agelos έγραψε:καλα ολα αυτα ελλα εγω θα θεσω μια και μονο ερωτηση.
πως θα βγαλουμε στοιχειοθετημενη αποψη αν δεν γινει συζητηση? και πως θα γινει συζητηση οταν τοσα μελη που υπαρχουν δεν ειναι καν ενεργα? περιμενουν οολοι να τα κανουν ολα 10 η 20 ατομα? γιατι μονο τοσα βλεπω να υπάρχουν στο φορουμ.
Κοίταξε από τις δύο τρείς εβδομάδες που δραστηριοποιούμαι σε αυτόν τον ιστοχώρο πιστεύω ότι φτάει η νοοτροπία των θεμάτων. Ίσως γιατί οι περισσότεροι ή ήταν μπλόκερς ή συμμετείχαν σε φόρουμ μεταφέρουν τον ίδιο εισαγγελικό καταγγελτικό χαρακτήρα και στα θέματα που ανοίγουν εδώ. Αυτή η διαδικασία μπορεί να βρίσκει "ενόχους" με βάσει κάποιες κυρίαρχες αντιλήψεις αλλά δεν δημιουργεί πολιτική μέσα από τον διάλογο.
Είναι διαφορετικό αν ξεκινήσεις ένα θέμα με τίτλο " απαγορεύουν την εγκατάσταση των Ανεμογεννητριών του εθνικού εργολάβου" διαφορετικό αν ξεκινήσεις ένα θέμα "συμφωνείτε η διαφωνείτε στις ΑΠΕ" και διαφορετικό αν ξεκινήσεις ένα θέμα "Περιβάλλον, σύγχρονα δεδομένα, σημασία, κίνδυνοι και χρήσεις του"
Στην πρώτη περίπτωση καλείς να πάρουν θέση οι συνομιλητές υπέρ η κατά των ΑΠΕ και υπέρ η κατά του εθνικού εργολάβου. Άρα θα συμετάσχουν αυτοί που έχουν εδραιωμένη άποψη για το ένα η το άλλο θέμα θα κάνουν συμφωνίες μεταξύ τους οι υποκατηγορίες και η πλειοψηφία απλά θα σιωπά είτε επειδή θα περιμένει να δει ποιά είναι η κυρίαρχη άποψη για να συνταχθεί μαζί της, είτε από τον φόβο να δεχθεί έντονη κριτική από κάποιον από τους δύο αντιπάλους.
Στην δεύτερη περίπτωση το θέμα είναι μονού σκοπού Ναι ή Όχι αλλά λαμβάνει σαν δεδομένα ότι το φαινόμενο του θερμοκηπίου είναι ανθρωπογενές, ότι οι ΑΠΕ είναι η μόνη λύση κλπ οπότε η πλειοψηφία απλά περιμένει να δει ποια είναι η κυρίαρχη άποψη να την ακολουθήσει.
Στην Τρίτη περίπτωση ανοίγεις ένα ευρύτατο θέμα και η συζήτηση θα πάρει χρόνια αλλά εφόσον ξεκινάει από μηδενική βάση θα βρεί συνολική λύση θεωρητικά
Η δεύτερη παρατήρηση είναι το διαδικαστικό της επιτροπής. Στο φόρουμ λέμε απόψεις οι οποίες θα αξιολογηθούν από την επιτροπή όταν θα συνεδριάσει και θα παρθεί τελική απόφαση που δωθεί για ψηφοφορία. Είναι αντιγραφή του μοντέλου διακυβέρνησης που έχουμε τώρα (διαβούλευση με όλους τους φορείς, νομοπαρασκευαστική επιτροπή, ναι/όχι ψηφοφορία) οπότε έχει τις ίδιες παθογένειες. το μέσο άτομο εφολσον δεν έχει εδραιωμένη άποψη, αισθάνεται ανίκανο να προσφέρει θέση και περιμένει να δεί ποιά είναι η κυριλαρχη άποψη που πιστεύει ότι θα υιοθετηθεί από την επιτροπή για να πάρει θέση ναι ή όχι για αυτή.
Το πρόβλημα είναι το βασικό που έχουν οι περισσότεροι κομπιουτεράδες που προσπαθούν την εργασία πάνω στα εργαλεία και όχι τα εργαλεία πάνω στην εργασία. Έχω μία διαφορετική πρόταση αλλά βγήκαμε τελείως off topic οπότε αν θές ξεκίνα ένα νήμα διαδικασία λήψης αποφάσεων και δημιουργίας πολιτικής όπου μπορούμε να το συνεχίσουμε.
Ο νέος κόσμος έχει κάνει σαφές τι θέλει.
Κάποιον που να είναι σταθερός στη ιδεολογία του, να μην την κάνει υποκριτικά λάστιχο κατα πως τον συμφέρει και να την εκφράζει αυτή με λόγια και πράξεις αδιαφορώντας για τις συνέπειες.