Δεν είμαι σίγουρος σε ποιον τομέα του φόρουμ θα έπρεπε να το γράψω αυτό, εδώ μου φαίνεται καλά...
Κάπου πήρε το μάτι μου ένα σχόλιο που έλεγε ότι οι ιδέες του κόμματος δεν ταιριάζουν με την ελληνική κουλτούρα. Εγώ, πάντως, σε κάποια πράγματα είμαι πολύ τυπικός Έλλην: 1 ώρα πριν ανοίξουν οι κάλπες σκέφτομαι ακόμα τι θα ψηφίσω! Το ευτυχές είναι ότι και οι 3 επιλογές που έχω στο μυαλό μου με ικανοποιούν αρκετά, απλώς μένει να αποφασίσω για την καλύτερη... και έχετε το προβάδισμα. Θα ήμουν υπόχρεος αν, μέχρι να κοιμηθώ, να ξυπνήσω κ.λπ, μου έχει κάποιος απαντήσει στις ερωτήσεις που έπονται και με έχει γλιτώσει από τον πολύ προβληματισμό.
1. Αυτό που κυρίως με τράβηξε στο κόμμα είναι η προώθηση της (άμεσης) Δημοκρατίας. Τα άλλα 2 κόμματα που σκέφτομαι να ψηφίσω αγγίζουν το θέμα στο πρόγραμμά τους, αλλά, η αλήθεια είναι, κάπως πιο επιφανειακά. Το δε Δημοκρατικό κίνημα που γεννήθηκε τον προηγούμενο Μάϊο και στο οποίο συμμετείχα πολύ ενεργά αποφάσισε (δημοκρατικά) να απέχει της εκλογικής διαδικασίας, πράγμα που με απογοήτευσε κάπως, διότι η αλλαγή έρχεται είτε μέσα από το σύστημα είτε με επανάσταση και εμένα δε μου αρέσουν τα αίματα, αλλά ούτε και η στασιμότητα. Η διευκρινιστική ερώτηση που έχω επί του θέματος (και που ίσως βρίσκεται κάπου εδώ μέσα πλήρως απαντημένη) είναι η εξής: Αν αύριο το κόμμα διαθέτει βουλευτές, με ποιόν ακριβώς τρόπο θα συμβουλεύονται αυτοί το λαό (τα μέλη των πειρατών έστω) για τις αποφάσεις τους?
2. Στην προηγούμενη ζωή μου έγραφα πολύ ωραία μουσική
Αλλά και σε αυτή τη ζωή δεν τα πάω άσχημα 
Αν και ως "καταναλωτής" έχω καταλήξει να είμαι αδίστακτος πειρατής και, παράλληλα, γνωρίζω καλά ότι το σύστημα των δισκογραφικών εταιριών είναι εντελώς ληστρικό, με προβληματίζει το κατά πόσο μια ψήφος στους πειρατές δε στρέφεται τελικά ενάντια στο μελλοντικό συμφέρον μου. Πρωτίστως προβληματίζομαι επειδή πιστεύω ότι η αξία της δουλειάς μου βρίσκεται στα ίδια τα δημιουργήματά μου και τις αμέτρητες εργατοώρες που (επιλέγω να) επενδύω τελειοποιώντας τα και όχι στην ικανότητά μου να προσελκύω κοινά σε μεμονωμένα events. Πιθανότατα διαθέτω τις αρετές για το κάνω αυτό (φωνή, εμφάνιση, προσωπικότητα), αλλά, όπως και να έχει, δε θεωρώ ότι αυτό είναι το νόημα της δουλειάς μου. Είναι λίγο φιλοσοφικό αυτό... Απλά δε μου φαίνεται δίκαιο το σύστημα (που έτσι κι αλλιώς αποτελεί πραγματικότητα, αλλά η ιδεολογία των πειρατών φαίνεται να το ενισχύει) "δώσε το έργο τζάμπα, έλπιζε να κάνεις συναυλίες και να βγάζεις λεφτά έτσι". Πώς μπορώ να πάρω αξία από τη δουλειά μου σε 1 σύστημα, όπου η πειρατεία είναι δεδομένη? Πως μπορώ να πάρω αξία από κομμάτια που δεν είναι ίσως καν εκμεταλλεύσιμα συναυλιακά, αλλά ο άλλος γουστάρει πολύ να τα ακούει σε προσωπικές στιγμές του?3. Διάβασα το κείμενο με τις προτάσεις για την οικονομία. Εντάξει, ήταν λίγο γενικόλογο, αλλά καταλαβαίνω και εκτιμώ τους λόγους για τους οποίους δε θα μπορούσε να είναι πολύ πιο συγκεκριμένο. Αλλά το βρήκα και λίγο συντηρητικό. Εξηγούμαι: Από τη μία μεριά συμφωνώ απόλυτα με την ιδέα ότι η οικονομική πολιτική πρέπει να βασίζεται στην αντικειμενική επιστημονική αξιολόγηση των δεδομένων και όχι σε "δεξιές" / "αριστερές" αγκυλώσεις. Από την άλλη νομίζω ότι η προσέγγιση του κειμένου, αλλά και των περισσότερων προτάσεων που διάβασα στο σχετικό τομέα του φόρουμ, αποδέχεται σιωπηρά το αξίωμα ότι η αγορά πρέπει να κινείται ανεξέλεγκτα / είναι εκ φύσεως ανεξέλεγκτη. Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πολλά από οικονομικά, αλλά δεν μπόρεσα ποτέ να χωνέψω την τρομερή αυτή ιδέα ότι η οικονομία είναι ένα πράγμα τέτοιο που, ο καλύτερος τρόπος να τη χειριστείς, ο τρόπος που θα σου φέρει τα βέλτιστα αποτελέσματα(!), είναι να... μην ασχοληθείς. Το όλο θέμα θα έπρεπε προφανώς να το παρουσιάσω ξεχωριστά στο κατάλληλο μέρος (και θα χαρώ να το κάνω και να συζητήσω με τους υπόλοιπους), αλλά, είπαμε, είμαι της τελευταίας στιγμής. Εξάλλου παραείναι καίριο, για αυτό θα ήθελα να καταλάβω κατά πόσο το κόμμα είναι διατεθιμένο να κάνει ριζοσπαστικές αλλαγές και, ενδεχομένως, να απορρίψει την παραπάνω παραδοχή (αν τα επιστημονικά δεδομένα, που νομίζω ότι υπάρχουν, το υποδείξουν) και να συγκρουστεί με το διεθνές πολιτικοοικονομικό κατεστημένο, λαμβάνοντας υπόψιν και καλιμπράροντας ανάλογα με το πιθανό κόστος μιας τέτοιας σύγκρουσης. Σημείωση: Ξαναδιαβάζοντας την προηγούμενη μακροπερίοδο αντιλαμβάνομαι ότι απαντάται εύκολα με ένα "Μα και βέβαια, διατεθιμένοι είμαστε". Δε θα την αλλάξω γιατί μου αρέσει, απλώς το σημειώνω υποννοώντας ότι μια ενδελεχέστερη απάντηση θα ήταν προτιμιτέα, γνωρίζω όμως ότι δεν μπορώ να έχω τρελές απαιτήσεις, δεδομένου ότι έχω παρακαλέσει και για απάντηση σε χρόνο πρακτικά dt. Πάντως, θεωρώ ότι αυτό είναι και το σοβαρότερο εκ των ερωτημάτων μου. Η χώρα υποφέρει από ένα πράμα που λέγεται μνημόνιο. Προσωπικά, έχω πειστεί ότι πρέπει να ανατραπεί. Όπως και να έχει, χρειάζεται μια σχετικά σαφής τοποθέτηση. Όχι τι έπρεπε να γίνει πριν υπογραφεί το μνημόνιο. Και τώρα που υπογράφτηκε κάτι θα γίνει. Τι?
Φιλικοί χαιρετισμοί,
Felix Mendelssohn Bartholdy (1809-1847)
