Το απόλυτο όπλο της άμεσης δημοκρατίας

[Σπύρος Σαββανής]

Τα πάντα θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ρολόι με το απόλυτο όπλο της δημοκρατίας (της άμεσης αν προτιμάτε). Δεν χρειάζονται καν αίματα. Για παράδειγμα η τηλεόραση. Όλοι όσοι εργάζονται σε κάποιο τμήμα συγκροτούν συνέλευση, του προϊσταμένου συμπεριλαμβανομένου, ο οποίος προφανώς εκπίπτει από το αξίωμα και λογίζεται ως απλός «πολίτης». Οι αποφάσεις λαμβάνονται συλλογικά, με ποσοστό πλειοψηφίας που αποφασίζει η ίδια η συνέλευση. Οι συνελεύσεις μεταδίδονται απευθείας στο διαδίκτυο προς ενημέρωση των τυχόν ενδιαφερόμενων. Επίσης μέσω διαδικτύου οι τηλεθεατές (που επιθυμούν) ψηφίζουν θετικά ή αρνητικά για εκπομπές, ώρες μετάδοσης και οτιδήποτε άλλο βάζει ο νους μας. Όταν οι «ψήφοι» για ένα θέμα είναι αρκετοί, οι εργαζόμενοι στο κανάλι υποχρεούνται να εφαρμόσουν την επιθυμία των πολλών. Αν πρόσωπα ή συλλογικότητες επιθυμούν να εμπλακούν στην εργασία ενός συγκεκριμένου τμήματος, μπορούν να το πράξουν αν συμφωνήσει η συνέλευση του τμήματος. Αν όχι, ιδρύουν τμήμα ιδίου αντικειμένου, το οποίο λειτουργεί παράλληλα, εκπέμποντας σε άλλη συχνότητα, ή σε άλλες ώρες το δικό του πρόγραμμα, το οποίο ομοίως ψηφίζεται από το κοινό. Το τηλεοπτικό πρόγραμμα, οι παρουσιαστές κλπ μεταβάλλονται συνεχώς, σύμφωνα με τη λαϊκή βούληση. Κανείς δεν είναι μόνιμος, όλοι είναι ανακλητοί ανά πάσα στιγμή, ανάλογα με τις επιθυμίες του τηλεθεατή. Και είναι όλοι ευχαριστημένοι. (Εκτός ίσως από τους άσχετους με το θέμα, πρώην διορισθέντες αργόμισθους, οι οποίοι θα ψάξουν κάποια άλλη συνέλευση να εργαστούν). Θα πρέπει βέβαια να υπάρχουν κάποιες δικλείδες ασφαλείας. (Π.χ. οι τηλεθεατές που επιθυμούν τσόντα 12 με 2, θα λαμβάνουν αποκωδικοποιητή κλπ κλπ).
Κάπως έτσι σε αδρές γραμμές θα μπορούσαν να γίνονται όλες οι δουλειές σε μια σύγχρονη κοινωνία. Η τεχνολογία μας δίνει πια αυτές τις δυνατότητες. Το πρώτο επίπεδο είναι η επιθυμία του «λαού». Το δεύτερο, αυτοί που θα κάνουν τη δουλειά. Απλά πράγματα. Μπορεί να είναι λίγο πιο αργό από το μοντέλο του «αρχηγού» που αποφασίζει και οι άλλοι εκτελούν, αλλά ποιός είπε ότι βιαζόμαστε;

http://real-democracy.gr/forum/apolyto-oplo

[Phoebus]

Την τηλεόραση, μιάς και οι προηγούμενες γενεές την προτιμούν ως τεχνολογία μπορεί να γίνει εργαλείο διπλής επικοινωνίας (και όχι μονόδρομης) - όπως λες με αποκωδικοποιητή - έτσι και αλλιώς περάσαμε στην ψηφιακή επιτέλους.

Λείπουν κάποιες λεπτομέρειες, αλλά μέσες άκρες με βρίσκει σύμφωνο λόγω τις ευκολίας. Επίσης - τα κινητά τηλέφωνα.

Δες και την πρόταση μου για λειτουργικό τέτοιας χρήσης:
viewtopic.php?f=3&t=442

[Vassilis Perantzakis]

Σε γενικές γραμμές συμφωνώ, αλλά υπάρχουν ζητήματα που η δημοκρατία δεν έχει καμία σχέση ή δεν μπορούν να συμμετέχουν όλοι. Π.χ. στην έρευνα... θα αποφασίσουν οι επιστήμονες. Όχι ο πολίτης. Στις ιδιωτικές επιχειρήσεις λόγο έχουν οι επενδυτές και οι πελάτες, όχι οι εργαζόμενοι (εκτός από τα εργασιακά δικαιώματα βέβαια). Στο στράτευμα (που καλό θα ήταν να μην χρειάζεται, αλλά τώρα το έχουμε) η δημοκρατία δεν ισχύει.

Αυτά τα λέω απλά ως υποσημείωση.

[anestis]

Απλουστευτικά για ξεκίνημα ξεκινάμε από ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ λειτουργία αμεσοδημοκρατική. Είναι ένα τεράστιο βήμα.
Η Εκτελεστική μπορεί να έχει διαδικασίες ανάκλησης.
Η Δικαστική κάποιες ρυθμίσεις ασφαλείας (δεν έχω εμβαθύνει)

Η 4η λειτουργία (τύπος) ευτυχώς περνάει στα χέρια πολιτών όλο και περισσότερο μέσω internet

Tαυτόχρονα η ύπαρξη Δημόσιας τηλεόρασης που εκφράζει τους πολίτες
και όχι τον Υπουργό, τους παρατρεχάμενους και τις κλίκες, είναι επίσης ένα τεράστιο βήμα.

[Σπύρος Σαββανής]

Συμφωνώ με την επισήμανση του Βασίλη. Για θέματα τα οποία χρήζουν συνδρομή ειδικών, δεν μπορούν να συνδιαμορφώσουν σωστή άποψη οι απλοί πολίτες, γιατί δεν διαθέτουν το επιστημονικό υπόβαθρο. Έτσι θα έπρεπε να υπάρχει μια αμεσοδημοκρατική συνέλευση ειδικών, η οποία θα συνδιαμορφώνει πρόταση ή προτάσεις για κάποιο εξειδικευμένο θέμα. Στη συνέχεια οι επικρατέστερες εναλλακτικές προτάσεις θα πρέπει να παρουσιάζονται αιτιολογημένες στο πλατύ κοινό, δηλαδή στους πολίτες οι οποίοι θα αποφασίζουν για την τελική επιλογή του συνόλου της κοινωνίας.

[Σπύρος Σαββανής]

Όσον αφορά τη δημοκρατία στο στράτευμα, νομίζω ότι και εκεί μπορεί να ισχύσει. Όχι βέβαια κατά την εκτέλεση των επιχειρήσεων, αλλά προγενέστερα κατά την ανάδειξη των ηγητόρων των τμημάτων (διμοιριών, λόχων, κλπ). Κατά τον ίδιο τρόπο που οι παλιοί πειρατές εξέλεγαν οι ίδιοι τον κυβερνήτη τους, έτσι και οι οπλίτες θα έπρεπε να επιλέγουν οι ίδιοι δημοκρατικά τον επικεφαλή τους. Τα ίδια τα μέλη μιας ομάδας ξέρουν καλύτερα από τον καθένα ποιος έχει τα καλύτερα προσόντα να αποφασίζει για όλους σε συνθήκες πίεσης. Το ίδιο θα μπορούσε να συμβαίνει και στα ανώτατα κλιμάκια. Οι υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί ξέρουν πολύ καλύτερα από την εκάστοτε κυβέρνηση ποιος θα κάνει καλύτερα τη δουλειά του στρατηγού, γιατί έχουν εμπειρία πάνω στο συγκεκριμένο αντικείμενο και γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις.
Το μοντέλο που επικρατεί σήμερα στην κοινωνία μας, το οποίο διαχέει την εξουσία από πάνω προς τα κάτω, αλλοιώνει την ανθρώπινη υπόσταση, αφού εμπεριέχει τη σχέση αφέντη-δούλου, ή αλλιώς εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου. Δε δίνει στον πολίτη την δυνατότητα να διαθέσει τις πραγματικές του δυνάμεις στον κοινό σκοπό, την πρόοδο της κοινωνίας.

[manos_]

Η Δικαστική κάποιες ρυθμίσεις ασφαλείας (δεν έχω εμβαθύνει)

Οι δικαστές λειτουργούν στηριζόμενοι στο υφιστάμενο νομικό πλαίσιο,
κρίνουν όμως με ισχυρό γνώμονα τις αξίες και την ηθική που ψηφίζονται ανά τετραετία,
ώστε να κλείνουν τα παραθυράκια των νόμων απομακρύνοντας την υποκειμενικότητα
αλλά και την "σκληρή αντικειμενικότητα" του δικαστή.
Αυτό σημαίνει πως και ο δικαστής ελέγχεται αν ακολουθεί ή όχι τη βούληση του λαού.

Έτσι το οραματιστικό μοντέλο γίνεται άμεσα λειτουργικό στο κράτος.

Υπενθυμίζω πως λέγοντας για ψήφιση αξιών και ηθικής ανά τετραετία
εννοώ 5-6 προτάσεις της μιας γραμμής πάνω στα ψηφοδέλτια κάθε κόμματος
που παίρνοντας σταυρό και λαμβάνοντας ισχυρή (> 2/3) πλειοψηφία
καθορίζουν υποχρεωτικά τη γραμμή πλεύσης
που υποχρεούται να εφαρμόζει το λειτουργικό σχήμα του κράτους.

[Kotsos]

Σπύρο, όσα λές δεν χρειαζόμασταν την real democracy να μας τα πει γιατί εφαρμόζονται εδώ και χρόνια.

Το μοντέλο που λές της εταιρίας ονομάζεται ringi sho και λειτουργεί εδώ και μία πεντηκονταετία στην Ιαπωνία. (όπως και το open source production αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).

Στις ειδικές δυνάμεις δεν υφίσταται διοίκηση αλλά λειτουργεί αμεσοδημοκρατική διαδικασία.

Το μοντέλο εκλογής προϊσταμένων/διοικητών που προτείνεις είναι η 360 αξιολόγηση και εφαρμόζεται εδώ και μία δεκαετία στις ΗΠΑ και στην Αγγλία.

Συνεπώς οι λειτουργίες υπάρχουν και εφαρμόζονται χρόνια. Από εμάς αντί να ξανανακαλύπτουμε τον τροχό, χρειάζεται να μελετήσουμε τα υπάρχοντα συστήματα να δούμε στην πράξη τι προβλήματα είχαν και να τα βελτιώσουμε.