν από κάποιο ιδιαίτερο γεγονός στην διαγενεαλογική ιστορία της οικογένειας ή εν γένει του συστήματος που ερευνάται. Μάλιστα επειδή, όπως προκύπτει από τις αναπαραστάσεις, η ψυχή δεν ενδιαφέρεται για την χρονική αλληλουχία των γεγονότων αλλά για τις επιπτώσεις τους πάνω της και επειδή οι επιπτώσεις, ως χαράγματα, είναι εικόνες, η αναπαράσταση προσφέρει στην ψυχή ακριβώς υλικό σε εικόνες, που μιλούν μόνον σε εκείνη, αποκαλύπτοντας μύχια, συνήθως ασυνείδητα τραύματα του συστήματος ή του ατόμου, που τα κάνει αντιληπτά, εμφανή, άρα και θεραπευτικά διαχειρίσιμα.
Έτσι, η Σ.Α. "εικονοποιεί" τα μεγάλα θέματα, που έχουν επηρεάσει όχι μόνον το σύστημα του ενδιαφερόμενου, αλλά και όσων παίρνουν μέρος στην αναπαράσταση ως εκπρόσωποι και, ακόμη, αυτών που ενεργά παρακολουθούν. Κάθε αναπαράσταση λειτουργεί σαν ένα μυητικό κάλεσμα σε όλους τους παριστάμενους και επιφέρει πολλές φορές καταλυτικά αποτελέσματα στην ευρύτερη ομάδα. Τα αποτελέσματα αυτά είναι συνήθως έμμεσα και διακριτικά, δρουν όμως βαθύτατα θεραπευτικά.

http://ti-einai.gr/sistimiko/ έγραψε:Τι είναι συστημικό;

Συστημικό είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται συχνά στην οικονομία και προσδιορίζει στην ουσία ότι κάτι είναι μεταδοτικό.
Όταν χαρακτηρίζουμε για παράδειγμα την Ελλάδα συστημική στην οικονομία εν καιρό οικονομικής κρίσης, αυτό με απλά λόγια σημαίνει πως ό,τι κακό συμβεί στην οικονομία της, θα επηρεάσει και τις άλλες χώρες που εξαρτώνται από αυτήν.
Εξαιτίας του κοινού νομίσματος και άλλων εξαρτήσεων, αν καταρρεύσει οικονομικά, τότε μπορεί να καταρρεύσουν κι άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή να έχουν σοβαρά προβλήματα στην οικονομία τους.
Αυτό είναι το συστημικό, πολύ απλά, το μεταδοτικό.
Είδαμε τι είναι συστημικό, διαβάστε στη συνέχεια τι είναι συστημική τράπεζα

"Αλλά για να τυπώσεις χαρτονόμισμα για μια (νέα) συστημική τράπεζα που θα διαρκέσει πολλά χρόνια,

χρειάζεσαι κρυπτονομίσματα για να την διαδώσεις.

Όλα αυτά μπορείς να τα υλοποιήσεις με κατάλληλη δρομολόγηση σε ειδικά ελεύθερα δίκτυα,

αλλά η δρομολόγηση πρέπει να είναι προσεκτική και θέλει προσοχή να μην προεκταθείς παραπέρα στα υπόλοιπα επίσημα BGP AS του καθεστωτικού internet, για ευνόητους λόγους.

Όποιος πήρε το μήνυμα, το πήρε."...

Πάνος Λαζαράτος, καθηγητής του Διοικητικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών έγραψε:
Περί ευθυνών του κ. Βαρουφάκη
ΠΟΛΙΤΙΚΗ 12:36

Δεν ήταν μόνο ο κ. Σόιμπλε που είχε μετρημένο σχέδιο για έξοδο της Ελλάδος από το ευρώ. Ηταν και ο κ. Βαρουφάκης, όπως ο ίδιος ομολόγησε. Σχέδιο που ο πρωθυπουργός δεν δέχθηκε την τελευταία στιγμή να ολοκληρώσει, και προς το παρόν παραμένει ασαφές αν και σε ποιο βαθμό το ήξερε. Ο κ. Βαρουφάκης σε κάθε περίπτωση φέρει βαρύτατες ευθύνες, διότι:

1. Δεν γνωστοποίησε το προσωπικό του αυτό σχέδιο, που επεξεργαζόταν με τη βοήθεια πενταμελούς, όπως λέει, ομάδας, στον ελληνικό λαό που τον εξέλεξε και στην κυβέρνηση της οποίας αποτελούσε μέλος.

2. Υποκρινόταν στην Ελλάδα και το εξωτερικό ότι υποστήριζε ως υπουργός αντίθετο σχέδιο, διαβεβαιώνοντας μάλιστα συνεχώς για την ανάγκη παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ.

Ο κ. Βαρουφάκης επισώρευσε από την αρχή της θητείας του στις συνειδήσεις μας πληθώρα ζημιογόνων ψεμάτων και αντιφάσεων. Σταχυολογώ μεταξύ πολλών περισσοτέρων:

1. Οποιο δημοψήφισμα γίνει θα αφορά στην πραγματικότητα την παραμονή ή όχι της χώρας στο ευρώ. Στη συνέχεια αγώνας για να πείσει για το αντίθετο.

2. Οι τράπεζες δεν πρόκειται να κλείσουν, capital controls δεν πρόκειται να επιβληθούν! Λίγες μέρες πριν η χώρα βυθιστεί.

3. Η χώρα πρέπει να παραμείνει στο ευρώ. Αλλο σχέδιο δεν υπάρχει. Και η ομάδα εργαζόταν εν κρυπτώ!

Οι αντιφάσεις είναι συνεχείς, οι διαψεύσεις περισσότερες, ο αδικαιολόγητος ναρκισσισμός του αποτυχημένου πολιτικού περισσεύει. Οι διαψεύσεις διαψεύδονται, το ψέμα συγχέεται με την αλήθεια. Συμπεριφορά που προδίδει σύγχυση στον νου και ασθένεια στην ψυχή.

Στην κρίσιμη χρονική στιγμή ο κ. Βαρουφάκης δεν προσέβαλε τον πρωθυπουργό, «άδειασε» κυρίως τους ψηφοφόρους του και τον κοινοβουλευτισμό στο σύνολό του, επιλέγοντας τις διακοπές στην Αίγινα, υποκρινόμενος ξεδιάντροπα οικογενειακούς λόγους για την απουσία του από τη Βουλή. Με τον δειλό τρόπο που ο ντοπαρισμένος πρωταθλητής υποκρινόταν ατύχημα με τη μοτοσικλέτα.

Ενα βίαιο χτύπημα, ένα «φτύσιμο» στους πάντες. Στον λαό για τον οποίο τάχα κόπτεται, στους ανθρώπους που τον τίμησαν με τον σταυρό τους, στην κυβέρνηση που τον έφερε στην πολιτική επιφάνεια, στην Ελλάδα που τον είχε ανάγκη. Ενα ξεδιάντροπο χαστούκι σε όλους μας. Αλλωστε με εμάς, με «αυτούς» δεν καταδέχεται να κάθεται ούτε στις ουρές των ΑΤΜ. Απλώς σκέφτεται ίσως να διεκδικήσει στο μέλλον την ψήφο τους εκ νέου από άλλη θέση. Τότε θα καταλάβει για μία ακόμα φορά πόσο λανθασμένα προβλέπει, όποτε προβλέπει. Είτε στα βιβλία του είτε στην πολιτική.

Η κυβέρνηση σιωπά για όλα αυτά. Φέροντας επίσης βαρύτατη ευθύνη. Γιατί γνώριζε και γνωρίζει, γιατί κάλυπτε και καλύπτει. Ανενδοίαστα, ανερυθρίαστα, αδικαιολόγητα. Τι υπέροχο παράδειγμα ήθους και πολιτικής ορθότητας για τις επόμενες γενιές. Τι όμορφη Αριστερά, αγγελικά πλασμένη!

Η κ. Μπακογιάννη μίλησε για πολιτικό δόλο, επιφυλασσομένη ως προς τη νομική διάσταση, που όμως δεν πρέπει να αποσιωπάται.

Τι σημαίνει άραγε πολιτικός δόλος στην περίπτωση του κ. Βαρουφάκη; Πρόθεση να οδηγήσει από την κρίσιμη θέση ευθύνης του τη χώρα στη δραχμή, αποδεχόμενος τις τεράστιες ζημιές των 5 μηνών που ηγείτο του Υπουργείου του. Ζημιές που αφορούν τα δισ. του μνημονίου, τις κλειστές τράπεζες, τη χρεοκοπία, τον πόνο των συνταξιούχων, την αποσάθρωση της εθνικής οικονομίας! Πολιτικός δόλος δεν υπάρχει καν ως έννοια. Ο δόλος αφορά εν προκειμένω τον ποινικό κώδικα και μόνο! Πώς μπορεί κάποιος να διανοείται ότι το πολιτικό αυτό έγκλημα δεν συνιστά ταυτοχρόνως και νομικό έγκλημα; Κάθε μέρα που περνά και η κυβέρνηση σιωπά, ομολογεί τις ευθύνες της και επιβαρύνει τη θέση της. Γνώριζε και γνωρίζει, αλλά σιωπά. Δίχως κάθαρση ας μην περιμένει αναγέννηση.

Ας μη γελιόμαστε! Ο κ. Βαρουφάκης ομολόγησε ότι επιχείρησε με σφετερισμό της ιδιότητάς του ως υπουργός να διαταράξει την ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος. Γιατί η έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ενωση, η κατάληψη της Τράπεζας της Ελλάδος, το παράλληλο νόμισμα, η μυστική προετοιμασία της δραχμής, δίχως συνεννόηση με κανέναν και αντίθετα προς τη ρητή εντολή του λαού, συνιστούν διαταραχή της ομαλής λειτουργίας του πολιτεύματος. Ο κ. Λοβέρδος ζητάει την κλήση του τέως υπουργού Οικονομικών ενώπιον της εξεταστικής επιτροπής για το μνημόνιο, λόγω της περί Grexit εισηγήσεώς του. Καλή αρχή, που όμως δεν αρκεί!

Οι εισαγγελείς θα πρέπει να ασχοληθούν με το κατά πόσον οι πράξεις και οι παραλείψεις του κ. Βαρουφάκη εμπίπτουν τουλάχιστον στο πραγματικό τού άρθρου 134 §2 (β) του Ποινικού Κώδικα αλλά και σε άλλες ποινικές διατάξεις. Τώρα, όχι αύριο.

Γιάνης έγραψε:Στην πολιτική αποφάσισα να εισέλθω για έναν λόγο: για να σταθώ δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα στον αγώνα εναντίον της χρεοδουλοπαροικίας. Από τη μεριά του, ο Αλέξης Τσίπρας με τίμησε επιστρατεύοντάς με για έναν λόγο: μια πολύ συγκεκριμένη θεώρηση περί της κρίσης που βασίζεται στην απόρριψη του δόγματος Παπακωνσταντίνου, ότι δηλαδή μεταξύ της άτακτης χρεοκοπίας και του τοξικού δανεισμού, ο τοξικός δανεισμός είναι πάντα προτιμότερος.

Πρόκειται για δόγμα που απέρριπτα ως πάγια απειλή που στόχο είχε την επιβολή, διά του πανικού, πολιτικών οι οποίες εγγυώνται τη μόνιμη χρεοκοπία και, εν τέλει, τη χρεοδουλοπαροικία. Την Τετάρτη το βράδυ, στη Βουλή, κλήθηκα να επιλέξω μεταξύ του (α) να ενστερνιστώ το εν λόγω δόγμα, υπερψηφίζοντας την κύρωση του κειμένου που πραξικοπηματικά και με απερίγραπτη βαναυσότητα επέβαλαν στον Αλέξη Τσίπρα οι «εταίροι» στο Euro Summit και (β) να πω «όχι» στον πρωθυπουργό μου.

«Είναι αληθινός ή πλαστός ο εκβιασμός;» μας ρώτησε ο πρωθυπουργός, εκφράζοντας έτσι το ειδεχθές συνειδησιακό δίλημμα όλων μας, και του ίδιου. Προφανώς ο εκβιασμός ήταν αληθινός. Πρώτη φορά ένιωσα την «αλήθεια» του στο γραφείο μου όταν την 30ή Ιανουαρίου ο κ. Ντάισελμπλουμ με επισκέφτηκε για να με θέσει προ του διλήμματος «Μνημόνιο ή κλειστές τράπεζες». Από την αρχή γνωρίζαμε πόσο αδίστακτοι ήταν οι δανειστές. Και αποφασίσαμε αυτό που λέγαμε ξανά και ξανά ο ένας στον άλλον τις μακρές μέρες και νύχτες του Μαξίμου:

Θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να φέρουμε μια οικονομικά βιώσιμη συμφωνία. Θα συμβιβαστούμε χωρίς να καταλήξουμε συμβιβασμένοι. Θα υποχωρήσουμε όσο χρειαστεί για να επιτευχθεί μια συμφωνία-επίλυση εντός της ευρωζώνης. Ομως αν ηττηθούμε από την καταστροφική λογική των μνημονίων, θα παραδώσουμε το κλειδί των γραφείων μας σε εκείνους που τα πιστεύουν – να έρθουν εκείνοι να τα εφαρμόσουν, με εμάς και πάλι στους δρόμους.

«Υπήρχε εναλλακτική;» μας ρώτησε ο πρωθυπουργός την Τετάρτη. Κρίνω πως, ναι, υπήρχε. Ομως δεν θα πω άλλα γι’ αυτό εδώ. Δεν είναι της στιγμής. Σημασία έχει μόνο ότι το βράδυ του δημοψηφίσματος ο πρωθυπουργός έκρινε πως δεν υπήρχε εναλλακτική.

Γι’ αυτό παραιτήθηκα, ώστε να τον διευκολύνω να μεταβεί στις Βρυξέλλες για να φέρει πίσω τους βέλτιστους όρους που μπορούσε να φέρει. Οχι όμως και για να τους εφαρμόσουμε εμείς όποιοι και να ήταν!

Ο πρωθυπουργός, στην Κ.Ο. της Τετάρτης, μας ζήτησε να αποφασίσουμε μαζί, να μοιραστούμε την ευθύνη. Πολύ σωστά. Πώς όμως; Μία λύση ήταν να εφαρμόσουμε, όλοι μαζί, αυτό που λέγαμε και ξαναλέγαμε ότι θα κάναμε σε περίπτωση ήττας. Θα λέγαμε ότι υποταχθήκαμε, φέραμε συμφωνία που εμείς κρίνουμε μη βιώσιμη, και ζητάμε από πολιτικούς, όλων των κομμάτων, που την θεωρούν τουλάχιστον εν δυνάμει βιώσιμη, να σχηματίσουν κυβέρνηση και να την εφαρμόσουν.

Η δεύτερη λύση ήταν αυτή που προέκρινε ο πρωθυπουργός: Να παραμείνει ζωντανή η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς, έστω εφαρμόζοντας μια συμφωνία- προϊόν εκβιασμού που ο ίδιος ο πρωθυπουργός κρίνει ότι είναι ανεφάρμοστη.

Το δίλημμα ήταν αδυσώπητο – για όλους μας εξίσου. Οπως σωστά δήλωσε ο Αλέξης Τσίπρας, κανένας μας δεν δικαιούται να προσποιείται ότι έχει ισχυρότερο συνειδησιακό δίλημμα από τον πρωθυπουργό ή από άλλους συντρόφους. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως όσοι απεφάνθησαν ότι η κυβέρνηση πρέπει να εφαρμόσει η ίδια την ανεφάρμοστη «συμφωνία» διακατέχονται από ισχυρότερο συναίσθημα ευθύνης απ’ ό,τι όσοι εξ ημών αποφανθήκαμε πως έπρεπε να παραιτηθούμε, αναθέτοντας την εφαρμογή της συμφωνίας σε πολιτικούς που τη θεωρούν εν δυνάμει εφαρμόσιμη.

Στην Ολομέλεια της Βουλής η πραγματικότητα καταγράφτηκε με άψογο τρόπο από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, όταν είπε πως όσοι θεωρούν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να χρεωθεί την κύρωση αυτής της συμφωνίας έχουν επιχειρήματα το ίδιο ισχυρά με εκείνους που θεωρούν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει υποχρέωση απέναντι στον λαό να εφαρμόσει αυτή την κακή συμφωνία, ώστε να αποφευχθεί η άτακτη χρεοκοπία.

Κανείς μας δεν είναι περισσότερο «αντι-μνημονιακός», αλλά και κανείς μας δεν είναι περισσότερο «υπεύθυνος». Απλά, όταν βρίσκεσαι σ’ ένα τόσο επίφοβο σταυροδρόμι, υπό την πίεση της Ανίερης Συμμαχίας της Διεθνούς Διαπλοκής, είναι απόλυτα θεμιτό κάποιοι σύντροφοι να προτείνουν τη μία και άλλοι την έτερη ατραπό. Υπό αυτές τις συνθήκες, θα ήταν εγκληματικό οι μεν να αποκαλούν τους δε «συμβιβασμένους» και οι δε τους μεν «ανεύθυνους».

Αυτή τη στιγμή, εν μέσω εύλογων διαφωνιών, προέχει η ενότητα του ΣΥΡΙΖΑ και του κόσμου που μας πίστεψε, δίνοντάς μας το μεγαλειώδες εκείνο 61,5%. Ο μόνος τρόπος να εξασφαλιστεί είναι να αναγνωρίζουμε οι μεν τα επιχειρήματα των δε, λαμβάνοντας ως αξιωματικά δεδομένο πως οι διαφωνούντες με εμάς έχουν το ίδιο καλές, το ίδιο υπεύθυνες και το ίδιο επαναστατικές σκέψεις μαζί μας.

Με αυτά τα δεδομένα, ο λόγος που καταψήφισα την περασμένη Τετάρτη είναι απλός: έπρεπε να έχουμε παραδώσει, όπως λέγαμε ότι θα κάναμε σε περίπτωση συνθηκολόγησης, τα κλειδιά του Μαξίμου και των λοιπών υπουργείων, σε όσους μπορούν να κοιτάξουν στα μάτια τον λαό και να του πουν αυτό που εμείς δεν μπορούμε να πούμε: «Η συμφωνία είναι σκληρή αλλά μπορεί να εφαρμοστεί με τρόπο που να αφήνει ελπίδα για ανάκαμψη και για αντιστροφή της κοινωνικής καταστροφής».

Η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν μπορεί να αναλαμβάνει απέναντι στην επίσημη Ευρώπη δεσμεύσεις που γνωρίζει ότι δεν μπορεί να εκπληρώσει. Το ύψιστο αγαθό που πρέπει να διαφυλάξει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η υπόσχεση που δίναμε όταν επισκεπτόμασταν ευρωπαϊκές πρωτεύουσες: Αντίθετα από τους προηγούμενους, εμείς δεν θα σας υποσχεθούμε κάτι (π.χ. συγκεκριμένο πρωτογενές πλεόνασμα) που δεν γίνεται να επιτευχθεί. Η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν δικαιούται, παράλληλα, να λεηλατήσει κι άλλο τα θύματα της πενταετούς κρίσης χωρίς τουλάχιστον να μπορεί να απαντήσει θετικά στο ερώτημα «Πετύχατε τουλάχιστον κάτι που να αντισταθμίζει τα υφεσιακά μέτρα;»

Μου λένε πολλοί σύντροφοι: «Δεν είναι καλύτερα να είμαστε εμείς στα πράγματα; Εμείς που πονάμε τον τόπο και έχουμε καλούς σκοπούς ως προς τη διαφθορά και τη σύγκρουση με την ολιγαρχία;» Ναι, είναι καλύτερα. Ομως, με τι εργαλεία θα δουλέψουμε; Η απόφαση του Euro Summit παγιώνει και επεκτείνει την πλήρη απουσία κοινωνικού ελέγχου στις τράπεζες, την ώρα που η κοινωνία θα φορτωθεί άλλα 10 με 25 δισ. χρέους για να τις ενισχύσει.

Και σαν να μην έφτανε αυτό δημιουργείται ένα ­υπερ-ΤΑΙΠΕΔ, πλήρως ελεγχόμενο από την τρόικα (ανεξάρτητα από την έδρα του), το οποίο θα αποσπάσει μια για πάντα τον έλεγχο όλης της δημόσιας περιουσίας από τον έλεγχο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Και πώς θα ελέγχεται η λιτότητα, όταν η τρόικα με μια μονοκονδυλιά της ­ΕΛΣΤΑΤ (την οποία εκχωρήσαμε την Τετάρτη στην τρόικα) θα προσδιορίζει πλήρως το μέγεθος του πρωτογενούς πλεονάσματος;

Κι όταν η κοινωνία αρχίζει να νιώθει στο πετσί της τη μέγκενη των αποτελεσμάτων της καταστροφικής νέας λιτότητας, όταν νέοι και ηλικιωμένοι είτε βγουν στους δρόμους είτε παραμείνουν σε κατάσταση απόγνωσης στα σπίτια τους αντιμέτωποι με αυτά τα αποτελέσματα, αυτούς τους ανθρώπους που έως τώρα εκφράζουμε, ποιος θα τους εκπροσωπεί στον πολιτικό στίβο; Μπορεί να το κάνει το κόμμα που εισήγαγε αυτά τα μέτρα στη Βουλή και τα οποία οι καλοπροαίρετοι υπουργοί του αναγκάζονται, υπό τη χλεύη της μνημονιακής αντιπολίτευσης, να υπερασπίζονται στη Βουλή και στα κανάλια;

«Μα δεν εξυπηρετείς το σχέδιο του κ. Σόιμπλε καταψηφίζοντας τη συμφωνία;» με ρωτούν. Τους απαντώ με δική μου ερώτηση: «Είστε σίγουροι ότι η συμφωνία αυτή συνθηκολόγησης δεν είναι μέρος του σχεδίου του κ. Σόιμπλε;»

► Η πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ που προβλέπει χρέος άνω του 200% του ΑΕΠ, η οποία ουσιαστικά απαγορεύει στο ΔΝΤ να δώσει νέα δάνεια,

► Η απαίτηση του ESM, κατ’ εντολήν Σόιμπλε, να υπάρξουν νέα δάνεια του ΔΝΤ για να δανείσει κι αυτό την Ελλάδα,

► Το θέαμα μιας ελληνικής κυβέρνησης που ψηφίζει μεταρρυθμίσεις τις οποίες όχι μόνο δεν πιστεύει αλλά και αποκαλεί προϊόν εκβιασμού,

► Το θέαμα μιας γερμανικής κυβέρνησης που περνά από την Μπούντεσταγκ συμφωνία για την Ελλάδα, την οποία η ίδια χαρακτηρίζει αναξιόπιστη και εκ προοιμίου αποτυχημένη.

Δεν συμφωνείς, αγαπητέ αναγνώστη, ότι τα παραπάνω δεδομένα αποτελούν ισχυρούς «συμμάχους» του κ. Σόιμπλε; Υπάρχει, πράγματι, ασφαλέστερος τρόπος να εκπαραθυρωθεί η χώρα από την ευρωζώνη από αυτή τη μη βιώσιμη συμφωνία που εξασφαλίζει στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών χρόνο και επιχειρήματα για να δρομολογήσει το πολυπόθητο γι’ αυτόν Grexit;

Αρκετά όμως. Η κρίση μου με οδήγησε στο να καταψηφίσω την κύρωση της συμφωνίας συνθηκολόγησης, κρίνοντας ότι το δόγμα Παπακωνσταντίνου εξακολουθεί να είναι απορριπτέο. Από την άλλη, σέβομαι απολύτως τους συντρόφους που έχουν την αντίθετη άποψη. Ούτε πιο επαναστάτης-ηθικός είμαι από εκείνους αλλά ούτε κι εκείνοι είναι πιο υπεύθυνοι. Σήμερα κρίνεται η ικανότητά μας να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού την ενότητα, τη συντροφικότητα και τη συλλογικότητα, διατηρώντας το δικαίωμα της διαφορετικής κρίσης.

Κλείνοντας, υπάρχει και μια φιλοσοφική διάσταση στο συνειδησιακό δίλημμα όλων μας: Υπάρχουν στιγμές που τον υπολογισμό της καθαρής ωφέλειας τον υπερβαίνει η σκέψη πως κάποια πράγματα απλά δεν πρέπει να γίνονται στο όνομά μας; Είναι η προκειμένη μια τέτοια στιγμή;

Σωστές απαντήσεις δεν υπάρχουν. Μόνο έντιμη διάθεση να σεβαστούμε τις απαντήσεις που δίνουν οι σύντροφοι με τους οποίους διαφωνούμε.

newpamelina έγραψε:

Γιάνης έγραψε:
«Υπήρχε εναλλακτική;» μας ρώτησε ο πρωθυπουργός την Τετάρτη. Κρίνω πως, ναι, υπήρχε. Ομως δεν θα πω άλλα γι’ αυτό εδώ. Δεν είναι της στιγμής.