ΑΠΕΡΓΙΑ 6-7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
Δημοσιεύτηκε: 06 Νοέμ 2012, 23:41
Με αφορμή τη διήμερη απεργία που βρίσκεται σε εξέλιξη, γράφω μερικές σκόρπιες σκέψεις, σχετικά με το θέμα των απεργιών, για συζήτηση - σχολιασμό.
Ενώ όλοι μας (ο λαός) αναγνωρίζουμε τον παραλογισμό των αποφάσεων - μέτρων της κυβέρνησης και διαπιστώνουμε ότι αυτά τα μέτρα ανατροφοδοτούν ένα φαύλο κύκλο και δεν οδηγούν πουθενά, δυστυχώς δεν αναγνωρίζουμε ότι και οι δικές μας αντιδράσεις δημιουργούν έναν άλλο φαύλο κύκλο, ο οποίος επίσης δεν οδηγεί πουθενά. Με το να εξακολουθούμε να αντιδρούμε με απεργίες, οι οποίες εδώ και τριά χρόνια δεν έχουν περισώσει απολύτως τίποτα, το μόνο που καταφέρνουμε, είναι να επαναλαμβάνουμε την ίδια ανούσια και άστοχη δράση, προσδωκώντας ότι κάποια στιγμή θα πετύχουμε κάτι (όπως ακριβώς ελπίζουν και οι ελληνικές κυβερνήσεις με τα μέτρα που λαμβάνουν).
Ένας από τους μύθους - κλισέ που καταρρίφθηκε κατά τη διάρκεια αυτής εδώ της κρίσης, είναι ότι οι νόμοι καταργούνται στους δρόμους. Συγγνώμη, αλλά εγώ δεν είδα κανένα νόμο να καταργείται, όσες πορείες - απεργίες - διαδηλώσεις και αν έγιναν. Και αν ακόμα υπάρξει μια εξαίρεση, θα είναι προσωρινή και είναι βέβαιο ότι τα αντιλαϊκά μέτρα θα επανέλθουν σε μεταγενέστερο χρόνο.
Προσπαθούμε με δράσεις παλαιότερων δεκαετιών, να αντιμετωπίσουμε την κρίση το 2012. Η απεργία το μόνο που καταφέρνει είναι να προσπαθεί να θεραπεύσει την "ασθένεια". Είναι όμως αργά όταν κατεβαίνουμε στους δρόμους απλά για να διαμαρτυρηθούμε. Γι' αυτό και δεν καταφέρνουμε τίποτα. Το ζητούμενο είναι να προλάβουμε την ασθένεια πριν εκδηλωθεί. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τη συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων. Ως γνωστόν το προλαμβάνειν είναι καλύτερο του θεραπεύειν.
Άμεση δημοκρατία τώρα. Είναι επιτακτική ανάγκη. Οτιδήποτε άλλο ανακυκλώνει αποτυχημένες πρακτικές και δίνει τη δυνατότητα σε αντιστασιακούς της φακής να πουλάνε επαναστατηλίκι, προκηρύσσοντας απεργίες 1-2 ημερών, ρίχνοντας απλά πιστολιές στον αέρα. Το μόνο που καταφέρνουν (εκτός από το να διατηρούνται στην επιφάνεια για ίδιον όφελος) είναι να χάνει ο κόσμος το μεροκάματο.
Προσωπικά κουράστηκα από αυτή την υποκρισία και σταμάτησα να κατεβαίνω σε πορείες (για να σχολιάσω και την πρόταση που ακούστηκε στο συνέδριο να κατεβούμε ως πειρατές στην πορεία για τη σημερινή/αυριανή απεργία). Νισάφι πια με τις διαμαρτυρίες. Μάσκα δεν έχω να γυρνώ στο καρναβάλι ετούτο...
Ενώ όλοι μας (ο λαός) αναγνωρίζουμε τον παραλογισμό των αποφάσεων - μέτρων της κυβέρνησης και διαπιστώνουμε ότι αυτά τα μέτρα ανατροφοδοτούν ένα φαύλο κύκλο και δεν οδηγούν πουθενά, δυστυχώς δεν αναγνωρίζουμε ότι και οι δικές μας αντιδράσεις δημιουργούν έναν άλλο φαύλο κύκλο, ο οποίος επίσης δεν οδηγεί πουθενά. Με το να εξακολουθούμε να αντιδρούμε με απεργίες, οι οποίες εδώ και τριά χρόνια δεν έχουν περισώσει απολύτως τίποτα, το μόνο που καταφέρνουμε, είναι να επαναλαμβάνουμε την ίδια ανούσια και άστοχη δράση, προσδωκώντας ότι κάποια στιγμή θα πετύχουμε κάτι (όπως ακριβώς ελπίζουν και οι ελληνικές κυβερνήσεις με τα μέτρα που λαμβάνουν).
Ένας από τους μύθους - κλισέ που καταρρίφθηκε κατά τη διάρκεια αυτής εδώ της κρίσης, είναι ότι οι νόμοι καταργούνται στους δρόμους. Συγγνώμη, αλλά εγώ δεν είδα κανένα νόμο να καταργείται, όσες πορείες - απεργίες - διαδηλώσεις και αν έγιναν. Και αν ακόμα υπάρξει μια εξαίρεση, θα είναι προσωρινή και είναι βέβαιο ότι τα αντιλαϊκά μέτρα θα επανέλθουν σε μεταγενέστερο χρόνο.
Προσπαθούμε με δράσεις παλαιότερων δεκαετιών, να αντιμετωπίσουμε την κρίση το 2012. Η απεργία το μόνο που καταφέρνει είναι να προσπαθεί να θεραπεύσει την "ασθένεια". Είναι όμως αργά όταν κατεβαίνουμε στους δρόμους απλά για να διαμαρτυρηθούμε. Γι' αυτό και δεν καταφέρνουμε τίποτα. Το ζητούμενο είναι να προλάβουμε την ασθένεια πριν εκδηλωθεί. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τη συμμετοχή στη λήψη των αποφάσεων. Ως γνωστόν το προλαμβάνειν είναι καλύτερο του θεραπεύειν.
Άμεση δημοκρατία τώρα. Είναι επιτακτική ανάγκη. Οτιδήποτε άλλο ανακυκλώνει αποτυχημένες πρακτικές και δίνει τη δυνατότητα σε αντιστασιακούς της φακής να πουλάνε επαναστατηλίκι, προκηρύσσοντας απεργίες 1-2 ημερών, ρίχνοντας απλά πιστολιές στον αέρα. Το μόνο που καταφέρνουν (εκτός από το να διατηρούνται στην επιφάνεια για ίδιον όφελος) είναι να χάνει ο κόσμος το μεροκάματο.
Προσωπικά κουράστηκα από αυτή την υποκρισία και σταμάτησα να κατεβαίνω σε πορείες (για να σχολιάσω και την πρόταση που ακούστηκε στο συνέδριο να κατεβούμε ως πειρατές στην πορεία για τη σημερινή/αυριανή απεργία). Νισάφι πια με τις διαμαρτυρίες. Μάσκα δεν έχω να γυρνώ στο καρναβάλι ετούτο...