Nicholas Starkos έγραψε:Kotsos έγραψε:Στην συνέχεια προσπάθησα αδρά να το δικαιολογήσω λέγοντας ότι ο ρόλος ενός κόμματος είναι να προσφέρει λύση στα προβλήματα των ψηφοφόρων που θέλει να προσελκύσει και όχι στα μέλη του, που είναι εκεί γιατί αισθάνονται ενεργοί πολίτες και προσπαθούν ασπαζόμενοι ένα κοινό αποδεκτά σημείο επαφής (Καταστατικες Αρχές) να παράγουν πολιτική και λύσεις. Οι ΜΚΟ εκφράζουν την δύναμή τους με τα μέλη τους. Τα πολιτικά κόμματα εκφράζουν την δύναμή τους με τους ψηφοφόρους τους. Ο αριθμός 150000 είναι ο αριθμός που χρειάζεται ώστε ένα κόμμα να μπεί στην βουλή. Αν ένα κόμμα πιστεύει ότι έχει λόγο ύπαρξης στην πολιτική ζωή και μπορεί να προσφέρει, στόχος του είναι να πείσει τους 150000 τουλάχιστο ψηφοφόρους να το επικροτήσουν την πίστη του αυτή με την ψήφο τους και δευτερευόντως να τραβήξει κόσμο στην διαμόρφωση πολιτικής σαν μέλη. Αν υπάρχει μία ανοικτή πλατφόρμα παραγωγής πολιτικής τα πιο δραστήρια πολιτικά άτομα θα έρθουν.
Συμφωνώ απολύτως.
Και εγώ συμφωνώ!! Ειδικά με το παρακάτω:
Kotsos έγραψε:Αν ένα κόμμα πιστεύει ότι έχει λόγο ύπαρξης στην πολιτική ζωή και μπορεί να προσφέρει, στόχος του είναι να πείσει τους 150000 τουλάχιστο ψηφοφόρους να το επικροτήσουν την πίστη του αυτή με την ψήφο τους και δευτερευόντως να τραβήξει κόσμο στην διαμόρφωση πολιτικής σαν μέλη. Αν υπάρχει μία ανοικτή πλατφόρμα παραγωγής πολιτικής τα πιο δραστήρια πολιτικά άτομα θα έρθουν.
Όταν έλεγα για στόχους, κάτι τέτοιο εννοούσα! Και, για να το πετύχουμε, ας κάτσουμε να συζητήσουμε, και να φτιάξουμε στόχους για (όλα?) τα ενδιάμεσα στάδια που πιστεύομαι πως απαιτούνται.
Φυσικά! Θα πρέπει να προσέξουμε αυτό να μη γίνει ποτέ... ούτε βίβλος, ούτε manual, ούτε τυφλοσούρτης... αλλά κάτι δυναμικό που θα το επεξεργαζόμαστε όλοι μαζί κάθε μέρα λαμβάνοντας υπόψιν όλους τους πιθανούς παράγοντες.
Από τη μια, θα μου άρεσε πολύ, αυτό να μπορούσαμε να το βλέπουμε με κάποιον τρόπο γραφικά (vizually) και να είχαμε και μια πλατφόρμα που να μπορούσαμε να το επεξεργαζόμαστε συνεχώς. Φαντάζομαι κάτι σαν δέντρο με ένα κορμό που στη ρίζα του θα είναι το παρών και στις άκρες των κλαδιών του αυτά που θέλουμε να πετύχουμε από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα. Και ενδιάμεσα να "καρφιτσώνουμε" όλες τις ενέργειες που πρέπει να γίνουν για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι. Αλλά από την άλλη αυτό ίσως οδηγούσε στο να γίνει αυτό που πιστεύω κάνεις δεν θέλει, δηλαδή manual.
Βέβαια, υπάρχει και η άλλη άποψη, που υποστηρίζει πως πρέπει όλα να είναι πιο ελεύθερα, ακόμα πιο δυναμικά ώστε να μην υπάρχουν καπελώματα και κατευθυντήριες γραμμές και να προχωράμε με βάση την αυτενέργεια και την αυτό-οργάνωση.
Πραγματικά, δεν είμαι ικανός να κρίνω ποιος είναι ο καλύτερος δρόμος που πρέπει να πάρουμε, όλοι πιστεύω πως καταλαβαίνουμε τους κινδύνους που μπορεί να προκύψουν σε κάθε περίπτωση.
Ας γίνει αυτό αντικείμενο συζήτησης και όχι αντιπαράθεσης. Ο στόχος μου δεν είναι να επιβάλλω το ένα ή το άλλο, είναι να βρούμε τη χρυσή τομή που θα μας κάνει πιο δημιουργικούς.
Πειρατικά,
Μανώλης
P.S Αν μπορούσα να αναπαραστήσω κάπως πιο θα ήταν το ύφος μου αν τα έλεγα αυτά προφορικά θα ήταν κάπως έτσι:
+
με χαμόγελο+
πως αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ιδέα, μια σκέψη+
που τη θέτω σαν ερώτημα για επεξεργασία-
και δεν έχει το παραμικρό σοφιστικέ ίχνος