Vassilis Perantzakis έγραψε:
Προφανώς και δεν μιλάω για τέτοια προβλήματα στην συμμετοχή. Δεν μιλάω καν για την φυσική συμμετοχή.
Κοίτα Βασίλη, το θέμα της μή συμμετοχής είτε από αδιαφορία, είτε από δισταγμό, είτε λόγω εμποδίων είναι εύκολο να το λύσεις δημοκρατικά και χωρίς τεράστιες αλλαγές.
Υπάρχει η πρόταση του Στράτου για τη liquid democracy όπως αυτή διαμορφώθηκε στην κομμούνα των Παρισίων όπου για κάθε θέμα ορίζεις αν δεν θέλεις να συμμετάσχεις αντιπροσώπους. Η πρόταση αυτή έχει βέβαια τα προβλήματά της τόσο τεχνικά όπως πρέπει για κάθε θέμα ή ενότητα να ορίζεις αντιπροσώπους πράγμα που πάλι θα σε βγάλει στην απέξω αν για κάποιο από τους παραπάνω λόγους δεν συμμετάσχεις, που σταδιακά θα σε κάνει να αισθανθείς αδικημένος και θα σε απωθήσει περισσότερο από το να συμμετάσχεις, τόσο και πολιτειακά όπως αυτό εκφράστηκε στο έβδομο συνέδριο της κομμουνιστικής διεθνούς όπου εγκαταλήφθηκε ο τρόπος αυτός και γίναν τα Σοβιέτ.
Υπάρχει επίσης η πρόταση της Democracy 4.0 των Ισπανών που δεν διαφέρει από το υπάρχων σύστημα με ένα συμβούλιο εκλεκτόρων δημοκρατικά εκλεγμένων όπου η ισχύς της ψήφου τους ως σύνολο είναι η ισχύ της μη συμμετοχής. Εχει το πλεονέκτημα ότι μπορεί να αποτελέσει μεταβατική κατάσταση στην χρονική περίοδο μέχρι να αποκτήσουν δημοκρατική συνείδηση όλοι, το κάθε άτομο δεν δεσμεύεται από την απόφαση του εκλέκτορα με αποτέλεσμα να αισθάνεται ότι πιο εύκολα μπορεί να ασκήσει πρόταση αναθεώρησης μία απόφασης, εμποδίζει την δικτατορία δραστήριων μειονοτήτων και φραξιονισμού όπου πχ εκατό δραστήρια άτομα αλληλοορίζονται αντιπρόσωποι σε όλα τα θέματα και ένας συμμετάσχει σε κάθε θέμα με ισχύ εκατό, και για τους υπόλοιπους ή πρέπει να οργανωθούν και αυτοί με αυτό τον τρόπο ( αντίπαλη φράξια ή συνιστώσα) η απλά να εγκαταλείψουν. Τέλος πολιτειακά χρειάζεται προσθήκη δέκα λέξεων στον υπάρχοντα κανονισμό της Βουλής για να γίνει πραγματοποιήσιμο σε πολιτειακό επίπεδο και ενώ ευαγγελίζεσαι και εφαρμόζεις την συμμετοχή όλων στις αποφάσεις δεν αποξενώνεις αυτούς που είναι διστακτικοί σε ριζοσπαστικές αλλαγές.