Δημοσίευσηαπό manos_ » 13 Ιούλ 2012, 01:59
Όπως σκέφτομαι προς στιγμήν, με εκφράζουν οι παρακάτω θέσεις:
Το λίκουιντ έχει σοβαρότατα θέματα και δεν θα γίνει αποδεκτό πέρα από ειδικές περιπτώσεις άμεσων αποφάσεων.
Δεν επιτρέτεται να προάγεται το καβάλημα του καλαμιού όσων γνωρίζουν πως τους ακολουθεί το τάδε πλήθος,
για ποια μυστικότητα μιλάμε όταν γνωρίζουμε πόσοι μας ακολουθούν,
για ποια μυστικότητα μιλάμε όταν κάνουμε ανάθεση ψήφου,
για ποια μυστικότητα μιλάμε όταν γνωρίζουμε πως αυτός που μας εκπροσωπούσε ψήφισε λάθος
και παίρνουμε πίσω την ψήφο μας,
τι μαγειρέματα κρύβει το "παίρνω πίσω την ψήφο μου" και πάει λέγοντας.
Έχει και καλά, αν κρατά τις θέσεις του καθενός πάνω σε επιχειρήματα.
Τσάμπα δεν πάει ο κώδικας, θα φτιάξει προγραμματιστική εμπειρία
και κάποιοι αλγόριθμοι θα χρησιμοποιηθούν αλλού.
Οποιοδήποτε σύστημα αποφασίζει χωρίς συζήτηση είναι ύπουλο.
Το λίκουιντ μόνο του είναι επικίνδυνο να βγάζει αποφάσεις κουτουρού.
Το να μαθαίνει ο άλλος να αποφασίζει χωρίς να επιχειρηματολογεί
τον άγει στο να μάθει να δρα χωρίς να σκέφτεται, και να αποφασίζει ομοίως.
Η σύνδεση των ενστίκτων με τον κόσμο των ιδεών (αξίες, ηθική) ατονεί,
ζωοποιούμαστε δηλαδή και αυτό θεσμοθετείται. Πάμε και πίσω στις σπηλιές. Ουγκ.
Η τιμωρία της αποχής, της αρρώστιας, του θανάτου, είναι ανόητη. Το σωστό είναι να ισχύει η "δικτατορία των παρόντων" στις νέες αποφάσεις,
στα θέματα που εξετάζονται ή επανεξετάζονται. Το κίνητρο της "δικτατορίας των παρόντων" είναι σούπερ, για συμμετοχή.
Να υπάρχουν "αγαπημένα" για τον καθένα, θέματα και επιχειρηματολογία που τον ενδιαφέρει.
Και φυσικά ειδοποιήσεις για συζητήσεις και επικείμενες αλλαγές.
Πράγματι, τότε οι αδιάφοροι ας αναπαυθούν.
Όταν τουμπάρουν στη σειρά τρία αποτελέσματα σε μυστική ψηφοφορία, ενώ στην επιχειρηματολογία η τάση ήταν διαφορετική,
πάμε για εκλογές να αναθεωρηθεί άμεσα το ηθικό/αξιακό πλαίσιο που τιμονιάρει την τετραετία. Υπάρχει πρόβλημα.
Δηλαδή η οδός των αποφάσεων είναι η επιχειρηματολογία, κατά βάση, όμως η μάζα μπορεί ανά πάσα στιγμή να τουμπάρει τη λογική της.
Το παραπάνω είναι με βάση πως ως άνθρωπος οφείλεις πρώτιστα να βάζεις το μυαλό να δουλεύει και όχι να δρας άμεσα βάσει του ενστίκτου.
Αν έχω άδικο, να το συζητήσουμε.
Οι συζητήσεις δεν είναι ατέρμονες, αν το σύστημα βοηθά. Η επιχειρηματολογία δεν ξανασυζητιέται. Εφαρμόζεται.
Ή, αναθεωρούμενη, ανατρέπει και παλιές αποφάσεις που εξαρτήθηκαν από αυτήν, παγώνοντας την ισχύ τους
και βγάζοντάς τις στον αφρό για επανεξέταση, ειδοποιώντας και όσους έχουν δηλώσει αγαπημένο το θέμα.
Κατόπιν της ειδοποίησης οι αποφάσεις μπορεί να γίνονται και με συνοπτικές διαδικασίες, αν επηρεάζεται σωρεία θεμάτων
και είναι σίγουρο πως άλλαξε κάτι καθολικά στην επιχειρηματολογία, πλέον.
Όταν έρθει ευστάθεια, εμπιστοσύνη, μιλάμε για διαμοίραση χρόνου και στους ολίγους, στους τρελούς, στους αλλιώτικους κλπ.
Πιο πριν μπορούμε να θεσμοθετήσουμε τη βουλή των εφήβων κάνοντας μετρήσιμο τον λόγο των νέων,
καθώς η μάζα συνήθως έχει την τάση να είναι συντηρητική στη σιγουριά της.
Σκέψεις σκέψεις σκέψεις και προτάσεις. Όχι για να τις επιβάλλω, όσο για να ζυμώνουμε τα μυαλά μας.
Τέλειο δεν είναι τίποτα.
Το τρολάρισμα ή το αγνοούμε ή χλευάζουμε τον φανατισμό του, αλλιώς το τρολ σπέρνει τη διάλυση.
Όμως το τρολ δεν ευθύνεται αν δεν έχει ξεκαθαριστεί το ηθικό πλαίσιο.
Και η ηθική προκύπτει από το όραμα και τις αξίες.
