(Η μετάφραση):
Τι συμβαίνει στην Κωνσταντινούπολη;Μετάφραση από: What is Happenning in Istanbul?, 01/06/2013 tarihinde yayımlandı
http://defnesumanblogs.com/2013/06/01/w ... -istanbul/Για τους φίλους μου που ζουν εκτός Τουρκίας:
Σας γράφω για να σας ενημερώσω για τι συμβαίνει στην Κωνσταντινούπολη, τις τελευταίες πέντε ημέρες. Προσωπικά πρέπει να το γράψω αυτό επειδή οι περισσότερες από τις πηγές των μέσων ενημέρωσης έχουν κλείσει από την κυβέρνηση και μόνο από στόμα σε στόμα και από το διαδίκτυο είναι πλέον οι μόνοι τρόποι που μας άφησε για να σας εξηγήσουμε σχετικά και να καλέσουμε για βοήθεια και υποστήριξη.
Τέσσερις ημέρες πριν μια ομάδα ανθρώπων που δεν ανήκουν σε καμία συγκεκριμένη οργάνωση ή ιδεολογία πήγαν όλοι πήρε μαζί στο Gezi Istanbul Park. Ανάμεσά τους υπήρχαν και πολλοί από τους φίλους μου και τους μαθητές μου. Ο λόγος ήταν απλός: Για να αποτρέψουν και να διαμαρτυρηθούν για την επικείμενη κατεδάφιση του πάρκου για χάρη της οικοδόμησης ακόμη ενός εμπορικού κέντρου στο κέντρο της πόλης. Υπάρχουν πολλά εμπορικά κέντρα στην Κωνσταντινούπολη, τουλάχιστον ένα σε κάθε γειτονιά! Το ξήλωμα των δέντρων ήταν να ξεκινήσει νωρίς το πρωί της Πέμπτης. Οι άνθρωποι πήγαν στο πάρκο με τα βιβλία τους, τις κουβέρτες τους, και τα παιδιά τους. Έστησαν τις σκηνές τους και πέρασαν τη νύχτα κάτω από τα δέντρα. Νωρίς το πρωί, όταν οι μπουλντόζες άρχισαν να ξηλώνουν τα εκατόχρονα δέντρα από το έδαφος, σηκώθηκε το πλήθος και στάθηκε ανάμεσα στις μπουλντόζες και τα δένδρα για να σταματήσει την επιχείρηση.
Δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να στέκονται μπροστά από τα μηχανήματα.
Καμιά εφημερίδα, κανένα τηλεοπτικό κανάλι δεν ήταν ήταν εκεί για να αναφέρουν τη διαμαρτυρία. Ήταν ένα πλήρες blackout ενημέρωσης.
Αλλά η αστυνομία έφτασε με οχήματα με κανόνια νερού και με σπρέι πιπεριού. Κυνήγησαν τα πλήθη έξω από το πάρκο.
Το βράδυ, ο αριθμός των διαδηλωτών πολλαπλασιάζονταν. Το ίδιο και ο αριθμός των αστυνομικών δυνάμεων γύρω από το πάρκο. Εν τω μεταξύ, η τοπική αυτοδιοίκηση της Κωνσταντινούπολης είχε κλείσει όλες τις διόδους πρόσβασης που οδηγούν στην πλατεία Ταξίμ, όπου βρίσκεται το Gezi Park. Το μετρό έκλεισε, τα φέρρυ ακυρώθηκαν, οι δρόμοι έκλεισαν.
Ωστόσο, όλο και περισσότεροι άνθρωποι έβρισκαν το δρόμο τους μέχρι το κέντρο της πόλης ερχόμενοι με τα πόδια.
Ήρθαν από όλη την Κωνσταντινούπολη. Ήρθαν από όλα τα διαφορετικά υπόβαθρα, τις διαφορετικές ιδεολογίες, τις διαφορετικές θρησκείες. Όλοι συγκεντρώθηκαν για να αποτρέψουν την κατεδάφιση για κάτι πολύ μεγαλύτερο από το ίδιο το πάρκο:
Το δικαίωμα να ζήσουν ως αξιοπρεπείς πολίτες αυτής της χώρας.
Συγκεντρώθηκαν και διαδήλωσαν. Η αστυνομία τους κυνηγούσε με τα σπρέι πιπεριού και τα δακρυγόνα και οδήγησε τα θωρακισμένα οχήματα της πάνω από τους ανθρώπους που προσέφεραν φαγητό στην αστυνομία σε αντάλλαγμα. Δύο νέοι άνθρωποι καταπατήθηκαν από τα θωρακισμένα και σκοτώθηκαν. Μια άλλη νεαρή γυναίκα, μια φίλη μου, χτυπήθηκε στο κεφάλι από ένα εισερχόμενο κάνιστρο δακρυγόνου. Η αστυνομία έριχνε κατευθείαν μέσα στο πλήθος. Μετά από τρεις ώρες χειρουργείο είναι ακόμα στην μονάδα εντατικής θεραπείας και είναι σε πολύ κρίσιμη κατάσταση. Καθώς γράφω αυτό το γράμμα δεν ξέρουμε αν πρόκειται να τα καταφέρει. Αυτό το blog είναι αφιερωμένο σε αυτήν.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι φίλοι μου. Πρόκειται για τους μαθητές μου, τους συγγενείς μου. Δεν έχουν «κρυφή ατζέντα», όπως το κράτος λέει. Η ατζέντα τους είναι εκεί έξω. Είναι πολύ σαφές. Το σύνολο της χώρας πωλείται σε εταιρείες από την κυβέρνηση, για να κατασκευάζουν εμπορικά κέντρα, πολυκατοικίες πολυτελείας, αυτοκινητόδρομους, φράγματα και πυρηνικά εργοστάσια. Η κυβέρνηση αναζητά (και δημιουργεί, όταν θεωρεί ότι είναι απαραίτητο) οποιαδήποτε δικαιολογία για να επιτεθεί στη Συρία και αυτό είναι ενάντια στη θέληση του ίδιου της του λαού.
Πάνω από όλα αυτά, ο έλεγχος της κυβέρνησης πάνω στην προσωπική ζωή των ανθρώπων έχει γίνει αφόρητη τελευταία. Το κράτος, σύμφωνα με την συντηρητική του ατζέντα, πέρασε πολλές νομοθετικές και κανονιστικές διατάξεις σχετικά με την άμβλωση, τη γέννηση με καισαρική τομή, την πώληση και τη χρήση του αλκοόλ, ακόμα και για το χρώμα του κραγιόν που θα επιτρέπεται να φοριέται από τις αεροσυνοδούς.
Οι άνθρωποι που διαδηλώνουν στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης διεκδικούν το δικαίωμά τους να ζουν ελεύθερα και να έχουν την δικαιοσύνη, την προστασία και τον σεβασμό από το κράτος. Απαιτούν να συμμετέχουν στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων για την πόλη που ζουν.
Αν αυτού, έλαβαν υπερβολική βία και τεράστιες ποσότητες δακρυγόνων, που εκτοξεύθηκαν κατ' ευθείαν στα πρόσωπά τους. Τρεις άνθρωποι έχασαν τα μάτια τους.
Ωστόσο, εξακολουθούν να βαδίζουν. Εκατό χιλιάδες έχουν συναντηθεί. Δυο και πλέον χιλιάδες πέρασαν το Βόσπορο από την γέφυρα με τα πόδια για να υποστηρίξουν τους ανθρώπους στην Ταξίμ.
Κανένα κανάλι ή εφημερίδα ή τηλεόραση δεν ήταν εκεί για να αναφέρει τα γεγονότα. Ήταν απασχολημένα με την μετάδοση των ειδήσεων για την Μις Τουρκία και «την πιο περίεργη γάτα του κόσμου».
Η αστυνομία κυνήγησε τους ανθρώπους και τους ψέκασε με σπρέι πιπεριού σε τέτοιο βαθμό που αδέσποτοι σκύλοι και γάτες δηλητηριάστηκαν πέθαναν από αυτά.
Σχολεία, νοσοκομεία, ακόμα και τα 5 αστέρων ξενοδοχεία γύρω από την πλατεία Ταξίμ άνοιξαν τις πόρτες τους για τους τραυματίες. Οι γιατροί γεμίζουν τις αίθουσες διδασκαλίας και τα δωμάτια ξενοδοχείων για την παροχή πρώτων βοηθειών. Ορισμένοι αστυνομικοί αρνήθηκαν να ψεκάσουν αθώους ανθρώπους με δακρυγόνα και παρατήθηκαν από τη δουλειά τους. Γύρω από την πλατεία έχουν τοποθετηθεί jammers για να εμποδίζουν τη σύνδεση στο internet και τα 3G δίκτυα έχουν μπλοκαριστεί. Οι κάτοικοι και οι επιχειρήσεις της περιοχής παρέχουν δωρεάν ασύρματο δίκτυο για τους ανθρώπους στους δρόμους. Εστιατόρια προσφέρουν φαγητό και νερό δωρεάν.
Οι άνθρωποι στην Άγκυρα και τη Σμύρνη συγκεντρώθηκαν στους δρόμους για να υποστηρίξουν τις διαδηλώσεις στην Κωνσταντινούπολη.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης συνέχισαν να εμφανίζουν την Μις Τουρκία και “την πιο παράξενη γάτα του κόσμου”...
***
Σας γράφω αυτή την επιστολή, ώστε να γνωρίζετε τι συμβαίνει στην Κωνσταντινούπολη. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν θα σας πουν τίποτα από αυτά. Όχι μέσα στη χώρα μου τουλάχιστον. Παρακαλούμε να δημοσιεύσετε όσα περισσότερα άρθρα δείτε στο Διαδίκτυο και να ενημερώσουμε με τα νέα.
Καθώς δημοσίευα άρθρα που εξηγούσαν το τι συμβαίνει στην Κωνσταντινούπολη στην σελίδα μου στο Facebook χθες το βράδυ κάποια με ρώτησε το εξής:
“Τι είναι αυτά που ελπίζεις να κερδίσεις που διαμαρτύρεσαι για τη χώρα μας στους ξένους;”
Αυτό το blog είναι η απάντησή μου σε αυτήν.
Με το να «διαμαρτύρομαι» για τη χώρα μου, ελπίζω να κερδίσω:
Την ελευθερία της έκφρασης και του λόγου,
Τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων,
Τον έλεγχο των αποφάσεων που έχουν να κάνουν σχετικά με το σώμα μου,
Το δικαίωμα να συναθροίζομαι νόμιμα σε οποιοδήποτε μέρος της πόλης, χωρίς να θεωρούμαι τρομοκράτης.
Αλλά πάνω απ' όλα να διαδώσω τα νέα σε εσάς, τους φίλους μου που ζουν σε άλλα μέρη του κόσμου, ελπίζω να κερδίσουμε την ευαισθητοποίηση σας, την υποστήριξη και την βοήθεια σας!
Παρακαλούμε να δια δώσετε τα νέα και να μοιράσετε αυτό το ιστολόγιο.
Σας ευχαριστούμε!
Για περισσότερες πληροφορίες και πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να μας βοηθήσετε, ανατρέξτε στην Διεθνή Αμνηστία και την Επείγουσα Κλήση για Βοήθεια
http://humanrightsturkey.org/2013/06/01 ... nt-action/