pirateparty.gr forum

διαβαζοντας την διακηρυξη των ανθρωπινων δικαιωματων, επεσα πανω στο συγκεκριμενο αποσπασμα:

ΑΡΘΡΟ 27

Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει ελεύθερα στην πνευματική ζωή της κοινότητας, να χαίρεται τις καλές τέχνες και να μετέχει στην επιστημονική πρόοδο και στα αγαθά της.
Καθένας έχει το δικαίωμα να προστατεύονται τα ηθικά και υλικά συμφέροντά του που απορρέουν από κάθε είδους επιστημονική, λογοτεχνική ή καλλιτεχνική παραγωγή του.

ειναι αρκετα διφορουμενο. ειδικα απο μια GNU σκοπια του θεματος. ναι μεν στην πρωτη προταση καλειται ο ανθρωπος να μετεχει ελευθερα στις τεχνες και την επιστημη, αλλα απο την αλλη προστατευονται τα "ηθικα και υλικα" δικαιωματα του παραγωγου του εκαστοτε εργου.

αρα αν υπαρχει συγκρουση της ελευθεριας της συμμετοχης στην πνευματικη ζωη, με τα υλικα συμφεροντα του δημιουργου, τοτε τι γινεται? τι εχει μεγαλυτερη προτεραιοτητα?

το συμφερον, ή η ελευθερια?

με τρομαζει η αδυναμια αποσαφηνισης απο το ιδιο το κειμενο.

Από copyleft σκοπιά είναι ασύμβατα.
Από copyfree παλι δεν ειναι.

(αλλά πάλι γιατί η λογοτεχνια δεν είναι καλιτεχνική παραγωγή?)

ΧΑ! αν δεις στο αγγλικο λεει protection of the moral and material interests και όχι protection of his moral and material interests.

Αρα η σωστή μετάφραση ειναι :

Καθένας έχει το δικαίωμα να προστατεύονται τα ηθικά και υλικά συμφέροντά που απορρέουν από κάθε είδους επιστημονική, λογοτεχνική ή καλλιτεχνική παραγωγή του.

οποιου και να ειναι τα συμφεροντα, περιοριζει την ελευθερια της χρησης του εργου

στα αγγλικα, μαλιστα, ειναι χειροτερα, αφηνει να εννοηθει οτι για τα εργα καποιου δημιουργου μπορει να υπαρχουν υλικα συμφεροντα αλλα (βλ. μεσαζοντες, ΑΕΠΙ, κλπ)

Οταν λέω πρέπει να επανεξετάσουμε το θέμα της πνευματικής ιδιοκτησίας οι τύποι με το πειρατόμετρο μου λέγαν ότι πρέπει να φύγω από το κόμμα και κάποιοι άλλοι ότι είμαι εγκάθετος αντιδραστικός.

Είχα προτείνει τότε ότι σαν αρχή μας θα έπρεπε να έχουμε
α) δυνατότητα όλων των ανθρώπων να έχουν πρόσβαση, να απολαμβάνουν και να χρησιμοποιούν όλα τα πνευματικά δημιουργήματα.
β) να εξασφαλίζονται τα ηθικά δικαιώματα του δημιουργού και να εξασφαλίζονται η αμοιβή του δημιουργού για την δουλειά του.
γ) να μην μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν μέσο μονοπωλιακής πρακτικής
Υπάρχουν όλα στο Κουμπάσο.

Πρέπει να ξεπεράσουμε τις ιδεοληψίες και τα κολλήματα με τα συστήματα που προτείνονται μέχρι σήμερα και να σκεφτούμε μια πρόταση out of the box.
Πχ άλλο η Microsoft που διαχειρίζεται το πνευματικό προϊόν και άλλο ο προγραμματιστής που είναι ο δημιουργός. Αλλο η Sony και ο Θεοφάνους που διαχειρίζονται το ένα τραγούδι και άλλο ο στιχουργός και ο συνθέτης. Αλλο η fedora που διαχειρίζεται εμπορικά με κέρδος ένα λειτουργικό και άλλο ο προγραμματιστής.

Η θέση μου και διαφωνία μου με το open source linux είναι ότι ο καταναλωτής πρέπει να έχει με ελάχιστη έως μηδενική τιμή ένα πρόγραμμα αλλά ο προγραμματιστής πρέπει να πληρωθεί για τον κώδικα που έγραψε. Και η αμοιβή του θα πρέπει να προέρχεται ως ποσοστό κέρδους από όποιον βγάζει κέρδος από το πρόγραμμα που έγραψε είτε λέγεται fedora είτε λέγεται μήτσος ο λογιστής που χρησιμοποιεί το λογιστικό πρόγραμμα για να αυξήσει την δουλειά του και το κέρδος του.

pappasadrian έγραψε:οποιου και να ειναι τα συμφεροντα, περιοριζει την ελευθερια της χρησης του εργου

στα αγγλικα, μαλιστα, ειναι χειροτερα, αφηνει να εννοηθει οτι για τα εργα καποιου δημιουργου μπορει να υπαρχουν υλικα συμφεροντα αλλα (βλ. μεσαζοντες, ΑΕΠΙ, κλπ)

Δεν αναφέρεται σε μεσάζοντες, αλλα αναφέρεται ρητά ο παραγωγός που έχει δικαίωμα σε αυτά που απορρέουν από την δουλειά που δημιούργησε.

(2) Everyone has the right to the protection of the moral and material interests resulting from any scientific, literary or artistic production of which he is the author..

Τα υλικά συμφέροντα είναι χρηματά ή σε είδος ή σε σύμβαση εργασίας.

Η νομοθεσία έχει παρερμηνεύσει το συγκεκριμένο και έχει κάνει το copyright που κατέχει ο παραγωγός, προϊόν (commodity)
που μπορεί να μεταπωληθεί.
Και εκεί αρχίζει η ιδεοληψία μας με την ΑΕΠΙ που δεν είναι ο εχθρός απλά μια εισπρακτική εταιρία που μαζεύει αυτά που δικαιούται ο κάτοχος copyright.
Το ότι ο παραγωγός πουλάει το copyright στην εταιρία με αντάλλαγμα μιά αμοιβή και την υποχρέωση διείσδυσης ( διαφήμιση, marketing κ.α. ) στην αγορά και η ΑΕΠΙ αυτά που μαζεύει τα δίνει στην εταιρία δεν είναι σφάλμα της ΑΕΠΙ αλλά του νόμου.

Αν δεν κάνεις το copyright εμπορεύσιμο προϊόν και αλλάξεις ελαφρά τον κανονισμό της ΑΕΠΙ προς την κατανομή των εισπραχθέντων αμοιβών έχεις πετύχει αυτό που θες σαν πειρατής που είναι τα τρία που αναφέρω παραπάνω.

Αυτο που ήθελα να τονίσω βέβαια περισσότερο σε αυτο είναι η αντίφαση των δυο προτάσεων του άρθρου.

Δεν υπάρχει καμία αντίφαση στα άρθρα, πρέπει να το τεντώσουμε σαν λάστιχο και να κάνουμε λογικά άλματα για να βρούμε αντίφαση.
Αντίθετα οι θέσεις μας έχουν εμφανέστατη αντίθεση και είναι αντικρουώμενες.

Αυτό που θα έπρεπε να σε προβληματίσει είναι οι αντικρουώμενες αρχές μας και να σε οδηγήσει σε σκέψεις πως αυτό μπορούμε να το αποφύγουμε.

Kotsos έγραψε:Αυτό που θα έπρεπε να σε προβληματίσει είναι οι αντικρουώμενες αρχές μας και να σε οδηγήσει σε σκέψεις πως αυτό μπορούμε να το αποφύγουμε.

Που είναι αντικρουόμενες οι αρχές μας;

αυτο το εξηγει ωραια, το πως το σκεφτομαι

https://www.youtube.com/watch?v=L1s_PybOuY0