Δημοσίευσηαπό Σπύρος Σαββανής » 13 Μαρ 2013, 17:10
Εγώ θα άλλαζα λίγο την προσέγγιση, βάζοντας στην άκρη το χρήμα, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ποικιλοτρόπως, και θα το ονόμαζα «Βασικές εγγυημένες παροχές».
Τουλάχιστον 10.000 χρόνια εξέλιξης του παρόντος πολιτισμού, αλλά κυρίως η ύβρις που διεξάγεται τον τελευταίο αιώνα, έχουν οδηγήσει το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων σήμερα να ζουν με χειρότερες αντικειμενικές συνθήκες διαβίωσης από τον καιρό που πρωτοαποφάσισαν να χτίσουν πόλεις και να μείνουν εκεί.
Δυσμενέστερες αντικειμενικές συνθήκες διαβίωσης είναι το ότι υποχρεώνομαι να πληρώνω αδρά το νερό που πίνω, διότι το νερό του δικτύου δεν είναι πόσιμο. Ακόμα κι αν ήταν όμως, μειονεκτώ έναντι του προγόνου μου του 8.000 πΧ που έπινε τσάμπα από το ποτάμι, η ακόμα και έναντι του παππού μου όταν το 1950 έπινε από το καθαρό πηγάδι στην αυλή του. Στα 2013 τα πηγάδια έχουν βρομίσει εξαιτίας της αλόγιστης «ανάπτυξης» των καπιταληστών, άσε δε που ακόμα κι αυτό το βρομόνερο προσφάτως έγινε ιδιοκτησία της κυβέρνησης και των εταιριών που τη στηρίζουν και την καθοδηγούν.
Τα ίδια φυσικά ισχύουν και για την τροφή. Ο σύγχρονος πολιτισμός μας παρέχει στα σούπερ μάρκετ εντυπωσιακές συσκευασίες φαγητών που περιέχουν ένα κάρο επικίνδυνα χημικά, αγνώστων επιπτώσεων για την υγεία. Για να αγοράσεις σήμερα τροφή, στέγη, ρεύμα και υγεία, τα ελάχιστα δηλαδή που απαιτούνται απλώς για να επιβιώσεις, πρέπει να δουλεύεις σαν σκλάβος, αν καταφέρεις και βρεις δουλειά. Αν όχι, θα κλέψεις για να ταίσεις τα παιδιά σου, ή θα αυτοκτονήσεις για να τελειώσουν οριστικά τα προβλήματα.
Το επίπεδο πολιτισμού μιας κοινωνίας δεν κρίνεται από τις συνθήκες διαβίωσης των πλουσίων, αλλά από αυτές των φτωχών. Αυτό δεν ισχύει μόνο αν πιστεύουμε ότι η εξέλιξη πρέπει να οδηγήσει σε διαχωρισμό του homo sapiens σε δύο είδη: Στο 1% το οποίο έχει συγκεντρώσει το παγκόσμιο πλούτο, και θα ζει αποκομμένο από τους λοιπούς πίσω από σιδερόφρακτα τείχη, και στο υπόλοιπο 99% το οποίο μην έχοντας πλουτοπαραγωγικούς πόρους θα διάγει σε κοινωνίες τύπου Mad Max.
Η πειρατική πρόταση θα έπρεπε να ήταν η εγγυημένη παροχή από το δημόσιο όχι χρήματος, αλλά απευθείας παροχών αξιοπρεπούς διαβίωσης σε όλους τους πολίτες. Αυτές οι παροχές δεν κοστολογούνται και δεν θα έπρεπε να πληρώνονται. Αποτελούν κοινή κατάκτηση του ανθρώπινου είδους και το λογικό θα ήταν να απαγορεύεται το εμπόριό τους. Η λίστα αυτή θα μπορούσε να περιλαμβάνει: Νερό, τροφή, στέγη, υγεία, ρεύμα και internet. Ειδικά το internet αποτελεί τη μοναδική εγγύηση δωρεάν παροχής της γνώσης που έχει συσσωρευθεί διαμέσου των αιώνων και αδιαμφισβήτητη κοινή κληρονομιά όλων μας.
Το κόστος αυτών των παροχών δεν είναι τεράστιο και δεν θα έπρεπε να συγκρίνεται με το σημερινό λογιστικό κόστος, το οποίο είναι αποτέλεσμα του φαύλου οικονομικού συστήματος και προσαυξάνεται υπέρογκα από τα κέρδη των επιτήδειων. Η ποιότητα των παροχών εξάλλου μπορεί να προσδιοριστεί αναλογικά με τις δυνατότητες του δημοσίου. Ακόμα, μέρος του κόστους θα μπορούσε να καλυφθεί από την σύνδεση του δικαιώματος λήψης των παροχών με την υποχρέωση του πολίτη να εργάζεται κάποιες ελάχιστες ώρες στους δημόσιους οργανισμούς που θα παρέχουν τα βασικά αγαθά. Π.χ. καλλιέργεια της δημόσιας γης, ανέγερση δημόσιων οικοδομών, εργασία στον ΟΤΕ, τη ΔΕΗ, τα νοσοκομεία, και όπου αλλού.